De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
14-06-2008
Zo kan het ook !
Sommige mensen houden er gewoontes op na, die afwijken van het normale dagelijkse levenspatroon. Zo ken ik hier in de buurt een manspersoon die her en der in het land grote recepties, trouwpartijen en andere officiële gelegenheden bezoekt en dan ook nog aanschuift bij het diner dansante. In Huissen woont een vrouw, die alle begrafenissen afgaat van al of niet bekende personen en na de begrafenis of crematie tussen de genodigden aan de koffietafel gaat zitten. Vroeger heb ik wel eens enkele familieleden naar een begrafenis in wehl gebracht en daar aangekomen werd ik als chaffeur en totaal onbekende ook uitgenodigd aan de broodjestafel. Een Duitse mevrouw zag me aan als haar in de oorlog vermiste broer Heinrich en omhelsde en kuste me op zo'n enthousiaste wijze dat het tafelbestek van tafel viel. Zo kom ik ook veel in aanraking met alleenstaande mensen, vaak met een vet pensioen bij hun AOW die tegen etenstijd aanlanden bij kennissen of familie met de bedoeling om aan de dis uitgenodigd te worden:,, Op die manier spaar je nog eens wat euro's uit, zei onlangs een mevrouw tegen mij". Veel van mijn vrijgezellen klanten uit het café van vroeger ben ik als klant "kwijt" geraakt door mijn advies om eens wat rouwadvertenties te checken en bezoeken af te leggen op kerkhoven om op die manier aan een vrouw te komen. Het betonen van veel medeleven en een goed gesprek stonden hierna snel garant voor een hechte relatie en soms een bruiloft. Onze familie heeft altijd in zaken gezeten. Zo heb ik een zoon die in Duiven bij een grote meubelgigant magazijnmeester is, een zwager die hier in Huissen een groot meubelbedrijf bestiert, een schoonzoon die mede in die branche zit en verschillende nichtjes en neefjes die daar functioneel ook mee bezig zijn. Laatst werd me een verhaal verteld dat een rijke dame uit Huissen als ze thuis een grote partij te vieren had meubels op zicht liet komen en deze enkele dagen na het feestplezier weer liet ophalen, omdat er het een en ander aan schortte en hierbij ook nog honderd euro vergoeding eiste voor het ondervonden ongemak. Eveneens onze allochtone medeburgers, die kunnen er vaak ook een potje van maken! In winkels die ze bezoeken worden van allerlei verpakte artikelen open gebroken, tot vleeswaren aan toe, om ze vooraf te bekijken of organoleptisch te keuren. Het is mij opgevallen dat niemand van het winkelpersoneel hierover een aanmerking durft te maken, omdat ze bang zijn als discriminant te worden beschouwd. In de min of meer professionele sfeer wordt nog harder gesjoemeld. Van een bedrijfsrechercheur hoorde ik het verhaal van een corveeër die jarenlang van allerlei artikelen uit het warenhuis als afval naar buiten bracht en dit voor voor eigen gebruik door een handlanger, die bij een open hek aan de achterzijde van het gebouw zijn autootje had staan, liet afvoeren. Een mevrouw waarvan de man bij een sloopbedrijf werkte riep de echtgenoot vanuit het slaapkamerraam achterop: ,,Denk eraan Henk niet die goedkope maar die dure parfum van "Esther Bourdin" moet je voor me meebrengen"! In een van de kranten las ik onlangs het verhaal van een dievenbende die verkleed als medewerkers van V&D bij een ander filiaal goederen ophielden en deze verkochten op markten in Duitsland, Nederland en België. Een politierechercheur wist me nog een sterker verhaal te vertellen en had het over een internationale boevenorganisatie die de gewoonte had op grote administratiekantoren gefingeerde onbetaalde facturen tussen de bescheiden te stoppen waarop rekeningnummers van nepbedrijven in hun beheer stonden. Jarenlang hadden ze op deze slinkse manier miljoenen weten binnen te halen. Op het internet opereren lieden die van alles en nog wat aan te bieden hebben zonder dat het een cent kost, maar heb je eenmaal geklikt kom je in een zwendelcircuit terecht van jewelste en kun je nog maar één ding doen de stekker eruit en de computer opnieuw opstarten. Medelijden had ik toen laatst wel met dat weduwvrouwtje van 790 euro netto per maand die als Sp'er meehelpt om voedselpakketten voor "arme mensen" uit te reiken en me vertelde:,, Eef, je wilt het niet geloven, maar toen laatst kwam er iemand met een gloednieuwe Mercedes aangereden om het voedselpakket van zijn zieke vriendin op te halen." Je moet het maar durven en ervoor in de wieg gelegd zijn! Echte armoede zul je op deze manier nooit hebben! Het zijn toch de brutalen en de graaiers die de wereld beheersen; zo is het toevallig ook nog een keer!
Heel mijn leven hebben dieren me aangetrokken en toen ik nog in de Elsstraat te Huissen woonde had ik zoveel dieren te verzorgen dat de plaatselijke fourage en dierenhandelaar me tot de grootste klanten van zijn zaak kon rekenen. Hier in het appartementencomplex "De Pauw" te Angeren is dat allemaal anders geworden en verzorgen we alleen nog ons lieve hondje Tayler. In het verleden was ik ook een fervent circusbezoeker en momenteel niet meer bestaande circussen, zoals Mikkenie, Strassburger, Muller en Sarrasani etc. heb ik allemaal zien optreden. Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat circussen verboden moeten worden maar dat zijn op een enkele uitzondering na van die opstandelingen die overal tegen protesteren en thuis vaak helemaal overstag gaan door hun kinderen en vrouw als oud vuil te behandelen en op vakantie in Spanje naar de stierengevechten gaan kijken. Mijn ervaring is dat de circusdieren goed behandeld en verzorgd worden. Beste wereldverbeteraars en dierenbeschermers die zelf nooit dieren gehouden hebben en in feite ook geen oog voor Gods schepping hebben, maar wel overal tegen demonstreren, doen er goed aan om de natuur zuiver te houden; uit huis met al die spuitmiddeltjes voor binnen en buiten, aan de kant met die luxe wagen, weg met dat stickie op de lip, die computer, magnetron, tv, mobieltjes en wat dies meer, hul u in deze opgewarmde aardkloot in een gerecycled niemendalletje, open de deur naar nieuw geluk en treed met blijde blik naar buiten om te genieten van het door u en misschien wel door ons allen gecreëerde nieuw soort zonlicht en de fijne buitenlucht! Indien u belangstelling heeft voor mooie circusfoto's en opnamen van dieren kijk dan in mijn blog ook eens op links en rechts naar ondermeer het Duitse circus Renz_Berlin, Bouglione, Althof etc, en zoek naar de vele opnames van dieren in mijn geschreven stukken over de Veluwe etc.
