Christen democraten en een haan: een slechte combinatie
Christendemocraten en een haan: slechte
combinatie
Een mens zou soms wensen dat de
politici en alle andere zakkenvullers van rode, blauwe of christendemocratische
signatuur een eigenaardigheidje à la Pinocchio vertoonden. Het zou beslist
onmogelijk zijn om nog de straat op te gaan zonder te struikelen over de
langneuzen... Uiteraard zou Vlaanderen in kwantiteit nog overtroffen worden door
de Walen. Alhoewel de Vlamingen stevig bezig zijn aan een inhaalbeweging.
Een sterk staaltje daarvan wordt
geleverd door ACW-voorzitter Patrick Develtere, die in het jongste nummer van
het ACW-blad Visie zonder blikken of blozen verklaart: Veel Vlamingen
denken dat de opbrengst van Vlaamse besparingen rechtstreeks naar Wallonië
vloeit. Dat is niet zo. Vlaamse inspanningen komen ook het Vlaamse beleid ten
goede. Gelukkig vergat dhr. Develtere het woordje ook niet te vermelden.
Het ware beslist correcter geweest om er in uiterst beperkte mate aan toe te
voegen. Maar ja, het ACW heeft nu eenmaal een lange traditie van luchtkastelen
bouwen. Men kan alleen maar hopen dat de Visie-lezers niet in dit zoveelste
boerenbedrog van de CD&V-vazallen trappen.
Want bij de machtsgeile
christendemocraten is het duidelijk alle hens aan dek om de grandioos mislukte
deal over B-H-V door de Vlaamse strotten te rammen. Op alle fronten wordt er met
man en macht geprobeerd om te verhullen dat de christendemocraten met de vijand
meeheulen en dat ze Vlaanderen zonder verpinken hebben verkwanseld in de hoop
enkele ministerpostjes binnen te rijven. Kortom, Vlaams landsverraad in de
hoogste graad. In andere tijden zou men voor minder de kogel hebben gekregen.
De heren en dames
christendemocraten blijken de inhoud van hun geliefkoosde bijbel blijkbaar
ietwat te letterlijk te hebben geïnterpreteerd. Jezus mag dan wel tot Judas
hebben gezegd: Vooraleer de haan driemaal kraait, zult gij mij verloochend
hebben, de Waalse haan hoefde blijkbaar maar één keer te kraaien om in het
Belgische politieke kiekenskot de nieuwe Judas te laten opstaan
In Linkebeek, een gemeente in de rand rond Brussel, zijn zondag heel wat Vlaamsgezinde verenigingen op straat gekomen. Ook politici van N-VA en Vlaams Belang stappen mee.
De betoging is een initiatief van het Taal Aktie Komitee, de Vlaamse Volksbeweging en het Halle-Vilvoorde Komitee. Ze was al gepland voor de doorbraak aan de onderhandelingstafel van formateur Elio Di Rupo. De organisatoren vonden het BHV-akkoord echter te zwak om alsnog aan een afgelasting te denken.
Linkebeek is een van de gemeenten met een niet-benoemde burgemeester (Damien Thiéry, FDF). De meerderheid van de bevolking spreekt Frans.
"Met onze wandeling door Linkebeek wensen we duidelijk te maken dat Linkebeek een Vlaamse gemeente moet blijven en dat de politieke impasse nu wel lang genoeg heeft geduurd. Tijd dat iemand daaraan de gepaste conclusie verbindt. Als onze politici dat niet doen, dan zullen wij het voor hen doen", aldus de organisatie. In Linkebeek kan men ook op Brusselse lijsten blijven kiezen.
Slechte zet
De N-VA besloot ook deel te nemen aan de betoging. "Wij sluiten ons bij deze demonstratie aan omdat we vrezen voor de prijs van het bereikte akkoord en omdat we vrezen dat de prijs voor de Vlamingen nog zal oplopen", aldus N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts eerder op de dag op Radio 1. "Want er is de prijs die we kennen, er is de prijs die we niet kennen en er is een prijs die nog zal volgen. Door die hoeracommunicatie wordt vanalles verzwegen, we hebben ook nog geen enkele tekst gezien."
Jan Jambon, ook van de N-VA, liet ook zijn ongenoegen blijken over het triomfalisme van de Vlaamse partijen. "We staan nog maar aan het begin van de onderhandelingen en nu al zo triomferen, dat vinden wij tactisch een slechte zet", klonk het in 'De Zevende Dag' op Eén.
Voor Vlaams Belang zijn onder meer Filip Dewinter, voorzitter Bruno Valkeniers en Gerolf Annemans aanwezig.
Volgens de organisatoren zijn er zowat 5.500 aanwezigen. De politie schat het aantal actievoerders op 2.500 à 3.000.
VUB bevestigt eeuwige transfers van Vlaanderen naar Wallonie
Transfer van Vlaams belastinggeld naar Wallonië - Vlaanderen dokt al
sinds 1830
"België sneuvelt op het ogenblik dat Wallonië één cent moet
transfereren
naar Vlaanderen," zegt Juul Hannes. Hij is geen radikalinski van
het Vlaams Blok maar een degelijke, liberale academicus. Zijn monnikenwerk
onthulde dat Vlaanderen al sinds 1830 geld transfereert naar Wallonië.
U vindt de integrale tekst van professor Juul Hannes "Met de
fiscale
bril bekeken - Vlaanderen in België, 1830-1914" (pdf-bestand, 84
kb).
"Vlaamse politici vertrekken steevast van het beginsel dat België
niet mag barsten. België zal nog lang niet barsten. Het barst op de dag dat de Franstaligen
één eurocent betalen aan de Vlamingen." Het is een statement dat kan
tellen, zeker als het komt van Juul Hannes, emeritus hoogleraar in de
Economische Geschiedenis van de Universiteit Gent en de VUB. "Ik zoek al 40
jaar naar voorbeelden van de solidariteit van het zuiden met het noorden.
Ik heb er nooit gevonden."
De academicus lanceerde zijn eerste bevindingen in 1995. Ook de top
van de liberale partij kent intussen de feiten. Juul Hannes: "Ik heb over
de geschiedenis van de geldstromen gesproken met Karel De Gucht, Patrick Dewael
en Guy Verhofstadt. Zij wéten dat de miljarden euro van Vlaanderen naar Wallonië
niet van gisteren dateren - geld dat vaak op een onefficiënte manier wordt
besteed. En ze weten ook dat de Walen nooit, ik herhaal nóóit, één frank hebben
overgeheveld naar Vlaanderen. Een half jaar geleden heeft Karel De Gucht nog
eens al mijn cijfers opgevraagd. De liberale economen Jef Vuchelen en Paul de
Grauwe hoef je evenmin wat wijs te maken, we bediscussieerden mijn cijfers. Ook
Louis Michel heeft mijn documentatie gekregen. Noch in de negentiende, noch in
de twintigste eeuw stroomde er een Waals belastingoverschot naar
Vlaanderen."
Democratische beginselen moeten met een religieuze ijver toegepast
worden, niet af en toe een beetje, aldus Hannes. "Dan zouden de liberale
politici niet constant hoeven af te wijken van hun uitgangspunten omwille van
de Belgische vrede. De kostprijs van het bestuur in Wallonië is bijna 50% hoger
dan in Vlaanderen. Dat is nog hoger dan in Brussel, waar de meerkosten 35% bedragen.
Als de Franstaligen hun cliëntelisme in neofeodale structuren willen handhaven,
en de extra inkomsten van de tranfers niet in hun onderwijs willen stoppen, dan
is dat hún zaak. Wij hoeven daar geen belastinggeld voor op te offeren.
Wallonië trekt zich niets aan van de wensen van de grootste gemeenschap van
België."
