11.12.2011 Een overvolle zaal deze morgen in Zelzate voor een
voorbespreking van het boek van Anke Van Dermeersch over het leven van de vrouw
in de islam. Bijna 80 mensen woonden de uiteenzetting bij.
Anke weet
waar ze over spreekt: ze groeide op aan het Antwerpse Zuid, toen een volkse
buurt met een sterk Vlaams karakter. De tijd dat arbeiders in volle overtuiging
nog voor de Volksunie stemden. Helaas zag ze haar buurt stilaan vervreemden en
islamiseren. En met alle gevolgen van dien.
Iedereen zal zich nog
wel de strijd herinneren om de hoefddoek uit de Antwerpse overheidsscholen te
krijgen.
Maar recent nog bleek de Westerse media zich blind te
staren op de zogenaamde 'Arabische Lente'. Het ging allemaal voor meer
democratie zorgen. Helaas zijn het de islamisten die de ruimte vullen en dat
betekent dat de vrouwen steeds minder te zeggen krijgen. In Egypte werd een
Amerikaanse journaliste belaagd door opgehitste mannen en werden vrouwen die mee
protesteerden hardhandig naar huis gestuurd. De verkiezingen laten in de
zogenaamd 'Westerse' Arabische landen zien dat de moslimpartijen, met daaronder
de radicale salafisten, klaar staan om aan de macht te komen.
Kortom: Anke schetste een beeld dat wij hier nog verdund te zien
krijgen maar waar het een kwestie van tijd voor is vooraleer de radicale islam,
door middel van de Sharia, in het Westen de wet gaan stellen. En onze lokale
politici? Die laten maar begaan of organiseren slachtvloeren voor de barbaarse
religieuze slachtingen.
Een boodschap dat iedereen waakzaam moet
zijn voor de sluipende islamisering vooraleer het te laat is.
Het Joelfeest is in aantocht. WAT IS NU EIGENLIJK HET JOELFEEST???
Van alle feesten van onze voorouders is
het Joelfeest veruit het belangrijkste en het meest betekenisvolle! Tijdens de
dertien nachten van de Joeltijd kwamen alle negen de werelden van het Germaanse
heelal met mekaar in aanraking. Zo was het mogelijk dat verschillende wezens uit
verschillende werelden op bezoek kwamen. Zo kwamen de Doden bij de mensen op
Midgard op bezoek. Men kon ook bezoek van Elfen of Trollen verwachten. Het
Joelfeest was een groots feest waar Vreugde centraal stond. De gehele Sibbe
vierde dit tezamen als één hechte groep. Een feest omdat men wist dat de Zon de
duistere dagen zal overwinnen en dat er een positief keerpunt komt in het
Jaarwiel. Niet toevallig is het Joelfeest het belangrijkste feest in het jaar,
men wist dat men de koude en duistere dagen van de Winter moest doorstaan om zo
een nieuwgeboren jaar te mogen verwachten waarin de warme Zon weer helder zal
schijnen.
Traditioneel duurde de Joeltijd dertien
nachten, beginnende met de langste en duisterste nacht van het jaar:, Midwinter.
In deze tijd staat het Jaarwiel stil. In feite is het oude jaar dus al voorbij
en wachtte men 12 duistere dagen af, totdat het Wiel weer begon te draaien,
wanneer er een nieuw jaar is gekomen. In feite is de Joeltijd, de tijd tussen
twee jaren in. Tussen de eerste zonsondergang en de laatste zonsopkomst van de
Joeltijd kon ongeveer alles gebeuren doordat de negen werelden zo dicht bij
mekaar kwamen.
Bij vele Germaanse stammen, o. a. de
Anglo-Saksen, begon de Joeltijd bij zonsondergang tijdens Midwinter. (Rond 24
december) De eerste nacht werd ook wel eens de Moedernacht genoemd omdat deze
zou gewijd zijn aan de godin Frigga.
De machtigste nacht van de Joeltijd was de Midwinternacht, de
langste nacht van het jaar, zelf. Tijdens deze nacht kwamen alle
(voorouderlijke) Geesten vrij. Alle niet-aardse wezens dwaalden dan s nachts
rond. Tijdens deze periode zijn de mensen het kwetsbaarst. Het woord Joel
("Yule" in Engels) zelf is oeroud en zou "wiel" betekenen; of zelfs "tijd van
vreugde", "jaardraaiend", "tijd van offer", of misschien "blinde (donkere)
tijd". Dit is de nacht waarop het Joelblok zou moeten worden gebrand in een vuur
dat dertien heilige nachten lang zou moeten branden. Dit is de nacht waartijdens
de heiligste eden werden gezworen! Het was verstandig om tijdens deze nacht niet
alleen thuis te zijn. Men kon immers steeds bezoek van bijvoorbeeld Trollen
verwachten en dan nog in het beste geval de Doden.
