Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
06-02-2013
Massacre.
Om de zoveel jaar is het van dat en deze morgen was het weer zover.
De vos is langs geweest en hij is binnen in het slaaphok van de kippen geraakt. Resultaat: van de 17 kippen zijn er 14 dood gebeten!!! Volgens Rudy was het een echte massacre in het slaaphok (ik ben niet gaan kijken ).
Er blijven 2 gezonde kippen over en dan nog 1 die licht gewond is.
De volgende maanden zullen we dus geen eitjes meer moeten uitdelen!
Eén van de kippen met 2 kuikentjes in betere tijden.
Na 7 jaar in onze Ikea stoeltjes was het hoog tijd om ons eens een goede zetel aan te schaffen.
Na heel veel wikken en wegen kozen we voor een "relax" sofa en na veel "Franse" perikelen werd die op onze huwelijks verjaardag geleverd.
Twee avonden heb ik erin gezeten, heel "relaxt" benen omhoog...
Resultaat: zondagmorgen serieuze rugpijn die met de minuut erger werd. Zondagavond dan maar "gewoon" in de zetel gezeten.
Maandagmorgen zat mijn rug volledig geblokkeerd. Niets kon ik nog doen en dus heb ik maar direct naar mijn osteopaat gebeld. Wonder boven wonder mocht ik dezelfde avond nog komen. Rudy ging mee want rijden kon ik ook niet meer.
Toen ik bij de dokter binnen kwam zag hij genoeg ik liep krom als een oud vrouwtje.
Na de behandeling ging het al iets beter, ik kon redelijk gewoon stappen, maar het verdict is, een zeer zware lumbago en dus moet ik ... rusten.
Ik vrees dat die nieuwe zetel de oorzaak is van alle ellende, maar het is in ieder geval een "mooie" zetel
Omdat we ons met oudjaar zo super goed geamuseerd hadden met ons groepje Belgen hebben we na wat wikken en wegen besloten om een clubje op te richten.
De bedoeling is dat we met de "Belgische Bourgondiërs" ongeveer 1 x per maand samenkomen bij één van de koppels. We houden allemaal van lekker eten en dus zorgt het gast koppel voor een maaltijd en zo kunnen we tijdens het eten ook samen een glas drinken en honderduit bijpraten.
Gisteren kwamen we voor de eerste keer samen en het was dus bij ons te doen. Het werd een super leuke en gezellige dag en we kijken al uit naar de volgende bijeenkomst.
Er was maar één probleem, er moest ook "vergaderd" worden over de dag van samenkomst, de datums en wie wanneer zou koken. Nu is dat op zich allemaal makkelijk om af te spreken, maar als "bijna" iedereen al een paar glazen op heeft.... (behalve de kokkin van dienst natuurlijk) en iedereen door elkaar praat....! Maar enfin, we zijn eruit geraakt en de bijeenkomsten voor de volgende maanden zijn gepland en zelfs voor volgende winter hebben we alles al op papier gezet. Vermits bijna iedereen van de club een chambres d'hôtes uitbaat is het vanzelfsprekend dat we de bijeenkomsten houden in de herfst, winter en lente. In de zomer moet er immers gekookt worden voor de gasten!
Bloemstukjes maken voor op de tafels, ideaal om een dagje op voorhand te doen en zo kan ik eens zien of ik het nog kan
Het dessertbordje, een nieuwe creatie uitgeprobeerd voor het komende seizoen
Kerim kreeg van zijn baas de gelegenheid om te oefenen in het maken van kleine porties macarons zodat hij de perfecte macarons kan maken tegen dat hij mee doet aan de wedstrijd. Hij maakte caramel macarons met een vulling van "caramel au beurre salé" dit is een Bretoense specialiteit en het is een caramel met gezouten boter.
