'Supermoskee' komt dan toch niet aan de Noorderlaan
De eigenaar van de voormalige GM-gebouwen aan de Noorderlaan, waar de stad Antwerpen hoopte een 'supermoskee' in onder te brengen, heeft de gesprekken rond een eventuele verkoop aan de stad stopgezet. Dat zegt Filip Dewinter (Vlaams Belang) woensdag, en wordt bevestigd door het stadsbestuur.
De beslissing zou al genomen zijn voor de uitspraken van Antwerps schepen van Sociale Zaken Monica De Coninck (sp.a) dinsdag over het halveren van het aantal moskeeën in de stad, ten voordele van enkele grotere moderne gebouwen.
Protestacties
Volgens Dewinter, fractieleider van Vlaams Belang in de Antwerpse gemeenteraad, is het terugkrabbelen van de eigenaar te wijten aan de protestacties en media-aandacht rond het project van de supermoskee de voorbije maanden. "We hebben daar handtekeningen verzameld, pamfletten uitgedeeld en zijn zelfs op het dak van de gebouwen gekropen om te protesteren tegen de komst van de supermoskee", aldus Dewinter.
Het Antwerps stadsbestuur ontkent noch bevestigt dat de heisa rond de supermoskee aan de basis lag van het stopzetten van de onderhandelingen. "De locatie aan de Noorderlaan was in ieder geval slechts een van de mogelijke pistes", zegt Eva De Wolf, woordvoerster van schepen De Coninck.
bron: Zita.be
Vlaams Belang blij
Vlaams Belang juicht in ieder geval het wegvallen van de GM-gebouwen als locatie toe. "Er was sprake van een supermoskee zowel in het zuiden als het noorden van de stad. In het zuiden had de stad sowieso geen opties, nu valt ook de enige mogelijke locatie in het noorden weg", meent Dewinter.
Een tijdje geleden schreven wij reeds over de opkomst van de islamisten in de oppositiebeweging tegen het militaire regime in Egypte. Sjeik Adel Shehat, één van de rijzende sterren binnen de moslimbroederschap in Egypte, gaf in de Egyptische krant Aroz Al-Yousef zijn plannen voor Egypte weer. Waaronder wereldheerschappij.
De sjeik werd in 1991 gevangengezet voor zijn lidmaatschap van de Islamitische Jihad. Maar door de door Westerse liberalen toegejuichde Arabische revolutie zorgde ervoor dat hij samen met andere extremistische militanten vrij werd gelaten. Wanneer hij aan de macht zou komen in Egypte zou hij de piramides en de sfinx sluiten voor toeristen, moeten christenen in vernedering leven en belasting betalen om God te mogen aanbidden, schilderen, zingen en dansen wordt verboden en nog meer van dat leuks.
Tevens wil de man het Egyptische leger gebruiken om op islamitische veroveringstocht te gaan. Andere landen krijgen de keuze: sharia of oorlog. Moslims die de sharia genegen zijn en niet in een islamitisch land wonen, of niet in een islamitisch land dat onder sharia valt, moeten een vijfde colonne vormen tot het Egyptische leger vervolgens het land verovert. Bondgenoten ziet hij in het Noord-Soedanese regime en de Libische rebellen.
Maar ja, Khadaffi was de grote slechterik en mensen als Adel Shehat voorvechters van de vrijheid
Reynders en de "Vlaamse" onderhandelaars - Van de vinger en de hand, van Vlaanderen en Sparta ...
Ik voel, om eerlijk te zijn, niet de minste
neiging de N-VA te verdedigen. De enige reden waarom die partij niet is
overgegaan tot verregaande toegevingen aan de Waalse onderhandelaars is en
blijft immers het feit dat die Waalse onderhandelaars die toegevingen nog niet
verregaand genoég vonden. De N-VA heeft dus geen enkele reden om nu de
Vlaams-nationalistische maagd uit te hangen, want dat is ze niet.
De N-VA moest al is dat natuurlijk nóóit
officieel gezegd door de Waalse partijen zogezegd van de
onderhandelingstafel verdwijnen omdat de partij te radicale eisen stelde. De
andere Vlaamse partijen konden zich wel in die stelling vinden, bleven zich
maanden verbergen achter de vlezige rug van De Wever en slaagden er uiteindelijk
al zullen ze het daar nooit officieel over hebben in om de N-VA te
overtuigen van het idee dat die partij meer te winnen had bij het verder
wegblijven van die onderhandelingstafel.
Exit N-VA dus en leve de snelle oplossing
zonder die partij, moeten sommige belgicisten al gedacht hebben. Niets is echter
minder waar. De Waalse onderhandelaars willen nu immers, na het veroveren van
de Vlaamse vinger, de hele Vlaamse hand. En daarom krijgen ze vandaag vanwege
Reynders de vraag te bewijzen dat onderhandelingen zonder de N-VA makkelijker
zijn.
En hoe kunnen ze dat bewijzen? Door toe te
geven aan minstens één, maar liefst meerdere van volgende waanzinnige eisen van
de Franstalige imperialisten:
- nu de N-VA weg is van de
onderhandelingstafel, moet Olivier Maingain van het Front des Fascistes erbij.
Klinkt logisch. Een heel erg gematigde Vlaams-nationalist wordt vervangen door
een mateloos veeleisende franskiljon...;
- er moet een oplossing komen voor de
niet-benoeming van de drie taalwetsovertredende would-be burgemeesters van
Linkebeek, Kraainem en Wezembeek. Het spreekt voor zich dat deze oplossing
niet kan bestaan uit het vasthouden aan deze correcte en legale beslissing.
Ofwel moet de Vlaamse regering zijn eigen beslissingen schrappen, ofwel moet de
taalwetgeving (retroactief wellicht?) aangepast worden ten voordele van de
fransdollen;
- er moet een individuele bescherming van de
Franstalige rechten in de Vlaamse rand komen. Wat dat precies moet betekenen,
zei hij er niet bij, en van pakweg een individuele bescherming van de Vlaamse
rechten in de Vlaamse hoofdstad Brussel sprak hij natuurlijk niet. Los van het
feit dat er niet zoiets als Franstalige rechten in dit land is. Iedere belg
is gelijk voor de wet als ik me dat goed herinner. Franskiljons in Vlaanderen
hebben dus precies zoveel rechten als Vlamingen in Wallonië;
- het statuut van de faciliteitengemeenten moet
definitief worden. Uiteraard pas nadat de essentie van die faciliteiten nog
los van het per definitie tijdelijke karakter daarvan tot het uiterste is
uitgehold, neem ik aan...;
- Brussel moét op een of andere manier
uitgebreid worden, zogenaamd ter compensatie van de splitsing van
Brussel-Halle-Vilvoorde (het basisprincipe blijft dus dat de Vlamingen mogen
splitsen wat ze willen als de Franstaligen maar mogen annexeren wat ze
willen...). De Vlamingen kunnen daarbij kiezen tussen: a) het uitbreiden van de
bevoegdheden van de Franse Gemeenschap in Vlaanderen, bevoegdheden die de Franse
gemeenschap sowieso niet heeft; b) het creëren van een metropolitane
gemeenschap, waarbij de gemeenten rond Brussel alleen al door het Brusselse
geld (gaarne ter beschikking gesteld door het Vlaams gewest, dat spreekt voor
zich) gedwongen worden vrijwillig samen te werken met Brussel in een
constructie die niet eens een in het Nederlands uitspreekbare naam heeft; of c)
de klassieker, het prijsgeven van op zijn minst Sint-Genesius-Rode en liefst
eigenlijk zo ongeveer de helft van Vlaams-Brabant.