De Joeltijd eindigde bij het begin van
de Twaalfde Nacht (eigenlijk Þrettándi, "dertiende nacht" in Oud-Noors). Op 6
januari (driekoningen) dus volgens christelijke berekeningen. De eerste dag van
het nieuwe jaar was een gevaarlijke dag als men in acht hield dat alles wat men
zegt of doet het jonge jaar zou beïnvloeden! Men kon men zich dus het best bezighouden
met goede dingen en slechts met lof spreken over elkander!
Uit Oude Noorse bronnen, wij weten dat
de Joeltijd het ideale tijdstip was om eden te zweren en dit op de kop van de
heilige Beer (mannelijk zwijn) Sonargöltr van de god Freyr (of in andere bronnen
van Freya). Terwijl alle eden heilig zijn, wegen de eden gezworen tijdens de
Joeltijd zwaarder door! Het verbreken van eden brengt groot onheil aan zowel
mensen en goden die ze niet in stand hielden.
De Joeltijd was ook een tijd van vrede
en die moet kostte wat kost bewaard blijven.
Door de winter heen, maar meestal
tijdens de twaalf Joelnachten, verscheen Wodan met zijn leger der Doden, de
Wilde Jacht. Deze Doden zouden ooit de laatste strijd tegen het Kwaad moeten
vechten, de Ragnarök. Als men tijdens deze periode een bezoek zou krijgen van
Wodan met zijn Wilde Jacht en de deur was gesloten, kon men op komend ongeluk
verwachten. Een bezoek moest immers geen onheil betekenen. Een stuk grond waarop
de Wilde Jacht had geland was zeer vruchtbaar. Men zette dan ook geschenken in
de vorm van voedsel en drank voor hen klaar. De gronden waarover zij vlogen
waren vruchtbaarder en de oogsten groter. De Doden die Wodan aanvoerde kregen in
deze tijd de kans om hun Sibben te bezoeken en hen geluk en zegen te
brengen.
Nauw aansluitend bij de Wilde Jacht is
de Scandinavische traditie waar een Joel-Bok, een jonge man gekleed in
dierenhuiden met daarop een geitenkop, van huis naar huis ging. Zijn bezoek kon
zowel geluk als ongeluk betekenen. Meestal werd deze verwelkomd met zingen en
dansen, hoewel hij der eerder angstaanjagend uitzag! In Noorwegen en Zweden is
de Joel-Bok een bovennatuurlijk wezen zonder bloed of beenderen met lange haren
dat zelfs zijn benen bedekken. Men gaf dan bier, schnaps en pap om hem gunstig
te stemmen opdat hij niets in huis zou vernietigen. Ziekte in de Sibbe tijdens
de Joeltijd zou de schuld zijn van deze Joel-Bok. De wortels van deze Joel-Bok
liggen mogelijk bij de bokken die de wagen van Donar trekken. Vergelijkbaar is
de voorstelling van de kerstman in Duitsland wiens wagen soms door bokken word
getrokken.
In Denemarken en Zweden ziet men veel
geiten, gemaakt uit stro, als versiering tijdens de Joeltijd. Een variant hierop
is een kroon of krans gemaakt uit stro waaraan kleinere geiten uit stro aan
bengelen. Zij stellen ook Dood en Vruchtbaarheid voor. Net zoals paarden en
zwijnen dragen geiten de eigenschap om tussen verschillende werelden door te
reizen.
Het behouden van de laatste schoof van
de oogst was weliswaar een oogstgebruik maar kon men ook in de kruin van
fruitbomen hangen voor de vogels zoals men ziet in Noorwegen en in
Zuid-Duitsland. De laatste schoof houdt verband met de Dood, waarin deze men
terugvindt in de bomen waarschijnlijk gewijd was aan de geesten die in de vorm
van vogels (vooral kraaien en raven) terug konden komen.
De Wilde Jacht kon soms ook een vrouwelijke aanvoerder hebben.
Deze wordt Perchte, Berchte, Holle of Holda genoemd! Deze zou de godin Frigga
voorstellen. Tijdens volksomlopen in Zuid-Duitsland lopen er Perchten rond. Dit
zijn gemaskerde jongelingen die monsters of dieren voorstellen. Men had mooie
vriendelijke Perchten alsook lelijke slechte Perchten. De mooie Perchten deelden
geschenken uit terwijl de kwade Perchten wild heen en weer sprongen. Deze kwade
Perchten konden ook veel goeds met zich meedragen. Hoe luider zij schreeuwden en
wilder zij rondsprongen, hoe groter de zegen dat men ontving.
Niet alleen dode voorouders zwierven
rond in de Joeltijd, ook Trollen en Elfen zijn van de partij. Zo zijn er veel
verhalen over hoe Trollen inbraken in huizen om hun eigen feesten te houden.