Blijkbaar is het niet eenvoudig om kleine porties te maken en lukt het beter met een grote hoeveelheid, maar vermits hij er maar 20 mag maken op de concours, zal hij dus nog heel wat moeten oefenen met "kleine porties"
En ja, zijn baas valt blijkbaar goed mee; hij mocht al zijn zelfgemaakte macarons mee naar huis nemen. We maken dus ook graag wat reclame voor hem (http://www.patisserie-blanchard.com/)
Vandaag wordt Kerim 21, en dat is toch wel een heel speciale verjaardag! Onze kleinste (dat zal hij altijd blijven ) wordt dus groot!!!
Toen hij vanmorgen om 6u30 opstond om naar zijn stageplaats te vertrekken ben ik toch ook even opgestaan om hem een dikke kus te geven ... moeders hé
Vandaag heeft Nils dan weer zijn laatste examen, we duimen dat het goed gaat want na al de perikelen die hij gehad heeft met zijn tanden de voorbije weken, was het niet evident om te studeren.
Morgen is het dan een speciale dag voor Rudy en mij!!! We zijn dan 25 jaar getrouwd en dan staat een mens er al eens bij stil dat de tijd voorbij vliegt. Gisteren had ik er nog aan gedacht dat het bijna onze huwelijks verjaardag was, maar Rudy besefte 's avonds ineens dat het dus 25 jaar geleden is dat we in't huwelijksbootje stapten.
We zullen er zaterdag een extra flesje op kraken want dan komen er 4 bevriende koppels eten
Aan een oud huis heb je altijd wel onderhouds werken te doen.
Eén van de jaarlijks terug komende klussen is verven. Door de hevige zonnestralen waar wij in de zomer zo van genieten ziet buitenverf hier enorm af. De kleur verdwijnt als sneeuw voor de zon en dus moeten er ieder jaar wel een paar deuren en luiken een nieuw couchke krijgen.
Meestal is verven mijn taak maar deze winter is Rudy blijkbaar in volle form en dus is hij alvast begonnen met de deuren van de kamer Muscari een nieuw laagje te geven.
Kerim is volop aan't experimenteren met het maken van pralines, makarons enz...
Hij is door zijn school geselecteerd om mee te doen aan een wedstrijd in Aquitaine en dus is het hoog tijd om te oefenen! Hij moet een "piece montée" maken rond het thema strand. We zijn natuurlijk super benieuwd hoe hij het er gaat vanaf brengen maar we zullen nog een paar weken geduld moeten hebben want de wedstrijd gaat pas door in maart.
Ondertussen zijn wij proefkonijn en dat moeten ze aan mij natuurlijk geen twee keer vragen.
De pralines zijn op basis van pure chocolade en een vulling van ganache met Cointreau en geconfijt fruit.
Sinds gisterenavond zijn we veilig en wel terug thuis.
Dinsdag vertrokken we richting België en na een vrij bewogen rit waren we na zo'n 12 uur rijden in Leuven. We vertrokken met mist, daarna zon, dan gietende regen en daarna was het weer droog en zonnig.
Toen ik na de middag aan't rijden was deed Rudy ondertussen een middagdutje en toen ging het bijna goed fout. Ik reed op cruise-control aan 130 km/u op de linker rijstrook en dommelde in. Na wat maar een enkele seconde zal geweest zijn schoot ik wakker en de auto was van links naar rechts aan't zwalpen en ik had veel moeite om hem terug onder controle te krijgen. Rudy was natuurlijk ook al wakker geworden want onze bagage vloog achter in de wagen heen en weer en hij wist direkt wat er gebeurd was.
Gelukkig kwamen we er met de schrik vanaf maar het had even goed fataal kunnen aflopen. Zo zouden we voor een begrafenis naar België gaan en, neen, niet teveel over nadenken!
De schrik zit er nu wel goed in en Rudy heeft blijkbaar niet teveel vertrouwen meer in mijn "rijkunsten".
