Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
08-04-2011
Uitstapjes.
Deze week profiteerden we van het prachtige weer (vandaag 29° !!!) om nog een paar uitstapjes te maken en we bezochten heel wat mooie plekjes in de Aveyron.
Een bezoek aan Luc en Anja en hun dochters Laura en Fien in Rieupeyroux hoorde daar natuurlijk ook bij. We werden hartelijk ontvangen in "La source du bonheur" en Luc liet ons mee genieten van zijn kookkunsten.
We gingen ook samen naar de markt in Villefranche-de-Rouergue maar er werd vooral veel bijgepraat bij een hapje en een drankje
Merci Anja en Luc voor jullie gastvrijheid, en nu is het aan jullie om de Lot & Garonne te komen ontdekken!
Dichtbij Rieupeyroux ligt het erg mooie Belcastel, een idyllisch dorp waar de tijd is blijven stilstaan.
Omdat we toch in de buurt waren hadden we ook afgesproken met Erica en Paul, die in Monestiès in de Tarn wonen. Zij waren in februari hier langs geweest en nu gingen wij bij hen langs. Erica had een lekkere "Tarte tatin" gebakken, één van mijn lievelingstaarten
Af en toe denkt onze Folie dat ze nog steeds een klein boeleke is Toen ze nog een pupy was mocht ze af en toe bij Rudy in de hangmat slapen. Nu de hangmat terug ophangt en Rudy zijn siestje ging doen vond Folie dat ze er gerust ook nog bij kon Maar Folietje heeft ondertussen ook geen "zittend gat" meer en dus was het voor haar maar een héél kort siestje
Ik kan het mij niet laten, als we in een tuincentrum komen en ik zie al die jonge bloeiende plantjes staan laat ik mij verleiden! Het is nog vroeg op het seizoen, maar hier zal het in principe toch niet meer vriezen (al kennen ze hier ook de "ijsheiligen") en dus hebben we onze eerste geraniums en begonias geplant.
Nu is het alleen nog wachten tot ze beginnen groeien zodat het er hier allemaal fleurig uitziet tegen dat de gasten komen.
De lente is nu toch echt wel in't land, hoog tijd dus om de laatste "winter"- werkjes af te werken En hoe ging dat liedje van Raymond Van het Groenwoud weeral : "En het gaat vooruit.... en het gaat vooruit...het gaat ontzettend goed vooruit Wel hier ging het gisteren ook goed vooruit, we vlogen er met ons drieën in (na lange tijd kregen we onze Kerim nog eens zover om een handje toe te steken ) en zorgden ervoor dat het technisch lokaal er weer deftig uitziet!
Voor: en na: Eerst afschuren: Dan barsten vullen: En dan verven:
Nu rest er ons enkel nog een tweede couchke op te zetten maar dat zal voor volgende week zijn.
Zonnig weer en heel af en toe wat regen, dat is ideaal om het gras te laten groeien. In onze "siertuin" had Rudy het gras al meerdere keren gemaaid, maar de 2 weides vooraan had hij nog niet afgereden. Hoog tijd dus om daar ook eens werk van te maken. Gelukkig regent het hier in de zomer bijna nooit zodat er dan ook geen gras moet gemaaid worden want als we alles moeten afrijden zijn we toch een ganse dag zoet.
Voor wie zich afvraagd wat die witte vlagjes daar staan te doen, dat is de vlagjeslijn die aangeeft tot waar Folie mag komen zodat ze niet over de electrische draad gaat. Ze weet trouwens al goed tot waar ze mag lopen, maar als er bezoek komt durft ze toch nog wel een enkele keer over de "streep" gaan.
