Nu, na het vertrek van Herman van Rompuy, er een nieuwe eerste-minister moet komen is Le Roi Albert II begonnen aan raadplegingen. Dat moet een goed afgewogen keuze zijn. Daarvoor kiest hij de meest geschikte persoon. Iemand die weet waar Abraham de mosterd haalt.
Le Roi Albert riep le BelgeWilfried Martens terug uit Venetië om verkennende gesprekken te beginnen. Monsieur Wilfried Martens is volgens de Hofkringen dé aangewezen persoon.
Koen Meulenaereschilderde op 12 augustus in zijn 'Persspiegel' van Knack een beeld van deze Belgicist: 'Naast Desmet is ook Met Smet besmet. Van haar onophoudelijke gekakel over het prille geluk met Wilfried Martens krijgt een normaal persoon eczeem. Is door die vent dertig jaar lang op alle mogelijke manieren bedrogen, belogen en tegengewerkt. Eerst moest ze zijn geheime maitresse zijn en op op een piepklein studiootje zijn bizarre wensen vervullen. Ondertussen mocht zijn eerste vrouw de publieke honneurs waarnemen en scharrelde hij er ook nog met anderen op los, onder wie vrouwen van journalisten. Toen hij dan zijn eerste echtgenote eindelijk ook officieel had gedumpt, of beter gezegd: toen hij zijn dochter had verplicht om haar moeder in te lichten dat hij er met een ander vandoor was want die moed had hij zelf niet, was de nieuwe verkorene tot haar eigen stomme verbazing niet Miet Smet, maar wel zijn jonge woordvoerster. Met haar maakte hij op zijn zestigste nog drie kinderen, naar Miet keek hij niet meer om' .Le Roi Albert heeft een goede keuze gedaan. Met B-H-V voor de deur kon hij geen betere volksverlakkeraar om hulp vragen.
Vlaams Belang dwingt CD&V-Open-VLD-SP.a-meer tot motie over hervormingsplan Defensie in Oost-Vlaanderen
Lokale politici CD&V-Open VLD en SP.a liggen duidelijk niet wakker van sociale gevolgen bij de sluiting van de militaire kwartieren Westakkers en Beervelde
Tijdens de Oost-Vlaamse provincieraad van woensdag 18 november 09 stond een motie omtrent de hervormingsplannen van defensieminister Pieter De Crem (CD&V), een Oost-Vlaming nota bene, op de agenda. Aanleiding is namelijk het herstructureringsplan van Defensie waarbij tegen 2011 niet minder dan 32 militaire kwartieren de deuren moeten sluiten en het aantal Belgische militairen tegen 2012 moet verminderen tot 34.000. Ook de Oost-Vlaamse kwartieren Westakkers (340 man) en Beervelde (120 man) kwamen in het vizier van De Crem en moeten ondanks vroegere beloftes de deuren sluiten.
Op deze manier wordt Oost-Vlaanderen een zwarte vlek voor Defensie: één militair op meer dan 3.000 Oost-Vlamingen is in vergelijking met de andere provincies de laagste score voor gans België. Deze ingrijpende hervorming komt vooral hard aan bij de aldaar tewerkgestelde manschappen en hun familie: ooit met aantrekkelijke voorstellen gelokt om daar te werken, zullen ze binnenkort dagelijks honderden kilometers moeten afleggen willen ze in Oost-Vlaanderen blijven wonen.Het recente protest in Brussel van zon 1.500 militairen en de vakbondscampagnes "Stop de CREMinaliteit" en "Wie gelooft Crembo nog?" waarbij de geplande herstructurering onder vuur kwam te liggen, symboliseerden duidelijk de grote verontwaardiging.
