KERSTVREDE?

Kersttafereel in drie bedrijven - uit het leven ener parochie gegrepen.

Eerste bedrijf : HET GEMENGD ZANGKOOR

De zangers hebben de Duitse mis van Schubert ingeoefend voor de nachtmis; dat wordt mooi! Maar tijdens de generale repetitie raken ze slaags over het probleem van de kleding.  Jeannine heeft de ruzie aangezwengeld.  Zoals gewoonlijk. In uniform, meent zij, en ze bedoelt de lange zwarte rok, witte blouse en bijhorende sjaal voor de dames. (De heren komen toe met het wijnrode vlinderdasje). Het is veel te koud in de kerk om het uniform te dragen, bijt Annie terug, die altijd zwart zegt als Jeannine wit voorstelt, en vice versa.

Als we met Kerstmis nog geen uniform aandoen, wanneer dan wel ? vraagt een derde nuchter. Ze worden het niet eens.

De koorleider hakt de knoop door: hij stelt voor te stemmen, met handopsteken. De uniformen winnen.  De anderen zijn lastig, maar leggen zich neer bij de meerderheid - duidelijk tegen de goesting.

Vrede op aarde, aan de mensen van goede wil.

Tweede bedrijf : DE KERSTSTAL

Dat is al meer dan tien jaar het werk van Jeanneke.  En ze maakt er haar werk van.  Een halve dag is ze bezig.  Ze doet het graag en goed.  Maar dit jaar vindt de juffrouw van 't vierde leerjaar dat de kerststal rechts zou moeten staan t.o.v. het hoofdaltaar  i.p.v. links zoals gewoonlijk; dat komt nl. beter uit voor het toneeltje dat zij, tijdens de kerstwake, met de schoolkinderen wil opvoeren.  Probleem : Jeanneke heeft de stal al gezet.  Links! Ze wordt voorzichtig gepolst : of de kerststal niet rechts kan staan ?...

Tevergeefs.

Ze komt naar me toe en geeft duidelijk te kennen dat ze de stal niet meer van plaats verzet.  Wat denken ze wel ? En als ze het beter kunnen, dat ze het zelf doen !

Dat is oppassen geblazen, want Jeanneke is een goed mens, maar aan haar kerststal mag je niet raken... Ik probeer haar te kalmeren en zeg dat de juffrouw van 't vierde maar een andere oplossing moet vinden.  Jeanneke gaat zwijgend weg, ze is wat op haar teentjes getrapt. Ik zie haar denken: "Waarom willen ze nu weer veranderen wat al tien jaar goed staat ? Dat ze hunne plan trekken !"

Vrede op aarde aan de mensen van goede wil.

Derde bedrijf: DE KOSTER-ORGELIST ALBERT (uitspreken : Albeir)

Eigenlijk een goeie knul, maar allergisch aan jeugd en jeugdliturgie.  Hij is een kerstmelodie aan 't inoefenen op het orgel boven, als er in de kerk een langharige jongen met een gitaar verschijnt, en een meisje in T-shirt en nauwsluitende jeans, met een dwarsfluit.  Ze komen oefenen voor de jeugdviering.  Hun aanwezigheid alleen maakt Albert (uitspreken : Albeir) zenuwachtig.

De jonge muzikanten slenteren nonchalant naar voren en beginnen in het priesterkoor hun instrumenten te stemmen.  Gemakshalve heeft de jongen plomp één voet op de fluwelen bekleding van een acolietenstoeltje gezet, om de gitaar op zijn knie in de juiste stand te brengen.  Het meisje staat afwachtend achter het hoofdaltaar dromerig heen en weer te draaien, als wil ze haar fraaie vormen langs alle kanten laten bewonderen.

Albert (uitspreken : Albeir) heeft het allemaal gezien vanop het hoogzaal.  Hij kookt.  Ontwijding ! Hij staakt zijn orgelspel.  Hoekig duwt hij een paar registerknoppen in, trekt het cilinderdeksel ratelend over de speeltafel naar beneden en komt grommend de houten wenteltrap afgestommeld... Ik ken dat scenario.  Hij zal niks zeggen.  Alleen mokken.  Dat wordt een paar dagen beeld-zonder-klank.

Vrede op aarde aan de mensen van goede wil.

Slot : BRIEF AAN ONZE-LIEVE-HEER

Beste Lieve Heer,

Kerstmis is bij ons op de parochie bijna altijd ruzie.  Uw vrede wil maar niet komen. (Ik denk dat het is door de erfzonde, U weet wel : ons ingebakken egoïsme).

Lieve Heer, als U in Rome, in de hogere kringen, iets te zeggen hebt, voor mij mag U Kerstmis gerust laten vallen op de liturgische kalender.

Ik ben erg blij dat U op de wereld kwam - daar geen woord van.  Maar iedere keer bij de voorbereiding van uw feest geeft dat zo'n herrie bij ons en zo'n heibel...

Dus voor mij: liever geen Kerstmis meer, of toch niet in onze parochie.  Misschien komt er dan pas echte vrede ?

Uw vredelievende veldwerker,

Jaak BERTMANS