Soms ziet men in deze tijd ook dansende Elfen bij stromen in bossen en op grote
stenen.
Nadat onze voorouders gekerstend waren
en de doden niet meer in hun midden verwelkomden, tekenden ze grote kruisen op
hun deuren om hun van slecht bezoek te hoeden. In Noorwegen kwam men kruisen
gemaakt van stro of takken overal tegen. Messen werden met hun snijkant omhoog
op de vensterbank gelegd als afweermiddel tegen kwaadwillende wezens. In IJsland
daarentegen is er een wellicht ouder gebruik dat waarschijnlijk Heidens van
oorsprong is! De moeder des huizes maakt heel het huis mooi schoon en overal
waar er maar een schaduw kan vallen werd er licht gemaakt. Zij ging toen naar
buiten en zei driemaal een spreuk: Kom, zij die wensen te komen; blijf, zij die
wensen te blijven; vertrek, zij die wensen te vertrekken; laat mij en de mijnen
in vrede! Dit was een spreuk voor mensen die geplaagd werden door Trollen en
andere kwade wezens. Ook een Donarshamer houdt deze wezens op
afstand.
De meeste Doden werden vriendelijk
onthaald in de Joeltijd. De huiselijke wezens, want iedereen heeft wel een
huisgeest, werden in deze tijd extra verwend om hun in een goede luim te
brengen. Zij kregen voedsel en bier aangeboden. Algemeen geloofde men dat de
Doden in deze donkere tijd van het jaar terug kwamen naar hun Sibbe om er over
te waken dat alles goed ging met hen. Grootse moeite werd dus gedaan in huis om
hen gunstig te stemmen. Zo sliep men in de Joeltijd niet in hun eigen bed. Men
sliep naast het bed op strozakken. Zo kregen de Doden de lege bedden van de
Sibbe als rustplaats voor zolang de Joeltijd duurde. s Nachts werd er voor hen
eten op de Joeltafel gezet. Niet alleen werden de Doden thuis gastvrij onthaald,
men offerde ook buitenshuis voedsel en drank aan de Doden. Deze dodenverering
bleef in Zweden zelfs bestaan tot in de 20ste eeuw!
Fruitbomen waren belangrijk in de
Joeltijd. De vrucht van de boom symboliseerde het eeuwig terugkerende leven van
de Stam. De appel is hetgeen die de nieuwe kracht in zich mee draagt om elders
opnieuw leven te schenken aan een appelboom. In Denemarken werden de fruitbomen
ombonden met stro in de hoop om hen de koude Winter te laten doorkomen en zo de
Sibbe weer een gezonde Oogst te schenken. In Zweden werden de resten van de
Joelmaaltijd soms rondom de fruitbomen, op de wortels, gestrooid. Men geeft als
het ware de kracht van de overschotten terug aan de natuur! Fruitbomen werden
bijna als deel van de Sibbe beschouwd. Waar men geen fruit- of notenbomen had,
hing men appels of ander fruit in de Joelboom. Zo kwam de levenskracht van
fruitbomen ook over hen die geen fruitbomen hadden.
Het versieren met groene takken, later
de groene welbekende boom, in huis is een zeer oude traditie. Dit symboliseert
dat het leven niet gans stopt in deze donkere periode van het jaar! Deze
immergroene takken zouden de woonplaats van allerlei goede wezens zijn zoals
Elfen. Het was dus verstandig om groene takken in huis te brengen. De
mogelijkheid bestond dat men welgekomen bezoek had. Voor christenen bracht het
onheil om te vroeg (voor kerstdag) groene takken in huis te brengen. De
eenvoudige reden hiervoor was dat Heidenen reeds vroeg met voorbereidingen bezig
waren voor de Joelversiering. Hulst zou een geliefde plant zijn voor Elfen om in
te huizen en zou tegelijkertijd kwaadwillige wezens verhinderen binnen te komen.
De Joelboom vindt zijn oorsprong in
Zuid-Duitsland. Pas later zou het begrip bekend geraken tot in Scandinavië. De
geschenken onder de Joelboom waren vroeger offers aan de goden en huisgeesten.
De Joelboom was en is nog steeds het middelpunt van het gehele Joelgebeuren. De
Sibbe verzamelt nog steeds rond de Joelboom. De Joelboom is ook een Winterse
voorstelling van de Wereldboom, de Yggrdrassil.
Niet alleen vruchten of noten werden in
de Joelboom gehangen. Het hangen van kleine beeldjes van heilige dieren zoals
zwanen, varkens en paarden waren ook een welbekend gebruik. Koekjes en broodjes
met symbolen erop zoals Runen waren uitstekende giften aan de goden en geesten.