Omdat de gevolgen, in het bijzonder de sociale gevolgen, voor Oost-Vlaanderen dermate drastisch zijn, diende de provincieraadsfractie van het Vlaams Belang dan ook bij monde van fractievoorzitter Tanguy Veys als enige partij een motie (zie bijlage 1) in, waarin gevraagd werd om de sluiting van de kwartieren Westakkers en Beervelde te allen prijze te vermijden en zeker niet te vervroegen.Bovendien werd in de motie, gericht aan minister De Crem, een sterk pleidooi gehouden om de sociale gevolgen van de sluiting zoveel als mogelijk op te vangen en te compenseren.
De meerderheidspartijen van CD&V, Open VLD en SP.a zaten duidelijk verveeld met de motie van het Vlaams Belang.Eerst en vooral omdat geen enkele van de sowieso al grotendeels inactieve leden van de meerderheid, zelfs niet de verkozenen uit de getroffen regios Sint-Niklaas en Destelbergen-Lochristi, het nodig had gevonden om zelf in een motie de sluiting van de Oost-Vlaamse kwartieren aan te klagen of te waarschuwen de sociale gevolgen. Maar bovendien kon zelfs de CD&V moeilijk de terechte motie van het Vlaams Belang, nochtans een rechtstreeks aanval op de plannen van De Crem, wegstemmen wegens volkomen terecht.
Daarom werd, zelfs onder protest van de Groen!-fractie, de truk van het amendement op een motie door de meerderheid bovengehaald, zodat na amendering door de meerderheid, de motie van het Vlaams Belang ineens een motie van de meerheid werd, en de motie herleid werd tot een flauw afkooksel (goede uitgangspunten bij de hervorming, zoveel als mogelijk behouden, ). Als toppunt van cynisch deed de meerderheid in een beweging ook al meteen voorstellen omtrent de eventueel vrijkomende terreinen: nieuwe mogelijkheden als KMO-terreinen, woningbouw, gevangenissen, natuurterreinen ). Over lijkenpikkerei gesproken !
Het Vlaams Belang sprak dan ook van een tsjeventruk en van een dubbele blaam voor de lakse meerderheidspartijen en de ongevoelige lokale politici van de meerderheid uit de getroffen regios. De door de meerderheid geamendeerde motie zelf werd uiteindelijk door 71 van de 84 raadsleden goedgekeurd: JA (CD&V, Open VLD, SP.A en Vlaams Belang), Onthouding (Groen!) en NEE (niemand).
Donderdagavond viel dan uiteindelijk toch het verdict: Van Rompuy wordt wel degelijk de eerste Europese president. Het Vlaams Belang heeft er uiteraard geen moeite mee om Herman Van Rompuy persoonlijk te feliciteren, maar wenst niet deel te nemen aan de lofzang op de Belgische premier, alsof zijn aanstelling zou te wijten zijn aan zijn grote bestuurlijke kwaliteiten.
Van Rompuy stond immers garant voor het absolute immobilisme in dit land. Van zijn vijf aangekondigde werven zijn er maar drie afgewerkt (begroting, asiel, immigratie) en zelfs die liggen er deplorabel bij. Aan twee werven (BHV en de staatshervorming) werd zelfs nog niet begonnen. Meer zelfs: Inzake de staatshervorming was het precies Herman Van Rompuy die het hardst op de rem is gaan staan. En in de kwestie BHV schoof hij als parlementsvoorzitter en nadien als eerste minister de democratie bewust opzij, aldus Gerolf Annemans in een reactie.
Meer dan welk ander dossier staat de kwestie B-H-V symbool voor het stilstandbeleid van de eerste minister. Daarom onthulde het Vlaams Belang vandaag met een knipoog een kunstwerk aan de Wetstraat 16, dat de stevige verankering van de verroeste letters B-H-V in beton voorstelt en luister naar de naam Roestige vastheid.
Rustige slaafsheid
In een reactie wijst Frank Vanhecke er bovendien op dat Van Rompuy zijn post slechts in de wacht sleepte omdat hij wordt gezien als een trouwe vazal van de eurocratie: Van Rompuy is een man die zeker geen stokken in de wielen zal steken en die na zijn politieke benoeming allicht ook niet zal aandringen op een democratisering van de Europese besluitvorming.