Dat kan volgens Reynders geen probleem zijn
omdat er geen rekening meer moet gehouden worden met vorige formateursnotas
(hoe belachelijk veel daarin ook al toegegeven werd aan de Franstaligen), want
de Vlaams-nationalisten (...) zijn er niet meer.
De Vlaamse onderhandelaars worden dus
geacht niet alleen onder de al veel te laag liggende lat van de N-VA door te
gaan, maar te buigen tot ze met hun kop ruim onder het aardoppervlak zitten en
zich daarbij om het voorzichtig uit te drukken in hun kont te laten buffelen
door het duo Reynders-Maingain en, wellicht, de rest van de franskiljonse
kliek.
Vlaanderen wordt iedere dag opnieuw genaaid.
Niet eens door de Franstaligen, maar door de Vlaamse partijen die nog steeds
bereid zijn met dat soort klootzakken aan tafel te gaan zitten.
Niemand verwacht een This is Sparta!-gebrul
als Reynders met dat soort eisen tegenover de Vlaamse partijen komt te staan,
maar als die Vlaamse partijen nog een béétje eergevoel hebben, dan blazen ze
die onderhandelingen op, gaan ze niét opnieuw naar verkiezingen, en roepen ze
morgen al de Vlaamse onafhankelijkheid uit. Omdat het niet anders kán ...
Het begrip discriminatie
werd in 1971 in ons Wetboek van Strafrecht opgenomen nadat het oorspronkelijk
door de voormalige Sowjet Unie (ja hoor!) in de Verenigde Naties werd
geïntroduceerd. Mooi toch ? Helaas beseffen velen niet wat de consequenties
daarvan kunnen zijn. Eigenlijk is het immers een totalitaire ideologie die
wordt opgelegd aan een democratische samenleving en die tot doel heeft de
mensen weerloos en monddood te maken. Ieder politiek en sociaal
meningsverschil kan voortaan immers vertaald worden in termen van
discriminatie.Wij hebben dan ook te maken met een breed assortiment van linkse
en ultra-linkse pressiegroepen waartegen een maatschappelijke zelfverdediging
onmogelijk wordt gemaakt. Het is namelijk niet de bedoeling dat deze wet tegen
progressieve(?) mensen in stelling wordt gebracht!
Ook het begrip "discriminatie" wordt heden ten dage dus te pas en
te onpas gebruikt. Alleen al het uitspreken van een mening over een
bepaalde bevolkingsgroep wordt door sommigen al gezien als discriminatie
terwijl het er totaal niks mee te maken heeft. Wat is dan wel echte
discriminatie?
Echte
discriminatie is het onthouden van rechten aan, of het anders behandelen van, bepaalde
mensen of groepen mensen in een maatschappij.
Met het uiten van een mening beperk je deze rechten helemaal niet. Ook wordt
door deze mening geen rechten aan mensen ontzegd.
Een liberale democratie moet zich onderscheiden door de vrijheid van meningsuiting.
En die vrijheid behoort ook te gelden voor opinies die sommigen onwelgevallig
zijn. Het benoemen van een kritische of onwelgevallige mening als zijnde
discriminerend is dan ook volslagen onzin.
Het
misbruik van de term Discriminatie maakt(e) voor bepaalde mensen de weg vrij om
allerlei plannen uit te voeren die tegen het voortbestaan van het Vlaamse
volk gericht zijn, zonder dat men voor kritiek behoeft te vrezen.
Laat u dus nooit de mond snoeren of intimideren door het misbruik (door wie ook)
van racisme. Na het lezen van dit artikel weet u wel beter.
Racisme is in Vlaanderen een vals probleem! Vlaams Belang wil van geen Vlaams Centrum voor Racismbestrijding weten!
Filip
Dewinter: Vlaanderen heeft geen nood aan een Vlaams Centrum voor
Racismebestrijding maar aan een inburgeringsbeleid dat de vreemdelingen
responsabiliseert en de Vlamingen niet culpabiliseert!
De Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement stelt vast dat de
Vlaamse Regering tegen juni volgend jaar een eigen Vlaams Centrum voor
Racismebestrijding wil oprichten. De Vlaamse Regering verwijt het huidige
federale Centrum voor Gelijke Kansen een gebrek aan structureel overleg met het
Vlaamse niveau, ideologisch gekleurd te zijn en een werking die getuigt van
verregaande wereldvreemdheid.
Het Vlaams Belang merkt op dat wanneer
de Vlaamse partijen met de NVA op kop - menen dat het CGKR voortdurend
voorstellen doet die in Vlaanderen niet op een meerderheid kunnen rekenen de
enige juiste conclusie de afschaffing is van deze geldverslindende en
gepolitiseerde instelling die bovendien tot doelstelling heeft één bepaalde
politieke strekking in Vlaanderen zoveel mogelijk monddood te maken, nl. het
Vlaams Belang.
De Vlaamse Regering en Minister Bourgeois voor
Inburgeringsbeleid in het bijzonder moeten integendeel garant staan voor een
inburgeringsbeleid dat prioritair de vreemdelingen responsabiliseert en niet de
Vlamingen culpabiliseert via een zoveelste Vlaamse overheidsinstelling die op
zoek gaat naar problemen die zich in het huidige Vlaanderen amper voordoen. Het
Vlaams Belang vraagt zich af welke de kostprijs van deze nieuwe Vlaamse
instelling zal zijn. Op een moment dat de Vlaamse Regering onderstreept dat ze
reeds twee jaar heeft bespaard om een begroting in evenwicht te bereiken kan en
mag het niet de bedoeling zijn dat de middelen voor nieuwe beleid onder meer
naar een dergelijke instelling zouden gaan.
Filip Dewinter vindt het
hallucinant dat uitgerekend de N-VA met Minister Bourgeois op kop een Vlaams
Centrum voor Racismebestrijding wil oprichten terwijl ze federaal de werking van
het GGKR voortdurend bekrisiteert. N-VA wil dus eens te meer de handlanger zijn
van links dat met een dergelijk centrum de racisme-mythe in Vlaanderen in stand
wil houden.
Vlaams Volksvertegenwoordiger Filip Dewinter zal Vlaams
Minister van Inburgering Geert Bourgeois zo snel mogelijk interpelleren over de
initiatieven van de Vlaamse Regering ter zake.
De Antwerpse politie verspreidt in cafés affiches in zone West om cafégangers aan te manen tot stilte. De affiches kwamen er op vraag van de cafébazen, die geconfronteerd worden met de decibels van hun klanten. De affichecampagne kwam tot stand na overleg van de horeca met de cel Samenleving van de politie. Die sluit niet uit dat de affichecampagne ook in andere delen van de stad herhaald zou worden. De politie beweert trouwens dat er geen oorzakelijk verband is met de klachten van buurtbewoners tegen rokende cafégangers op de stoep. Deze campagne was al voor het rookverbod gepland, luidt het.