Laat de transfers passeren via de Europese Unie en na enkele jaren zal
men daar vaststellen dat het de spuigaten uitloopt, pleit Hannes. De EU zal dan
eisen dat Wallonië zijn bestedingen normaliseert. "Vanaf 1830 hebben de Vlamingen
de Belgische rekeningen buitenmatig betaald, onder meer voor de bruggen,
spoorwegen en kanalen van Wallonië. Dat deden ze zelfs in de dramatische jaren
1840-1860, toen arm Vlaanderen op zijn dieptepunt zat en er op het Vlaamse
platteland hongerdoden vielen."
De emeritus hoogleraar kent de groeiende discussie over de
onafhankelijkheid van Vlaanderen. "Als je die bereikt, geef je de
investeringen van de Vlamingen in het zuiden op. We hoeven geen wraak te nemen,
we moeten gewoon sterker drukken op het Belgische beleid. Op veel terreinen
moeten we stoppen met Wallonië de kans te geven de zaken in Vlaanderen te
bepalen."
Als Vlaanderen vandaag arm was geweest, dan zou onze positie uiterst
zwak zijn en zouden we geen eisen mogen stellen, weet Hannes. "Maar nu kunnen
wij, als wij willen, door onze rijkdom met de vuist op tafel slaan. Die rijkdom
is er niet gekomen door bijvoorbeeld transfers van zuid naar noord, zoals het
officiële Franstalige verhaal klinkt."
Volstrekt achterhaalde wetgeving
Juul Hannes ontdekte dat je de nationale cijfers over de negentiende
eeuw van de historicus Pirard (gepubliceerd in de jaren 1980-1985) provinciaal kunt
toewijzen, en dat die gegevens nog gedetailleerder worden met de statistieken
van het Gemeentefonds. Een monnikenwerk dat opvallende conclusies opleverde.
Juul Hannes: "Als ik de belastingen van de vier Vlaamse
provincies vergeleek met die van de vier Waalse provincies, dan klopte het
beeld niet dat wij voorgeschoteld krijgen - namelijk dat transfers in de
negentiende eeuw van zuid naar noord gingen en dat wat nu gebeurt een
compensatie zou zijn voor de solidariteit die Wallonië opbrachtin de eerste tachtig jaar van België."
In de negentiende eeuw was Vlaanderen veel armer dan Wallonië. Het
gewicht van de transfers is waarschijnlijk nooit zwaarder geweest dan in de
jaren veertig en vijftig van die eeuw. De neergang van de Vlaamse provincies
begon in 1810, 30 jaar later was de uitputting volledig en toch bleven de transfers
vloeien. Oost- en West-Vlaanderen zakten in elkaar door hun overbevolking en de
combinatie van drie verzwakkende sectoren: landbouw, tuinbouw en huistextiel.
Door de honger in Vlaanderen slonk zelfs het bevolkingscijfer. Bij de aanleg
van de spoorweg Brugge-Kortrijk mocht de plaatselijke bevolking helpen; de
werkers ontvingen één brood per dag. De gezinsleden crepeerden, want één brood
is net voldoende om de kracht van één persoon op peil te houden.
De negentiende-eeuwse administratie van Financiën eeuw was klein,
hanteerde potlood en papier, en functioneerde heel goed. "Onderhuids voel
je dat de ambtenaren vonden dat de fiscaliteit niet was aangepast aan de noden
van de tijd, maar de politici trokken zich daar geen barst van aan," aldus
Hannes.
"De fiscaliteit van de negentiende eeuw is ontstaan in het begin
van de
eeuw, werd in 1823 onder de Hollanders vastgelegd en is pas veranderd
na de Eerste Wereldoorlog."
De inbreng van iedere regio in de totale opbrengst van drie directe
belastingen - grond- en personenbelasting en het patentrecht (de
bedrijfsbelasting) - is bekend voor de periode 1831-1912. Ze bedraagt
3,4 miljard goudfrank. Een goudfrank is, volgens de consumptie-index, vandaag 5,5
euro waard. De bedragen van de directe belastingen kunnen gerelateerd worden
aan het inwoneraantal van de regio's. Uit die cijfers blijkt volgens Hannes dat
een Vlaming gemiddeld 5,3% meer heeft betaald dan een Waal.
Berekend met het gezin als maatstaf bracht Vlaanderen 199 miljoen
goudfrank meer op. Indien een Vlaams gezin slechts evenveel zou hebben betaald
als een Waals, dan had Vlaanderen jaarlijks 2,5 miljoen goudfrank minder moeten
afstaan. Dat bedrag krijgt pas echt betekenis als we het vergelijken
met de jaarrechten op koolmijnen en groeven - een directe belasting die vrijwel
exclusief in Wallonië werd geheven. Het zwarte goud van Wallonië bracht jaarlijks
gemiddeld 550.000 goudfrank in de staatskas, vijfmaal minder dan wat de fiscus
in Vlaanderen aanboorde. De fiscus had de Waalse steenkoolopbrengsten moeten
belasten, zegt Juul Hannes.
"De fiscale bril van de ontegenzeglijk bekwame en correcte
ambtenaren in de negentiende eeuw was niet communautair misvormd," zegt
Hannes. De fiscale wetgeving van het begin van de negentiende eeuw werd niet
aangepast aan de snel veranderende economische gegevens, en kon de vooral in
Wallonië gevestigde zware nijverheid niet naar behoren belasten. Diezelfde onaangepaste
wetgeving zorgde er wel voor dat het in het begin van die eeuw relatief rijke
Vlaanderen - wat vanaf 1810 omsloeg in armoede - nog een eeuw lang op zijn
verleden belast werd. "In het overbevolkte Vlaanderen stegen de
pachtprijzen door de grote vraag tot een onredelijk peil, en droeg de grond dus
én een hoge pacht én een belasting die niet meer in verhouding stond tot de
werkelijke inkomens."
Onevenredig belast
In 1890 en 1910 zorgden de belaste huizen, de opbrengst van deuren en
vensters, en de waarde van het meubilair voor 87,5% van de opbrengst
van de personenbelasting. Er waren geen
fundamentele veranderingen sinds 1860. In 1890 bedroeg de belaste huurwaarde
van een Vlaams huis gemiddeld 183,2 goudfrank, van een Waals huis 118,2
goudfrank. Dat Waalse huis was dus gemiddeld slechts 64,5% waard van een huis
in Vlaanderen? De meubels van de Vlaamse
bewoners waren 299 goudfrank waard, die van de Waal 12% minder, 264
goudfrank. Na vijftien jaar van ernstige landbouwcrisis betaalde
Vlaanderen in 1890 nog 43,5% van de personenbelasting met 40,3% van de
gezinnen.
Wallonië, met eveneens 40,3% van de gezinnen, droeg slechts 28% van de
belastingen.
Het verhaal is eentonig. Voor
de erfenisrechten van de jaren 1838-1911 betaalde de gemiddelde Vlaming 25,4%
meer erfenisrechten dan een
Waal. Als Vlaanderen 100 goudfrank opbracht, betaalde Wallonië 79,77
goudfrank. Erfenisrechten wogen zwaar op onroerend goed en uiterst
licht op gemakkelijk te verbergen roerend goed. De Vlamingen met hun
spaarzaamheid en gronden en huizen werden afgestraft in de grondbelasting, de personenbelasting
en de erfenisrechten. Deze hogere belastingen in Vlaanderen staan haaks op de
zwakke economische prestaties van Vlaanderen in de negentiende eeuw.
De bedrijfsbelasting (het patentrecht) pakte de slager en de
schrijnwerker aan. Grote bedrijven waren er immers nog niet. De Nederlandse
wetgever, onze wetgever vóór 1830, bepaalde dat fabrieken met 300 werknemers
maximaal 402
frank patentrecht moesten betalen; 300 werknemers was toen zeer veel.