Tekenend in dat verband is het feit dat Van Rompuy nu reeds terugkrabbelt wanneer hij aangesproken wordt op zijn vroegere verklaringen tegen het Turkse EU-lidmaatschap.
Assertief beleid spoorloos
Zoals elke waarnemer ondertussen kon vaststellen, begeeft de federale regering zich met haar recente begroting opnieuw op het terrein van de Vlaamse overheid. Vermits in het Vlaams regeerakkoord uitdrukkelijk werd opgenomen dat de Vlaamse regering tegen zulke bevoegdheidsoverschrijdingen zal optreden, ondervroeg Joris Van Hauthem deze week minister-president Kris Peeters (CD&V) over zijn plannen ter zake. Uit zijn antwoord bleek niet bepaald dat het deze Vlaamse regering écht menens is met haar zogenaamde assertieve beleid, zoals dat onder meer door Bart De Wever in het vooruitzicht werd gesteld. Peeters is duidelijk niet van plan om het federale niveau waar zijn partijgenoten de dienst uitmaken onder druk te zetten.
De lakmoesproef volgt over een tweetal weken, wanneer het Vlaams parlement moet stemmen over het belangenconflict dat het Vlaams Belang ondertussen tegen de federale bevoegdheidsoverschrijdingen indiende. Tegen die tijd zal blijken hoe ernstig de Vlaamse regering en dan in het bijzonder regeringspartij N-VA haar eigen (regeer)programma neemt.
Redelijk onnozel
Naar aanleiding van het immigratiedebat in het Nederlandse parlement gaf de socialistische minister Van der Laan deze week openlijk toe dat Nederland vrij onnozel is geweest om geen integratie-eisen te stellen aan immigranten. Nieuwe Nederlanders moeten volgens de socialist duidelijker kiezen voor Nederland en er mag best iets van hen gevraagd worden, aldus nog Van der Laan.
Nu maar wachten op het moment dat de socialistische bewindsman aan zijn nieuw verworven inzichten praktische beleidsdaden verbindt.
Vorige week keurde de Senaatscommissie het amendement van Dirk Claes (CD&V) en Patrick Vankrunkelsven (Open Vld) goed, waardoor er vanaf 2012 ook een rookverbod zal gelden in de cafés. Ondanks dat het in buurlanden Nederland en Duitsland duidelijk bewezen werd dat een rookverbod in cafés niet zonder nefaste gevolgen is voor de sector.
Dat deze buurlanden daarom het rookverbod in de horeca onlangs versoepelden had een teken aan de wand moeten zijn.
Voor de Cafébond staat het nu al vast dat de cafés de oneerlijke concurrentie van de steeds populairder wordende thuishoreca niet zullen overleven indien het rookverbod er komt. Thuis etentjes en feestjes organiseren is profijtelijk, en vrijgesteld van betutteling en verboden.
Als de algemene volksgezondheid zo belangrijk is vraagt de Cafébond zich af waarom er dan geen verbod op de verkoop en het bezit van tabak komt. Als de overheid werkelijk wil bijdragen tot de algemene volksgezondheid dan is de beslissing die vandaag genomen werd behoorlijk hypocriet.
Het is voor politici aantrekkelijk om net te doen alsof ze immense problemen te lijf gaan. Het is bijvoorbeeld makkelijker en lonender tegen de 'klimaatcrisis' te strijden dan een snelweg aan te leggen of een riviermond te verdiepen. Of dat laatste gebeurt, kan iedereen met eigen ogen zien, maar in hoeverre de wereld aan de rand van de afgrond staat, is veel moeilijker te beoordelen. Laat staan of politici hun beloften nakomen wanneer ze beweren diezelfde wereld te redden.
