Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
26-07-2009
Groentjes snijden
Gisteren moest ik in de voormiddag weer grootte boodschappen gaan doen. 's Morgens vertrokken rond 10u en terug thuis om 13u30. We hadden een barbecue geplant en dus moest ik nog alle groenten kuisen en snijden, dessert klaarmaken, vlees marineren enz... Onze Kerim wou net dan met zijn vrienden naar het meer in Montaigue gaan zwemmen en dus moest Rudy chauffeur spelen en stond ik er alleen voor in de namiddag. Maar aangezien wij zo'n toffe gasten in huis hebben kwam er al vlug hulp, Catherine heeft mee groentjes gekuisd voor 16 personen en ondertussen hadden we nog een toffe babbel.
Als je in een zomerseizoen gemiddeld om de week 12 tot 15 nieuwe mensen over de vloer krijgt dan is het altijd weer moeilijk om alle namen te onthouden. Maar als ze zoals nu bijna allemaal 10 tot 14 dagen hier blijven dan ken je ze na een paar dagen natuurlijk wel. Op de foto vooraan: Johan en Annemie met hun kinderen Laura en Stijn.
Gans de familie Van Roosendael in het zwembad: Catherine, Filip, Fien en Kamil.
We hebben hier al een paar dagen redelijk veel wind gehad en eergisteren was het zelfs zo erg dat we tijdens de table d'hôtes, na het dessert, binnen zijn gaan zitten om de koffie te drinken. Op dat moment was het zeil dat op onze tonnels ligt al op een plaats gescheurd door de kracht van de wind. Tegen 's morgens waren er al 3 scheuren in en dan heeft Rudy het zeil eraf gehaalt. Vol goede moed wou ik direkt beginnen aan het verstelwerk, dus stikken (waar ik echt een broertje aan dood heb ) en natuurlijk had ik toen weer juist problemen met mijn naaimachine! Dikke lussen onderaan de stof en niks aan te doen, ik kreeg het niet opgelost! Rudy heeft dan eens gehoord of er bij de gasten geen specialiste was in stikken en 3x hoera, Annemie bleek daar serieus wat van te kennen. Dus heeft zij het stikmachien eerst terug in orde gebracht en ze stelde voor om zij vandaag het hertselwerk te doen. Dus vandaag heeft ze zich achter het naaimachien gezet en ons zeil van de tonnel is prachtig hersteld!!! Ik zou het zelf zeker niet gekunt hebben.
Gisteren zijn er weer 2 nieuwe families aangekomen. Catherine en Filip zijn uit het Leuvense en Catherine heeft onze blog zeer trouw gevolgd. Ze hadden dan ook ice-tea bij voor onze Nils en daarmee zal hij de komende maand wel doorkomen, want we hadden er nog staan van andere gasten die er mee gebracht hadden. Vermits hij in september terug naar België gaat wonen kan hij er daar dan natuurlijk terug zelf kopen. Nils is trouwens maandagavond zonder vertraging goed aangekomen in België, . Catherine had voor mij ook een hele stapel Feelings mee waar ik erg blij mee ben en die ik in de wintermaanden met veel plezier zal lezen. Van Cindy kreeg ik vanmorgen ook nog wat Flair's en andere boekjes dus nu heb ik al een hele voorraad liggen van allerlei lectuur!
Een groententuin hebben we niet wegens te slechte grond, te weinig tijd en natuurlijk ook te weinig water. Maar dit jaar hebben we wel 2 tomatenplantjes en 4 meloenplantjes geplant in de goede grond rond het zwembad. De kerstomaatjes zijn al volop aan het rijpen en we hebben dus voor het eerst kunnen eten van onze eigen tomaatjes. Voor de meloenen is het nog wat wachten, die zijn nog niet rijp.
Af en toe wat reclame mag wel hé, dus hier een foto van de droge worstjes die Frank en Cindy voor ons mee brachten uit Lokeren. Dus iedereen daar in de buurt, ga maar eens langs bij beenhouwerij De Nul als je ze wil proeven!