"Kort nadien ontstonden in Wallonië bedrijven met 3000 werknemers, en die betaalden
dus 402 frank belastingen, want 'maximum is maximum'. Een Waalse hoogoven - in
het begin een eenmanszaakje - betaalde 48 frank belastingen.
70 jaar later betaalt de gigantische hoogoven die ervoor in de plaats
kwam en afhangt van een financiële groep nog altijd 48 frank. Intussen betaalde
het bakkertje in Antwerpen 80 frank. Conclusie: de mijnrechten van Wallonië hebben
nooit geld in het nationale bakje gebracht, de douanerechten in Antwerpen
wel."
De inkomensongelijkheid is geweldig veranderd, de vermogens ongelijkheid
die Juul Hannes berekende voor 1891 en Jef Vuchelen voor 1994 is ongeveer identiek
gebleven. "In de negentiende eeuw verstedelijkten de provincies Henegouwen
en Luik als gevolg van de industrialisering. De lonen lagen 40% tot 50% hoger
dan in Vlaanderen. Je ziet echter geen sporen van een vermogensopbouw, noch
fiscaal, noch wat de ongelijkheid betreft. Er moet een systeem geweest zijn van
overconsumptie en een gebrek aan transfers tussen
de generaties in Wallonië."
Door het elitaire kiesstelsel werd de noodzakelijke aanpassing van het
fiscale systeem niet doorgevoerd tot in 1920. "De Belgische
politici leenden liever geld," zegt Hannes. "Toen de Duitsers hier in
1914 binnenvielen, troffen zij de meest ontredderde overheidsfinanciën van de
hele wereld aan.
In 1940 was het net zo, en nu 60 jaar later met Europa is het weer
hetzelfde."
Bange Walen
De Vlamingen zouden niet geïnteresseerd zijn in de transferkwestie, en
dat is een foute perceptie, vindt Hannes. "De mensen wéten het niet, de
verantwoordelijken ontvluchten de waarheid, en de pers vindt dit
verhaal
niet sexy genoeg. Wij hebben geen voordeel met een zwart gat in
Wallonië.
Trouwens, als Wallonië zijn centen redelijk zou besteden, dan was er
geen probleem. Maar de verspilling van federaal geld, dat in grote mate Vlaams geld
is, laten verdergaan is een politieke doodzonde. Als er te veel artsen zijn in
Wallonië, dan wordt het aantal ook in Vlaanderen beperkt. Waarom?"
Economen van de UCL vroegen de gegevens van Hannes op, en reageerden
nadien nooit meer, noch om zijn bevindingen te bestrijden, noch om ze te
nuanceren.
Waar komt bijvoorbeeld de hoge Belgische staatsschuld vandaan? Een
flink deel ontstond doordat de doodsstrijd van steenkool en staal zo lang werd gerekt.
"40% van de huidige staatsschuld is zo ontstaan, en 75% daarvan stroomde
naar Wallonië. Toen die kraan werd dichtgedraaid, was het gedaan met onze grote
holdings," weet Hannes. Hij begrijpt de Waalse angst. "Het feit dat
de Vlamingen nu een eenheidstaal spreken, dat ze nu rechten opeisen, wordt
gezien als een bedreiging voor Wallonië. Niemand kan daar trouwens een Vlaamse
krant lezen, stel je voor wat dat is. Wallonië is een heel gesloten milieu. De
Franstalige kranten bulken van de desinformatie."
Waarom vertellen de Vlaamse partijen en media deze waarheid niet?
Stuur dit door aan alle Vlamingen, dan begrijpen ze misschien waarom
wij deze keer niet mogen toegeven bij de regeringsonderhandelingen. Wij hebben
al 180 jaar betaald, tijd dat we ons geld besteden aan onze eigen mensen. De
armen, zieken gepensioneerden hebben dit geld nodig !!
BHV: Vlaamse
onderhandelaars hebben zich laten rollen
15.09.2011 08.43u - Het
Vlaams Belang is alles behalve onder de indruk van de finale oplossing die
vandaag werd uitgewerkt inzake BHV. De semantische discussie over
waarnemende of dienstdoende burgemeester is slechts een schijngevecht. Essentie
is en blijft dat de desastreuze voorstellen uit de nota Di Rupo over de hele
lijn gehandhaafd worden:
-de zes faciliteitengemeenten behoren voortaan
tot de Brusselse kieskring; Brusselse politici zullen er meer dan ooit
stokebrand spelen. -de Franstalige stemmen uit deze gemeenten zullen de
positie van de Vlamingen in Brussel nog verder verzwakken; door het verbod van
lijstverbinding worden zij electoraal geliquideerd. -de omzendbrief-Peeters
wordt de facto afgeschaft en de faciliteiten worden zodanig uitgebreid dat deze
gemeenten in de praktijk tweetalig worden; het incivisme van de drie
burgemeesters wordt hiermee ten overvloede beloond. -de Vlaamse voogdij over
deze gemeenten wordt in heel belangrijke mate uitgehold.
-daarnaast wordt
de zogeheten metropolitane gemeenschap opgericht die naast Brussel ook alle
gemeenten van Waals- en Vlaams-Brabant zal omvatten. Deze nieuwe,
grondwettelijke instelling versterkt de aanspraken van Brussel op zijn
hinterland in aanzienlijke mate en komt neer op de feitelijke uitbreiding van
de grootstad. De Brusselse olievlek is hiermee helemaal terug.
Van een
zuivere splitsing, zoals triomfantelijk verdedigd door CD&Ver De Clerck in
Terzake, is dan ook allerminst sprake. De remedie die vandaag wordt voorgesteld
is erger dan de kwaal zelf. De Vlamingen in Brussel en Halle-Vilvoorde zijn het
kind van de rekening. De Vlaamse partijen hadden zich nooit bereid mogen
verklaren om over BHV te onderhandelen.
Het Vlaams Belang roept alle
Vlamingen en in het bijzonder alle gemeentebesturen van Vlaams-Brabant op om dit
akkoord krachtig te bestrijden. De grote betoging van zondag in Linkebeek komt
op het juiste moment.
Het
gaat niet goed met burgemeester Freddy De Vilder van Zelzate. De rode
burgemeester blijkt namelijk aan een ernstige vorm van selectief
geheugenverlies te lijden. Hoog tijd om zijn geheugen op te frissen!
Of burgemeester De Vilder werkelijk aan selectief geheugenverlies
lijdt, wordt voorlopig niet officieel bevestigd. Al vertoont hij duidelijk wel enige
symptomen. Dat bleek een eerste keer op 11 juli, de Vlaamse feestdag. De Vilder
vergat toen resoluut om de leeuwenvlag te hijsen aan het gemeentehuis. Nochtans
wees kort tevoren een poll in zijn eigen socialistische blad uit dat ruim 70%
van de Zelzatenaren de Vlaamse feestdag erg belangrijk vindt. Als
geheugensteuntje kan dat dus tellen. Maar desondanks wapperde de leeuwenvlag
niét op 11 juli.
Dat er iets ernstig mis lijkt met het burgemeesterlijke geheugen,
werd ook nadien nog diverse keren pijnlijk duidelijk. De misser van 11 juli was
geen alleenstaand feit want ook op 21, 22 en 23 juli, de drie data waarop de
leeuwenvlag wettelijk dient te wapperen aan het gemeentehuis, was de vlag
weerom in geen velden of wegen te bekennen...
Tenzij de burgemeester natuurlijk selectief geheugenverlies veinst
en hij de leeuwenvlag bijvoorbeeld gewoon is kwijtgespeeld. Stel dat hij ze
niet meer terugvindt in de gemeentekasten - het is nu eenmaal moeilijk zoeken
in kasten waar veel lijken dreigen uit te vallen. Of werd de vlag in een
woedebui per ongeluk verscheurd, bijvoorbeeld na dehistorische overwinning van rechts tijdens de
laatste verkiezingen?