Zoals de meesten al wel weten, Rudy kan niet zonder zijn middagdutje Als hij geen dutje kan doen is hij de ganse namiddag niet veel waard en na al die jaren weet ik ondertussen dat ik hem 's middags een half uurtje moet gerust laten. Bij mooi weer ligt hij natuurlijk buiten maar als het weer niet te best is ligt hij binnen. Probleem is dat er hier in huis een paar medebewoners zijn die niets liever doen dan Rudy gezelschap te houden tijdens zijn siesta Snowy weet dat hij bij het baasje mag gaan liggen zolang dat hij maar roerloos blijft stil liggen, maar Poema dat is een ander paar mouwen Die kent het woord "stil liggen" duidelijk niet en dus komt hij steeds de boel op stelten zetten tijdens het baasje zijn siesta.
Ik kijk graag naar kookprogrammas op tv. "Dagelijkse kost" met Jeroen Meeus, Jamie Oliver, Nigella Lawson, Masterchef enz., ik volg het allemaal regelmatig. Af en toe zap ik ook naar "Komen eten" alhoewel ik het absoluut niet heb voor de presentator en ik vind ook dat er veel te veel gezeverd wordt in dat programma. Maar, ik geef het toe, af en toe zitten er toffe receptjes bij. Deze week maakte er iemand als dessert een "Petit beurretaart" klaar. Wat was dat , ik vond dat die taart er helemaal niet smakelijk uitzag. Daarom heb ik gisteren op de kookblog mijn recept van die lekkere ouderwetse "Petit beurretaart" gezet: http://www.bloggen.be/aucercledeschenesculinair/archief.php?catID=8426
Eén van mijn lievelingsbloemen zijn "Zjozemienen" of voor wie dat niet kent: Seringen. Je hebt ze in tinten van paars en in't wit. Hier bij ons staan ze nu al open en Rudy plukte een mooi boeket voor mij. Heel de living ruikt nu lekker en zo'n boeket is nog mooi om naar te kijken ook. Ik vraag mij af wanneer ze in België open staan, in mijn herinnering stonden ze bij ons in de tuin altijd rond moederdag in bloei. Vermits dat de 2de zondag van mei is zouden ze hier een dikke maand vroeger bloeien.
Twee keer op één dag gaan zwemmen, onze "waterratjes" Sirka en Folie zeggen daar geen neen tegen. Ze genoten van een zwempartij in een riviertje en in een visvijver, waar we trouwens na de zwempartij zagen dat honden er NIET mochten zwemmen
Onze familie is weer groter geworden Gisteren is Andreas geboren, het zoontje van nichtje Nina en haar vriend Frederik. Het is een flinke baby van 3,420 kg en 51 cm. Nog een dikke proficiat voor de ouders!
Toen we naar Martel gingen maakten we ineens van de gelegenheid gebruik om door te rijden tot bij Chantal en Marc.
Onze Folie en Eclips konden het weer direkt uitstekend met elkaar vinden, het zijn alletwee onstuimige speelvogels en ze rollebollen dan ook wat af. Sirka die blijft angstvallig op een afstand en wil ook niet dat de speelvogels in haar buurt komen. Cusco is de kalmte zelf en blijft ook op de achtergrond. De bedoeling was dat we een mooie geposeerde foto namen van de 4 honden samen maar dat was onbegonnen werk. Het werden dus "actiefoto's".
Woensdag trokken wij richting Martel om daar op authentieke wijze onze walnoten te laten persen tot notenolie. Zeker in het hoogseizoen gebruik ik redelijk wat notenolie in dressings en dit zal dus het eerste jaar zijn dat ik onze eigen notenolie kan gebruiken.
Je moet er natuurlijk wel wat voor over hebben: eerst de noten rapen, dan vele winteravonden lang de noten kraken, dan de gepelde noten een paar maanden laten drogen en dan als toemaatje zo'n 150 km rijden om de noten te laten persen ( Rudy heeft me meermaals voor zot verklaard , volgens hem is het sop de kolen niet waard )
In de molen wordt alles al jaaaaaaaaaren op dezelfde manier gedaan. De molenaar is een kranige man van boven de 80 en hij is constant bezig. Tussendoor moet hij af en toe nog wat reparaties uivoeren, want die machines zijn zo oud en versleten dat er constant wel iets mis gaat. Wij waren trouwens niet de enige om onze noten te laten persen, voor ons waren er nog verschillende mensen die ettelijke kilo's lieten persen.