Staf Vermeire werd geboren in een gezin van zes kinderen. Vader was soldaat aan het IJzerfront; na 1918 ont- stemd over de vervolging van de activisten trad hij uit het leger en werd belastingsambtenaar. Het gezin was Vlaamsvoelend, maar niet politiek actief. Vader overleed onverwacht in mei 1940. Staf was zeer jong heel- Nederlander en werd in de lente van 1944 buitengezet op het Gents college. Na de bevrijding werd hij opgepakt, maar in december zonder proces vrijgelaten. Hij zou meteen actief worden in de nationale strijd!
Stafs eerste echte beroep was bij de tijdschriftendienst van het dagblad De Standaard. Hij werkte er tot in 1954 en beschikte er over veel vrije tijd, wat hem toeliet overal in Vlaanderen contacten te leggen en een uitgebreid netwerk van sympathisanten uit te bouwen, wat hem van nut zou zijn in de drie gebieden waar hij zou werken: dat van de Dietse jeugdbeweging, dat van de sociale werking voor getroffen Vlamingen en hun families, en dat van de uitgeverij.
Jeugdleider
Meteen na de oorlog zette Staf zich in om een bescheiden vorm van nationalistische jeugdbeweging te begin- nen: het Vendel Artevelde bij het Jeugdverbond der Lage Landen, wat later de kern zou worden van het ADJV (Algemeen Diets Jeugdverbond). Die namen alléén al zeggen ons dat Staf zich steeds Diets zou noemen, niet Vlaams-nationaal, en daar ook consequent naar zou handelen. Het ADJV zou nooit een groot aantal leden tel- len, maar groot belang werd gehecht aan ideologische vorming. In 1954 kon Staf het West-Vlaams kasteel van Wakken (geboortedorp van Joris Van Severen) huren; dit bood hem tot dan toe ongekende mogelijkheden. Vooreerst werd hier het hoofdkwartier van het ADJV gevestigd, waar ook andere jeugdgroepen welkom waren. Wakken werd tevens Huize Daels, naar de vroegere voorzitter van het IJzerbedevaartkomitee, die op dat mo- ment nog in ballingschap in Zwitserland woonde. Ten slotte was het, naast een documentatiecentrum, ook nog het knooppunt van een uitgebreide sociale dienstverlening.
Jeugdzorg
De vzw Jeugdzorg dateert van 1949. Doel was op alle gebieden, met uitsluiting van iedere vorm van politieke actie, de noden van de jeugd te lenigen. In de praktijk was dat verlenen van morele en materiële steun aan be- proefde gezinnen, het houden van Sint-Niklaas- en Kerstacties, het inrichten van vakantiekolonies en jeugdkam- pen, het openstellen van jeugdzorgtehuizen, het openhouden van een documentatiecentrum .... Een haast bo- venmenselijke opdracht waarin Staf zelfs met totale en belangeloze inzet nooit helemáál slagen kon.
Uitgeverij
Al zeer jong had Staf Vermeire voor het uitgeven van boeken en tijdschriften veel belangstelling. Al in 1946 leid- de hij Vive le gueux!, een jongerenblad uitgegeven door enkele mensen die tijdens de oorlog in de nationale jeugdbeweging oppositie voerden tegen de verduitsing. Daar kwam in 1948 Het gulden vlies bij, tijdschrift voor Dietse levensstijl. De constanten in zijn denken bleken toen al: afkeer van anti-Vlaamse repressie, zonder in revanchisme te vervallen; respect voor de voorgaande nationalistische figuren; afstand van elke vorm van partij- politiek; respect voor de traditionele cultuur; vasthouden aan de christelijke beginselen, en rechtlijnig Nederlan- der-zijn.
Diezelfde lijn vindt men in de jeugdbladen De Vendeljongen en Het Dietse Meisje van het ADJV en, later nog, het ambitieuze Ter Waarheid (1962-1963) dat financieel niet lang houdbaar bleek en waarvan de redactie be- gin 1964 tot Dietsland-Europa toetrad.
Behoudens tijdschriften gaf Staf nog heel wat uit: in de eerste naoorlogse jaren waren dat kalenders en Oranje- agendas (1949-1954). Dan volgden werken over jeugdproblematiek: Verminkte jeugd en Losgeslagen jeugd, beide door pater Servaas Visser. En daarna belangrijke biografieën: vier Van Severenboeken (1960-1965) door Theo Hosten, Arthur De Bruyne, Luc Delafortrie en Rachel Baes; Jeroom Leuridan (1963) door Hendrik De Moen; Lodewijk Dosfel (1967) door De Bruyne; Raf Verhulst (1966) door Leo Delfos; en een belangrijke verza- meling teksten van Jean-M. Gantois (1967). Een boek over Pater Callewaert door dominikaner pater Nuyens sloot het indrukwekkende boekenprogramma in 1968 af.
De laatste jaren
Na 1968 speelde Staf in de nationale beweging een minder opvallende rol, maar hij verviel niet in inactiviteit. Vanaf 1963 was hij al betrokken bij het Actiecentrum voor Europees Federalisme (AEF) van aannemer Walter Kunnen en werd hij hoofdredacteur van het AEF-blad Europa Eén. Het was dankzij Kunnen dat Staf verhuisde naar Limburg, waar hij een tijd verantwoordelijk was voor de Jeugdzorg-werking rond het Opoeterse Kamp Hoorn. Eind de jaren 1960 vond Staf een noodzakelijke broodwinning als cultuurambtenaar van de gemeente Neeroeteren, later gecombineerd met die van bibliothecaris van diezelfde gemeente. Hij bleef nog wel contacten onderhouden met sommige kameraden, ook in Nederland. Zijn omvangrijk archief zou berusten in het Noord- Brabants Rijksarchief in s Hertogenbosch.
Hij overleed onverwacht aan een hersenbloeding op 20 april 1987, net geen 61 jaar oud. Zijn graf, met de Dietse Leeuw en het AVV/VVK ligt in Neeroeteren.
Voor wanneer een biografie?
Het is eigenlijk niet doenbaar in zon kort bestek een volledig overzicht van leven en werk van deze rusteloze idealist te brengen. Een met hart en verstand geschreven degelijke biografie zal zeer welkom zijn. In afwach- ting daarvan verwijs ik naar twee uitgaven die over Staf Vermeire en vooral over het ADJV een massa gegevens bieden: Oranje Dassen 1944-1961. Geschiedenis van het ADJV (Marijke Van Hoorenbeeck, Uitgeverij De Ne- derlanden, 1986) en Staf Vermeire 1926-1987 (Maurits Cailliau, Uitgeverij Oranjejeugd, 1988).
Nog dit: de Stuurgroep Oud-ADJV verzamelt oud-leden en sympathisanten. Een verzorgd driemaandelijks tijd- schrift geeft veel informatie over Staf Vermeire en de jeugdbeweging(en). Adres: Maurits Cailliau, Paddevijver- straat 2, 8900 Ieper.