Mogelijks kunnen de artsen van de PVDA uitsluitsel bieden over wat
burgemeester De Vilder werkelijk scheelt. Het kost de burgemeester zelfs niets,
want de consultaties zijn daar toch gratis voor wie openlijk rode kleur bekent.
Tenminste, als er nog consultaties zullen zijn. De artsen moeten zich immers
weer eens verantwoorden voor de rechtbank wegens het niet-betalen van de
verplichte bijdrages aan de Orde der Geneesheren. Hoe dan ook: in geval van
nood mag burgemeester De Vilder steeds naar het Vlaams Belang Zelzate bellen.
Daar zijn immers steeds meer dangenoeg
Vlaamse leeuwenvlaggen beschikbaar. En eveneens gratis.
Patrick De Roo Zacht waar het kan. Hard waar het moet!!
Wie een café wil openen of een andere
publieke gelegenheid waar veel volk komt, moet wettelijk instaan voor de
brandveiligheid. Pas als de brandweer zijn goedkeuring heeft gegeven, kunnen de
deuren open. Tenzij dan in Zelzate. Daar wordt voor vreemdelingen een
uitzondering gemaakt. De moskee in de Knikkerstraat is immers al maandenlang
open zonder brandweerinspectie. En burgemeester Freddy De Vilder? Die knijpt
een oogje dicht.
De moskee opende
begin dit jaar de deuren in de Knikkerstraat, een nauw en doodlopend straatje
temidden een dichtbevolkte woonwijk. Het gebouw waarin de moskee werd
ondergebracht, stond al een tijdje leeg voordat het werd gekocht door de
islamitische vzw El-Mohsinine. De moskee is tot vijf keer per dag geopend voor het gebed en richt
zich tot moslims uit Zelzate en ruime omgeving, tot over de grens met
Nederland.Waardoor er op moslimhoogdagen,
zoals het offer- en suikerfeest, een massale toeloop mag worden verwacht.
Maar blijkbaar is
de veiligheid van die vele bezoekers én van de bewoners van het smalle
Knikkerstraatje met zijn kleine huisjes totaal niet van belang. Want er blijkt
niet eens een brandweerinspectieverslag te zijn, laat staan een goedkeuring van
de brandveiligheid. Nochtans zou de menselijke en materiële schade wellicht
niet te overzien zijn indien er brand uitbreekt in de moskee. Zo is er de
aanwezigheid van vloerbekleding in de twee gebedsruimtes voor mannen en vrouwen.
Bovendien blijkt het gebouw, waarin ook een keuken is ingericht, niet over de
benodigde nooduitgang te beschikken. De enige in- en uitgang situeert zich aan
de straatkant. Over de aanwezigheid van brandblussers en ander brandwerend
materiaal is niets bekend. Met andere woorden: als er brand uitbreekt tijdens
een gebedsdienst, dan zit het gros van de aanwezigen wellicht als ratten in de
val. Door de strakke wind van het kanaal Gent-Terneuzen zouden de vlammen
bovendien in een mum van tijd kunnen overslaan naar de aanpalende woningen, waarop
het Knikkerstraatje gegarandeerd in een vreselijk inferno zou veranderen.
Tenzij Allah natuurlijk voor een mirakel zou zorgen al is die kans wellicht
klein, gezien het grote aantal ongelovigen in de directe omgeving
Kortom, de
openbare veiligheid is duidelijk in het gedrang. En dus dient de burgemeester
op te treden. Maar desondanks blijkt burgemeester Freddy De Vilder (sp.a) tot weinig
actie te bewegen. Ondertussen gaan de moslims ongestoord hun gang in de
Knikkerstraat, zonder verontrust te worden over dure en dus vervelende wettelijke
verplichtingen zoals brandveiligheidssmaatregelen. Gealarmeerd door verontruste
omwonenden polste het Vlaams Belang Zelzate in mei bij de burgemeester naar het
brandweerverslag. Maar ettelijke vriendelijke herinneringen en vier maanden
later is er nog stééds geen brandweerverslag
Burgemeester De
Vilder scoort bij de moslimgemeenschap ongetwijfeld extra stemmetjes met zijn gedoogbeleid.
Dat hij daarmee onnodige risicos neemt en het algemeen belang op de helling
zet, blijkt van geen tel. De ongeruste bewoners van de Knikkerstraat zullen
gegarandeerd twee keer nadenken de volgende keer dat ze hun stem uitbrengen. Waarmee
weer eens bewezen is dat het socialisme de gezondheid ernstige schade kan
toebrengen . Patrick De Roo ZACHT WAAR HET KAN. HARD WAAR HET MOET!!!
Stropers vissen nu achter het net in Zelzaatse
vijver
Het scheelde niet veel ofde Zelzaatse vijver was een levenloze plas water geworden. Stropende
vissers hadden de fraaie parkvijver immers bijna helemaal leeggevist. Het
Vlaams Belang kaartte de wantoestand aan bij de bevoegde minister, waarop
eindelijk maatregelen werden getroffen.
De Zelzaatse vijver is altijd al erg in trek geweest
bij vissers. Al was er de jongste jaren van vissport amper nog sprake. De
vijver werd aan een hoog tempo leeggeroofd door stropende vissers die vaak dag
en nacht hengelden, meestal zonder vergunning. Diverse stropers visten zelfs
met ettelijke lijnen tegelijk, tot liefst acht per persoon. Sommigen schrokken
er zelfs niet voor terug om dag en nacht te vissen met stroperslijnen waaraan per
lijn een tiental vishaken waren bevestigd. Deze lijnen waren onzichtbaar vastgemaakt
aan de bermen, aan het oog onttrokken door de plaatselijke vegetatie. Ook het
visverbod in de periode 15 april t.e.m. 31 mei werd straal genegeerd. De
wetgeving op riviervisserij, waaronder de Zelzaatse vijver ressorteert, staat
nochtans maximum twee hengels toe en dan nog uitsluitend in het toegelaten
seizoen (het visverbod geldt van). s Nachts vissen is sowieso verboden. Maar
daar stoorden de visstropers zich hoegenaamd niet aan. Waarom zouden ze ook? Er
was toch niemand die hen op de vingers tikte, een occasionele controle
uitgezonderd. Maar daar bleef het niet bij. De visrovers zorgden ook voor
overlast door ter plekke vuurtjes te stoken waarop een deel van de buit werd
gegrild. Met allerlei onhygiënische toestanden tot gevolg.
De gevolgen voor de vispopulaties in de vijver
bleven niet lang uit. Het visbestand slonk zienderogen door de massale
overbevissing. Vooral de volwassen karpers bleken erg gegeerd. Van de
karperpopulatie die uit ruim duizend grote exemplaren bestond, schoten er uiteindelijk
nog hooguit tweehonderd over. Bovendien werden gevangen karpers meestal levend
meegenomen terwijl de wet op riviervisserij dat verbiedt. De enige uitzondering
op dit verbod geldt voor een twintigtal kleine aasvisjes van welbepaalde
soorten, maar karpers horen daar geenszins bij. Bovendien geldt in Zelzate een specifiek
lokaal politiereglement dat het meenemen van om het eender welke vis uit de
vijver verbiedt.
Nieuwe vis uitzetten in de vijver was geen
optie. Dat zou immers erg duur uitvallen. Bovendien zou het totaal zinloos zijn
omdat ook de nieuwkomers binnen de kortste keren zouden gestroopt worden. Doorgedreven
controles op de vissendieven bleken dus de enige oplossing. Maar ook daar
knelde het schoentje. Want de boswachters van het Agentschap voor Natuur en Bos
(ANB), onder wiens bevoegdheid de vijver ressorteert,bleken onderbemand. Daardoor bleven de stropers
ongemoeid.
