Op open plekken in het bos en langs holle wegen en kanten staan ze nu in volle bloei: de bremplanten. Hun goudgele vlinderachtige bloemen schitteren in de zon. Deze bloemen verspreiden een zeemzoete geur en zijn dus van op afstand al te ruiken. Ze zijn rijk aan stuifmeel en trekken dus de bijen aan.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Om er bij te geraken moeten ze op de onderste lip gaan zitten. Door het gewicht springen stamper en meeldraden te voorschijn. De bij kan bij de nectar maar laadt ondertussen stuifmeel op haar rug. Bij een volgend bloemenbezoek gebeurt hetzelfde maar het stuifmeel op de rug zet zich nu af op de vrijgekomen stampers en de bloem is bevrucht. Zo helpt dus de bij mee in ruil voor stuifmeel en nectar.

Eind van de zomer hebben zich de peulen gevormd met daarin de zaden.  Wanneer deze nu rijp zijn springt de peul open en slingert de zaadjes weg.  Vandaar dat wij in de nazomer soms opschrikken van een knisperende de klap. In de beurt zal er een brem staan en die slingert zijn zaadjes weg. Deze zaden zijn giftig.

Nog een eigenaardigheid: op zijn wortels vindt je ook stikstofknolletjes terug, net als bij de robinia en de erwten.
De struik kan tot 2 m hoog worden. Hij heeft immer groene dunne twijgen. 

De plant is wel vorstgevoelig en zal na strenge winters zichzelf verjongen.

De brem stelt zich tevreden met zandige gronden in heide en bossen en op de bermen. Hij bloeit pas in zijn derde jaar. Soms doet hij dat nog eens over in het najaar bij heel mooi weer.

De twijgen werden indertijd gebruikt om bezems te maken.

Een weetje

De hertogen van Bretagne, die ooit de koningskroon van Engeland( 1154 – 1485) droegen, hadden in hun wapenschild een afbeelding van de gewone brem. Daarom werden zij ook de Plantagenets genoemd. Het geslacht was betrokken bij de honderdjarige oorlog (1337 – 1453) tussen Engeland en Frankrijk.

In het Frans heet de brem genêt. Komt van het Latijn planta genesta. Vandaar de naam.

In sommige dialecten noemt men deze plant genst.   Hetgeen weer verwijst naar de wetenschappelijke naam. Andere namen zijn bezemkruid en priemkruid.

Volgens een oude legende zou brem door de Heilige Maagd vervloekt zijn omdat de openspringende peulen zoveel lawaai maakten dat zij de Heilige Familie bijna verraden aan koning Herodes hebben.

Geneeskunde

Het is een ingrediënt voor talrijke medicijnen tegen nier- en blaasklachten.

Volksgebruik

De zaden werden wel eens als surrogaatvoor koffie gebruikt.

Voor men bij het brouwen hop gebruikte, gaven de jonge groene toppen de bitterheid aan het brouwsel.

De jonge bremknoppen werden ingemaakt in het zuur en werden als kappertjes gebruikt. Men beschouwde ze als een delicatesse.

Brem werd vroeger in huis opgehangen om het kwaad te weren. Met een brembezem kon men het kwaad het huis uit vegen.

Misschien werkt het tegenwoordig ook nog. Het is het proberen waard.

!!! Het is en blijft een giftige plant.