Voor U de volledige correspondentie Portier/Anciaux
Hugo
Portier is voormalig voorzitter van het ANZ en het ANZ op zijn beurt
organiseert het jaarlijkse Vlaams Nationaal Zangfeest in de Lotto Arena in
Antwerpen en trekt duizenden Vlamingen aan. Ook vele politici van Vlaams
Belang, N-VA en zelfs CD&V bezoeken dit evenement. Partij-oprichter van
beroep Bert Anciaux hoeven we niet aan u voor te stellen.
Eerst
kan je de e-post lezen van Hugo Portier gericht aan Anciaux naar aanleiding van
een opiniestuk van Anciaux waarin hij Bart De Wever de vloer aanveegt en waarin
hij Bart Peeters bejubeld, u weet wel, de man die zich recent ook negatief
uitsprak over het nationalisme, Bart De Wever en Co.
Dag
belgicist Anciaux,
Lekker afgeven op
Bart de Wever en meehuilen met Bart Peeters. Je bent toch een moedige
jongen. Bij een confrontatie met Bart zou je als overlopertje, dus zonder
enig moreel politiek gezag zo omvergeblazen worden, als een pluimpje want
zoveel weeg je nog.
Lekker afgeven op
Bart. Ook zijn kinderen zullen dat horen op school, je bent werkelijk heel
moedig. Natuurlijk volg je de instructies van je baas Gennez die op haar
beurt de bevelen krijgt van grote baas Di Rupo; Gennez koester je, ook al
verkoopt dat mens Vlaanderen aan de onderhandelingstafel voor een
ministerpostje. Ja, ik ken SP.A ers die hun partij beu zijn en
me zeggen dat ze geobsedeerd is door een ministerpostje
Je vertoeft in mooi
gezelschap, het gezelschap dat je verdient zou ik zeggen.
Politiek beteken je
niets meer, dat is na je politiek parcours de logica zelve maar dat moet hard
aankomen maar geen paniek, je partijtje kalft wel af maar zoals gezegd geen
nood. Indien nodig verander je weer van partij zoals van hemd. Maar politiek
zal je nooit meer iets betekenen, het is over en uit.
Bert
Anciaux zou deze e-post kunnen negeren en verder doen waarmee hij bezig is,
maar de man die jarenlang (geheel onterecht) minister was op de niveaus en de
partijen die hem telkens naargelang het moment goed uitkwamen, vond het nodig
te reageren op deze e-post van Hugo Portier.
Meneer
Portier,
dank voor je mail.
Voor
alle duidelijkheid, je hebt in je hele leven nog niets betekend voor Vlaanderen
of voor meer Vlaanderen. Dat je daardoor een fundamentele frustratie hebt, dat
begrijp ik.
Het
is inderdaad niet het rechts en extreem-rechts deeltje van de toenmalige
Vlaamse beweging die ook maar één stap voorwaarts heeft kunnen zetten.
Voor
je vader had ik nog enig aanzien. Hij was een kind van zijn tijd. Uw
engagement is me vreemd. Buiten blijkbaar haat en onverdraagzaamheid. Uw
mail is een bevestiging van mijn opiniestuk. Maar dat zal je waarschijnlijk
niet begrijpen.
Wellicht
ben ik een der weinigen waarmee je nog contact kan hebben. Je mails stralen een
nood aan begrip en aandacht uit. Maar ik moet je ontgoochelen. Ik ben niet
voldoende professioneel geschoold om je te kunnen helpen. Indien nodig
geef ik je graag de coördinaten voor geestelijke hulpverlening.
Groeten Bert
We
hoeven hier niets meer aan toe te voegen. Ik denk dat we ons punt nu wel
gemaakt hebben. Oh ja, het verspreiden van dit artikel is niet verboden.
Vlaams Belang bezoekt getroffen gebieden in Londen
Op uitnodiging van Brits Europarlementslid Nick Griffin (BNP), brengt een delegatie van het Vlaams Belang een tweedaags bezoek aan de zwaar geteisterde wijken van Londen.
De parlementaire delegatie - bestaande uit Vlaams Belang-fractievoorzitter Filip Dewinter, Vlaams parlementslid en voorzitter Commissie Buitenlands Beleid Frank Creyelman, Europarlementslid Philip Claeys en Federale volksvertegenwoordigers Filip De Man en Tanguy Veys nam vandaag al polshoogte in de getroffen buurten van Tottenham, Oost-Londen, Enfield, Croydon, Brixton en Stratham.
In bepaalde van deze wijken blijkt de sharia-wetgeving reeds van kracht en heerst een permanente vorm van etnische polarisatie. Waar vroeger de etnische bendes overheidsinstellingen zoals politiekantoren en gemeentehuizen aanvielen, bekampen ze nu ook elkaar. Dit is een nieuwe en verontrustende fase in de stadsguerrillas. De etnische burgeroorlog staat voor de deur, aldus Filip Dewinter.
Uit gesprekken met maatschappelijk beambten blijkt dat de toekomst er bij ongewijzigd beleid weinig rooskleurig uitziet. De bendes organiseren zich steeds professioneler, zijn steeds zwaarder bewapend en organiseren zich uitermate professioneel, stelde een ongeruste hulpverlener. Het opzet van het bezoek bestaat erin de nodige politieke conclusies te trekken, opdat dergelijke oorlogstaferelen bij ons niet zouden plaatsgrijpen. Desalniettemin zijn de signalen op dat vlak bijzonder verontrustend. Zelfs Molenbeeks burgemeester en moslimbroeder Moureaux liet onlangs nog optekenen dat hij op dat vlak weinig optimistisch is en de bom in Brussel elke dag kan ontploffen.
De Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV) afdelingen Gent, Leuven, St. Katelijne Waver en Antwerpen voeren vandaag een actie uit onder de naam De nationale studentengrap aan de IJzertoren. De IJzertoren is sinds het interbellum een belangrijk symbool voor de Vlaamse beweging en staat dan ook vanaf het begin symbool voor Vlaams Zelfbestuur, Godsvrede en Nooit meer Oorlog.
Het KVHV ziet de recente naamsverandering van dit monument naar Het memoriaal voor Vlaamse ontvoogding en vrede echter als een belediging aan alles waar dit monument voor zou moeten staan. Er is een duidelijk verschil in de lading die de nieuwe naam draagt en de oorspronkelijke betekenis van het monument. Het negeren van de termen zelfbestuur en Godsvrede zijn in onze ogen een even grote kaakslag als het dynamiteren van de oorspronkelijke toren in 1946.
Het bouwen van de IJzertoren werd oorspronkelijk bekostigd door Vlaamse gezinnen en de recente veranderingen en pogingen om het monument een andere betekenis te geven bovenop of naast de oorspronkelijke betekenis zijn een belediging voor hen die in het verleden middelen geleverd hebben voor het oprichten van het monument en vooral ook voor de gesneuvelde Vlaamse strijders die in de Eerste Wereldoorlog hun leven opofferden.