Heel wat Zelzatenaars stoorden zich mateloos aan
de leegplundering van de vijver. De permanente stroping was ook algemeen
bekend. Desondanks werd er van hogerhand niet ingegrepen. Op initiatief van
Patrick De Roo van Vlaams Belang Zelzate werd de wantoestand uiteindelijk door
Vlaams Parlementslid Johan Deckmyn aangeklaagd bij Vlaams minister Joke
Schauvliege, bevoegd voor leefmilieu en natuur. Johan Deckmyn drong erop aan
dat er eindelijk paal en perk zou worden gesteld aan de schandalige situatie. Minister
Schauvliege erkende dat er amper overtredingen werden vastgesteld door de
boswachters. In 2010 werden slechts twee mondelinge verwittigingen gegeven aan
overtreders en werd er één proces-verbaal opgesteld wegens vissen met meer dan
twee hengels.
Johan Deckmyns vraag aan de minister miste
alleszins zijn effect niet want ondertussen is de situatie aanzienlijk
verbeterd. Er vinden geregeld controles plaats aan de vijver en dit zowel door
de boswachters als de politie. Het probleem van de visstropers is daardoor fel
verminderd. Of de onderbemanning van de boswachters ondertussen is opgelost, is
niet bekend. Maar de karperpopulatie kan alleszins weer in alle rust werk maken
van gezinsuitbreiding. Patrick De Roo ZACHT WAAR HET KAN. HARD WAAR HET MOET!!!
Yves
Leterme verlaat de nationale politiek en krijgt een internationale topfunctie
bij de OESO. Leterme beleefde zijn gloriedagen als Vlaams minister-president en
kreeg bij de verkiezingen in 2007 ruim 800.000 voorkeurstemmen. Maar nadien ging
het alleen maar bergaf. De beloofde grote staatshervorming bleef uit en Leterme
beet zijn tanden stuk op BHV. De woorden vijf minuten politieke moed zouden
hem blijven achtervolgen. Uiteindelijk zou Verhofstadt Leterme alsnog in het
zadel hijsen, maar een communautaire doorbraak heeft hij nooit kunnen forceren.
In 2008 moest de premier aftreden wegens mogelijk beïnvloeding van de rechters
in de Fortisaffaire. Maar hij kwam toch nog terug toen Herman Van Rompuy naar
Europa vertrok. De gebroken beloftes en niet-ingevulde verwachtingen leidden in
2010 tot een verpletterende verkiezingsnederlaag voor CD&V, maar bij gebrek
aan een nieuwe regering bleef Leterme toch aan het roer in de Wetstraat.
Uitgeblust. En ook steeds vaker in lastige papieren door foute smsjes en
tweets. Maar op een dag vind je de job van je leven, en dan ben ben je weg
natuurlijk
Vlucht
Leterme is niet de eerste
die er de brui aan geeft en beseft dat België niet meer te redden valt. De
vlucht naar een lucratieve job internationaal of in de privé-sector - is dan
een leuk alternatief. De Gucht, Dehaene en Van Rompuy gaven al het voorbeeld.
Intussen lijkt de rustige vastheid van Herman Van Rompuy ook in Europa op een
catastrofe uit te draaien. Vervotte weg, Leterme weg en straks mogelijk ook Van
Ackere weg (die wordt wellicht gouverneur in West-Vlaanderen). De ratten
verlaten het zinkende schip: België en CD&V.
Muurvast
Intussen zitten de
regeringsonderhandelingen muurvast. De voorbije dagen klonk hier en daar enig
optimisme, maar dat Di Rupo de Vlaamse en Franstalige partijen niet meer samen
rond de tafel kreeg en voortdurend over en weer moest pendelen, was geen goed
teken. Nu geeft hij toe dat de gesprekken ernstig geblokkeerd zijn. Vanmiddag
wil de formateur nog een laatste poging ondernemen. Als ook dat niks oplevert,
moet hij opnieuw naar de koning en gooit hij misschien de handdoek in de ring.
Waar wacht het Vlaams Parlement nog op om zoals Bruno
Valkeniers in zijn nieuwe column aangeeft de autonomie uit te roepen?
Het 'nieuwe racisme' rukt op. Het gaat al lang niet meer over de 'bange blanke
man' tegen de allochtoon (of heel vaak omgekeerd), maar over spanningen tussen
allochtonen onderling. Turken tegen Koerden of Bulgaren. Marokkanen tegen
Turken, Joden en Polen. Russen tegen Tsjetsjenen of Afghanen. Sociologen en
straathoekwerkers zien en bevestigen dat de conflicten toenemen, maar noemen dat
- gek genoeg - 'een teken van integratie'. Allochtonen voelen zich bedreigd door
de instroom van nieuwe allochtonen en dikwijls brengen die ook oude,
diepgewortelde conflicten mee uit hun thuisland (Turken en Koerden
bijvoorbeeld). Fragmentatiebom Volgens sociologe Jessy Siongers draaien de
spanningen vooral rond de mate van inburgering en de afbakening van een eigen
territorium. Maar ook religie speelt steeds vaker een rol. Siongers werkte mee
aan een recente studie waaruit bleek dat minstens de helft van de moslimjongeren
in Brussel sterk antisemitisch is. Siongers geeft toe dat er na al die jaren
multiculturele samenleving nauwelijks sprake is van 'samen leven'. "De
verschillende groepen leven niet samen, maar naast elkaar." De multiculturele
samenleving heeft in de praktijk veel weg van een fragmentatiebom. "Een goed
ingeburgerde Turkse mama die haar kind niet bij Roma-zigeuners in de klas wil...
die is daarom niet tégen zigeuners, maar wil haar kind alle kansen geven", stelt
Siongers nog. Vraag is of dat ook voor Vlamingen geldt. Het is goed dat
sociologen eindelijk erkennen dat ook allochtonen zich bezondigen aan racisme.
Maar Vlamingen uit de grootstad weten dat al langer. Zij zijn er vaak het eerste
slachtoffer van. Al blijft dat in deze studie onbesproken.
Ik moet
bekennen dat ik toch wel geëmotioneerd geraakte toen ik het overlijdensbericht
van professor Piet Tommissen onder ogen kreeg. Weliswaar bereikte hij de
gezegende leeftijd van 87 jaar en bleef hij nog zeer lang boeken uitgeven en
artikels schrijven. Maar deze Vlaamse economist, socioloog en overtuigd
nationalist heeft ongetwijfeld bij een aantal mensen meer sporen nagelaten dan
hij misschien wel heeft vermoed. Ook en vooral in het
buitenland.
Professor Piet Tommissen is de Carl Schmitt-kenner en
specialist bij uitstek. De rechtsgeleerde en jurist Schmitt was vanuit de
vooroorlogse situatie in Duitsland natuurlijk zowat de zondebok van de kringen
van politicologie en juridische wetenschappen overal in Europa. Maar tevens was
het werk van Schmitt zeer vruchtbaar, zodat Roman Schnur over Schmitt zei: Het
is de eik waaronder de everzwijnen hun truffels kwamen zoeken. Piet Tommissen,
toen nog een jonge knaap, zocht contact met Carl Schmitt en werd uiteindelijk
goed bevriend. De eerste bibliografie over Schmitt werd door dezelfde Tommissen
verzorgd, in het jaar 1953. Men moet zich de toestanden proberen voor te
stellen: geen computers, geen fax- of kopiemachines, alles met stylo of potlood
overschrijven. In de harde naoorlogse jaren naar Plettenburg reizen, zal ook al
geen lachertje geweest zijn.