Logisch dus dat zoveel politici zich op de 'klimaatcrisis' hebben gestort. Vooral in de aanloop naar de grote klimaatconferentie in Kopenhagen eind dit jaar buitelen de ronkende ambities over elkaar heen. De immer voorop lopende Europese Unie, die eerder al dapper aankondigde het niet te accepteren als de temperatuur op aarde meer dan 2 graden stijgt, maakte vorige week bekend dat Europa vanaf 2020 jaarlijks 15 miljard euro naar de derde wereld moet overmaken om ook daar de uitstoot van broeikasgassen omlaag te brengen...
De milieufascisten vinden dat uiteraard nog steeds véél te weinig. Die vinden dat het op zijn minst 30 miljard euro moet worden. Hallo daar, we zijn wel eventjes de wereld aan het redden, hoor! Ook president Nicolas Sarkozy van Frankrijk redt zijn partijtje mee. Hij maakte vorige week bekend dat Frankrijk een heuse C02-heffing invoert.
Het heeft iets lachwekkends als het al niet triest zou zijn, al de politici die hun spierballen laten zien. Temeer omdat het allemaal de bekende holle woorden zijn. Ook Kopenhagen zal net als alle twintig(!) voorgaande klimaatconferenties mislukken. China, India, Brazilië en Zuid-Afrika zullen het klimaat (terecht) nooit voorrang geven boven de eigen en veel belangrijkere economische ontwikkeling. Bovendien, een groep gerenommeerde economen onder leiding van de dwarse Deense denker Bjørn Lomborg heeft al eens een poging gedaan uit te rekenen hoe efficiënt de strijd tegen die twijfelachtige global warming nu eigenlijk is in vergelijking met échte andere wereldproblemen.
De z.g. opwarming haalt nog niet eens de toptien. Twee weken geleden hebben deze economen opnieuw een rekensommetje gemaakt. Stel dat je toch per se tegen opwarming wilt vechten, wat biedt dan de meeste waarde voor je investeringen? Een C02-belasting, zoals Sarkozy wil, blijkt het allerslechtst. Investeren in onderzoek naar koolstofarme energietechnieken is bijvoorbeeld veel verstandiger.
Ten slotte, die opwarming zelf. Oh ja, die is opeens weg... De afgelopen tien jaar waren het warmste decennium in ruim honderd jaar, en dit direct volgend op een afkoelingsperiode van ca 1940 tot 1970 maar de temperatuur daalt sinds 1998 terug onmiskenbaar. Steeds meer wetenschappers - zelfs onderzoekers uit het fanatieke broeikas-kamp, wijzen er bedremmeld op dat de rol van de zon misschien toch wel veel groter is dan ze in het verleden hebben gedacht. En diezelfde zon is de laatste tijd zozeer van de leg dat klimatologen serieus rekening beginnen te houden met een afkoeling die tot minstens 2020 zal aanhouden. En onze politici, pardon Supermannen en Supervrouwen, maar redden.
Herstellend van gezondheidsproblemen raadde mijn arts mij aan om een tijdje aan de kust te verblijven.
Gezien ik niet zo hou van leven in een stad of waar veel drukte heerst viel mijn keuze op een kleinere badplaats met een overwegend familiaal karakter.
Vanaf mijn aankomst ter plekke waar ik mijn caravan plaatste op een kampeerplaats zocht ik contact met andere bezoekers en bewoners van deze kuststad En dat viel mee, maar wel met dien verstande dat aan die Vlaamse Kust heel wat aanwezigen een andere taal spreken dan deze die ik normaal spreek en verwacht aan een kust die bij mijn weten deel uitmaakt van Vlaanderen waar de taal toch Nederlands is.