Het KVHV zal de IJzertoren bezetten om het monument opnieuw op te eisen als symbool voor de oorspronkelijke waarden die eraan verbonden waren. Het KVHV zal niet lijdzaam toezien op de achterbakse pogingen om de symbolen en monumenten van de Vlamingen af te nemen. Door middel van deze ludieke, maar gemeende actie willen wij alvast een halt toeroepen aan dit proces. Door de naamswijziging wordt niet enkel een vuil politiek spel gespeeld, maar ook schade toegebracht aan de Vlaamse cultuur en geschiedenis. Dergelijke praktijken lijken sterk op het elimineren en zelfs puur negationisme van de Vlaamse geschiedenis, traditie en identiteit.
Het monument wordt beheerd door het gesubsidieerde IJzerbedevaartbestuur en behoort aldus nog steeds toe aan de Vlaming die zich schaart achter de woorden Zelfbestuur, Godsvrede en Nooit meer Oorlog. Het huidige bestuur heeft zich steeds openlijker losgewrongen van de Vlaamse strijd, niet enkel door de manier waarop het omgaat met de IJzertoren als monument zelf, maar ook door hoe ze de Vlaamse strijd benaderen.
Het IJzerbedevaartbestuur gaat zelfs zo ver dat men oppert dat de Vlaamse strijd gestreden is. De contradictie wil net dat er nu meer dan ooit Vlamingen op partijen stemmen die gericht zijn op Vlaams zelfbestuur en nog steeds hun eisen en grondwet genegeerd zien in de Belgische politiek. Het monument is vandaag nog even relevant als het vroeger was en de Vlaamse strijd duurt voort. Pogingen tot het wegvagen van de waarden die door onze voorouders beaamd werden brengen geen einde aan die strijd.
De actie dient ook gezien te worden in het licht van de bezetting van het Gravensteen door studenten ongeveer 50 jaar geleden. Deze bezetting ging de geschiedenis in als de grootste studentengrap ooit. Deze actie droeg toen ook een politieke betekenis. Toen waren KVHVers ook de initiatiefnemers in dit studentenprotest. Zo wensen we de actie eveneens aan te grijpen als herinnering aan de bezetting van het Gravensteen, maar ook om aan te tonen dat de student nog steeds een rol en stem heeft in deze maatschappij die niet genegeerd mag worden.
Met het KVHV wensen wij ons ook te onderscheiden van passieve studentenkorpsen die hun tijd verdoen met wilde braspartijen. Hoewel het KVHV ook zijn plezier heeft leggen wij de nadruk op betekenisvolle activiteiten en pogingen om de situatie van Vlaanderen te verbeteren.
KVHV is een kleurendragende academische gemeenschap die zich inhoudelijk plaatst rond nationaal-conservatieve principes. Wij willen menselijk kapitaal verenigen in een avant-gardistische, elitevormende levensgemeenschap die de soevereiniteit en de emancipatie van onze leden en van onze volksgemeenschap nastreeft.
Zoals bekend, kwam het vorige week in de Antwerpse Seefhoek tot zware rellen
tussen moegetergde handelaars enerzijds en drugdealers anderzijds. Terwijl twee
winkeliers een proces-verbaal kregen wegens 'slagen en verwondingen', werden
vier drugdealers administratief aangehouden en enkele uren later alweer
vrijgelaten. Zij worden niet verder vervolgd. Vorige week schreven we al dat de
toestroom van illegalen onlosmakelijk verbonden is met de toename van het aantal
drugdealers. "Bij driekwart van de drugsgerelateerde misdrijven in Antwerpen en
Oud-Borgerhout zijn illegalen betrokken" bevestigt redacteur Patrick Van de
Perre vandaag in Gazet van Antwerpen. Aangezien er in dit land naast een laks
strafbeleid evenmin sprake is van een effectief uitwijzingsbeleid, blijft het
dweilen met de kraan open. Antwerps burgemeester Patrick Janssens erkent de
problematiek, maar is er vreemd genoeg van overtuigd dat zijn stadsbestuur al
het mogelijke onderneemt in de strijd tegen de drugscriminaliteit. "We hebben
eind vorig jaar al doortastende maatregelen genomen", luidt het (De Morgen,
16.08.2011). "We hebben meer dan tweehonderd drugsdealers opgepakt en meer dan
duizend administratieve sancties opgelegd aan druggebruikers." Wat de SP.a'er er
echter niet bij vertelt, is dat die opgepakte dealers na enkele uren cel hun
activiteiten meteen mochten hervatten. Verkiezingskoorts Het wordt echter nog
straffer. Tijdens zijn vakantie heeft Janssens blijkbaar de tijd genomen om het
Vlaams Belang-programma te bestuderen. De burgemeester hekelt namelijk de
straffeloosheid in dit land en pleit voor een effectieve repatriëring van
illegale drugdealers. Het zijn op zijn zachtst gezegd vreemde uitspraken voor
iemand wiens een grote verantwoordelijkheid draagt in het open grenzenbeleid van
vandaag. Meer zelfs: Tijdens de lange jaren dat de SP.a deel uitmaakte van de
federale regering werden achtereenvolgens het vreemdelingenstemrecht, de
'snel-Belg'-wet en de eerste algemene regularisatie van illegalen goedgekeurd.
Lijdt Patrick Janssens nu al aan verkiezingskoorts? Het is trouwens niet de
eerste keer dat Janssens een verrassende uitspraak doet. Eind 2009 bekritiseerde
hij het lakse immigratiebeleid alsook de gezinshereniging en de huwelijksimport.
Daags nadien krabbelde hij al terug. Benieuwd tot wat zijn stoere taal ditmaal
zal leiden. ...
De PVV in de Tweede Kamer vindt dat Bergen op Zoom moet worden gekort op het gemeentefonds wegens een actie tot gratis parkeren tijdens de ramadan. PVV-Kamerleden Leon de Jong en Joram van Klaveren hebben dat vandaag gevraagd aan de ministers Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) en Melanie Schultz van Haegen (Infrastructuur).
De volksvertegenwoordigers reageren op een artikel in het regionale dagblad BN DeStem. In die krant staat dat de afdeling parkeerbeheer van Bergen op Zoom tegemoet is gekomen aan een verzoek van een raadslid om de slagbomen op het Pastoor Joorenplein tot en met 31 augustus dagelijks tussen 22.00 en 06.00 uur open te zetten. Hierdoor kunnen de vele bezoekers van de moskee in de buurt gedurende de ramadan makkelijker een parkeerplek vinden.
De PVV'ers noemden de actie 'het zoveelste bewijs van de toenemende invloed van de islam op Nederland'.
Ze willen van de bewindslieden weten bij welke niet-islamitische feesten het parkeerbeleid ook op een dergelijke wijze wordt aangepast. De vragenstellers vinden dat islamitische feesten niet moeten resulteren in ander parkeerbeleid en willen weten hoe de ministers daar over denken.
De parlementariërs vragen zich af welke kosten zijn gemoeid met het tijdelijk vrij parkeren. Die kosten willen ze korten op het gemeentefonds.
Vlaams Belang wil drugoverlast weg uit Antwerpen-Noord
De voorbije dagen was Antwerpen-Noord het toneel van ernstige incidenten tussen winkeliers die hun wijk gezuiverd wilden zien van drugoverlast enerzijds en drugdealers anderzijds.