Op de eerste foto ziet u het wereldberoemde optreden van onze medewerker De Haan in circus "Loopplank" Foto gekregen van de fam. De Meyer uit België:
Circus Profijt in actie! Dit is aapje Sammie uit het kleinste circus van deze aardbol
circus Knuffel Hier beneden een steenarend uit circus "Graai"
Als kastelein kom je met allerlei mensen in aanraking, soms met hele fijne en ook onaangename lieden. In ons café te Huissen hadden we onze vaste klanten die minstens driemaal per week of vaker hun stamcafé aandeden om gezellig te kaarten, te biljarten of met elkaar te praten aan de bar. Bij Lombok, zoals ons staminee heette liep van alles; zo heb ik Minister Marga Klompé destijds binnen mijn deuren gehad die haar lunchpakketje bij zich had en dit verorberde met een glas warme melk erbij, een notaris die 12 maal op geweest was om zijn rijbewijs te halen en prompt steeds zakte voor de praktijk en om op verhaal te komen zijn verdriet zocht in het nemen van een goede slok en verder zeer veel prominenten, zelfs van adellijken afkomst. Vaste klanten in onze kroeg waren ook de gebroeders Jansen( De Olieslagers) die nogal eens vergezeld waren van bijzondere gasten, zoals Toon Stuart-boer en kastelein van de Gouden Appel uit Bemmel- en Martin Schröder, die destijds met zijn Pipercup grote akkers in de Noordoostpolder bespoot en later oprichter was van de bekende luchtvaartmaatschappij Martin Air. Ook enkele gemeenteraadsleden deden veelvuldig ons gezellig café aan. Een van de kleurrijkste bezoekers was gemeenteraadslid Jos Martens van het Looveer. De grootste aanhang van Jos zijn partij vond je in het Huissense Horecacircuit. Jos Leus was:,, De trossen los-stem op Jos"! Na de uitbreiding van het Zandse Vierkant kwam Jos op het weekend veelvuldig bij ons langs met het besloten gemeenteraadsverzoek om vanwege stankoverlast de mestvaalt op ons land en de varkens van mijn stiefvader Gerrit te ruimen. Na een paar stevige pikketanisjes werd er alleen maar over gelachen en nergens meer over gepraat. In 1969 hebben we ook kennis mogen maken met de ministeriële afgevaardigde Stemerding, de man met de dikke brillenglazen, die met enkele wethouders destijds het nieuwe woonwagenbeleid in Huissen kwam uitstippelen en hierbij kennis maakte met de gewoonte dat in Huissen alleen met een goede sterke slok erbij de zaken werden geregeld en beslist. Heel vroeger kwamen er ook spiritusdrinkers, landlopers, zwervers en woonwagenbewoners bij me langs. Sommige van deze lieden hielden zich bezig met het slopen van autowrakken, het aan de deur slijten van vloerkleden, horloges, het slijpen van messen, scharen of zagen en soms werd er ook wel eens een uit België op de kop getikt "blaffertje" verpatst. Een bekende zwerver uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw was Jan Roes, bijgenaamd Jan de Zagenslijper.(foto linksboven) Deze man was vroeger aannemer in Renkum geweest en en aan het zwerven geslagen toen zijn vrouw hem verlaten had. Als je werkelijk een interessant en vaak intellectueel gesprek wilt voeren, dan moet je eens met een zwerver aan de praat gaan! Als herbergier ben je vaak biechtvader, pastoor, dominee, huwelijksmakelaar en klaagmuur. Het is een vak waar je geknipt voor moet zijn, anders heb je geen klandizie en kun je de tent beter gesloten houden. Niet alleen aan geestelijken en psychiaters worden geheime zaken toevertrouwd, ook een barkeeper of kastelein hebben hier vaak mee te maken. Nu op mijn vijfenzeventigste worstel ik nog vaak met met mijn geweten en denk ik wel eens:,, Had ik dit of dat niet aan de bevoegde instanties moeten melden of heb ik er toch goed aan gedaan dit te verzwijgen"? Dat vandaag aan de dag de wereld zo onverdraagzaam is geworden, ligt ook een beetje aan het feit, dat de ouderwetse kroeg van vroeger helemaal afgedaan heeft en de mensen elkaar te weinig met respect benaderen en niets meer van elkaar kunnen verdragen. Vaak kunnen ze nergens hun verhaal meer kwijt en worden dan opstandig. Op de foto hier beneden, genomen door kastelein Eef, zie je achter de tapkast Bartje Roelofs en Gerrit "De Bakker", ervoor staan van links naar rechts Ben Helsen, Th. Peters, De Schout, Frans van Wissen, Halle Leenders, Wim Roelofs van de Geer en Geert Jansen "De Stop" Op de foto van het Kermiskabinet met plaat in de hand zijn Th. Keller en Eef Hübbers. Straatmuzikant Duyts uit Nijmegen, De lange van Straatman, Moesje Balk, Gerrit Roelofs, Baas Derksen, Lasje van Onna en "Teuje" Jeurissen zijn allen overleden. Je ziet deze bijzondere en vrolijke Huissenaren van links naar rechts op de groepsfoto staan.
Een zondagochtend in 1959 aan de bar in café Lombok Vanuit de Hoogmis naar... 1953 Eef met Sander Lentjes en Hentje Bon Boven het Kermiskabinet uit 1964 bij Lombok voor de deur Mieneke, Eef en Gerrit achter de bar met de kermis van 1959 Boven dansen in onze feestzaal-beneden foto van bakkerijoven Beneden kijkje in onze winkel met zus Nellie achter toonbank
Zowel van mijn vader evenals moederskant heeft religie altijd een grote rol gespeeld. De mensen waren erg vroom en sociaalvoelend. Vroeger was het ook heel normaal dat er minstens één familielid intrad bij een of andere kloostergemeenschap. Mijn oma van mijn moederskant (Janssen's familie uit Babberich) getrouwd met Bernhard Reijmers uit Angeren had vroeger in huis een portret hangen van twee van haar broers die met de boxeropstand in China samen met Monseigneur Ferdinand Hamer op 23 juli 1900 op hun missiepost werden overvallen en op gruwelijke wijze vermoord zijn. Wat was daartoe de aanleiding? Zo omstreeks 1878 vestigden missionarissen van het Onbevlekte Hart van de H. Maagd Maria, ook wel Scheutisten genoemd, zich in China en namen hun intrek in een gebouw ergens in Shangdong wat nu Shantoeng heet. De toenmalige keizer die voor modernisering was had daar geen bezwaar tegen. De Scheutisten kregen pas moeilijkheden toen er binnen het Keizerrijk hof onenigheid uitbrak over het beleid van de Keizer en de gewone bevolking in China zich ging verzetten tegen al die buitenlandse bemoeienissen met hun tradities en cultureel erfgoed. Toen de Scheutisten verder naar het Noorden van China trokken en een missiepost in Beijing vestigde was het hek helemaal van de dam; wat ook een rol speelde was de keizerlijke machtswisseling. In feite hadden de missionarissen China moeten verlaten of zich beter moeten beschermen tegen de hetze van alles wat Westers was. Gezien de denkswijze in die periode was dat niet gebruikelijk en zou gezien zijn als het zich onttrekken aan de roeping Gods. Van mijn vaderskant was zijn enige broer Everhard ingetreden bij de orde der Dominicanen. Mijn oom verkoos als missiepost Amerika, maar omdat priesters van Orden of Congregaties niet in de USA werden toegelaten, moest hij uit de orde treden en is toen als wereldgeestelijke naar Californië vertrokken. Als eerste parochie kreeg hij de filmstad Hollywood aangewezen, vervolgens Reedley en als laatste parochie Gonzales. Arnold Helsen uit Angeren die ergens in Californië fruitboer was, bezocht iedere zondag de H.Mis in de kerk van mijn oom om naar zijn geweldige preken te luisteren. Ik heb ooit eens een brief van Heeroom ontvangen met de tekst dat er 3 soorten mensen in zijn parochie waren: de eerste categorie bezocht iedere zondag de H. Mis en offerde op de collecteschaal, de tweede groep kwam nooit in de kerk maar schonk grote sommen geld aan de kerk, de derde groep liet de kerk links liggen en offerde nimmer. De strekking van zijn verhaal was dat de hemelpoort voor groep 1 en 2 open stond , echter groep 3 viel het hellevuur ten deel! Zelf heb ik ook voor priester gestudeerd en ben hiermee opgehouden omdat ik weloverwogen opzag om deze zware taak op me te nemen. Je houdt er nadien altijd wel een sociale tik van over en als je ziet dat er hier of daar hulp geboden moet worden, sta je meteen klaar om de helpende hand te bieden. Dit heeft me enkele malen bijna het leven gekost en vaak werd mijn behulpzaamheid als inmenging in zaken gezien, waarmee ik niets te maken had. Thans ben ik lid van een politieke partij die in een verdeeld Nederland en Europa probeert weer eenheid en sociaal gevoel gericht op de mens zelf te bewerkstelligen. Hieronder treft u foto's aan uit het rijke Roomse leven van vroeger, waaraan ik wel eens met weemoed in mijn hart terugdenk.