Nooit sant in eigen
land
Vanaf 1990 zou
Tommissen trouwens een soort jaarboeken uitgeven, Schmittiana, bij Duncker
& Humblot in Berlijn. Jaarboeken gewijd aan de studie van de werken van
Schmitt de eerste drie Schmittiana verschenen in 1988, 1990 en 1191 als
dubbelnummers van de Eclectica-monografieën uitgegeven bij de EHSAL.
Jaarboeken waar vele juristen, waar vele politicologen inspiratie hebben
gevonden. IJkpunten zijn het geworden in de studie van Carl Schmitt. Onze Piet
Tommissen.
Piet Tommissen
volgde economische studies aan Handelshogeschool Sint-Aloysius in Brussel en de
Universiteit te Antwerpen. Voor zijn doctoraatsthesis een tweede belangrijk
thema trouwens koos hij voor het onderwerp Vilfredo Pareto, wij hebben het
over 1971. Kenners laten zich nog altijd zeer positief uit over het boek.
Tommissen toont hier al zijn kunnen: een interdisciplinaire waarnemer en een man
met een grote eruditie. Ook in de kunst kon hij zijn mannetje staan: ik verwijs
graag naar zijn contacten met de laatste Belgische surrealist Marc
Eemans.
Hij was niet alleen een uitstekend kenner van Pareto en Schmitt,
maar ook van Georges Sorel, Julien Freund en zovele andere Franse politieke en
metapolitieke denkers. Toen het Franse luxetijdschrift van Nieuw Rechts,
Nouvelle Ecole, in 2007 een nummer uitbracht over Georges Sorel, lazen wij met
interesse de tekst daarin van de onvermoeibare Piet
Tommissen.
Piet Tommissen
was nooit sant in eigen land. In gelijk welk ander Europees land zou een man als
Tommissen in de bloemen gezet worden, overstelpt met staatsfelicitaties. Niet zo
in dit land. Piet Tommissen werd niet geëerd in België. Waarom? We hebben er het
gissen naar. Was het omdat zijn politieke overtuiging zo sterk was? Was het
omdat hij de Vlaamse zaak méér dan genegen was en eigenlijk sterk
heel-Nederlands dacht (vandaar zijn engagement in de Marnixring, zijn bijdragen
aan het vormingstijdschrift TeKoS)?
Ik zal
professor Piet Tommissen niet licht vergeten. Ik zal hem niet licht vergeten
omwille van zijn publicaties op latere leeftijd, de zogenaamde
Buitenissigheden waar hij met veel humor en zachte spot zijn wedervaren uit
vroegere dagen opriep. Ik zal hem niet licht vergeten omdat hij mij Carl Schmitt
liet ontdekken. Laten we vooral niet vergeten dat professor Tommissen
waarschijnlijk ook een van de eersten is geweest die het Mohleriaans begrip
conservatieve revolutie in de Lage Landen heeft verspreid en een aantal
Vlaamse en Nederlandse jongeren heeft geïnspireerd. En blijft
inspireren.
Dank u, Piet
Tommissen. Vaart wel, professor Piet Tommissen!
Voor rouwbetuigingen aan kunt u op dezeverbinding terecht.
Johan Deckmyn lijsttrekker gemeenteraadsverkiezingen 2012
Vlaams
Belang zet in Gent aanval in op links kartel - Johan Deckmyn lijsttrekker
gemeenteraadsverkiezingen 2012 - Gentse campagne gestart
Vandaag
organiseerde het Vlaams Belang Koepel Gent een persconferentie waarbij de eerste
toekomstplannen op vlak van campagne en lijstvorming uit de doeken werden
gedaan. Hierbij is nu al duidelijk dat het breken van verkiezingskartel
sp.a-groen! de inzet van de komende gemeenteraadsverkiezingen zal
zijn.
Bovendien werd Vlaams parlementslid Johan Deckmyn nu al naar voor
geschoven als lijsttrekker voor de verkiezingen.
Hiermee is voor het
Vlaams Belang de campagne in Gent officieel gestart.
Cafébaas: "Ergün Top sloeg mij eerst en pest mij al jaren"
Kaya Cetin, de Turkse uitbater van café Memo in de Brederodestraat, reageert enkele dagen na het incident waarbij hij het Antwerpse gemeenteraadslid Ergün Top aanviel. Volgens Cetin is het net Top die hem al jaren het leven zuur maakt.
Begin deze week ontstond er beroering in Antwerpen nadat het CD&V-gemeenteraadslid Ergün Top met het verhaal naar buiten kwam dat hij was aangevallen door twee uitbaters van een café in de Brederodestraat. Foto's van een gewonde Top spraken boekdelen.
Top beweerde dat hij met een moersleutel werd aangevallen omdat hij had aangeklaagd dat er in het bewuste café drugs werden verhandeld. Cetin geeft in Het Nieuwsblad een heel andere versie van de feiten.
"Top viel eerst aan"
Volgens hem heeft hij de politicus/advocaat wel degelijk een slag verkocht, maar was het Top die hem het eerst aanviel. Cetin geeft toe dat hij een moersleutel vast had, maar dat kwam omdat hij net de banden van zijn wagen aan het vervangen was.
Cetin erkent dat hij over de schreef is gegaan, maar zegt dat Top hem al koeioneert sinds hij vijf jaar geleden het café overnam. Zo schakelde de advocaat onder meer de politie in om gevallen van geluidsoverlast en drugshandel aan te kaarten. Dat er in zijn café drugs wordt verhandeld betwist Cetin overigens.
Het parket sloot vader en zoon Cetin niet op en behandelde de zaak als een geval van burenruzie. Cetin wil wel ingaan op de eis van het parket om over te gaan tot burenbemiddeling. Top stond daar weigerachtig tegenover.
Ondanks het feit dat dit land de diepste politieke crisis van zijn
bestaan ondergaat, stellen we samen met u vast dat Franstalig België het been
halsstarrig stijf houdt, door elke structurele hervorming te verhinderen. De
formateursnota Di Rupo geldt wat dat betreft als ultiem bewijs. Deze nota, net
zoals de notas De Wever en Vande Lanotte, lijkt immers in niets op de
intussen 12 jaar oude - Vlaamse resoluties, die voor de verkiezingen voor alle
Vlaamse partijen als ondergrens golden. Geen overdracht van de
personenbelasting, geen rationalisatie van de Brusselse structuur, geen
overdracht van het arbeidsmarkt- en gezondheidsbeleid, geen splitsing van
justitie, geen eigen migratiebeleid, kortom geen Copernicaanse
omwenteling.
Als antwoord op deze politieke patstelling stelt het Vlaams
Belang vandaag zijn gloednieuwe campagne voor onder het motto Er is een betere
weg. Met deze niet mis te verstane boodschap bieden we een krachtig en
inhoudelijk alternatief aan de Vlaamse onderhandelaars: stop met
onderhandelen en ga over tot handelen. Gooi de anti-Vlaamse notas Di
Rupo, Vande Lanotte en De Wever overboord en stap over op het 0²-scenario van de
Ordelijke Opdeling.
PRAKTISCH
De campagne zal
vanaf 4 september tot begin oktober manifest aanwezig zijn in het Vlaamse
straatbeeld, en dit op meer dan vijfhonderd 20m² en een veertigtal 8m² borden.
In de week van 12 september zal in alle Vlaamse brievenbussen
(2,5 miljoen) een campagnepamflet worden verdeeld, ondersteund door paginagrote
advertenties in diverse kranten en tijdschriften. Ook worden 10.000
pocketboekjes van De Ordelijke Opdeling op aanvraag verspreid. Deze
gesynthetiseerde versie van het gelijknamige boek van Gerolf Annemans en Steven
Utsi biedt in 10 vragen en antwoorden een blauwdruk voor de Belgische
boedelscheiding. Heilige huisjes als Brussel of de staatsschuld worden niet
gespaard.