Dat er een deel aanwezigen vanuit het buitenland komt en een andere taal gebruikt is voor mij niet meer dan normaal. Per slot van rekening als je 30 km ten zuiden of ten noorden gaat kijken zie je veel zand en veel ,water maar geen sfeer of ja hoe noem je dat.. Maar dat een deel komende vanuit het Franstalig deel van België zich hier gevestigd heeft en niet enkel Frans spreekt maar ook verwacht, of is het vereist dat iedereen hier Frans tegen hen spreek vindt ik toch straf. Nog straffer is dat ik in zon gewone gesprekjes verneem dat sommige van die Franstalige zowel op de inschrijvingsplaats als op de verblijfplaats (de Vlaamse kust dus) ondersteuning ontvangen. En dat heel wat neringdoeners zover gaan om niet enkel Frans te spreken als de klant in het Frans begint maar steeds zelf in het Frans begint nog voor de klant iets gezegd heeft verbaasde me niet alleen maar deed me de wenkbrauwen fronsen en dus besloot ik hier aan de kust steevast mijn taal, de taal van de streek, te spreken ook als ik in het Frans werd aangesproken.
Heel wat vriendelijkheid keerde naar onvriendelijk, barsheid en zelfs boosheid. Wat dacht ik wel Nederlands spreken, dat boeren taaltje zonder cultuur, aan de Vlaamse Kust tegen mensen die een taal spreken zo internationaal en standing vol. Hen zo tegen de haren strijken in plaats van dankbaar te zijn om de hoog culturele taal die zij met zich brengen!
Ik besloot om iets te doen, schafte mij een Vlaamse Vlag aan, en paradeerde ermee door de stad en vooral op de dijk.
De reacties waren, zoals te verwachten, in drie richtingen: tegen, voor en vragend.
De tegen reactie was op zijn minst: een kwade blik, een middenvinger omhoog maar ook spuwen voor of naast me en zelfs op me. Maar ook een regelrechte aanslag met een huur ding (jan ik weet niet wat het juiste woord is voor zon huur ding waar je mee op de dijk kan rijden)waarmee men in volle vaart naar me kwam aanrijden om vlak voor mij brutaal te remmen.
Ik kon dus vaststellen dat Franstalige gasten die welkom zijn in Vlaanderen op onze gastvrijheid, als je je durft Vlaming tonen, wel zeer brutaal reageren.
De reacties voor, gelukkig in zeer sterke meerderheid, waren , natuurlijk prettiger, duim omhoog, handdruk, proficiat, een babbel over hoe schandalig onze zuiderburen zich opstellen in Vlaanderen en hoe moedig ze het wel vinden dat ik hier met mijn vlag durf op straat lopen.
Heel wat bewoners deden bij mij hun beklag en drukte hun misnoegen uit voor de houding van de Francofone, maar ze waren ook niet te spreken over de Vlaamse overheid die niet voor de eigen burgers opkomt maar integendeel de eigen burgers nog bestempeld als onverdraagzaam en zelfs racistisch.
De derde groep waren de vragers. Enkele Franstalige die vroegen naar de waarom van mijn wandelen met de Vlaamse vlag. Noch mijn uitleg dat het Nederlands toch de taal van de meerderheid is en dus de eerste taal in België noch dat zij toch ook verwachten dat wij als we bij hen zijn Frans spreken en wij dus verwachten, als zij bij ons komen, dat ze onze taal gebruiken, vond genade in hun ogen. We mogen blij zijn dat naar ons komen en ze ons alzo de kennis van de Edele Franse taal brengen. En het was schandalig om zich Vlaming te tonen zeker als zij in de buurt zijn.
De Nederlandstalige kwamen ook met vragen over de waarom en vanuit welke organisatie ik kwam. Zij waren enthousiast en zoals gezegd veelal boos op de Franstalige die zich niet willen aanpassen en op de eigen overheid die niets daaraan doet.