Eerst worden onze noten gewogen, van 1kg noten hou je 0,5l notenolie over.
Dan worden de noten geplet onder een enorme molensteen.
Daarna wordt de pulp opgewarmd.
Uiteindelijk wordt de warme pulp geperst.
Het resultaat: Rudy mag de 8 liter notenolie in kruikjes gieten.
Dat de Fransen anders omgaan met hun huisdieren als wij dat weten we al langer als vandaag. Overal zie je hier nog honden aan de ketting liggen en hoewel dat hier ook verboden is trekt niemand er zich iets van aan.
Dan heb je ook nog de loslopende honden. Overal zie je ze en als je met de auto rondrijdt moet je regelmatig op de rem staan voor zo'n zwerver.
En dan de jachthonden, om de haverklap lopen die beesten verloren, en blijkbaar trekken hun baasjes zich daar niet veel van aan. Een paar dagen geleden was het weer van dat, we kregen gezelschap van een verloren gelopen jachthond. Het beest was echt vies en vuil (en zat waarschijnlijk ook onder de vlooien ) en hij kwam voor onze livingdeur zitten.
Rudy probeerde hem weg te jagen en liep ermee tot aan de weg, maar hij kwam gewoon mee terug met Rudy. Eigenlijk was hij best lief en hij keek echt zielig Onze 2 rakkers wilden natuurlijk gaan spelen met die nieuwkomer en stonden hier binnen te kwispelen, en de zielepoot stond buiten te kwispelen. We werden gered door... de postbode. Toen de postbode kwam aangereden liep de zwerver er direkt naartoe en blijkbaar is hij de auto gewoon gevolgd want we hebben hem niet meer terug gezien!
Rudy mocht bij Jean-Jaques en Ginette een aronskelk plant gaan uitsteken, ze wilden hem weg omdat hij verschrikkelijk zou stinken
Na wat opzoekwerk denk ik dat het gaat om een "draken aronskelk" en ondertussen heeft hij een plaatsje gekregen bij ons in de tuin. Ik hoop wel dat de gasten hier binnenkort niet gaan lopen van de stank van die bloemen. Als het inderdaad zo erg zou zijn dan zal hij ofwel ergens op een uithoekje in de tuin moeten geplant worden en anders.... Maar allez, we willen het wel even afwachten want de bloemen zijn echt prachtig!
We zijn deze week met Claude, Isabelle en Maurice gaan eten in een typisch Frans restaurantje in Miramont de Quercy. In de meeste restaurantjes kan je hier 's middags een simpel dagmenu eten voor heel weinig geld en dat was daar ook het geval. We genoten van de fijne middag en de leuke babbels, en natuurlijk ook van kleine Maurice. Het is toch echt een prachtig ventje, die gaat later veel meisjesharten doen smelten
Vandaag kregen we eindelijk nog eens foto's van Finn doorgestuurd. Ondertussen is hij al 6 weken en natuurlijk is hij al serieus veranderd. Tegen dat we hem hier in mei gaan terug zien gaan we hem bijna niet meer herkennen
Toen we met de Kerstdagen in België waren en ik met Sirka en Folie ging wandelen ben ik in de sneeuw uitgeschoven en gevallen. Het resultaat was een pijnlijke duim. Na bijna 2 maand deed mijn duim nog steeds pijn en besloot ik (net voor we weer naar België vertrokken) vlug langs de spoed te gaan om eens te horen of er toch niets gebroken was. Na een uurtje stond ik alweer buiten en op de foto's was niets te zien van een breuk. Ik moest 10 dagen een brace dragen en dan zou de pijn wel weg zijn. Niet dus, en vandaag ( bijna 3 maand na mijn val) ben ik dus maar eens naar de huisdokter geweest om te horen wat hij ervan dacht. Het is waarschijnlijk toch gewoon een zware verstuiking (al dacht de dokter toch iets van een barstje te zien op de foto's). Ik moet nu ontstekingsremmers nemen en dan zou de pijn toch moeten weggaan. Als dat niet zo is moet ik terug foto's laten nemen. Ik hoop in ieder geval dat tegen dat het seizoen begint de pijn weg is. Nu ik door de goede zorgen van mijn dokter na vele jaren sukkelen eindelijk verlost ben van mijn rugpijn en nu ook mijn hielspoor me geen parten meer speelt zou ik niet graag het seizoen beginnen met een pijnlijke duim.
