Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
27-11-2013
De wonderen der natuur.
Regelmatig staan wij stil bij het feit hoe de prachtig de natuur wel niet is. In de tuin, of tijdens een wandeling, gewoon zien hoe mooi een bloemetje of een stukje mos kan zijn, wij kunnen er nog steeds in bewondering naar kijken en van genieten.
Laatst ontdekte Rudy tijdens het snoeien in de tuin weer zo'n mooi "wondertje", het deed ons een beetje denken aan een Tilansia en aan de tijd in de bloemenwinkel toen de Tilandsia's "in" waren en we die met honderden verkochten.
Waarschijnlijk is het een soort van korstmos, maar het zag er in ieder geval prachtig uit.
Onze kippen zijn al een paar weken goed "in form" en leggen dagelijks een flinke portie eitjes. Zelfs nadat we de eieren uitdelen aan vrienden en buren blijven er nog meer dan genoeg over voor onszelf en dus moet ik regelmatig actie ondernemen om een voorraad eieren op te gebruiken.
Ik heb dus weer een serieuze hoeveelheid advokaat gemaakt en daar zullen de gasten volgend seizoen terug kunnen van genieten bij de koffie. Maar ook in dessertjes gebruik ik regelmatig advokaat en vooral de advokaat parfait viel vorig jaar heel erg in de smaak bij onze gasten dus ik denk dat die volgend seizoen ook nog op het menu zal staan!
Ja, sommige mensen zullen het misschien niet geloven, maar zelfs hier in Frankrijk gaat met regelmatig mee met de tijd.
Een tijdje geleden stond er hier ineens een camionette van Veolia, oftewel, de waterleiding op onze'n hof. Bleek dat ze een toestelletje kwamen installeren om automatisch de stand van de watermeter te kunnen aflezen in hun kantoren.
Een paar jaar geleden hadden ze al een nieuwe watermeter geïnstalleerd zodat ze de stand vanop een paar meter afstand konden aflezen (lees, van in hun auto ) maar nu zijn ze dus nog een stapje verder gegaan en kunnen ze via een soort van GPS systeem de stand aflezen in hun kantoor.
Nu is't enkel maar te hopen dat dat toestelletje niet tilt slaat en dat onze waterrekening niet ineens de hoogte ingaat .
Het is hier de laatste dagen al veel bewolkt geweest, met af en toe wat regen. Rudy die blijft volharden en werkt buiten rustig verder maar ik verkies toch om mij binnen bezig te houden.
Vermits ik van Claude een serieuze hoeveelheid rode uien kreeg was het hoog tijd om daar iets mee te doen.
Ik maakte een rode uien confituur met veenbessen en het resultaat mag er zijn. De potjes staan al klaar om volgend seizoen te gebruiken en de confituur zal zeker smaken bij een stukje foie gras of bij een lekkere paté!
Vorige zaterdag hield Ginette een Tupperware bijeenkomst.
De demonstratrice, Marilyn, maakte een praliné cake en kip met een currysaus met abrikozen en rijst en dat allemaal in de microgolfoven en natuurlijk door gebruik te maken van Tupperware benodigdheden.
Annick en Ginette kochten op een vorige bijeenkomst al een uien-en kruidensnijder en waren daar super enthousiast over. Annick demonstreerde het toestelletje, maar ik hou het toch maar bij plank en mes om uien te snijden en voor grote hoeveelheden gebruik ik mijn Magimix.
Het was een gezellige namiddag (met duidelijk tijd tekort om foto's te nemen ) en uiteindelijk kocht ik o.a. een nieuwe Mandoline. De mijne is meer dan 25 jaar oud en krijgt barstjes in het plastiek, dus het was hoog tijd om een nieuwe aan te schaffen. Ook een handige cake opbergdoos stond op mijn verlanglijstje en die is dus ook besteld.
Tupperware heeft een enorm aanbod van dozen, potten enz en dat allemaal in plastiek, en op zo'n bijeenkomst is de verleiding natuurlijk groot om heel wat te kopen, maar vermits het toch wel dure producten zijn heb ik mij wijselijk beperkt tot hetgeen ik echt nodig had !
Nu de achterkant van de schuur ook mag gezien worden werd het ook tijd om de notenbomen die daar staan eens te kortwieken. Ook al de wilde acacia boompjes die er altijd opschieten hebben Rudy en Kerim weg gedaan, zodat er nu heel wat meer licht en zon op de schuur valt. De kippen hebben nu weer wat extra loopruimte en zij zullen er wel voor zorgen dat het daar onderhouden wordt .