De terugreis verliep in ieder geval iets vlotter, al vertrokken we in België op het moment dat er smog alarm was en we dus maar 90 km/u mochten rijden op de snelweg. Het was gans de weg wel droog en we waren na 10u30 rijden al in Auradou.
Kerim volgt dit jaar een extra specialisatie jaar, patisserie-dessert en hij mag nu 2 weken stage gaan doen bij één van de beste patissiers uit de streek, Blanchard in Villeréal. (http://www.patisserie-blanchard.com/index.php)
Vandaag is zijn eerste werkdag maar vermits wij onderweg zijn naar België voor de begrafenis van Rudy zijn zus, zullen we moeten wachten tot we terug thuis zijn om te proeven van de meesterwerkjes van Patisserie Blanchard.
Alleen al bij het zien van de foto's op de website krijg ik al goesting
Ik hoop dat hij daar echt de knepen van het vak gaat leren en hopelijk kunnen we die kennis dan gebruiken om super lekkere taarten en desserts te maken voor onze gasten.
Ja, voor de 2de keer in 4 jaar hebben we een serieuze verstopping in de keuken.
De vorige keer was het echt mijn fout een "beetje" gesmolten boter door de afvoer gieten was blijkbaar geen goed idee.
Deze keer pleit ik "onschuldig", 2 seizoenen afwas van de table d'hôtes en dan nog de gewone afwasjes zorgen blijkbaar voor heel wat opstopping in de buizen. En ja, Rudy heeft ondertussen ingezien dat hij bij de aansluitingen toch wel een paar foutjes gemaakt heeft.
Enfin, ook met de "rat" van Anthony geraakte het probleem niet opgelost en dus moest er voor drastische middelen gekozen worden.
Omdat ik niet zo veel vertrouwen had in mijn ventje werd de deskundige hulp van Jean-Jacques en Ginette ingeroepen.
Zondag namiddag werd er dus wat gekapt en gebroken in de keuken en ik mocht kijken hoe ze het aanpakten
Vandaag reed Rudy achter de nodige buizen enz en werd het klusje afgewerkt.
Vanmorgen toen we wakker werden zag alles hier wit en deze keer was het niet zomaar een laagje van nauwelijks één centimeter.
Meteo France had nochtans geen sneeuw aangekondigd en het was dus een complete verrassing. We zijn dan ook direct een mooie wandeling gaan maken met de honden en die genoten van het rollebollen in dat witte goedje.
Het ziet er echt prachtig uit en zeker nu de zon ook schijnt. Normaal zal de sneeuw wel vlug dooien en als dat niet het geval is zitten we misschien wel met een probleem.
Dinsdag moeten we naar België rijden want één van Rudy zijn zussen is overleden en woensdag is het de begrafenis. Maar we hebben het weerbericht al eens bestudeerd en vooral in het midden en noorden van Frankrijk geven ze nog sneeuw en dat zou natuurlijk wel voor problemen kunnen zorgen.
We wachten het nog even af maar een rit van 1000 km door de sneeuw zien we niet echt zitten.
We zijn erg blij en natuurlijk ook een beetje fier dat we dit jaar bij de verkiezing van de beste "Table d'hôtes" van "Logeren bij Belgen in Frankrijk" een vorkje gekregen hebben.
We hebben dit natuurlijk te danken aan de goede beoordelingen van onze gasten en het doet ons heel veel plezier dat onze table d'hôtes zo geapprecieerd worden door onze gasten. Bedankt aan iedereen die de beoordeling heeft ingevuld en we hopen natuurlijk dat we ook volgend seizoen weer goed zullen presteren.
Zoals ieder jaar zullen er weer nieuwe gerechten op tafel komen maar ook de klassiekers zullen zeker nog klaar gemaakt worden. Hopelijk kan Kerim mij nog heel wat bij leren over de finesses van de patisserie zodat ik mij nog wat kan uitleven in het bakken van taarten en het maken van desserts.