Dat het drugprobleem in Antwerpen-Noord volledig uit de hand gelopen is, heeft veel zoniet alles te maken met het lakse beleid dat het Antwerpse stadsbestuur de voorbije jaren heeft gevoerd. Antwerpen-Noord werd door het Antwerpse stadsbestuur beschouwd als een vuilbakwijk waar alle probleemgevallen (illegalen, drugverslaafden, daklozen, prostituees, ) werden gedumpt.
Via het creëren van overlastconcentratiegebieden hoopt het Antwerpse stadsbestuur dat de problemen van drugoverlast, criminaliteit en illegaliteit zich niet als een inktvlek over de hele stad zouden verspreiden. Dat het kruitvat-Antwerpen-Noord eens ooit zou ontploffen lag voor de hand. Dat de problemen in Antwerpen-Noord nauwelijks nog beheersbaar zijn, heeft Patrick Janssens alleen maar aan zichzelf te danken.
Uiteraard moeten illegale drugdealers in gesloten opvangcentra worden ondergebracht en gerepatrieerd worden naar hun landen van herkomst. Veel belangrijker nog is het verplicht laten afkicken van drugverslaafden in gesloten centra. Het inplanten van open drugopvangcentra zoals de Free Clinic aan de Schijnpoortweg in Antwerpen-Noord zorgt er immers voor dat de drugproblematiek zich concentreert in deze wijk. De drugdealers zijn in Antwerpen-Noord alleen maar actief omdat hun klanten (de drugverslaafden) er een toevluchtsoord hebben gevonden.
Het Vlaams Belang pleit er voor om het opvangcentrum Free Clinic in Antwerpen-Noord te sluiten en een gesloten centrum buiten de stad op te richten. Samen met een doorgedreven zero-tolerantiebeleid ten aanzien van criminaliteit in het algemeen en drugs, illegaliteit en wapenhandel in het bijzonder moet het mogelijk zijn om van Antwerpen-Noord opnieuw een leefbare stadswijk te maken.
Een 68-jarige Londenaar heeft de rellen in zijn stad vorige week niet overleefd. Een 16-jarige jongen wordt nu beschuldigd van moord op de man.
Richard Mannington Bowes, werd vorige week aangevallen in een wijk in West-Londen. Hij werd in elkaar geslagen en raakte in een coma. Enkele dagen later overleed hij in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Een 16-jarige jongen zou de moord op zijn geweten hebben. Ook zijn moeder wordt aangeklaagd voor obstructie van het politieonderzoek.
Ook bij de zaak van de dodelijke aanrijding in Birmingham is een minderjarige betrokken. Het gaat om een 17-jarige jongen. Samen met een man van 26 zou hij drie mannen hebben doodgereden tijdens de rellen vorige week.
DRIEBERGEN - De politie heeft een van de twee
voortvluchtige vermoedelijke daders van een gewapende overval in Driebergen
opgepakt, die dinsdag op de Nationale Opsporingslijst werden gezet. Dat heeft
het Korps landelijke politiediensten (KLPD) dinsdagavond laten weten. Het gaat
om de 22-jarige Yassine A.
Volgens de politie kon de vermoedelijke overvaller worden gearresteerd na
tips die waren binnengekomen na plaatsing van zijn naam en foto op de
opsporingslijst. Waar A. is opgepakt, wordt in het belang van het onderzoek nog
niet bekendgemaakt. De politie heeft de tweede verdachte, Karim el Mahdi (23),
nog niet opgespoord. Hij staat nog steeds op de lijst.
De overvallers hebben tijdens hun ontsnapping op een politieman in burger
geschoten. Dat gebeurde nadat ze de overval op de Rabobank in Driebergen hadden
gepleegd. Een van hen bedreigde het personeel met een vuurwapen en eiste geld.
Hij vluchtte vervolgens samen met zijn handlanger die buiten op een scooter
stond te wachten. Ze werden klemgereden door de politie die getuige was van de
overval.
De beschoten diender kon nog net op tijd wegduiken, waarna de overvallers
konden ontsnappen. De daaropvolgende klopjacht door de politie leverde niets op.
Hoe
revoluties ontstaan, is een vraag die men zich al heel lang stelt. De
actualiteit van de zogenaamde Arabische Lente in 2011 heeft ondertussen geleerd
dat er geen antwoorden bestaan, die het fenomeen op zich volledig verklaren.
Maar het Franse tijdschrift, La Nouvelle Revue dHistoire, fraai uitgegevendoor
Dominique Venner en één van de beste van zijn soort, heeft het nodig gevonden om
hieraan een dossier te wijden. Een dossier dat net op tijd komt, want net rond
deze periode werd ook het hoofdwerk van José Ortega y Gasset , La Rebelion De
Las Masas (vertaal in het Nederlands als De Opstand der Horden, verschenen bij
Nijgh & Van Ditmar met ISBN-nummer 9789023655671) opnieuw in het Frans
uitgegeven.
Auteur Jean Michel Baldassari vraagt zich af op welke manier
men het belang van een boek kan afmeten en geeft hierop als antwoord: Als men
het boek lang na de publicatie nog kan herlezen, zonder de indruk te hebben dat
men verraden werd of bij de neus genomen. De Opstand der Horden, dat in 1929
in Spanje werd gepubliceerd, voldoet volkomen aan deze stelregel en wat meer
is geeft daarenboven eeninteressante inkijk in het wezen en het ontstaan van
revoluties. Een boek dat velen irriteert, want hetgaat helemaal in tegen de
lineaire conceptie van de geschiedenis, die de vooruitgang van de mensheid
afmeet aan de doorbraak van de democratie.
Voor deze Spaanse filosoof is
democratie geen doel op zichzelf, maar slechts een middel van emancipatie, dat
de beschaving ter beschikking stelt van het individu, zodat hij uit zijn apathie
kanbreken. Europa kende op dat moment een beschaving waarbij de macht en de
leiding van de maatschappij werd uitgeoefend door aldan niet verlichte
minderheden. Maar tussen 1800 en 1914 groeide debevolking in Europa van 180 naar
460 miljoen mensen. Daarmee deed demassa haar intrede in het publieke leven.
Samen hiermee ontwikkelde het onderwijs zichenorm en zorgden democratische rechten ervoor dat een
ongekende situatie ontstond. Voor de eerste keer in de geschiedenis oefenden
individuen, die onverschillig stonden tegenover verleden en toekomst, die geen
bijzondere ambitie of passie hadden, het recht uit om het lot van de wereld in
een bepaalde richting te sturen (Jean Michel Baldassari, pag.
35).
Beschouwde Ortega y Gasset de democratie dan niet als een
vooruitgang? Natuurlijk wel, al waarschuwde hij er wel voor dat deze vooruitgang
zich evengoed tegen zichzelf kon keren en in eennieuw barbarendom kon omslaan
als de elites, anders gezegd diegenen die de zware verantwoordelijkheid op zich
wilden nemen om de maatschappij te leiden, zich volledig zouden laten leiden
door de blinde eisen van diegenen die hij met massas omschreef.