Werkende mensen worden al eens vuil, zoveel is zeker! Rudy nam een "zelfportret" na het afspuiten van de achtermuur van de schuur, zijn kleren had hij met de tuinslang afgespoten maar hij had zich niet gerealiseerd dat zijn gezicht er even "mooi" uitzag tot hij zich in de spiegel bekeek!
Toen Kerim en ik in België waren heeft Rudy niet stil gezeten (dat had ik ook niet verwacht ).
Hij heeft in zijn eentje de achterkant van de schuur helemaal opgekuist en gevoegd en nu moet enkel nog het kleine stukje muur aan de voorkant van de schuur afgewerkt worden.
Gisteren kwamen de Belgische Bourgondiërs voor de 2de keer bij elkaar en deze keer waren wij gastheer en gastvrouw. Het was leuk om iedereen weer terug te zien en ook de 3 kindjes van Claude en Isabelle waren ditmaal van de partij. Ik had dus af en toe 3 paar helpende handen in de keuken en ook voorproeven deden ze alle drie even graag!
Maar het mag gezegd worden, het zijn 3 super lieve kindjes en we hadden er geen omzien naar. Aimé is sinds ze zelf een hond hebben een dikke hondenvriend geworden (vroeger was hij er doodsbang van) en onze Folie genoot met volle teugen van de extra aandacht!
Rudy had het ons al laten weten toen we in België waren; onze Poema is verdwenen! Hij is nu al 2 weken weg en we hebben de hoop opgegeven om hem nog levend terug te zien.
Dat wil dus zeggen dat we op één maand weer 2 poezen kwijt zijn geraakt, eerst Rosso en nu Poema. We kunnen zoals steeds maar gissen wat er gebeurd is, maar toeval kan dit toch niet meer zijn! Maar wat doe je eraan? Klacht indienen tegen "onbekenden"? Ik vrees dat dat zowiezo niets zou uithalen. We zullen er ons dus moeten bij neerleggen dat wij blijkbaar in een heel onveilige buurt voor katten wonen en we hopen dat onze Snowy, die ondertussen al 11 jaar is, en Santos die toch ook al 6 jaar is nog heel lang bij ons mogen blijven.
Kerim en ik zijn sinds gisterenavond terug thuis, en, ondanks de hevige regen, hadden we een vlotte rit met enkel serieuze file in ... Kessel-Lo!!! Om 8 uur vertrokken we in Kessel-Lo en om 9 uur stonden we in Woluwe voor de Chinese visumcentrale. Gelukkig ging het daar goed vooruit en om 9u10 had Kerim zijn visum in handen en konden we verder rijden. We kwamen aan in Auradou om 19u15 en werden verwelkomt door onze 2 woefkes die super enthousiast en door het dolle heen waren. Maar ook Rudy was echt blij dat we weer veilig thuis waren.
Na meer dan 2 weken logeren bij ons ma en onze pa was het deze keer toch wel extra moeilijk om afscheid te nemen. Onze pa heeft heel veel geluk gehad en op zo'n momenten besef je eens te meer hoe vlug het kan gaan in't leven. Maar voorlopig gaat het weer goed met hem en hopelijk kunnen ze nog ettelijke jaren samen genieten van het leven.
Nog 4 dagen en dan zie ik mijn ventje terug! Het heeft nu toch wel lang genoeg geduurd, een weekje in België zonder Rudy kan eens plezant zijn, 10 dagen ook nog, maar 16 dagen dat is erover . Vooral voor de portemonnee is dat ook niet goed, want als ik in België ben koop ik altijd kleren, véél kleren, en schoenen en...
Woensdagmiddag is Kerim zijn paspoort eindelijk aangekomen, (nadat de postbode eerst was doorgereden zonder hem af te leveren ) wij dus direct naar Brussel om zijn visumaanvraag te doen. Nu is het wachten tot dinsdag en dan mag hij normaal gezien zijn visum gaan ophalen! De bedoeling is dat we dan vanuit Brussel dadelijk doorrijden naar huis. Hopelijk verloopt alles nu zoals gepland en zijn we dinsdagavond terug thuis.
