Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
11-07-2008
Cadeaux
Donderdag zijn we naar de markt in Libos geweest ( de grootste markt in de omgeving). Als we daar naartoe gaan spreken we altijd met onze gasten af op een terrasje en dan trakteren we eens. Deze keer waren Pierre & Marie-Thérèse en Dennis, Teresa en Charlotte erbij.
Toen we gingen vertrekken kregen we van Teresa,Dennis & Charlotje een mooie rozenstruik cadeaux, waarvoor nogmaals dank! Nu nog alleen een plaatsje zoeken in de tuin om hem te planten!
Na 3 jaar is het er eindelijk van gekomen, onze eerste barbecue met de gasten. Ja, ik geef het toe, het is toch ook wel hectisch om alles op tijd op de mensen hun bord te krijgen. Maar enfin, iedereen vond het geslaagd, dus voor herhaling vatbaar?
Door de drukte bijna vergeten om een foto te nemen van Rudy bij zijn barbecue, maar op de valreep toch nog gelukt!
Wij natuurlijk nieuwschierig want we hadden niets besteld via de post!!!
Tof, stofjes voor op de confituurpotten. Leen die hier eind juni was had mij beloofd om wat stofjes op te sturen ( zij doet aan patch work en vandaar...) De stofjes zijn zelfs al op maat geknipt en gestreken!!!
Heel heel erg bedankt Leen, en ik hoop dat je het stukje van de "Camelia"-stof goed hebt kunnen gebruiken.
Zondag waren we nog even naar de markt in Roquecor geweest en daar hebben we een kistje van 10 kg abrikozen gekocht. Dus gisteren wisten we weer wat doen, abrikozenconfituur maken!
Dit weekend is het hoogseizoen begonnen. Vrijdag zijn Paul en Lieve aangekomen ( oude kennissen van Rudy uit Antwerpen). Gisteren is Dennis met zijn dochtertje Charlotte aangekomen en zijn vriendin Thérèse komt maandag aan. En vandaag is er een Nederlands koppel met hun kinderen aangekomen, Betty en Bert, en zoon Kjell en dochter Bodil. Morgen komt er dan nog een koppel aan in de 4de kamer en dan zijn we kompleet.
Vandaag zijn Tommy&Anne afscheid komen nemen, morgen vertrekken ze voor minstens een jaar naar Zweden voor Tommy zijn werk. Ze gaan er 3 dagen over doen om tot daar te rijden, 2800km is het tot in Stockholm. Waarschijnlijk zien we hen terug in oktober, dan komen ze terug naar hier op vakantie.
Vorige maandag moesten wij normaal 2 koppels gasten krijgen. Kristof en Kelly waren op doorreis naar Spanje en logeerden een nachtje bij ons, en dan was er nog een koppel dat op de laatste moment gereserveerd had voor 6 dagen met table d'hôtes op de dag van aankomst. We hadden er niet echt een goed gevoel bij en inderdaad, om 19u30 was er nog niemand hier. Kelly en Kristof hadden al gebeld dat ze wat later gingen zijn en uiteindelijk belde Rudy zelf naar An & Meghe. An nam op en deed of ze Rudy niet verstond en hing op. Dus 2 man minder om te eten die avond (alles was natuurlijk al klaar). Daar wordt je dan zo pissig van !! Gelukkig maakte het toffe gezelschap, en het enthousiasme over ons stekje, van Kristof en Kelly veel goed !
Gisterenavond was het weer zover, na een snikhete dag (36° in de schaduw) hebben we weer een onweer met hagel gehad. Gelukkig was het veel minder erg als vorig jaar, maar we hebben toch even gevreesd dat onze tonelles het zouden begeven.
Rudy en de kinderen hadden zoveel mogelijk planten onder de tonelles gezet en over sommige planten heb ik een paraplu gehouden om ze te beschermen. We waren allemaal kletsnat maar bijna al onze plantjes hebben het deze keer overleefd !
Hierbij enkele foto's van de ravage die de hagelbui op 19 juni 2007 aanrichte.
Foto's tijdens het onweer genomen door Eddy & Sonja Flamey, die toen bij ons logeerden.
Zo zag het eruit de volgende morgen,ligstoelen stuk, 2 ruitjes gebroken, auto's geblutst, enz....
Eddy & Sonja hebben ons dan op hun laatste vakantiedag fantastisch geholpen om alles op te kuisen.