Klooster Scheutisten in Brussel-beneden bij standbeeld Stichter Beneden Inwijding Parochiekerk H.Mart. van Gorcum Huissen-Zand Beneden Dominicanerklooster Freiburg(Zw) 1920 Beneden foto uit 1936 kerk te Reedley(California) Geboren Huissenaar Everhard Hübbers Heeroom (2,04m lang) Beneden Klooster en Seminarie Paters Assumptionisten
Breng eens een bezoek aan dit kasteel met rijke geschiedenis!
Oranje opent EK met Historische Overwinning op Italië
Na een ogenschijnlijk weinig vertrouwwekkende voorbereidingsfase van het Nederlandse voetbalteam werd in het Wankdorf Stadion te Bern wereldkampioen Italië met prestigieuze cijfers, en soms met speels gemak door "de Leeuw met ijzerbeslag onder de voetbalschoenen" van de Zwitserse grasmat gespeeld. Niemand in Nederland had dit verwacht en ik moet er niet aan denken als het andersom was geweest. In de voetbalwereld staat het begrip Hosanna en Requiem niet ver van elkaar af! Die spectaculaire overval op een Italiaans geldtransport van gisterenavond had toch niets te maken met de slechte speelwijze van de Azuri's? Mochten de goed gevulde koffers met euro's weer boven water komen, dan moeten ze die maar aan de Nederlandse supporters geven; die weten er wel een leuk feestje mee te brouwen! Inzetfoto linksboven is uit de krant van vandaag!
Het is bijna rust bij Oostenrijk-Kroatië, hier in Angeren is de temperatuur 27 graden Celsius. Een familielid was van plan om morgen naar Oostenrijk af te reizen, maar is een beetje in twijfelzucht geraakt door het fluitsignaal van onze Hollandse Scheidsrechter Vink die na drie minuten spelen Kroatië een strafschop toekende wegens een Oostenrijkse overtreding van artikel 8 van de voetbalregels. Na een drietal keren de situatie goed bekeken te hebben moet ik bekennen dat ons fluitend vinkje het allemaal juist gezien heeft. Jammer dat ons Holland morgen met een lam linkervleugeltje tegen Italië moet aantreden. Zowel Babel alsmede Robben zijn geblesseerd en daardoor zal Nederland het in de eerste wedstrijd van hun Europees kampioenschap tegen de Azuri's erg moeilijk krijgen. De bedoeling was dat ik direct weer verder kijk naar de wedstrijd en nú de oude foto's ga plaatsen, die u hieronder kunt bezichtigen. Inzet boven: Op een oefenveldje bij ADO Den Haag was Eef in 1955 met de kop er goed bij!
H. Schrijver-Koos Jeurissen-Geurt Maters en Harrie Hübbers- foto uit 1927 Foto elftal Jonge Kracht 1951 bij thuiskomst Hentje Kruis uit Nederlands-Indië Retraitefoto uit 1952 van Huissenaren in Amersfoort Eef in training voor wedstrijd tegen Europees kampioen Jan van der Laan in 1954 Dit is een foto uit de zestiger jaren met in de zegekar het kampioenselftal van Jonge Kracht
Rijwielzaak van Harrie Reijmers begin jaren 1960-nú anno 2008 allemaal weg! Trouwfoto uit 1964 van HVV-keeper Theo Lentjes met Dinie van Aalten
In de vroege ochtend van 6 juni 1944 gingen, na voorafgaande zware bombardementen vanuit de lucht en de zee, grote landingsboten naar de kust van Normandië. Het was D-day waarop Europa lang had gewacht. Britse, Amerikaanse en Engelse troepen gingen aan land, gesteund door de Luchtmacht en de Marine. Om de Duitse troepen op de Atlantic Wall geen enkele gelegenheid te geven aan de greep van de geallieerden te ontsnappen werden achter de Duitse linies parachutisten neergelaten. Generaal Dwight. D. Eisenhower, Montgomery(held van El. Alamein),Bradley, Gale en Patterson waren de leiders van Operatie Overlord. In het verleden hadden Engelse troepen ook al eens geprobeerd om via Dieppe in Frankrijk aan wal te komen, wat toen niet gelukt is. Hadden de Duitsers rekening gehouden met een mogelijke aanval? De Duitsers waren op een aanval voorbereid, maar de verwachting was dat die bij Calais zou plaatsvinden. Een "grappige"vermelding is dat bij de inval van de geallieerden in Frankrijk Führer Adolf Hitler met zijn vriendin Eva Braun nog in Morpheus 'armen lag en niet gestoord wenste te worden. De landingsstroken aan de Normandische kust hadden vooraf allemaal een specifieke naam gekregen, zoals Omaha, Utah, Sword, Juno en Gold-Beach. De gehele operatie als zodanig heeft, zowel aan militaire evenals aan burgerzijde, veel mensenlevens gekost. De geallieerden dachten snel door te kunnen stoten om van Frankrijk uit de rest van Europa te bevrijden. Pas op 27 juni 1944 wisten pantsereenheden bij Avranches zich uit de flesenhalsstelling te bevrijden en door te breken, na voordien opgehouden te zijn door Duitse grenadiers die vanachter de Chouans, dichte heggen om de velden, met hun Panzerfaust en Panzerschreck veel Shermans wisten uit te schakelen. Ook riviertjes als de Vire, Taute, Douve en de Merderet waren grote struikelblokken. Als de troepen niet zoveel steun hadden gekregen van het Franse Verzet, dan zou het waarschijnlijk nooit gelukt zijn om de Duitse weerstand te breken. Wat in die tijd ook een technisch staaltje van vaardigheid is geweest was operatie Pluto, die bestond uit het leggen van een pijpleiding dwars door land en zee, dit om de diverse apparaten en voertuigen en dies wat meer van brandstof te voorzien. Beste lezer, zie ook mijn eerder geschreven stukken over Normandië: Operatie Overlord en Oefening Tijger! Hier beneden ziet u nog wat landingsbeelden uit de grootste militaire operatie die er ooit geweest is. Ook nu nog ben ik de geallieerden dankbaar dat ze ons destijds bevrijd hebben, ondanks het feit dat het politieke beeld richting Amerika anno 2008 voor mij er thans heel anders uitziet.
Landingsvaartuigen met manschappen en militair
materieel op weg naar de kust Onversaagd de strijd tegemoet, dat kost energie en moed!
Hier beneden ziet u de Pegassusbrug-zie ook strijdfoto bij
ander geschreven stuk!