Weinig nieuws op "den blog", maar Kerim en ik zijn nog steeds in België. Onze pa maakt het naar omstandigheden goed, en eigenlijk zou ik dus naar huis willen, maar Kerim heeft voor een kink in de kabel gezorgd. Vermits hij op 6 december richting China vertrekt (ja, onze jongste heeft blijkbaar de smaak te pakken ) heeft hij dringend een visum nodig. Vermits we nu toch in België zijn en Brussel nu heel wat dichterbij is dan Parijs als we thuis zijn, wou hij zijn visumaanvraag hier doen. Natuurlijk lag zijn paspoort nog in Frankrijk (l'histoire se répète )! Dus, Rudy ging naar de post en stuurde op dinsdag 22oktober het paspoort aangetekend op. Volgens de bediende zou het pakket op 3 werkdagen ter plaatse zijn! Niet dus, we zijn nu 5 "werkdagen" verder en het pakket is nog steeds niet aangekomen. We wachten dus tot.... Als het paspoort hier morgen niet is wil dat zeggen dat het ten vroegste volgende maandag hier kan zijn, vermits het vrijdag een feestdag is.
Ondertussen is mijn ventje in Frankrijk duchtig aan 't verder werken en als ik niet vlug naar huis kan denk ik dat de schuur helemaal gevoegd zal zijn! Foto's volgen zeker als ik ooit thuis geraak .
Ik weet dat jullie heel lang hebben moeten wachten op nieuws, maar nu is het er eindelijk van gekomen om te bloggen.
Vorige vrijdag belde ik met mijn ouders en blijkbaar voelde mijn vader zich helemaal niet goed. Als mijn pa dat al zelf zegt dan weet ik dat het menens is en na heel veel aandringen ging hij uiteindelijk zaterdag naar de dokter. Na de nodige onderzoeken en bloedafname (die hij nota bene nog zelf wegbracht naar het MCH) ging hij weer naar huis. In de late namiddag kwam de dokter dan thuis langs om te melden dat hij direct naar het ziekenhuis moest. Hij wou met de bus vertrekken maar moest van de dokter een taxi nemen.
Ondertussen was ik op de hoogte en werden de eerste plannen gemaakt om naar België te vertrekken. Dezelfde avond mocht ik van Rudy niet meer vertrekken, maar de valiezen van Kerim en mij stonden wel klaar. Om 00.30u belde Tom mij nog eens om te zeggen dat ik toch best zo snel mogelijk zou afkomen. Na een paar slapeloze uren en uiteindelijk toch 2 uurtjes geslapen te hebben vertrok ik om 4u45 samen met Kerim richting Leuven.
Zondagnamiddag kwamen we dan aan en we bezochten 's avonds onze pa op de intensieve. We wisten toen al dat hij o.a. heel veel bloedklonters had in de longen en het was nog niet duidelijk of er een operatie zou nodig zijn. Uiteindelijk zag hij er gezien de situatie eigenlijk erg goed uit en na 3 dagen op de intensieve mocht hij naar een gewone kamer en er werd beslist om niet te opereren maar verder te behandelen met medicatie.
We hadden het niet verwacht maar donderdagnamiddag mocht pa het ziekenhuis al verlaten. Hij ziet er goed uit en voelt zich ook goed en om het met de woorden van een verpleegster te zeggen, mijn vader is een "kranige, vinnige, oude man", en hopelijk mag hij dat nog vele jaren blijven!
Een echt wildpark bezoeken stond vanzelfsprekend ook op ons programma in Zuid-Afrika en wij kozen voor het Addo National Elephant Park dat iets ten noorden van Port Elisabeth ligt. Het was tevens het verste punt op onze rondreis, daarna reden we weer terug richting Cape town.
Wij deden een "game drive" in Addo, je rijd dan mee in een open terreinwagen met een ervaren gids. Op die manier heb je veel kans om een aantal dieren van de Big Five te zien. Wij zagen o.a. heel veel olifanten, er zitten er zo'n 450 in het park, en veel zebra's en kudu's. We hadden ook het geluk van een leeuwin te zien en een zwarte neushoorn.
Het is toch wel erg indrukwekkend om die dieren vlak naast de wagen de weg te zien oversteken en onze gids was even enthousiast als wij toen we net voor sluitingstijd nog een neushoorn zagen.
Als je naar Afrika gaat kan je niet anders dan een paar dierenparken bezoeken.
De parken die wij bezochten kan je niet echt vergelijken met een zoo in België of Frankrijk. Wij bezochten o.a. Monkeyland en Birds of Eden en de dieren hebben hier een enorme vrijheid. Je wandelt als bezoeker gewoon tussen de dieren, maar het park is wel volledig omheind en zoals in het geval van Birds of Eden is er een volledig net over het hele oppervlak van de tuin aangebracht zodat de vogels niet kunnen ontsnappen.