In plaats van vruchteloos te wachten op een zogenaamde
verdamping moet Vlaanderen zijn toekomst zelf in eigen handen nemen en resoluut
kiezen voor onafhankelijkheid. Met de nodige politieke moed en visie kan dit
rimpelloos in de praktijk worden gebracht. Het plan ligt er. Wij zijn alvast
klaar voor de uitvoering.
Op 26 december2002 raakte Dusauchoit in opspraak nadat hij tijdens het radioprogramma "Café Terminus" gezegd had "geen slecht gevoel te hebben bij de moord op Pim Fortuyn". Marten Fortuyn, de broer van Pim, sleepte hem prompt voor de rechter. Dusauchoit werd door de VRT op de vingers getikt en verontschuldigde zich voor Fortuyns nabestaanden. Maar hij verdedigde zich dat hij het over de "goede politieke gevolgen van de moord" had gehad.
Verslag Bezoek aan de getroffen wijken te Londen na de rassenrellen
Onlangs bracht een delegatie van het Vlaams Belang, op uitnodiging van de
British National Party, een tweedaags bezoek aan de zwaar getroffen wijken van
Londen. Kamerlid Filip De Man was een van de afgevaardigden en schreef een
uitgebreid verslag van het bezoek. Het verslag kan je terug vinden in
onderstaande link:
Internet â Een nieuw gegeven voor Damien Thiery en het gemeentebestuur van Linkebeek
Toegegeven, ik sta soms ook te kijken van de
elektronische vooruitgang. Maar duidelijk niet zo erg als de would-be
burgemeester van Linkebeek, Damien Thiery, en zijn schepenen.
Die dienden namelijk, samen met de
vertegenwoordigers van hun partijen in de gemeenteraad, gisteren een motie in
tegen
de nieuwe opdeling van de telefoongidsen voor de 02-zone in aparte delen voor
Brussel, Vlaams-Brabant en Waals-Brabant. Door die indeling krijgen
inwoners van Vlaams-Brabant (minus de Vlaamse hoofdstad Brussel) nog slechts
het telefoonboek van Vlaams-Brabant (minus opnieuw Brussel), terwijl de inwoners
van de Vlaamse hoofdstad het telefoonboek van Brussel krijgen, en de inwoners
van Waals-Brabant het telefoonboek van Waals-Brabant. Wat zeer tegen de zin is
van de franskiljons in Linkebeek. Die zeggen namelijk dat de nieuwe opsplitsing
( ) wegens de nauwe geografische en sociologische band tussen Brussel en de rand
niet overeen [stemt] met de socio-economische werkelijkheid.
Nog erger de franskiljons krijgen ramp na
ramp te verwerken, is het niet? door de nieuwe opdeling is het onmogelijk
voor de inwoners van de rand om rechtstreeks toegang te hebben tot informatie
over abonnees of openbare diensten die in het Brusselse gewest gevestigd zijn.
Deze praktijk benadeelt ook de ondernemingen uit de rand omdat ze hierdoor
gescheiden worden van het Brussels socio-economisch gebied.
Een mens zou er los van het feit dat ook
abonnees in de rest van Vlaanderen de nummers van openbare diensten in het
Brusselse gewest op een andere manier dan via het telefoonboek moeten opzoeken
(als die nummers al niet sowieso in élk telefoonboek vermeld staan) haast
medelijden mee krijgen Ware het niet dat er jaaaaren geleden zoiets
uitgevonden is als tromgeroffel, paukenslag het internet !
Jawel, jij daar, Calimero Thiery, jullie daar,
de raad van dorpsidioten van Linkebeek, het internet ! Met bijzonder
interessante webpaginas als deze, deze of deze, waarop nummers uit élke zone
kunnen opgezocht worden vanuit elke zone. Fascinerend, niet?
PS: als u even rondvraag doet zal goedkoper
zijn dan de informatiecampagne die u wil organiseren - bij de inwoners en de
bedrijven in Linkebeek, dan zal u overigens niet alleen merken dat daar net
zoals elders zo goed als niemand nog gebruik maakt van het telefoonboek, maar
ook dat ze het internet, in tegenstelling tot het gemeentebestuur, al héél lang
geleden ontdekt hebben ...
'Supermoskee' komt dan toch niet aan de Noorderlaan
De eigenaar van de voormalige GM-gebouwen aan de Noorderlaan, waar de stad Antwerpen hoopte een 'supermoskee' in onder te brengen, heeft de gesprekken rond een eventuele verkoop aan de stad stopgezet. Dat zegt Filip Dewinter (Vlaams Belang) woensdag, en wordt bevestigd door het stadsbestuur.
De beslissing zou al genomen zijn voor de uitspraken van Antwerps schepen van Sociale Zaken Monica De Coninck (sp.a) dinsdag over het halveren van het aantal moskeeën in de stad, ten voordele van enkele grotere moderne gebouwen.
Protestacties
Volgens Dewinter, fractieleider van Vlaams Belang in de Antwerpse gemeenteraad, is het terugkrabbelen van de eigenaar te wijten aan de protestacties en media-aandacht rond het project van de supermoskee de voorbije maanden. "We hebben daar handtekeningen verzameld, pamfletten uitgedeeld en zijn zelfs op het dak van de gebouwen gekropen om te protesteren tegen de komst van de supermoskee", aldus Dewinter.
Het Antwerps stadsbestuur ontkent noch bevestigt dat de heisa rond de supermoskee aan de basis lag van het stopzetten van de onderhandelingen. "De locatie aan de Noorderlaan was in ieder geval slechts een van de mogelijke pistes", zegt Eva De Wolf, woordvoerster van schepen De Coninck.
bron: Zita.be
Vlaams Belang blij
Vlaams Belang juicht in ieder geval het wegvallen van de GM-gebouwen als locatie toe. "Er was sprake van een supermoskee zowel in het zuiden als het noorden van de stad. In het zuiden had de stad sowieso geen opties, nu valt ook de enige mogelijke locatie in het noorden weg", meent Dewinter.
Een tijdje geleden schreven wij reeds over de opkomst van de islamisten in de oppositiebeweging tegen het militaire regime in Egypte. Sjeik Adel Shehat, één van de rijzende sterren binnen de moslimbroederschap in Egypte, gaf in de Egyptische krant Aroz Al-Yousef zijn plannen voor Egypte weer. Waaronder wereldheerschappij.
De sjeik werd in 1991 gevangengezet voor zijn lidmaatschap van de Islamitische Jihad. Maar door de door Westerse liberalen toegejuichde Arabische revolutie zorgde ervoor dat hij samen met andere extremistische militanten vrij werd gelaten. Wanneer hij aan de macht zou komen in Egypte zou hij de piramides en de sfinx sluiten voor toeristen, moeten christenen in vernedering leven en belasting betalen om God te mogen aanbidden, schilderen, zingen en dansen wordt verboden en nog meer van dat leuks.
Tevens wil de man het Egyptische leger gebruiken om op islamitische veroveringstocht te gaan. Andere landen krijgen de keuze: sharia of oorlog. Moslims die de sharia genegen zijn en niet in een islamitisch land wonen, of niet in een islamitisch land dat onder sharia valt, moeten een vijfde colonne vormen tot het Egyptische leger vervolgens het land verovert. Bondgenoten ziet hij in het Noord-Soedanese regime en de Libische rebellen.
Maar ja, Khadaffi was de grote slechterik en mensen als Adel Shehat voorvechters van de vrijheid
Reynders en de "Vlaamse" onderhandelaars - Van de vinger en de hand, van Vlaanderen en Sparta ...
Ik voel, om eerlijk te zijn, niet de minste
neiging de N-VA te verdedigen. De enige reden waarom die partij niet is
overgegaan tot verregaande toegevingen aan de Waalse onderhandelaars is en
blijft immers het feit dat die Waalse onderhandelaars die toegevingen nog niet
verregaand genoég vonden. De N-VA heeft dus geen enkele reden om nu de
Vlaams-nationalistische maagd uit te hangen, want dat is ze niet.