José
Ortega y Gasset zal vooral de geschiedenis ingaan als de scherpe analyticus van
het verschijnsel massamens. Dit fenomeen is eigenlijk een agglomeraat van
individuen zonder welomschreven groep of bijzonder talent, maar die zich
soeverein opstellen, omdat men hen heeft laten geloven dat zij dat zijn. Want
de gemiddelde mens heeft geleerd dat alle mensen wettelijk gezien gelijk zijn,
aldus de filosoof. Verwaand in die mate dat hij elk hiërarchie als een agressie
tegen zichzelf aanvoelt. Onverschillig tegenover de mogelijke plichten, kent hij
maar al te goed zijn rechten.
Onvermijdelijk komen dan die andere groten
in beeld: Alexis de Toqueville en Hannah Arendt. Want naar het voorbeeld van de
Toqueville, die ongerust was over de gevolgen van de democratie, en Hannah Arendt, die in haar De oorsprong van het totalitarisme het
spiritueel ontworteld individu beschrijft datzeer gevoelig is voor
collectivistische avonturen, zo vreest ook Ortega y Gasset de irrationele kracht
van massa. Hij stond dus eerder afkerig van het Italië van Mussolini, maar was
bovenal een anticommunist.
Was hij een reactionair? Helemaal niet, hij
observeerde gewoon wat hij zag. Maarin tegenstelling tot Oswald Spengler die de
fatale ondergang van het Westen voorspelde, dacht de Spanjaard niet dat Europa
gedoemd was tot een onomkeerbare decadentie. De Europese naties, aldus Ortega
y Gasset, bevonden zich natuurlijk wel in een neerwaartse spiraal, maar als ze
zich maar verenigden in iets nieuw, kon er zeker een nieuwe wereldmacht groeien.
Was hij het eens met liberale denkers in die tijd om te stellen dat geschiedenis
niet op voorhand geschreven was en dat mensen hun eigen lot perfect in eigen
handen konden nemen, dan was hij in zoverre niet meer akkoord met diezelfde
liberalen en stelde zich dus eerder als een conservatief op, dat hij als
voorwaarde hieraan verbond dat vrijheid betekende dat diegenen die geroepen
waren om te leiden, dit dan ook moesten kunnen zonder aan allerlei zware
democratische regels te zijn gebonden.
José Ortega y Gasset stond
positief tegenover een humanistische en tezelfdertijd elitaire beschaving, maar
zou heel weinig voeling hebben gehad met wat de beschaving vandaag heeft
voortgebracht, een libertaire maatschappij, puur op consumptie
gericht.
Enkele historici belichtten verder in dit nummer 55 de Franse
revolutie van 1789, de val van de burgerkoning Louis-Philippe, het belang van
het jaar 1848 voor de opstanden over gans Europa, en de revolutie van 1917 in
Rusland. Tenslotte belicht Dominique Venner in een bijdrage Wanneer de
revolutie een religie wordt de gelijkenissen tussen de twee totalitaire
ideologieën van de 20ste eeuw, het fascisme en het communisme. In deze beide
collectivistische stromingen merkt de auteur terecht naar mijn inschatting
een honger naar nieuwe religiositeit, en gaat hij op zoek wat er van het geloof
van de fiere zeloten is overgebleven.
Een nummer én een tijdschrift dat we
alleen maar kunnen aanbevelen:
La Nouvelle Revue
dHistoire. Avenue des Ternes, 88 F-75017 Paris
(Frankrijk)
Moslims roepen op discussiefora in Groot-Brittannië hun soortgenoten op campagnes te starten om steun te betuigen aan de allochtone en blanke linkse relschoppers in het land. Ook worden er oproepen gedaan om de Britse regering omver te werpen, meldt persbureau Novum woensdag.
Twitter
Tientallen muzelmannen schreven woensdag op internetfora dat moslims sociale media als Facebook en Twitter moeten overspoelen met leuzen en teksten die het schorum moeten aansporen het rellen voort te zetten. Een van hen schrijft dat de relschoppers leuzen moeten gebruiken die lijken op de leuzen die bij de 'democratische' opstanden in de Arabische wereld worden gebruikt. Daar wordt onder meer geroepen 'Allah is groot' en 'Er is geen god dan Allah'.
Duggan
Een forumlid zou de volgende leus willen horen: 'Het volk wil dat de moordenaar van Mark Duggan wordt gestraft!' Het neerschieten van Duggan door de politie vorige week was de aanleiding voor de eerste ongeregeldheden, die zich daarna verder over het land verspreidden. Een andere Brit noemt een aanval via het internet erg belangrijk. 'Chaos is nuttig voor de strijders (moslims en socialisten) in Londen', schrijft hij op een forum.
De brave Britse premier David Cameron heeft beloofd 'keihard' op te treden tegen de relschoppers. Zo is het aantal politieagenten in Londen meer dan verdubbeld en mogen zelfs waterkanonnen (mensenrechten? - Red.) worden ingezet om de onlusten te bestrijden. Over het mogelijk gebruik van klapperpistolen liet hij zich niet uit.
Een bruisende multiculturele achterstandswijk, grauw en armoedig,
maar ook schilderachtig en ondernemend. Zo omschrijft Guy Tegenbos (De
Standaard, 12.08.11) de beruchte Seefhoek in Antwerpen. Bruisend
multicultureel, dat mag je best een eufemisme noemen, zeker na de zware rellen
van afgelopen dagen. Moegetergde handelaars (waaronder ook nogal wat Turken en
Marokkanen) gingen daarbij drugdealers te lijf. Al snel was sprake van een
burgerwacht.
We juichen het niet toe dat burgers het recht in eigen
hand nemen, maar het voorval zet het falen van de overheid nog eens goed in de
verf. Als regering of stadbestuur de veiligheid van haar inwoners niet meer kan
waarborgen en criminelen en drugdealers ongestraft blijven, loopt er wat
fundamenteel fout. En de voorlopige balans van de schermutselingen doet nog meer
wenkbrauwen fronsen. Twee winkeliers werden verhoord en kregen een
proces-verbaal voor slagen en verwondingen. Vier dealers werden administratief
aangehouden en kort daarna weer vrijgelaten. Zónder PV. Je moet echt niet
hebben doorgestudeerd om in te schatten hoe dit nieuws valt bij bewoners en
winkeliers, schrijft Wim Daeninck boos (Gazet van Antwerpen, 12.08.11). En bij
de drugdealers ook, natuurlijk.
Aanspoelende
dealers
De toestroom van illegalen doet steeds nieuwe dealers
aanspoelen, schrijft De Standaard. We zetten de bron er maar bij, anders
krijgen we het CGKR weer op ons dak. Het profiel van de dealers: jonge
twintigers, doorgaans van Marokkaanse afkomst, maar zonder papieren. Als ze
opgepakt worden, geven ze zich vaak uit voor Algerijnen, omdat het moeilijker is
die naar hun land van herkomst terug te sturen. Nog steeds volgens De
Standaard.