Beneden: Standbeeld Generaal Gale bij Pegassusbrug Beneden Museumfoto anno 2006 genomen door
Van een bevriend journalist uit België ontving ik het volgende artikel met als titel: Schandelijke geldverspilling! Reynders en Co verspillen 564.485,36 euro belastingsgeld in Cannes. Als ministers op dienstreis gaan, dan smijten zij dikwijls met geld. Nu verwachten wij niet dat zij zich met een 2PK verplaatsen, of dat zij in een tentje, een jeugdherberg of een derderangshotelletje slapen. Het mag een beetje comfortabel zijn. Maar er zijn natuurlijk grenzen, en bij het recente bezoek van Didier Reynders aan Cannes werden die grenzen duidelijk overschreden. De MR-minister huurde twee kamers in een hotel in het nabijgelegen Nice: eentje voor een medewerker en eentje voor zichzelf en zijn echtgenote. Dat kostte maar liefst 4.474,18 euro. Voor die prijs kun je met drie personen een cruise van twee weken in de Middellandse Zee boeken! En dat was nog maar voor de minister alleen. De aanwezigheid van de federale overheid met al haar lakeien, dienaren en hoogwaardigheidsbekleders in Cannes kostte in totaal 164.011,18 euro. Heel nauwkeurig gerekend voor een minister die soms telfouten maakt van enige tientallen miljoenen euro. Maar dit keer wist hij het tot op de laatste eurocent. Omdat België zo'n ingewikkeld land is, gingen er natuurlijk ook een hele sliert hovelingen mee om de verschillende gemeenschappen en gewesten te vertegenwoordigen. Volgens Le Soir kostte dat alles samen nog eens zo'n 400.000 euro. Misschien zit u nu met een gefronst voorhoofd in oude kranten te bladeren op zoek naar het hoogst belangrijke politieke evenement dat zich in Cannes afspeelde. Misschien maakt u zich zelfs een beetje bezorgd, omdat u zich daar niets van herinnert. Was daar onlangs een internationale vredesconferentie over het Midden-Oosten? Of over de stijgende voedselprijzen? Een klimaatconferentie? Iets over de bestrijding van de internationale terreur misschien? Niets van dat alles! Reynders en consorten gingen gewoon naar Cannes voor het Filmfestival. We weten niet hoeveel films ze daar hebben bekeken. Maar dat waren ongetwijfeld de duurste tickets uit de geschiedenis van de zevende kunst. Boze tongen beweren dat Reynders alleen maar naar Cannes is gegaan om daar het scenario te verkopen voor een nieuwe komische film over de perikelen rond de eindeloze regeringsvorming in België. Uit doorgaans goed ingelichte bron vernemen wij dat reeds enkele acteurs werden gecontacteerd om de rollen van Belgische politici te vertolken. Iedereen is het erover eens dat het overlijden van Louis de Funès een pijnlijke leemte heeft nagelaten. Zo'n film zou hem op het lijf geschreven zijn. Reynders had zichzelf willen vertolken door Tom Hanks of Leonardo Di Caprio, maar de geldschieters en de regisseur dachten eerder aan John Cleese, die beroemd werd door zijn rol in Fawlty Towers. Ook "mister Bean" Rowan Atkinson is een kanshebber. Over de filmtitel wordt nog steeds heftig gediscussieerd. Het kan "Le Gouvernement imaginaire" worden met een knipoogje naar "Le malade imaginaire" van Molière. Liefhebbers van shakespearefilms geloven dat "veel leven om niets" beter zou zijn. Anderen willen Joëlle Milquet en Laurette Onkelinx als spilfiguren naar voren schuiven, en denken eerder aan titels als "De Heksen van Salem" of "Les Diaboliques". Mijn commentaar:,, Beste Belgische vrienden, in Holland gebeurt alles op wat kleinere schaal en stopt men vaak gelden in zaken die nooit rendement opleveren wat de burger ten goede kan komen.",, Wel verdwijnen er via geheime achterdeuren tonnen naar politieke graaiwellustelingen". Ik denk hierbij aan de verdwenen integratiegelden, de verkwanselde gelden aan de Betuwelijn, hoge gouden haddrukken bij vertrekkende managers en de toekomstige janplezier van minister Bos, de Jointfightstriker.
Toen we pas getrouwd waren en onze intrek genomen hadden in het pand Derde Zandsestraat 20 te Huissen, hadden we voortdurend last van een verstopte afvoer, zowel van het waswater evenals van het wc. De weg waaraan we woonden heette toen Derde Zandsestraat en de grond was tot het midden van de weg je eigendom. Gaten in de weg werden opgevuld met puin, zand, grind en geledigde asladen van steenkoolafval. Riolering was er ook niet; iedereen had zijn eigen afvoersysteem, dat in de regel bestond uit een ingegraven cementen of metalen opvangreservoir(septictank) in de grond van de tuin, bereikbaar via zelf aangelegde afvoerbuizen en een viertal tussenputjes. Herhaaldelijk zat alles verstopt en het gebeurde ook wel eens dat al die faecaliën en huishoudelijke afvoerresten opgestuwd werden door de afvoerpijpen van het regenwater, die ook in die putjes uitkwamen; als dat het geval was, had je een groot probleem. Doordat ik voor klusjes in en bij het huis vanwege drukke werkzaamheden in ons bedrijf, bestaande uit bakkerij, café en winkel, nooit tijd kon reserveren hadden we overal onze hulpjes voor. Voor een verstopte afvoer liet ik altijd Wim Schouten of Willem Arends komen. Bij ons thuis in de zaak werd na afloop van de klus gelijk afgerekend uit de kassa van winkel of café. Vanuit mijn privé-woning in de Derde Zandsestraat was dat niet altijd mogelijk. Toen Willem Schouten en Arends op een bepaalde middag het verstopte afvoersysteem bij onze woning weer op gang kwamen brengen, waren zowel ik evenals mijn vrouw Ria niet thuis. In de garage hadden we een fles jenever gezet, zodat de beide Willems als tussendoortje even enkele pikketanissen konden nemen voor het opdoen van de nodige energie. Nu was het zo gesteld dat beide helpers ook nog onze achterbuurman uit die tijd, Dorus Wolters, op bezoek hadden gekregen. Toen mijn vrouw thuiskwam zat het drietal gemoedelijk aan de borrel. Omdat de drank bijna op was, ging mijn vrouw bij ons aan de zaak er nog een tweede liter bijhalen. Ikzelf zat nog op de broodroute; dus werd de drank vanuit de winkel door mijn moeder aangereikt. Toen het drietal flink "in de olie" huiswaarts keerde had Willem Arends eerst af willen rekenen, maar omdat mijn vrouw geen contanten meer in huis had, gaf ze te verstaan dat de baas dit morgenvroeg zelf zou doen. In de vroege morgen, om half vijf, hoorden we vanuit ons bed dat er steentjes tegen het slaapkamerraam gegooid werden. Toen ik het raam opende zag ik Willem Arends beneden staan, die me luidschreeuwend te kennen gaf dat er onmiddellijk afgerekend moest worden. Hij was ook al in de bakkerij geweest, alwaar mijn stiefvader en een knecht al aan het bakken waren. Nadat ik Willem het tientje met een knaak fooi erbij had betaald ging hij mopperend heen. Toen ik de andere dag van de route terugkeerde, vernam ik van mijn moeder, dat mevrouw Arends des middags de twee lege jeneverflessen tegen incassering van 50 cent statiegeld in de winkel had teruggebracht. Hierbij had ze mijn moeder te verstaan gegeven dat het schandalig was, dat ik of mijn vrouw niet meteen met haar man had afgerekend. Dit was zij van "Lombok" niet gewend! Als rente voor "de langdurig" openstaande schuld had mijn moeder de gedupeerde mevrouw Arends ook nog een rol koekjes voor bij de thee meegegeven.
