DE BOSHYACINTxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wandelend door het bos ziet men dat de lente, spijts het gure weer, maartse buien en aprilse grillen toch daar is.
Bosanemoon, speenkruid, klaverzuring, paarse dovenetel, hondsdraf, bosviooltje... laten zich bewonderen. Plots staat men voor een heel tapijt blauwe bloempjes: net hyacinten. Inderdaad, het is de boshyacint.

De blauwe klokjes (die
soms ook wit of roze kunnen zijn) bengelen aan een lange steel die uit het
midden van lancetvormige bladeren opschiet.
De officiële naam luidt: Wilde hyacint.
Linnaeus noemde de plant:
Scilla non-scripta d.w.z. niet beschreven.
Er was toen nog weinig
over deze bloem geweten en hij gaf ze die naam en plaatste ze bij de hyacinten. Na verdere studie besliste men de plant niet
tot de familie van de hyacinten te rekenen. Al heeft hij er het uitzicht van en
ook de heerlijke geur. Men besloot de plant bij het geslacht van de sterhyacint
te plaatsen. Nog is men er op vandaag niet uit. Nu zou men de wilde hyacint
willen onderbrengen in het geslacht hyacinthoïde.
Laat de wetenschapper maar
verder zoeken en bekvechten. Wij genieten van het prachtige blauwe tapijt onder
de hoge beuken.
Zoals iedereen weet mag
men in het bos niets plukken. Voor de wilde hyacint telt dat zeker. Plukt men
ze dan mag men er van op aan dat men ze 50 m verder kan weggooien want ze geven
al een verwelkte indruk. Bij de pluk
scheiden de stengels ook een kleverig sap af. Daarom worden ze ook al
weggegooid. Bij het plukken wordt
meestal de plant beschadigd.
Welnu om een nieuwe plant
te bekomen, moet het zaad, dat klein en zwart is, in een goede bodem vallen.
Dan duurt het nog 7 ( zeven) jaar voor de eerste bloem verschijnt.

Laat ons van die bloeiende
schoonheid terplekke maar genieten.
Maak fotos zoveel je maar
wil. Blij evenwel op de wegen en loop niet over of door het tapijt.
Ga een van de volgende
dagen eens naar het Hallerbos. (www.hyacintinfo.be)
Daar val je gewoon achterover van de uitgestrektheid van het blauwe
bloementapijt.
norbert mosselmans 04/2012