Ik vertelde hen dat ik uit geen organisatie kwam maar dat ik niet kon aanvaarden wat ik had vastgesteld op taalgebied in hun stad, dat ik het beu was om in het land te leven waar nu al zoveel jaren onrust, zelfs ruzie de boventoon voert en vreedzaam samenleven blijkbaar niet mogelijk is als wij Vlamingen niet steeds maar toegeven. Vele beaamde mij zeggen en deden zelf hun beklag over de onwil van de zuiderse Belgen.
Ik voegde er aan toe dat ik wenste in vrede en vriendschap te kunnen leven met de mensen rondom mij. Dat ik daartoe gerust een inspanning wilde doen maar dat ook verwacht van de anderen en dat dit duidelijk hier aan de Vlaamse kust niet het geval was.
Wat mij ook sterk opviel was de schrik bij onze Vlaamse mensen om zich Vlaming te tonen.
Ze bewonderen me om wat ik deed maar durfde niet hetzelfde doen want dat was met de Franstalige in de buurt niet doenbaar, men gebruikte zelfs het woord gevaarlijk.
Toch waren er enkelen die de moed hadden om een stukje naast mij mee te lopen en het was verbazingwekkend ze vonden het spannend maar het deed hen zichtbaar deugd.
Mijn besluit is toch dat het wel zeer ver gekomen is dat je in je eigen woongebied te midden van je eigen volk, je niet mag tonen tot welke gemeenschap je behoort, welke taal je spreekt.
Dat je niet mag vragen dat de bezoekers uit hetzelfde land maar met een andere taal zich zouden aanpassen maar dat jij je moet aanpassen of vredig samenleven is niet mogelijk.
Hopelijk zijn er nog Vlamingen die willen doen wat ik bezig ben en verder zal zetten want de nood aan zulke , noem het gerust manifestatie is broodnodig.
Dat wist ik niet of toch onvoldoende vanuit mij Kempische woonplaats. Mij verblijf aan de Vlaamse kust heeft het mij duidelijk gemaakt
BRUSSEL - Het persagentschap Belga heeft vanmorgen ten onrechte het overlijden van Koningin Fabiola gemeld. Het gaat om een vals bericht, geeft Belga toe.
De melding is verspreid via een nieuw systeem, waarbij Belga gebruik maakt van tips van burgers. De tips die op de site www.ihavenews.be worden doorgegeven, komen rechtstreeks in het redactiesysteem van Belga terecht, zonder enige vorm van controle. Op die manier komen deze berichten ook meteen op alle nieuwsredacties terecht.
Het lijkt erop dat een flauwe grappenmaker dit systeem heeft willen uitproberen, door een vals bericht te verspreiden. 'Koningin Fabiola is zojuist overleden. Ze stierf bij het horen van de scheiding van Laurent en Claire', zo luidde integrale tekst verspreid door een zekere 'Jos Joskens'.
De nieuwsredactie van Belga was zelf niet op de hoogte van de publicatie. Doordat de berichten rechtstreeks in hun redactiesysteem opduiken, zagen ook zij pas na de publicatie de melding van het overlijden. 'Dat is uiteraard niet de bedoeling', aldus de redactie, waar het bericht op ongeloof werd onthaald. De redactie was zelf niet betrokken bij het project ihavenews.be.
Er werden nog een aantal eerder onschuldige berichten op deze manier verspreid. Zo schreef 'Dardinaal Kanneels' een bericht: 'Tetten'. Nog iemand anders gebruikte het systeem om reclame te maken voor een winkel die gespecialiseerd is in producten voor hondenverzorging.
Het is voor politici aantrekkelijk om net te doen alsof ze immense problemen te lijf gaan. Het is bijvoorbeeld makkelijker en lonender tegen de 'klimaatcrisis' te strijden dan een snelweg aan te leggen of een riviermond te verdiepen. Of dat laatste gebeurt, kan iedereen met eigen ogen zien, maar in hoeverre de wereld aan de rand van de afgrond staat, is veel moeilijker te beoordelen. Laat staan of politici hun beloften nakomen wanneer ze beweren diezelfde wereld te redden.