Jacques Rogge, voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité, was voor jaren geleden fan van het Nederlandse kinderprogramma de fabeltjeskrant en of hij ook thuis is in de met fabeltjes omgeven echte geschiedenis van de Olympische Spelen, dat kan ik u niet vertellen. Dat zou ik "mijnheer de Uil"zelf moeten vragen. Vanmiddag ontving ik uit China een fotoreportage van een bekend Belgisch sportjournalist. Ik hoop dat deze schokkende beelden voor de heren Verhofstadt en De Gucht een reden is om dat kunstvoorwerp ter waarde van vijf miljoen euro thuis te houden en niet aan China te schenken. Ik heb hier een uitstekend alternatief voor. We gaan dat kunstvoorwerp veilen en nodigen hiervoor alle Europese parlementariërs uit om hierop hun bod uit te brengen. De opbrengst gaat naar de mensen die in China hun huis kwijt geraakt zijn of aan de familie van de mensen die zonder enige vorm van proces louter en alleen omdat ze de moed hadden te protesteren tegen wantoestanden op straat gefusilleerd werden. In 1936 werden in Berlijn de Olympische Zomerspelen geopend door Adolf Hitler en veel Nederlanders hebben daar medailles weten te behalen. Al deze deelnemers hebben hun min of meer besmette trofeeën mogen behouden met uitzondering van één persoon, waarvan in 1946 vastgesteld werd dat hij lid was geweest van de NSB, als politieagent overgelopen was naar de SS en dat was de Rijswijkse athleet Tinus Osendarp. Dit was zonder meer terecht, temeer, omdat hij in oorlogstijd deelgenomen had aan razzia's op landgenoten. Als het bekijken van de beelden hier beneden geen gevoelens oproepen bij een weldenkend mens, stap dan het vliegtuig in en reis nu al af naar China en helpt daar de mensen die door een aardbeving getroffen zijn. Iedereen die dat doet mag van mij ook gratis naar de Olympische Spelen in China gaan kijken. Het Nazi-bewind kende in 1936 reeds concentratiekampen waar tegenstanders van Führer Hitler opgeborgen zaten! Iedereen was hiermee bekend. Alle Europese burgers weten óók dat in de loop der jaren vijftig miljoen tegenstanders van het Chinese bewind op een geheimzinnige manier verdwenen of in koelen bloede vermoord zijn. Daarom beste deelnemers en bezoekers van de spelen, verhef uw stem en laat weten dat wij allemaal strijden voor een betere wereld met een menselijk gezicht!
40 procent van de mensen binnen de Benelux en 50 % van de bewoners van de rest van Europa weet niet meer rond te komen van hun salaris, uitkering of pensioen. Velen zijn aangewezen op de voedselbank, hulp van kinderen of goedwillende kennissen of buren. Het merendeel van deze categorie is alleenverdiener. De tweeverdieners beginnen nú ook aan de beurt te komen door allerlei onbegrijpelijke regeringsmaatregelen, de vrije markt, het neo-liberalisme, de centralisering en de graaicultuur van het management. Stakingen en protesten zijn er alom. Gesteund wordt deze groep door enkele begripvolle organisaties en slechts één politieke partij met een sociaal gezicht namelijk de SP. Overal staan sp'ers op de stoep ter ondersteuning en dagelijks wordt de regering bestormd met schrijvende en protesterende actievoerders van Jan en de zijnen. Helpt het wél? Een luisterend oor heeft deze regering al jaren niet meer. Máár er is goed nieuws voor de heertjes! De beurskrach die eind september 2008 verwacht wordt zal ook hun de das omdoen. De Amerikaanse dollar is momenteel nog minder waard dan een rol closetpapier uit de Super! Na de beurskrach krijgen we begin 2009 te maken met een Derde Wereldoorlog. Ook voor al die graaiers heb ik goed nieuws:,, Alles zal door hun eigen graai-egoïsme zodanig vernietigd worden dat er nergens meer een vluchtweg te vinden is. "Voor hen is er vóór, tijdens of na deze oorlog geen zonnig Spaans onderkomen meer, óók geen opvang-haciënda in een of ander Zuid-Amerikaans land om genotvol van de graaicentjes te gaan leven...nee! ,, Niets van dat alles"! Vanaf 1973 heeft de SP gevochten voor een betere wereld met een sociaal gezicht. Deze partij valt niets te verwijten!!
Protest op de stoep van het hoofdkantoor van Shell Iedere burger heeft recht op rechtshulp!! In Beuningen hield de SP een tevredenheidsenquête De SP vindt je overal op de goede plaats!
SP bij stakende buschauffeurs en beneden borg voor zorg! Stakende Spoorwegen en stilstaande intercity- trein in België
Op papier staat Nederland op plaats 5 als het om wapenleveranties gaat. Dat komt, omdat er nog heel veel wapens via achterdeuren verdwijnen. In werkelijkheid zijn wij de grootste wapenleveranciers ter wereld. Wat voor oorlogen er op deze aardbol ook geweest zijn, nog aan de gang zijn , binnenkort elders weer uitbreken, overal zijn wij er als handelsland als de kippen bij om zaken te doen:aangepaste handwapens voor kindsoldaten, bommen in ieder gewenste maat, gifgassen en wat dies meer. Ons land kent een viertal opslagplaatsen voor atoomwapens, niemand hoor je er over praten of schrijven, in Enschede had ons leger bij een vuurwerkfabriek destijds AP-23 mijnen opgeslagen, nooit is er een uitgebreid onderzoek geweest. De slachtoffers van de vuurwerkramp die er toen geweest is zijn nooit goed voorgelicht en nadien ingelicht over de toedracht en steeds hoor ik nog klachten van mensen die er een trauma aan over gehouden hebben en door de instanties niet goed opgevangen worden of nergens een luisterend oor meer kunnen vinden. Zelfs in landen waar onze militairen voor "vredesmissies" ingeschakeld zijn worden ze door hun tegenstanders met hier in Holland gefabriceerde wapens bestreden. De meeste miljonairs hier in Holland zijn rijk geworden door beleggingen in de wapenhandel. Wie doet er zoal mee om onze wapenhandel florerend te houden? Onze premier Balkenende zal ongetwijfeld bekend zijn met een van Hollands meest bekende theologen uit de tijd van de Reformatie prof. Arminius die stamde uit een familie van wapenfabrikanten. Deze "Dominee" is misschien wel een groot voorbeeld hoe je Christelijk over moet komen om je hoofd boven water te houden. Navolging heeft hij gekregen van ons Bankwezen, de Pensioenfondsen, van Ambassades, onze Groot-Industriëlen, van ons liefhebbende Clusterbomkabinet en ga zo maar door. Als het om de wapenindustrie gaat zijn wij Hollanders direct of indirect de grootste lobbyactivisten ter wereld. Wij hebben voor alle pietluttigheden wetjes uitgevonden maar een vastomlijnde Wet met betrekking tot de wapenhandel en fabricage kennen we niet en nergens staan in de hele wereld hiervoor gedragscodes opgetekend. Mijn partij de SP had vorige week een rubriek over wapenhandel en leveranties op het SP-web van Jan Marijnissen staan, maar het artikel met 6 reacties werd dezelfde avond teruggetrokken in verband met de stakingen van de postbodes en buschauffeurs en aldus kon ik mijn reactie niet meer kwijt en heb ik het vandaag op mijn blog gezet. In een andere vorm kwam ik vandaag een rubriek tegen over wapenbezit van burgers met een foto van zeer gevaarlijk "wapentuig" en omdat ik op mijn leeftijd kennelijk een beetje bijziende ben geworden dacht ik dat het een foto was van een oude legervriend die destijds de messenlade van de schildames had omgekukeld, omdat hij blonde Mientje niet versieren kon.