De N-VA moest al is dat natuurlijk nóóit
officieel gezegd door de Waalse partijen zogezegd van de
onderhandelingstafel verdwijnen omdat de partij te radicale eisen stelde. De
andere Vlaamse partijen konden zich wel in die stelling vinden, bleven zich
maanden verbergen achter de vlezige rug van De Wever en slaagden er uiteindelijk
al zullen ze het daar nooit officieel over hebben in om de N-VA te
overtuigen van het idee dat die partij meer te winnen had bij het verder
wegblijven van die onderhandelingstafel.
Exit N-VA dus en leve de snelle oplossing
zonder die partij, moeten sommige belgicisten al gedacht hebben. Niets is echter
minder waar. De Waalse onderhandelaars willen nu immers, na het veroveren van
de Vlaamse vinger, de hele Vlaamse hand. En daarom krijgen ze vandaag vanwege
Reynders de vraag te bewijzen dat onderhandelingen zonder de N-VA makkelijker
zijn.
En hoe kunnen ze dat bewijzen? Door toe te
geven aan minstens één, maar liefst meerdere van volgende waanzinnige eisen van
de Franstalige imperialisten:
- nu de N-VA weg is van de
onderhandelingstafel, moet Olivier Maingain van het Front des Fascistes erbij.
Klinkt logisch. Een heel erg gematigde Vlaams-nationalist wordt vervangen door
een mateloos veeleisende franskiljon...;
- er moet een oplossing komen voor de
niet-benoeming van de drie taalwetsovertredende would-be burgemeesters van
Linkebeek, Kraainem en Wezembeek. Het spreekt voor zich dat deze oplossing
niet kan bestaan uit het vasthouden aan deze correcte en legale beslissing.
Ofwel moet de Vlaamse regering zijn eigen beslissingen schrappen, ofwel moet de
taalwetgeving (retroactief wellicht?) aangepast worden ten voordele van de
fransdollen;
- er moet een individuele bescherming van de
Franstalige rechten in de Vlaamse rand komen. Wat dat precies moet betekenen,
zei hij er niet bij, en van pakweg een individuele bescherming van de Vlaamse
rechten in de Vlaamse hoofdstad Brussel sprak hij natuurlijk niet. Los van het
feit dat er niet zoiets als Franstalige rechten in dit land is. Iedere belg
is gelijk voor de wet als ik me dat goed herinner. Franskiljons in Vlaanderen
hebben dus precies zoveel rechten als Vlamingen in Wallonië;
- het statuut van de faciliteitengemeenten moet
definitief worden. Uiteraard pas nadat de essentie van die faciliteiten nog
los van het per definitie tijdelijke karakter daarvan tot het uiterste is
uitgehold, neem ik aan...;
- Brussel moét op een of andere manier
uitgebreid worden, zogenaamd ter compensatie van de splitsing van
Brussel-Halle-Vilvoorde (het basisprincipe blijft dus dat de Vlamingen mogen
splitsen wat ze willen als de Franstaligen maar mogen annexeren wat ze
willen...). De Vlamingen kunnen daarbij kiezen tussen: a) het uitbreiden van de
bevoegdheden van de Franse Gemeenschap in Vlaanderen, bevoegdheden die de Franse
gemeenschap sowieso niet heeft; b) het creëren van een metropolitane
gemeenschap, waarbij de gemeenten rond Brussel alleen al door het Brusselse
geld (gaarne ter beschikking gesteld door het Vlaams gewest, dat spreekt voor
zich) gedwongen worden vrijwillig samen te werken met Brussel in een
constructie die niet eens een in het Nederlands uitspreekbare naam heeft; of c)
de klassieker, het prijsgeven van op zijn minst Sint-Genesius-Rode en liefst
eigenlijk zo ongeveer de helft van Vlaams-Brabant.
Dat kan volgens Reynders geen probleem zijn
omdat er geen rekening meer moet gehouden worden met vorige formateursnotas
(hoe belachelijk veel daarin ook al toegegeven werd aan de Franstaligen), want
de Vlaams-nationalisten (...) zijn er niet meer.
De Vlaamse onderhandelaars worden dus
geacht niet alleen onder de al veel te laag liggende lat van de N-VA door te
gaan, maar te buigen tot ze met hun kop ruim onder het aardoppervlak zitten en
zich daarbij om het voorzichtig uit te drukken in hun kont te laten buffelen
door het duo Reynders-Maingain en, wellicht, de rest van de franskiljonse
kliek.
Vlaanderen wordt iedere dag opnieuw genaaid.
Niet eens door de Franstaligen, maar door de Vlaamse partijen die nog steeds
bereid zijn met dat soort klootzakken aan tafel te gaan zitten.
Niemand verwacht een This is Sparta!-gebrul
als Reynders met dat soort eisen tegenover de Vlaamse partijen komt te staan,
maar als die Vlaamse partijen nog een béétje eergevoel hebben, dan blazen ze
die onderhandelingen op, gaan ze niét opnieuw naar verkiezingen, en roepen ze
morgen al de Vlaamse onafhankelijkheid uit. Omdat het niet anders kán ...
Het begrip discriminatie
werd in 1971 in ons Wetboek van Strafrecht opgenomen nadat het oorspronkelijk
door de voormalige Sowjet Unie (ja hoor!) in de Verenigde Naties werd
geïntroduceerd. Mooi toch ? Helaas beseffen velen niet wat de consequenties
daarvan kunnen zijn. Eigenlijk is het immers een totalitaire ideologie die
wordt opgelegd aan een democratische samenleving en die tot doel heeft de
mensen weerloos en monddood te maken. Ieder politiek en sociaal
meningsverschil kan voortaan immers vertaald worden in termen van
discriminatie.Wij hebben dan ook te maken met een breed assortiment van linkse
en ultra-linkse pressiegroepen waartegen een maatschappelijke zelfverdediging
onmogelijk wordt gemaakt. Het is namelijk niet de bedoeling dat deze wet tegen
progressieve(?) mensen in stelling wordt gebracht!
Ook het begrip "discriminatie" wordt heden ten dage dus te pas en
te onpas gebruikt. Alleen al het uitspreken van een mening over een
bepaalde bevolkingsgroep wordt door sommigen al gezien als discriminatie
terwijl het er totaal niks mee te maken heeft. Wat is dan wel echte
discriminatie?
Echte
discriminatie is het onthouden van rechten aan, of het anders behandelen van, bepaalde
mensen of groepen mensen in een maatschappij.
Met het uiten van een mening beperk je deze rechten helemaal niet. Ook wordt
door deze mening geen rechten aan mensen ontzegd.
Een liberale democratie moet zich onderscheiden door de vrijheid van meningsuiting.
En die vrijheid behoort ook te gelden voor opinies die sommigen onwelgevallig
zijn. Het benoemen van een kritische of onwelgevallige mening als zijnde
discriminerend is dan ook volslagen onzin.
Het
misbruik van de term Discriminatie maakt(e) voor bepaalde mensen de weg vrij om
allerlei plannen uit te voeren die tegen het voortbestaan van het Vlaamse
volk gericht zijn, zonder dat men voor kritiek behoeft te vrezen.
Laat u dus nooit de mond snoeren of intimideren door het misbruik (door wie ook)
van racisme. Na het lezen van dit artikel weet u wel beter.
Een tijdje geleden schreven wij reeds over de opkomst van de islamisten in de oppositiebeweging tegen het militaire regime in Egypte. Sjeik Adel Shehat, één van de rijzende sterren binnen de moslimbroederschap in Egypte, gaf in de Egyptische krant Aroz Al-Yousef zijn plannen voor Egypte weer. Waaronder wereldheerschappij.