Gazet van Antwerpen wijst er op dat staatssecretaris voor
Migratie Melchior Wathelet (cdH) drie jaar geleden beloofde om illegale
drugdealers terug te sturen naar hun land van herkomst. Sindsdien is dat
slechts in 15 gevallen effectief gebeurd. En dat terwijl er in drie jaar
minstens vijfhonderd illegale dealers zijn opgepakt in Antwerpen. Dweilen met
de kraan open dus. Franstalige politici voeren doelbewust een
open-grenzen-politiek. Dat levert in Brussel veel allochtone stemmen op, de
maatschappelijke ellende moeten we er maar bij nemen en wordt doorgeschoven naar
Vlaanderen.
Bij een VEILIGE STAD stel ik me toch iets anders voor!!!
Politieagent geraakt bij schietpartij in Antwerpen
In Antwerpen vond gisterenavond een schietpartij plaats waarbij zowel een agent als de schutter gewond raakten aan het been. Geen van beiden verkeert in levensgevaar. De verdachte zou een fietser hebben beschoten en een autobestuurder met een wapen hebben bedreigd. Over zijn motief is nog niets bekend, meldt het parket van Antwerpen.
De politie kreeg de eerste melding binnen om 21.20 uur. Een man zou schoten hebben gelost in de Sint-Vincentiusstraat, nabij het gelijknamige ziekenhuis. Even later werd er melding gemaakt van een man die iets verderop in de Molenstraat op een fietser zou hebben geschoten, en nadien op de Mechelsesteenweg een autobestuurder bedreigde met een wapen. Toen de politie ter plaatse kwam, ontstond een vuurgevecht met de verdachte. Een getuige zegt op de VRT-radio dat de schutter een machinegeweer bij zich had.
Drie wapens Bij de schietpartij raakten zowel de 42-jarige schutter als een politieagent gewond aan het been. De verdachte zou maar liefst drie wapens bij zich hebben gehad. Er werd een onderzoeksrechter aangesteld die meteen de nodige vaststellingen liet doen. Het onderzoek naar de omstandigheden van de schietpartij is nog volop aan de gang. (belga/sam)
We sluiten deze week af met het derde en
laatste deel van de nieuwste editie van Vers leesvoer.
Dat er deze week niet alsnog
actualiteitsartikels zijn tussengekomen ligt aan het feit dat ik een aantal
dagen gedetacheerd was naar Brussel om daar mijn kleine steentje bij te dragen
aan de verhuiswerken op het partijhoofdkwartier. Totaal ander werk dan
gewoonlijk, niet té veel eisend van mijn handigheid (al heb ik de afgelopen
veertien dagen dan in etappes ook een houtschuurtje gemaakt bij mijn thuis, een
stielman ben ik niet), aangenaam gezelschap van een aantal collegas
secretarissen en duivels-doe-al, maar met als gevolg dat ik vóór een uur of acht
s avonds niet aan de pc kon gaan zitten. Niet meer echt een uur om me nog te
gaan verdiepen in de actualiteit, laat staan dat ik er nog een artikel over ga
schrijven. Wél nog een uur om te werken aan een vervolgartikel als dat over het
vers leesvoer dus.
Volgende week verlof en niet meteen
reisplannen. Tenzij het weer héél erg goed zou zijn in welk geval ik echt niet
van plan ben binnen te blijven krijgt u dus volgende week weer actuelere
dingen te lezen. Hoop doet leven zeker ?
Goed, het laatste lijstje:
- De duivelsverzen en de ontluistering van
Europa louter namen, holle frasen en waandenkbeelden van vroeger. Van
Victor Gerritse, uitgegeven door Het Wereldvenster in 1989. De achterflap
verraadt veel over de ingesteldheid van de schrijver een arabist die langdurig
(en geheel vrijwillig) lange tijd in Iran woonde en vooral niet wil weten van
zorgelijke geluiden over de opmars van het islamitisch fundamentalisme -,
maar het kan best een interessant boekje zijn.
- Vijftig aan de wand van Frans Van Isacker.
Verscheen bij Uitgeverij Orion (Desclée De Brouwer) in 1972 en bevat een
voorlopige balans van zijn levenservaringen tot dan toe. In datzelfde jaar zou
de vrouw van de auteur verkracht en vermoord worden door ene Staf Van Eyken, die
in een half jaar tijd drie vrouwen verkrachtte en wurgde en later de bijnaam de
vampier van Muizen (waar hij opereerde) kreeg. Nadien schreef Van Isacker nog
slechts twee boeken, de laatste twaalf jaar van zijn leven (hij stierf in 2000)
was hij zwaar ziek.
- Palestina, kroniek van een bezetting, onder
de noemer vredescahier 2/2002 uitgegeven door vzw Vrede en bij mekaar gepend
door Ludo De Brabander, grote chef van die sterk communistisch geïnspireerde
vzw. Een potje ergerlectuur dus, maar we lezen om te leren, niet ?
- Diskriminatie, hoe reageer je erop ?.
Verschenen bij De Toorts in 1986 en geschreven door Hans Kaldenbach. Voor
iedereen die wil weten hoe hoe opvoeding (en onderwijs) [op een zeer praktische
wijze] fascisme kunnen tegengaan Heb ik al gezegd dat Bertie een wel héél
eigenzinnige keuze heeft gemaakt ? J
- Gezichten van hedendaags racisme door Els
Deslé en Albert Martens bij VUBPress (1992). Eigenlijk een verslagboek van een
colloquium op 13 december 1991 met toespraken van onder andere Paula DHondt,
Ronald Commers, Ruddy Doom (over verrechtsing en verleugening), Christian
Kesteloot, Pascal De Decker, Marie-Claire Foblets, Philomena Essed, Yannis
Thanassekos, Marc Swyngedouw, Hans De Witte en Els Deslé.
- Neo-conservatism Its emergence in the USA
and Europe. Uitgegeven door VU Uitgeverij in samenwerking met de Free
University Press in 1984, met bijdragen van R. Kroes, M. Van Rossem, B. Tromp,
P.B. Lehning, R. Jeffreys-Jones, J. Schissler, H. van Galen Last, M. Chénetier,
O.D. Edwards, A.J. Fry, T.A. Westendorp en K. Koch. Zelf een conservatief en
geen neo-conservatief zijnde, vind ik dit alvast veelbelovende lectuur.
- En, ten slotte, editie nr. 30 van het
tijdschrift Onze Jaren 45-70, die over Dien Bien Phoe. Alleen al omwille van
volgende beginparagraaf zou ik het blaadje lezen: Al vóór de Japanners zich in
1945 uit Indochina hadden teruggetrokken, bleek dat hun zetbaas, de wat luie
maar niet van politieke feeling verstoken Bao Dai, geen kans maakte tegen de
nationalistische volksbeweging van de Vietminh
Een tijdje geleden schreven wij reeds over de opkomst van de islamisten in de oppositiebeweging tegen het militaire regime in Egypte. Sjeik Adel Shehat, één van de rijzende sterren binnen de moslimbroederschap in Egypte, gaf in de Egyptische krant Aroz Al-Yousef zijn plannen voor Egypte weer. Waaronder wereldheerschappij.
Moslims roepen op discussiefora in Groot-Brittannië hun soortgenoten op campagnes te starten om steun te betuigen aan de allochtone en blanke linkse relschoppers in het land. Ook worden er oproepen gedaan om de Britse regering omver te werpen, meldt persbureau Novum woensdag.