In het Nieuwsblad "Tribune" van mijn partij de SP las ik vandaag een artikel onder de titel "Manneke Pissig", geschreven door Johan van de Hout. In het bewuste artikel worden veel citaten aangehaald van de Vlaamse professor Jan Blommaert, hoogleraar antropologie en sociolinguïstiek aan de universiteit van Tilburg en vóórmalig journalist van De Standaard, nú uitgever Paul vanden Bavière. In het kort wordt aangegeven de Vlaams_Waalse tegenstellingen die in het Belgische parlement bij ieder onderwerp en debat, wél of niet terzake, naar boven komen. Volgens Blommaert bestaat België uit twee staten nl Vlaanderen en Wallonië, ze hebben ieder hun eigen media en alles wordt geanalyseerd naar gelang hun eigen Waalse of Vlaamse positie. Gesteld wordt door Vanden Bavière dat België zelfs uit drie gewesten bestaat: Vlaanderen, Wallonië en Brussel. In Holland bvb kennen we een publieke opinie, die we in België door de gespletenheid van staat, geaardheid en taalgebruik niet kennen. Ook in de hele infrastructuur heeft deze gespletenheid grote invloed gehad, doordat de aan de macht zijnde politici hierin uitsluitend hun eigen belangen doorvoerden en geen rekening hielden met de gewone burger. Blommaert prikt het verlies van koopkracht op het politieke bord van de diverse regeringenen en denkt dat er een federale kieskring in België moet komen om de infrastructuur te herstellen. Hoe zijn die grote tegenstellingen in ons buurland toch ontstaan? Bij de onafhankelijkheid in 1830 was België de facto een Franstalig land met een uit Duitsland afkomstig koningshuis. Om de Franse aanspraken op België te weerstaan, steunde het koningshuis de Vlaamse strijd voor behoud van het Nederlands. De eis van Wallonië om Franstalig te blijven, leidde uiteindelijk tot de huidige situatie. Voor de Tweede Wereldoorlog was Wallonië door zijn kolen- en staalindustrie economisch sterker dan Vlaanderen, maar de Vlamingen hebben hiervan niet kunnen profiteren en werden toen al flink uitgebuit. De Antwerpse caféhouders betaalden drie keer zoveel belasting dan de Waalse hoogovens. Het Waalse Patronaat vertelt een heel ander verhaal en beweert dat tot 1980 dankzij Wallonië Vlaanderen de kop boven water heeft kunnen houden. Dit is absoluut grote nonsens, want toen de heren hun zakken gevuld hadden zijn ze allemaal in Zwitserland of aan de Côte d'Azur in Frankrijk gaan wonen. Nú is in België de situatie als volgt: per jaar gaat er tussen de vijf en zes miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië en de verwachting is dat dit van jaar tot jaar zal oplopen. Wallonië is economisch bijna volledig afhankelijk van Vlaanderen geworden! Tóch Europees gezien zijn Vlaanderen alsmede Wallonië voor deze geglobaliseerde wereld allebei te klein om zich af te scheiden en het zou dan ook zeker voor Wallonië funest zijn als dit ooit plaats zou vinden. Dat sentimenten bij de Vlamingen een grote rol spelen, dit is dan mijn mening, daar kan ik heel goed inkomen en en een oplossing voor alle problemen kan ik ook niet aanreiken. Als ik deze zomer een Waals restaurant binnenstap, dan hoop ik wél dat ze mij als Hollander verstaan en bereid zijn om mij te bedienen en niet meer een zodanig hautaine houding aannemen door me eenzaam aan een tafeltje zittend te laten verpieteren!! Wilt u dit artikel helemaal lezen en meer sociale vraagstukken op allerlei gebied, kijk dan bij favorieten of klik op de foto, rechts van de voorpagina, op Jan Marijnissen!!
Op vrijdag 29 september 1944 gebeurde er bij ons op het Huissen-Zand wel heel iets bijzonders. Met Nol Helsen, Chris Levels en nog een paar buurjongens liepen we in de Zandsedwarsstraat van alles en nog wat te zoeken, toen er plotseling een gepantserd voertuig op rupsbanden bij de put van Doorman halt hield. Een dergelijk voertuig hadden we nog nooit eerder gezien en helemaal verbouwereerd waren we, toen plotseling het tankkoepeltje geopend werd en wij geconfronteerd werden met een Engelse militair die kennelijk verdwaald was en ons de weg vroeg. Omdat we wisten dat op nog geen vijftig meter afstand zich een vijftal Duitsers hadden ingegraven en wij geen fatsoenlijke zin in zijn taal tegen de Engelsman terug konden zeggen, wezen we in de richting van Doorman's land en zeiden in Koeterwaal Engels: "Look Moffen", overal " Feind-enemy's"! Vermoedelijk heeft de berijder van dit voertuig ons wel begrepen en maakte aanstalten om de tankkoepel te sluiten, maar op hetzelfde moment stonden 2 Wehrmachtsoldaten met hun geweer in de aanslag om de tankbestuurder te bewegen zich onmiddellijk over te geven.Vermoedelijk vermeden de Tommy's een vuurgevecht met de Duitsers, dit om ons te sparen, want meteen nadien staken ook zijn maten hun hoofd met opgeheven handen naar buiten om zich over te geven. Op de binnenplaats bij Limonadefabriek " De Zwaan" werd het aangehouden pantservoertuig door de Duitsers van binnen en buiten grondig geïnspecteerd. Aan de binnenkant was een hele verbindingscentrale ingebouwd met een uitgebreide apparatuur en een wirwar aan draden. De gevangen genomen Tommy's werden gebracht naar de Duitse commandopost, gevestigd in het huis van Bernd en Lieske Helsen. Tijdens het verhoor van de Engelsen in een of andere achterkamer werd door slechts één soldaat rondom de commandopost wacht gelopen. Dit stelde mijn vriend Nol en mij in de gelegenheid om gauw twee repen chocolade die op de vensterbank voor het kapotgeschoten buitenraam van de verhoorkamer lagen in te pikken. Toen we met onze buit ervandoor gingen, werd ik nog wel even door die bolle Duitse bewaker opgevangen. Deze zag weliswaar kans om mij een fikse tik met een geweerkolf op mijn achterste te verkopen, maar slaagde er niet in om ons in handen te krijgen. Tegen drie uur in de middag zagen we dat de krijgsgevangen Tommy's met een gepantserde DKW door de Duitsers werden afgevoerd. Of het bombardement van 2 oktober 1944 op Huissen nog iets van doen had met die Engelse zendwagen is nooit vast komen te staan, maar het zou mogelijk geweest zijn!