De tafel is tijdens de table d'hôte weer altijd goed gevuld. Normaal koken we voor zo'n 14 tot 18 personen en dat 6x per week. We weten dus wat te doen! In de Helleborus logeren nu Aimée en Anita. Aimée is ook weer een gedreven fietser en iedere morgen staat hij op om 6u30 en dan vertrekt hij voor een tocht van 50km. Hij heeft zijn sportieve prestatie er dus al op zitten tegen dat hij komt ontbijten! In de Camelia zijn gisteren Frank en Cindy aangekomen. Frank is beenhouwer en ze hadden voor ons super lekkere zelfgemaakte droge worstjes bij! Dat was heel lang geleden dat ik die nog gegeten had en ik vrees dat ze niet lang in de keuken zullen hangen! A propos, iedereen die aankomt vraagt hoe het met mijn dieet gaat... Wel ik ben in totaal 12kg kwijt en voor het ogenblik ben ik gestopt met de proteïnezakjes en probeer ik gewoon op hetzelfde gewicht te blijven. Maar na het seizoen vlieg ik er terug in en ik hoop dan nog een kleine 10kg kwijt te raken.
Eerst "sporten" en daarna...... uitrusten met een "Stella"
De jeugd heeft elkaar ook weer gevonden, spijtig genoeg is Nils vandaag naar België vertrokken en moeten ze het nu met één man minder stellen.
Gisteren hadden we weer een vrije namiddag en avond en we trokken naar Sarlat. In het oprijden zijn we eerst naar Domme geweest, een mooi toeristisch dorp in de Dordogne. We hebben daar 's middags iets gegeten en daarna reden we verder naar Sarlat. Zaterdag is het markt in Sarlat en in tegenstelling tot de markten hier bij ons blijven de marktkramers daar de ganse dag staan. Het was er echt heel druk, massa's toeristen vooral Nederlanders en ook redelijk veel Belgen. Het was de tweede keer dat we Sarlat bezochten (vorige keer was het buiten het hoogseizoen), maar nu was er ook animatie en het was er heel gezellig. Zeker een aanrader voor mensen die bij ons logeren en eens een hele dag op stap willen, het is zo'n 90km van bij ons maar je moet wel rekenen op 1,5u rijden omdat het allemaal via kleine wegen is.
Gisteren vertrokken Daniel, Lies en Jozefien met hun hond Tara. Sirka heeft het echt naar haar zin gehad met Tara, en zal haar de komende dagen zeker missen. 's Morgens stoeiden ze altijd wat en ook in de loop van de dag speelden ze af en toe met elkaar. Nu moesten ze dus afscheid nemen. Tara zat al in de auto en onze Sirka probeerde haar er nog eens uit te lokken maar Tara bleef mooi in de wagen zitten.
Gisteren werd er noodweer aangekondigd met kans op zeer zware plaatselijke onweders. Het was héél warm en dus waren we op onze hoede (na die hagelbui van 2 jaar geleden). We hebben dan ook uit voorzorg onze auto's in de schuur gezet en hadden aan de gasten gezegd dat ze hun wagens er ook mochten in zetten. Uiteindelijk stonden er 5 wagens in de schuur en nog één onder het afdak. Gelukkig zijn wij deze keer de dans ontsprongen. Het heeft in de buurt wel wat gerommeld en gebliksemd en hier heeft het wat geregend maar dat was het dan ook. Nu ja, beter voorkomen dan genezen.
Vandaag is het weer wissel van de 2 familiekamers. Doke en Peter zijn terug naar huis met hun 3 kinderen en ook de mensen van de Muscari zijn vertrokken. Deze avond hebben we dus 2 nieuwe families aan tafel. Eén van de kinderen die erbij zijn kennen we al van vorig jaar. Hannah kwam toen mee met een vriendinnetje en vond het hier blijkbaar zo tof dat ze haar ouders overtuigd heeft om ook naar hier te komen.
Gisteren was Marita jarig en dat werd op gepaste wijze gevierd. Al de kinderen hadden samen een liedje geschreven en dat hebben ze s'avonds samen gezongen voor de jarige.
Zoals de meeste golden retrievers is onze Sirka een echte waterrat. Ze zou niet liever doen dan iedere dag een plons nemen in het zwembad maar dat mag natuurlijk niet en gelukkig kan ze door de elektronische beveiliging niet aan het zwembad komen. Maar als het zo warm is zorgen we af en toe voor wat afkoeling voor haar. Een wandelingetje aan een vijver waar ze eens kan induiken komt er niet altijd van, maar onder de douche aan het zwembad mag ze wel soms eens gaan staan al is ze hier niet echt blij mee omdat ze daar toch weer bang van is.
Gisteren hebben we nog eens een avond niet gekookt en dus hebben we genoten van een vrije namiddag en avond. We trokken eerst naar een beeldig plekje aan een vijver in Laroque-Timbaut waar het heerlijk zitten was in alle stilte en rust.