Vandaag moesten we Kerim gaan inschrijven in zijn nieuwe school. Na zijn 3 jaar collège moet hij nu naar een lycée, en hij heeft gekozen voor een opleiding restaurant-hotellerie in een lycée professionel. Hij wil voor kok leren en dus moet hij naar Nérac, zo'n 70 km van bij ons. Dat wil dus ook zeggen dat hij vanaf september op internaat gaat (ja, dat gaat moeilijk worden voor mij, als mijn jongste 5 dagen per week weg zal zijn). Kerim ziet het in ieder geval helemaal zitten, dus dat is wel ok.
Nérac is een heel mooi stadje waar je ook boottochtjes kan maken op de Baïse.
We hebben vandaag een ree gezien in onze tuin! In de buurt zien we regelmatig reeën 's morgens vroeg of tegen valavond, we hadden er ook al een paar keer gezien onder aan de oprit maar nu stond ze dus in onze eigen tuin, en wel om 14u 's middags. Rudy was juist aan het siësten en ik kwam op het terras en toen zag ik ze staan grazen. Ik dus heel stilletjes naar Rudy geroepen, dan terug binnen om mijn fototoestel te halen en de kinderen te roepen en daarna terug naar buiten om foto's te nemen. Af en toe keek ze op en toen de kinderen op het dak van het technisch lokaal kropen is ze gevlucht.
Vandaag was het hier de grote uittocht. Leen & Guy zijn deze morgen vertrokken en tegen de middag zijn onze 9 Franse gasten vertrokken.
Zij waren hier voor een huwelijksfeest gisteren in St. Sylvester. Ze zijn maar in de zeer late uurtjes komen slapen (gelukkig zonder ons en de andere gasten wakker te maken) en deze morgen was het al ver 10u door voordat de eersten kwamen ontbijten. Om 12u30 moesten ze dan terug op een lunch zijn maar uiteindelijk was het al 13u15 voor ze hier vertrokken zijn! Eerst nog eens gaan zwemmen, en toen ze dan allemaal klaar waren voor de groepsfoto en wilden vertrekken waren ze de sleutels van hun huurauto kwijt! Uiteindelijk bleek hij gewoon in één van de vrouwen haar handtas te zitten! Enfin nu begrijpen we weer wat beter wat ze bedoelen met de "Franse stiptheid".
Voor al de mensen die de laatste maanden hier waren, ja het gaat ondertussen beter met mijn rug! Op aanraden van verschillende gasten heb ik dan toch eens een Osteopaat opgezocht, en na zo'n 4-tal behandelingen gaat het al veel beter! Ik moet er wel voor tot in Montaigue rijden ( 25min) maar dat neem ik er graag bij. Nu maar hopen dat het zo goed blijft verder evolueren!
Sinds enkele dagen zijn Leen en Guy bij ons, een koppel uit Mortsel. Leuk voor Rudy, kan hij weer eens bijpraten met Antwerpenaren !
Het is toch altijd gezellig zo 's avonds als we samen met gasten kunnen eten, je leert de mensen beter kennen en zeker nu met het mooie weer kunnen we lekker lang blijven keuvelen. Alhoewel het mij regelmatig overkomt dat ik bijna in slaap val, maar ja het zijn dan ook lange dagen en een zuiderse "siësta" is aan mij niet besteed.
Sinds een paar dagen is het nu toch eindelijk zomer hier. We hebben een heel slechte lente gehad met veel regen, maar nu is het overdag zo'n 30° in de schaduw en kunnen we eindelijk genieten van het zwembad. Met de verwarming op het zwembad (die Rudy al regelmatig moet afzetten ) is het water nu ook 30°. De kinderen vinden het te warm maar ik vind het echt zalig zo.
Gisterenavond zijn we gaan eten met Anne & Tommy, vrienden van ons die in Frespech wonen. Althans Anne woonde hier gedurende 3 jaar en Tommy zat meestal voor zijn werk in het buitenland en kwam soms in de weekends naar huis. Anne is ook een Vlaamse en Tommy is een Zweed en vermits hij nu terug voor langere tijd in Zweden gaat werken verhuizen ze eind deze maand voor minstens 1 jaar naar ginder.
We zullen zeker in de winter, als we geen gasten hebben, de "koffieklets" met Anne missen, maar vermits ze hun huis hier nog als buitenverblijf zullen gebruiken, zien we hun zeker nog regelmatig terug. Onze Sirka zal zeker ook Archie missen, de New-Foundlander van Anne & Tommy.
Au Cercle Des Chênes
Na 3 jaar is het er eindelijk van gekomen, onze eerste barbecue met de gasten. Ja, ik geef het toe, het is toch ook wel hectisch om alles op tijd op de mensen hun bord te krijgen. Maar enfin, iedereen vond het geslaagd, dus voor herhaling vatbaar?
