U weet allicht dat we - om het vriendelijk uit te drukken - geen grote EU-fans zijn. De huidige Europese Unie heeft maar weinig te maken met het mooie Europese ideaal dat na de Tweede Wereldoorlog het verstandigste deel van de Vlaamse Beweging begeesterde - en dat onder meer Karel Dillen er destijds toe bracht met het hoogstaande tijdschrift Dietsland-Europa te beginnen. De huidige EU is een logge, ondemocratische bureaucratie geworden die steeds verder afwijkt van de rol van coördinator van vrije Europese landen en zich steeds verder engageert op het pad van centralistische superstaat, een België-in-het-groot. De manier waarop door die Europese instellingen met het geld van de belastingbetalers wordt omgesprongen is trouwens compleet onaanvaardbaar. Uit het pas verschenen verslag van de Europese Rekenkamer blijkt bijvoorbeeld dat de voorbije jaren bijna 4 miljard euro onterecht aan Europese subsidies werd uitbetaald. En ik verzeker U: dat is maar het topje van de ijsberg.

Moeten we dus enthousiast zijn nu een "geografische Vlaming" een goede kans maakt om de eerste Europese President te worden?

Laat ons eerst toegeven dat Van Rompuy vrij goed aan het gewenste profiel beantwoordt. We kunnen stilaan een boekenkast vol schrijven over de ruggengraatloze woordbreuken van deze  meester in valse bescheidenheid. Ze zullen er daar in Europa geen last van hebben; geef hem maandelijks zijn 25.000 euro netto (of daaromtrent, de parlementaire vragen ter zake zijn ingediend) en hij verkoopt desnoods zijn vader en zijn moeder, met een haiku bovenop, aan de échte Europese meesters. De beide Van Rompuys zijn trouwe dienaars van het regime; de ene speelt de Vlaamse Siegfried (kijkt U ook al uit naar wat er volgend jaar op zijn Gordel-T-shirt staat? - ik word stilaan ziek van die hypocriete flauwekul) en de andere speelt de bescheiden intellectueel (het tweede is hij, het eerste zéker niet). Dus ja, van Rompuy zou perfect zijn in de rol van eerste president van dat België-in-het-groot: overbetaald, ruggengraatloos, gewetenloos als het moet. Zal Vlaanderen er echter beter van worden: neen.

De vraag blijft natuurlijk: als er dan toch iemand Europese president moet worden, kunnen we dan niet een beetje trots zijn dat het wellicht een Vlaming wordt? In principe klinkt dat goed. Het probleem is natuurlijk dat die specifieke Vlaming een goede kans maakt net omdat hij zo'n manipuleerbare marionet, bovendien afkomstig uit een kritiekloos euroslaafs, landje is. Trots? Neen, zo masochistisch zijn we niet.