Beste familie,  beste vrienden en kameraden,

Wij zijn hier vandaag samen om afscheid te nemen van Georges. Hij was in veel opzichten een uitzonderlijk mens. Toen we de voorbije dagen aan zijn vroegere vrienden de vraag stelden: “Wat heeft Georges voor u betekend?”. Dan waren de antwoorden veelal: “Georges was een innemend mens. Je kreeg respect van hem. We voelden ons goed bij hem. Hij trok aan het touw en iedereen wou mee. Hij was heel consequent maar kon toch met iedereen samen werken, ook met mensen waar hij het niet volledig mee eens was. Hij was principieel maar ook zeer diplomatisch. Het was een zeer sympathieke man die mensen echt kon motiveren en begeesteren.” Dat waren de kwaliteiten van een man die zijn geluk vond in het gelukkig maken van andere mensen.   

En voor die gewone mensen heeft hij zijn hele leven, letterlijk op de barricaden gestaan. Als ACOD-delegee bij het sorteercentrum van Kortrijk X. Een collega-delegee zei : “Georges werd er op de handen gedragen voor zijn dagelijkse inzet”.  Er waren de vele acties om de rechten van de postmannen te verdedigen met als hoogtepunt een driewekenlange staking tegen het sanctioneren van een mede-delegee. Maar er waren ook de vele acties om de openbare diensten te verdedigen tegen de aanvallen op de pensioenen en de vast benoeming. Ook na zijn pensioen zette hij die strijd verder met de actie van januari 2007 tegen de sluiting van het Postje in de Stasegemstraat. Er kwam een petitie met meer dan 5000 handtekeningen, er was een betoging en met Georges nam voor het eerst een inwoner van de stad, geen lid van de raad, het woord op de gemeenteraad.

Georges was rood, fel rood, maar hij was ook groen. Getuige daarvan zijn tomeloze inzet voor de “Natuurtuin Gilbert Desloovere”. Het onderhoud van het groen, de quizen, de wandeltochten, de buurtfeesten, overal stak hij zijn sterke schouders onder. Hij besefte als geen ander dat we leven in een maatschappij die bezig is om de twee bronnen van alle rijkdom te ondermijnen: de werkende mensen maar ook de natuur.  Dat waren van de laatste woorden van Georges tegen een vriend naar aanleiding van de huidige eiercrisis: “De winst is de ondergang van de wereld.” zei hij terecht.

Er was zijn strijd voor de dagelijkse noden en problemen van de mensen maar Georges keek dus verder, hij keek breder. Hij kwam tot het inzicht dat de vele problemen en miserie van de gewone mensen het resultaat zijn van een bepaalde maatschappij die alleen draait om die winst van een kleine groep. En deze maatschappij heeft en naam: het kapitalisme. Hij zag het als zijn taak om de mensen daarvan bewust te maken en zich te engageren in de grote strijd voor een andere maatschappij, een socialistische maatschappij. Na de staking van 60-61 werd Georges daarom lid van de Kommunistische Partij. Hij werd algauw de belangrijkste vertegenwoordiger in Zuid-West-Vlaanderen.  Hij schreef pamfletten die hij met de kameraden ging verdelen aan de grote metaal-en textielfabrieken. Er waren de vele acties voor de vrede en tegen de raketten. Elke dag ging hij werken op het partijsecretariaat. Het werd een sterk engagement dat hij toch wist te combineren met de zorg voor zijn eigen fysieke gezondheid en zijn familie. Ook in de moeilijke tijden is hij dit engagement trouw gebleven en blijven geloven in die betere wereld.

Zo hebben we ook de laatste jaren Georges meegemaakt binnen de PVDA. Een paar jaar geleden kwam hij mij vinden midden een Nieuwjaarsreceptie: “ik moet hier dringend iets zeggen, Filip”. En Georges las voor de hele zaal een ontroerende brief over wat hijzelf en Claudinette en zovele andere mensen moesten meemaken met die onbetaalbare medikamenten. Hij was zo blij als hij een nieuw interview met Peter Mertens of Raoul Hedebouw had gehoord of gelezen. Tot het laatste wou hij alles weten, over alles zijn mening vormen, ons met raad en daad bij staan. Zo iemand was Georges De Clerck.

Vijf jaren geleden stonden wij met hem op deze plek om afscheid te nemen van zijn beste vriend Piet Depauw. Georges sprak voor de zaal toen deze woorden: “Nu hij er niet meer is, zullen we pas echt zijn waarde beseffen”. Hetzelfde geldt zeker ook voor u, Georges.

Je zal verder leven in al diegenen die je strijd verder zetten voor een andere en betere wereld. Een wereld waar de mens telt en niet enkel de winst.

Vaarwel Georges. Vaarwel kameraad.