Bij sp.a-spirit wordt het inhoudelijk boeiend nu Mia De Vits de Europese lijst zal aanvoeren. Ander kopstuk op die lijst is immers Bert Anciaux. Een man die de vakbeweging niet meteen in het hart draagt. Een greep uit Berts ideeëntrommel. Voor de goede orde: we schrijven 1997, Mia staat dan al jaren aan de ABVV-top. Bert is Volksunie-voorzitter en sterk onder de indruk van de Witte Mars. Elke Vlaamse polticus die zich respecteert doet aan 'Nieuwe Politieke Cultuur'. Bij Bert klinkt dat zo: "De werkgevers staren zich blind op grof geld en de vakbonden willen meer macht in het bedrijf. Er is een omwenteling nodig, een kering waarbij de oude sjablonen radicaal doorbroken worden". Meer macht in het bedrijf? Vakbondsvertegenwoordiging in kmo's? Ho maar, als het dus van Bert afhangt. En hij vervolgt: "Ook de vakbonden vallen door de mand (…) hun kortzichtigheid kende geen grenzen. Vandaag lijken ze wel helemaal wereldvreemd (…) Het lijkt alsof ze nog steeds in de zandbak van de jaren zeventig spelen (…) De vakbonden tonen zich kampioenen in het afdwingen van het eigen voordeel (…) Wat doen de vakbonden trouwens met de werklozen (…) De vakbonden sluiten zich op in hun eigen privileges". Op de koers van de vakbonden valt heel wat kritiek te leveren, maar het is wel de bedoeling dat ze er sterker (én democratischer) door worden. Niet zo bij Anciaux. Vakbonden moesten aan banden gelegd worden door ze rechtspersoonlijkheid te geven. Dàt was volgens de toenmalige Volksunie-voorzitter 'Nieuwe Politieke Cultuur'.