Dat wij naar Zuid-Afrika trokken kwam natuurlijk doordat onze Kerim daar al 3 maanden werkte als vrijwilliger in de Cheetah outreach ranch in Sommerset West.
Een bezoek aan de cheeta's stond dus alvast op ons programma.
Waar het bij de Cheetah outreach in de eerste plaats om gaat is het behoud van de cheeta populatie. De cheeta is een bedreigde diersoort en men probeert nu om ze op verschillende manieren te beschermen.
De cheeta's worden nog steeds afgeschoten door plaatselijke schapenboeren omdat ze hen als de grote boosdoeners beschouwen als er schapen verdwijnen. Men probeert nu vooral de boeren te sensibiliseren en één van de manieren is om hen honden te bezorgen die de schapen beschermen. Deze honden, de Turkse Anatolian Shepherd, worden gekweekt en opgeleid in de cheeta ranch waar Kerim werkte.
Natuurlijk is er geld nodig bij zo'n organisatie en er wordt bijna uitsluitend met vrijwilligers gewerkt. Een deel van de inkomsten komen uit de inkomgelden voor het bezoeken van de ranch. Men kan er ook een "encounter" doen, d.w.z. in de kooi van de cheeta's binnengaan en ze strelen, en daar moet dan ook extra voor betaald worden.
We wilden natuurlijk het project steunen en kozen dus ook voor de encounters, al moet ik zeggen dat ik mij niet helemaal op mijn gemak voelde bij die grote "katjes", ik heb er ééntje aangeraakt, maar het was met een klein hartje!
Gisteren kwamen we voor de eerste keer na het seizoen terug samen met ons clubje van Belgische Bourgondiërs. Nu praktisch bij iedereen de laatste gasten vertrokken zijn kunnen wij weer beginnen met onze winteractiviteiten.
We werden ontvangen door Patrick en Daniëlla en we genoten van het aperitief met hapjes buiten op het terras, in het zonnetje. Eten deden we binnen en de Daniëlla verwende ons met een heerlijke hoofdschotel met magret de canard, alhoewel, we moeten er natuurlijk wel bij zeggen dat het Patrick was die de eend perfect bereid had!
Na het dessert dat ook bij iedereen in de smaak viel, met o.a. en appelcrumble en een tiramisu met frambozen, gingen we buiten nog wat nagenieten en profiteerden van het mooie weer.
Het was een geslaagde middag en we kijken al uit naar de volgende bijeenkomst die bij ons zal plaats hebben.
We zijn al van dinsdag thuis, maar we zijn nog steeds niet helemaal op onze positieven. Rudy en ik hebben alle twee een zeer zware verkoudheid, en ik zit nu op de koop toe al 2 dagen zonder stem.
We hadden er tussendoor ook nog een nachtje op de spoed tussen zitten (Tom heeft ons even de schrik van ons leven bezorgd, maar alles is ondertussen terug goed met hem, al zal hij de komende maanden hopelijk geen "wilde paddestoelen" meer eten!).
Gisteren is Kerim vertrokken voor een weekendje Albi met zijn vrienden, en Tom en Nils zijn weer veilig en wel aangekomen in België. Het is dus weer even wennen zo onder ons tweetjes.
Zoals beloofd, hier dan eindelijk een eerste kleine selectie van onze foto's uit Zuid-Afrika. Er was wat werk aan, want Kerim en ik hebben samen zo'n 5000 foto's genomen , dus eerst moesten al de mislukte eruit, dan de dubbele enz... enz... , maar uiteindelijk ben ik erdoor geraakt!
Het was een prachtige vakantie en vooral de natuur sprak ons enorm aan, de verscheidenheid, de kleuren, de weidsheid!
Au Cercle Des Chênes
) maar nu zijn ze dus nog een stapje verder gegaan en kunnen ze via een soort van GPS systeem de stand aflezen in hun kantoor.
.
) en uiteindelijk kocht ik o.a. een nieuwe Mandoline. De mijne is meer dan 25 jaar oud en krijgt barstjes in het plastiek, dus het was hoog tijd om een nieuwe aan te schaffen. Ook een handige cake opbergdoos stond op mijn verlanglijstje en die is dus ook besteld.
!
.
).
 "Confused"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
, dus eerst moesten al de mislukte eruit, dan de dubbele enz... enz... , maar uiteindelijk ben ik erdoor geraakt!