Als kastelein heb ik van alles meegemaakt maar vandaag was het wel een heel bijzondere in "Lombok". Aan de toog zit een zekere Groenman uit Bemmel, die van zijn werk komend bij Betonfabriek Milder aan het Looveer in Huissen nog even was komen aanpiepen bij onze herberg. Als alcoholist had hij kennelijk elders of mogelijk op zijn werk al een flinke slok op en trachtte bij ons tot zinnen te komen door een aantal colaatjes met dubbele tik te consumeren. Op een gegeven moment was hij weer een beetje opgekikkerd en vroeg mij of ik namens hem even de kraamafdeling van het Canisiusziekenhuis in Nijmegen wou bellen om te vragen hoe het met zijn vrouw Riek kamer 126 gesteld was. Zó gezegd, zó gedaan! Kastelein aan de telefoon:,, Hier met Groenman uit Bemmel zuster." Zuster Dorinthia aan de andere kant van de lijn:,, Mijnheer Groenman, van harte proficiat"! Uw vrouw is zojuist bevallen van een gezonde tweeling, een jongen en een meisje. De Kastelein, alias Groenman:,, Schitterend zuster-, even een bosje rozen halen, dan kom ik onmiddellijk naar het ziekenhuis". Zuster Dorinthia:,, Tot direct mijnheer Groenman". Kastelein weer terug in het café:,, Groenman, er is goed nieuws te melden-, Riek is bevallen van een tweeling en je moet meteen naar Nijmegen",, Ik zal even wat koffie voor je zetten en bij Rozenkwekerij Nijenhuis een boeket rozen voor je bestellen". Weet je wat je beter kunt doen, Eef-, de glazen allemaal nog eens op mijn kosten vol schenken...proost! Alle moeite door mij ondernomen was tevergeefs, want uren later zat Groenman met zijn ogen starend in het niets en zijn gedeukte jagershoedje op zijn hoofd nog steeds op de barkruk in het inmiddels leeggestroomde café.
Raadsel 1-: Jan is geboren op 29 februari 1904, overleden is hij op 15 mei 2000. Hoe vaak heeft onze Jan op zijn geboortedag zijn verjaardag kunnen vieren?
Raadsel 2-: Hier op de Dijk in Angeren lopen twee mensen die kennelijk vissen zijn geweest. Beiden hebben ze een hengel bij zich en eentje draagt in zijn rechterhand een viskoffer. De ene persoon is een hele lange, de andere weliswaar gezet maar kort van postuur. De lange is een zoon van de korte, maar het is niet de vader, óók niet de stiefvader!! Wie dan wel??
Raadsel 3-: In de tuin van de dominee lopen de dominee met zijn vrouw en de koster met de dochter. Plotseling zien ze een appelenboom staan met nog 4 appels eraan. Ze plukken allemaal een hele appel eraf, tóch blijft er nog één aan de boom hangen. Dit is geen smoesje, máár echt waar hoor!! Hoe kan dit nu en hoe zit het dan in elkaar?
De raadsels zijn afkomstig van mijn schoonvader zaliger.
Wie mij een mailtje stuurt met één of meer goede oplossingen ontvangt een verrassing!!
In 1930 kocht je voor f 3000 een huis dat nu in 2008 300.000 euro zou kosten. Dat is om bij de gulden te blijven 220 keer zo duur! Voor 50 gulden kocht je een luxe fiets, waarvoor je nu 850 euro voor kwijt bent. Een arbeider verdiende voor de oorlog f 7,50 per week. In euro's uitgerekend twee euro en 50 eurocent: hiervoor moest het gezin dan ook nog worden onderhouden. Daartegenover stond dat de huren in die tijd aan de zeer lage kant waren. Een arbeidshuisje kostte een dubbeltje per week. In grote steden het dubbele, dus 20 cent. Als je nu bij de Super de mensen ziet wegrijden met een volle winkelwagen, waarvoor al gauw een bedrag staat van pakweg 80 tot 100 euro, kostte anno 1930 het hele hebben en houden twee knaken en met alles wat er verder voor een huishouding bijkwam hooguit 8 piek per week. Vanaf 1910 tot 1918 en vanaf 1930 tot de oorlogsjaren van 1940 zat heel Europa economisch aan de grond, eerst was er een beurskrach, toen de Eerste Wereldoorlog en daarbij hadden we ook nog een Regering die alleen het kapitaal steunde en de arbeider aan zijn lot overliet. Voor de Tweede Wereldoorlog trokken veel Betuwnaren naar Duitsland om daar in de fabrieken in het Ruhrgebied te gaan werken. Hier kon men per week 3 keer zoveel verdienen als in Holland. De mensen die geen vak kenden, los-arbeider of dies wat meer waren, leefden van de schrale steun en kregen 4 gulden per week uitgekeerd. Liedjesschrijvers uit die tijd hebben de armoede van toen vastgelegd in mooie liedjes zoals: ,,Mijn wiegie was een stijfselkissie, m'n deken was een Baaierrok." De mannen in die tijd raakten zo gefrustreerd dat velen zich aan de drank overgaven; ook daar komt het bekende lied ,,Och vaderlief, toe drink niet meer" vandaan. In1913 gaf de PTT hier in Holland armenzegels uit, waarvoor de toeslag op deze zegels vergaard ten goede kwam aan de arme donders uit die tijd. Vroeger betaalde men ook nog rijwielbelasting. De Bedenker hiervan was Minister Colijn, die als oud Kniller de burgers van Nederland in een ijzeren greep van ellende wist te houden. Als er in de crisisjaren niet zoveel eenheid onder de mensen was geweest, hadden velen het niet overleefd: er was kerkelijke hulp, buren sprongen voor elkaar in de bres en er ontstonden ook allerlei hulporganisaties ter leniging van de noden. De Regeringen Colijn en nadien van Jhr. Dirk-Jan De Geer lieten het aan de kleine man volledig afweten en heulden met de grote bankiers en industriëlen. Na de Tweede Wereldoorlog tot ongeveer 1990 hebben we een economische groei en bloei gehad, waarvan bijna iedere burger profijt gehad heeft. Langzaam is alles weer bergafwaarts gegaan. De komst van de Euro, de extremistische aanval op het Wereldhandelscentum in Amerika, de daarop volgende Beurskrach en de buitensporige prijsstijgingen van de jaren hierna, het neoliberalisme, voortdurende steun aan oorlogen die bakken met geld kostten, hebben Europa min of meer opnieuw in een moeilijke positie gebracht en veel burgers in ernstige financiële problemen. Als we binnenkort opnieuw een beurskrach krijgen en de moeilijkheden in en met China worden niet opgelost, dan komt heel Europa na een warme zomer in een koude douche terecht. De arme burger is dan niet geholpen met een gratis rijwielplaatje met een ponsgaatje-, reken dáár maar niet op!!