De zonnebloemen staan ook weer volop in bloem en ieder jaar opnieuw genieten we van die prachtige gele velden.
Daarna zijn we tot in Agen gereden, een beetje rondgekuierd en hier en daar een terrasje gedaan en s'avonds hebben we daar ook iets gegeten. Ons batterijtjes zijn dus weer een beetje opgeladen en vandaag vliegen we er weer in met deze avond (op verzoek) een barbecue.
Ja, ook dat komt er soms eens tussen als je een chambres d'hôtes hebt.
Gisteren moesten er nieuwe gasten aankomen die ook gereserveerd hadden voor de table d'hôtes met 4 personen. Juist voor de middag kregen we een telefoontje dat ze hier niet gingen geraken en een dag later zouden toekomen, wegens een "probleempje". Rudy heeft hun dan gezegd dat het eten wel al voor een stuk voorbereid was en toen vroegen ze om welk uur het aperitief was en dat ze nog zouden terug bellen. Ze zaten wel al in Frankrijk maar hoe of waar dat wisten we niet.
Om 18u terug telefoon om te zeggen dat ze rond 20u15 zouden aankomen. Dus aperitief een kwartier uitgesteld en nog een kwartier extra gewacht met het voorgerecht. Om 20u30 terug telefoon, ze waren verloren gereden maar wel al in Auradou dorp gepasseerd. Nils opgestuurd om ze te gaan oppikken aan het gemeentehuis en om 20u45 waren ze dan eindelijk hier. Het voorgerecht hadden we toen al op en het hoofdgerecht was klaar dus terug voorgerecht geserveerd en nog eens apart varkenshaasje gebakken voor de laatkomers. Nu dachten wij echt dat die mensen iets voor gehad hadden en de andere gasten hadden ook al gevraagd wat er gebeurd was. Toen Rudy hen vroeg wat nu eigenlijk het probleem was bleek dat er helemaal geen probleem was. Ze logeerden in Rocamadour (dus 2 uurtjes van hier!) en het was daar tof en de kinderen wilden daar nog een dagje langer blijven!
Wij dus een ganse dag gestressed, eerst omdat we niet wisten of ze nu gingen komen of niet en of ze gingen mee eten, dan omdat we ze nog moesten gaan ophalen en dan omdat mijn timing van het eten in het honderd liep en uiteindelijk voor....niets. Normaal staan we altijd klaar voor iedereen en er is weinig dat ons teveel gevraagd is maar soms....
Vandaag was het de eerste vakantiedag voor Geert en Marit en ze vertrokken al dadelijk voor een sportieve fietstocht! Toen ze terug hier kwamen hadden ze er zo'n 70km opzitten, niet slecht voor de eerste dag...ik doe het hun zeker niet na!
We zitten hier 's avonds weer met een volle tafel. Doke, Peter en hun kinderen zijn er als laatste bij gekomen en ook zij waren hier vorig jaar al eens. Ik had aan Doke gevraagd om het een en ander mee te brengen uit België en nu zijn we weer voorzien van bloem, Luikse siroop en ice- tea voor onze Nils. Ze hadden ook de 2 laatste delen van de millenium trilogie van Stieg Larsson bij en dus heb ik weer lectuur voor een paar weken.
Al de kinderen samen : Kjell, Thibau, Manon, Bodil, Josefien en Max.
Sirka Kan het goed vinden met Tara, die hier vorig jaar ook al eens was. Zij is 9 jaar en heel rustig en dat bevalt onze Sirka wel. Zwet daarentegen is nog maar 2,5 jaar en dus nog jong en onstuimig. Ze blaft ook regelmatig en onze Sirka is echt bang van haar en blijft normaal gezien ver uit haar buurt. Voor de foto wilde ze uiteindelijk toch naast haar gaan zitten!
Vanmiddag kregen wij een telefoontje van Eric en Marleen, vrienden van ons uit Overijse, om te vragen of het paste dat ze eens langs kwamen! Ze hebben een huisje gehuurd in de buurt van Castelsarrasin en kwamen ineens tot de vaststelling dat dit niet zo ver van hier is. Ze zijn ons dus komen opzoeken en het deed ons echt heel veel plezier om hun terug te zien want het was alweer een hele tijd geleden dat we hen nog zagen in België.
Au Cercle Des Chênes
) en natuurlijk had ik toen weer juist problemen met mijn naaimachine! Dikke lussen onderaan de stof en niks aan te doen, ik kreeg het niet opgelost! 