Omdat we Kerim donderdag naar Bordeaux moesten brengen en zondag alweer terug ophalen profiteerden Rudy en ik ervan om een paar dagen te gaan uitwaaien aan de Franse kust. We gingen naar Biscarosse Plage, een klein gezellig kuststadje en we hadden geluk want donderdag en vrijdag was het prachtig weer.
We maakten dan ook lange strandwandelingen met onze twee rakkers. Voor ons was het nog wat te koud om een duik in de oceaan te nemen , maar Sirka en Folie konden er niet genoeg van krijgen en vanaf het moment dat we op het strand kwamen waren ze niet te houden en doken het water in
Na het zwemmen eens goed rollen, dat kan deugd doen
Nee, we hebben nog geen 3 Goldens !!! Deze loebas van 7 jaar was volledig blind maar hij vond het wel zalig om mee achter de stokken te lopen. Folie zag zo'n extra speelkameraad direkt zitten, maar zoals gewoonlijk had onze Sirka haar bedenkingen
Vorige woensdag werd Eva, de vriendin van Kerim, 18 jaar. Haar vriendinnen vonden dat ze toch wel een heel speciaal geschenk verdiende en legden allemaal samen om een heen-en terug ticket te betalen voor Kerim. Toen wij een kleine 2 weken geleden terug kwamen van onze trip naar België gingen de sms-jes tussen Kerim en Elien, de beste vriendin van Eva, al over en weer om alles te regelen. Juist thuisgekomen begon ik dus direkt op internet te zoeken naar de voordeligste vluchten of eventueel treinreis zodat Kerim rond haar verjaardag terug naar België zou kunnen reizen. Vermits de vakantie hier al gedaan was probeerden we toch om een vlucht voor het weekend te boeken, maar uiteindelijk "moest" hij toch 2 dagen brossen en brachten we hem donderdag naar de luchthaven van Mérignac in Bordeaux vanwaar hij met Ryanair naar Charleroi vloog. Ook de ouders van Eva zaten mee in het complot en William kwam onze Kerim in Charleroi ophalen. Hij smokkelde hem dan bij hen thuis binnen, waar Eva bezig gehouden werd door Elien. Toen ze uiteindelijk naar beneden geroepen werd om haar "verjaardagscadeau" in ontvangst te nemen hadden we zo graag een vlieg geweest om haar reactie te kunnen zien! Allez, we hopen dat ze er allebei van genoten hebben en binnen juistgeteld 4 weken zien ze elkaar weeral terug, want dan vliegt Eva samen met onze Nils naar hier voor de paasvakantie
Verven is één van die klussen waar er hier nooit een einde lijkt aan te komen! Ieder jaar staat er wel iets op het programma, de ene keer zijn het de luiken en nu zijn er weer een deel van de ramen aan de beurt. Na het vele slechte weer van de voorbije winter is het er nu eindelijk van gekomen om terug mijn verfborstel boven te halen en ik begon met de ramen van onze badkamer, wc en de deur van Kerim zijn kamer.
Au Cercle Des Chênes
) en zorgden ervoor dat het technisch lokaal er weer deftig uitziet!
en ik vind ook dat er veel te veel gezeverd wordt in dat programma. Maar, ik geef het toe, af en toe zitten er toffe receptjes bij.