Toen ik midden de jaren zestig van een der medewerkers in ons bedrijf de broodroute op het Zand erbij nam trof ik op de "ütewègen" een chaos van jewelste aan: grote kuilen in de weg, opgevuld met puin-,vergruisde steenkool-,antracietresten en ga zo maar door. De binnenwegen waren niet te berijden! Ondanks de vele klanten die we op het Zand hadden moest er geld bij de bezorging wat kwam door de hoge reparatiekosten van de bestelwagens. Garagebedrijf Berend Mathijsen in Huissen had een goede klant aan ons! Toen ik een goed halfjaar op deze route zat werd ik door enkele tuinders gemaand om te betalen voor het onderhoud van de bij hun in de buurt gelegen binnenwegen of paden. Voorheen betaalde je vader ook ieder jaar 400 gulden aan ons om deze wegen in "goede staat" te houden, kreeg ik te horen. Nog dezelfde avond heb ik alle bakkers uit de omgeving, die ook klanten in dit buitengebied hadden voor een vergadering in ons café bijeen geroepen om te horen of zij ook betalingen verrichtten en welke bedragen ermee gemoeid waren. Aanvankelijk wou niemand iets daarover zeggen maar toen ik met een trapsberekende kostprijs op de proppen kwam hoeveel bezorgkosten er aan de routes verbonden waren, schrokken ze tóch wel even en na een paar rondjes op mijn kosten kwamen de tongen los. Overeengekomen is toen dat voortaan geen ene bakker meer geldelijke toezeggingen aan tuinders zouden doen voor het zogenaamde onderhoud van de "ütewègen", volgestopt met allerlei stookafval uit hun kassen, waarvoor ze ons het gelag lieten betalen. Ook werd er afgesproken dat ik namens alle bakkers contact op zou nemen met Mr. Bloemers, de Commissaris van de Koningin in de provincie Gelderland om hem attent te maken op de belabberde staat van het bij Huissen horende Zandse wegennet. Een paar weken nadien heeft Mr. Bloemers hieraan gevolg gegeven en is toen in de Derde Zandsestraat(tegenwoordig Elsstraat) opgevangen door Piet Lentjes, de melkboer, die hem het hele buitengebied heeft laten bewonderen. Enkele jaren later zijn alle binnenwegen geasfalteerd en vandaag vind je in Huissen en de gehele Gemeente Lingewaard geen wegen meer die herinneringen oproepen aan de riddertijd uit de Mideleeuwen. De vraag van de lezer van dit stuk zou kunnen wezen:,, Had de Gemeente Huissen dit dan niet kunnen oplossen"? Zuiver ambtelijk had dit ontzettend veel tijd in beslag genomen, gezien het feit dat het merendeel van deze binnenwegen particulier bezit was. Door de rechtstreekse ingreep van het Provinciaal Bestuur kon alles sneller geregeld worden.
Zo omstreeks de tachtiger jaren van de vorige eeuw werd ik door mijn zwager Geert Jansen voor een vaarweekje uitgenodigd op zijn luxe Jacht. Hier zit wat achter zei ik tegen mijn vrouw Ria! Met ons beiden gearriveerd in Genemuiden, waar het schip in de haven lag aangemeerd werd ons verteld wat er allemaal mis was aan boord. Drie elektriciens van verschillende bedrijven hadden uren werk gehad om een kortsluiting op te sporen. Het had hem bakken vol geld gekost, maar het euvel was nog steeds niet opgelost en dagelijks moesten de boordaccu's weer vervangen worden om het schip van stroom te voorzien. Ik heb de volgende vraag beste zwager:,, Heb jij de laatste maanden zelf een klusje aan boord verricht die mogelijk tot deze storing geleid heeft"? Ik kan me het niet herinneren, Eef-, was zijn antwoord! Ja tòch:,, Een maand geleden heb ik voor mijn vrouw in de badkamer boven de toiletspiegel een nieuw lichtpunt aangelegd". Laten we daar maar eens even gaan kijken, omdat ik denk dat daar iets schort, Geert! En jawel hoor, een niet juist bevestigd draadje zorgde voor de kortsluiting en de ontlediging van de boordaccu's; een euvel dat binnen de kortste tijd was verholpen. Zo eef, laten we nú in het dorpscafé hier met ons allen maar eens een pintje of een pikketanusje gaan vatten, dan kan ik met die tapijtboeren, die daar ook meestal aanwezig zijn mogelijk nog een lucratief handeltje drijven. Na daar een paar gezellige uren doorgebracht te hebben op kosten van die"Louis de Poortere's", die zelfs dachten dat ik ook een grote meubelgigant was, zijn we naar het schip terug gegaan. De andere dag zou mijn zwager, mijn zus en Dinie en mijn vrouw voor zaken naar een groothandel in meubelen gaan ergens in de Achterhoek. Toen ze 's anderendaags even na het middaguur daarvan terugkeerden waren ze zó moe dat ze benedendeks een dutje gingen doen. Over de leuning van het schip hangende zie ik dat de boot bezoek gekregen heeft van een twintigtal eenpersoons kano's, kennelijk studenten die een strijdlied aanhieven met de tekst dat de schuld van alle ellende bij het kapitaal gelegen was. In mijn korte broek, witte blouse en met de platte kapiteinspet van mijn zwager op mijn hoofd, leek ik inderdaad op een vermogend heerschap. Toen het strijdlied ten einde was vertelde ik de dames en heren hoe de vork werkelijk aan de steel zat en dat deze arme sloeber, weliswaar familie van de eigenlijke kapitein hier aan boord geroepen was om een mankementje te herstellen en op deze manier ook een paar dagen van de luxe van een kapitalist mocht profiteren. Nadat de hele hap na mijn toespraak afgedropen was kwam mijn vrouw naar boven en zei dat Geert en Dinie het tumult ook gehoord hadden maar verstijfd van de schrik en het beven nog niet bovendeks durfden te komen. Wat je zoal op een schip niet mee kunt maken!
Zo tegen eind april 1945 was ook de oorlog in Friesland afgelopen en als evacué bij de familie Wolfs in De Blesse had ik het nog zo naar mijn zin dat ik nog helemaal niet naar mijn woonplaats Huissen terug verlangde. Bij die Amerikanen en Canadezen hier gelegerd was het goed toeven! In het weiland van boer Kramer in Peperga hadden de Canadezen een groot kampement opgezet; een mobiele kazerne in moeders natuur! Aan een slootkant met veel begroeiing stond een grote teil waar de Canadeze koks de eitjes in bewaarden. In de voortent van het keukenpersoneel vond een soort ruilhandel plaats: voor 10 verse kippeneitjes kreeg je een doosje sigaretten van het merk Player. De Canadezen waren gek op onze kippeneitjes en wij op hun sigaretten; deze waren van betere kwaliteit dan onze eigenteelt uit zelf verbouwde tabaksplanten. Wij als jonge knapen mochten weliswaar van onze ouders niet roken, maar we hadden ons eigen merk" Hoest" geheten, welke was samengesteld uit gedroogd en hierna vermalen bonenblad. Met onze eierenhandel liep het uitstekend! Een vijftal keren hadden we al eieren voor sigaretten geruild, alles liep gesmeerd tot aan het moment, dat er geen eitjes meer bij de boer in het kippenhok lagen. Mijn vriend Nol, kind aan huis bij die boer, bracht ons uitkomst door een paar lieslaarzen op de kop te tikken, waarmee we door de sloot wadend de teil met eieren vanuit de andere kant konden bereiken. Telkens pakten we om beurten 10 eitjes uit de volle teil en na even wachten en rondslenteren leverde een van ons die gezondheidspatronen weer bij de kok in. Dit ging een aantal keren goed, maar opeens zat het fout en werd ik door de chefkok bij de kladden gegrepen en flink afgetuigd. Vermeld zij dat we de sigaretjes goed hebben verpatst en er nog steeds van genieten als we aan die tijd van weleer terugdenken.
Vanuit de Hoogmis naar...
Heeroom (2,04m lang)
Raadsel 1-: Jan is geboren op 29 februari 1904, overleden is hij op 15 mei 2000.
Zo omstreeks de tachtiger jaren van de vorige eeuw werd ik door mijn zwager Geert Jansen voor een vaarweekje uitgenodigd op zijn luxe Jacht. Hier zit wat achter zei ik tegen mijn vrouw Ria! Met ons beiden gearriveerd in Genemuiden, waar het schip in de haven lag aangemeerd werd ons verteld wat er allemaal mis was aan boord. Drie elektriciens van verschillende bedrijven hadden uren werk gehad om een kortsluiting op te sporen. Het had hem bakken vol geld gekost, maar het euvel was nog steeds niet opgelost en dagelijks moesten de boordaccu's weer vervangen worden om het schip van stroom te voorzien.