Sinds vorige donderdag ben ik ook eindelijk terug begonnen met nieuwe recepten toe te voegen op onze kookblog. Dus wie een kijkje wil nemen kan dat op : http://www.bloggen.be/aucercledeschenesculinair/
Al de ganse dag horen we langs alle kanten van de witte tapijten die er overal liggen. In België, maar ook hier in Frankrijk zag het deze morgen op heel wat plaatsen wit. Tot op een 30 km van bij ons had het gesneeuwd, maar hier ... niets!
Bij ons viel de regen met bakken uit de lucht en eerlijk gezegd, na een paar uur zijn we dat al serieus beu!!!
Maar, wonder boven wonder, juist nadat onze Kerim thuis kwam begon de regen over te gaan in prachtige witte vlokjes.
En ja er ligt nu dus een heel fijn laagje sneeuw en er is er hier ene die hoopt dat er hier morgenvroeg ook een dik tapijt ligt, zodat hij niet naar school kan rijden!
Voor ons mag er trouwens ook gerust wat bij vallen, want wat is er nu mooier dan zo'n magisch wit landschap om een mooie wandeling in te maken en ik ben er zeker van dat ook Sirka en Folie heel graag eens willen gaan rollebollen in de sneeuw!
We mogen gerust zeggen dat het hier al een zeer sombere winter geweest is met heel weinig zon en veel mist.
Vermits de voorspellingen voor het Middellandse zee gebied er wel redelijk goed uit zagen en dat voor ons maar een 300 km rijden is, profiteerden we ervan om er eventjes tussenuit te gaan.
We reden richting Leucate Plage en dan door tot Collioure en Port Vendres.
Spijtig genoeg genoten we maar van één dagje volle zon en 21° en daarna was het bewolkt en zeer felle wind.
Na meer dan 1 jaar samen leven is het nog steeds dikke liefde tussen onze Folie en Rosso.
Het is hier dus niet "kat en hond" zoals in het spreekwoord, maar echte pure vriendschap tussen die twee. Van het moment dat Rosso onze Folie in de gaten krijgt begint hij te spinnen en kopjes te geven en als hij kan gaat hij zo dicht mogelijk bij haar liggen.
Rosso zoekt de laatste tijd ook meer en meer toenadering tot Sirka maar die is daar nog steeds niet mee opgezet. Als Rosso een kopje komt geven gromt Sirka eventjes, maar meer ook niet. Blijkbaar is dat haar manier om te vragen om wat afstand te houden. Maar Rosso is een volhouder en ik vraag mij af hoe lang onze Sirka nog gaat kunnen weerstaan aan de toenaderingspogingen van Rosso.
Het weer is hier voor de moment alles behalve; mist, mist en nog eens mist
Geen weer dus om buiten te werken (al doet Rudy dat natuurlijk wel) maar eerder weer om binnen te blijven. Ideaal weer ook om wafels te bakken en dat is nu net wat Kerim en ik gisteren gedaan hebben.
Met 2 wafelijzers tegelijk gaat dat extra goed vooruit en dus hebben we maar een extra portie gemaakt om in de diepvries te steken.
Huguette had ons eens verteld dat zij in haar tuin verschillende scheutjes van palmbomen had staan en nu had ze er voor ons uitgestoken en mee gebracht.
Rudy heeft ze allemaal mooi in potten geplant en nu maar hopen dat ze goed willen groeien! Vermits het nogal traag groeiende planten zijn vrees ik wel dat we nog lang zullen moeten wachten tot het prachtige grote palmbomen zijn, maar zo'n mini versie heeft toch ook al iets hé
Au Cercle Des Chênes
). 
ik liep krom als een oud vrouwtje.
een "beetje" gesmolten boter door de afvoer gieten was blijkbaar geen goed idee.
werd de deskundige hulp van Jean-Jacques en Ginette ingeroepen.