Kaarsen zijn wegens veiligheidsredenen in onbruik geraakt. Sinds het gebruik van
een Joelboom binnenshuis werden er ook familiegiften onder de boom gelegd. De
huidige kerstboom hangt vol Heidense symboliek. Zoals eerder gezegd, stelt de
Joelboom het Germaanse heelal voor met als middelpunt, of as, de Wereldboom.
Deze boom, beter bekend als de Yggrdrassil, stond pal onder de Poolster, vandaar
de ster in de kerstboom. De kerstballen zijn de andere sterren in het heelal, of
zelfs de (wijsheid der) Runen die daarbuiten rondzweven. De slingers in de boom
stelt de Melkweg voor, ook bekend als de haren van Frigga.
Sinds oudsher werden er in Sibbeverband
ook Joelkransen gemaakt. De kransen werden wederom uit groene takken of zelfs uit
stro vervaardigd. Daarin werden kaarsen gezet. De krans stelt het Jaarwiel voor,
de kringloop van de Zon. De Joelkrans werd verder versiert met vruchten, noten
en ook met houten staafjes met daarop Runeninscripties. Deze bevatten dan wensen
voor het komende jaar. Soms werden deze kransen ook in ijzer gemaakt met een
bladerenmotief. Daarop stonden dan de Sibbetekens van de familie. Dit was als te
ware het een Sibbe-Joelkandelaar. De kransen werden dan op de laatste nacht van
de Joeltijd verbrand. Traditioneel gezien werd de oude vlam onder in een
Joelkandelaar door het oudste lid van de Sibbe gedoofd. Net daarna zal het
jongste lid der Sibbe de kaars bovenop de Joelkandelaar weer aansteken. Zo werd
ook het licht in de Sibbe herboren.
Men was niet verondersteld om arbeid te
verrichten in de Joeltijd. Eigenlijk stopte het Jaarwiel toen met draaien. Het
leven kwam toen tot een halt, zo ook alle arbeid. Men mocht zelfs niet jagen of
vissen. Netten werden tijdens de Joeltijd verwijderd. Ook werd er in deze
heilige tijd geen oorlog gevoerd. Tijdens Joel heerste er ultieme vrede! Men
mocht het lot niet tarten. Omdat het Jaarwiel stilstond, mocht men onder geen
geding enig wiel, om welke reden dan ook, laten draaien. Spinnewielen en molens
stonden stil! De vrees dat men door het draaien van een wiel het Jaarwiel een
valse start zou geven zat er dik in. Spiritueel gezien was de Joeltijd het
moment waarop Geest en Lichaam tot ruste kwamen terwijl de Ziel in nauw contact
stond met de andere werelden
Speciale broodgerechten werden gebakken
voort Joelfeest. Zo vond men Joelkoeken terug in de vorm van Zonnewielen,
Runen, dieren (vooral zwijnen), en vlechten. Gastvrijheid was belangrijk tijdens
de Joeltijd. Zo moesten gasten met overdaad voedsel en drank overladen worden.
In Zweden werd er een groot brood
gebakken van rogge- of tarwemeel in de vorm van een (mannelijk) zwijn, met alle
bijzonderheden, zoals ogen, neusgaten en haar, daarop. Deze Joelbeer werd op de
eerste middag van Joel in huis feestelijk verwelkomd. De Sibbemoeder sneed
vervolgens een Zonnerad in het brood en legde de Joelbeer voor de plaats van de
Sibbevader, bovenop een wit kleed. De Joelbeer werd gegeten op de vooravond van
het nieuwe jaar. Een stuk werd bewaard om aan de ploegossen te geven op de
eerste Lentedag wanneer zij het land gaan ploegen. Een ander stuk werd bewaard
tot aan het volgende Joelgebeuren. Zoals al eerder verteld werden er tijdens de
Joelnacht heilige eden gezworen. In Zweden werden deze eden gezworen op deze
Joelbeer, een zwijn die de heilige Ever van Freyr moet voorstellen. Zo zouden
vaders zweren een goede vader en echtgenoot te zijn. Ook de huismoeder en
bedienden zouden zulke soortgelijke eden zweren. Diegenen die geen zwijnen
kweekten of slachtten zworen hun eden op een Joelbeer gemaakt uit deeg of hout,
vaak bekleed met varkensleer.
Honden en katten kregen tijdens Joel
hetzelfde voedsel als de Sibbeleden. Honden werden in huis gehouden, opdat men
vreesde dat hun geblaf de rondwalende geesten hun humeur tijdens de Joelnacht
kon bederven, met alle gevolgen van dien.
Tijdens de Joelnachten speelde het
heilige vuur uiteraard een grote rol. In de haard brandde men de Joelblok. De
Joelblok, veelal een eikenboom, was gewijd aan Donar, beschermer van het
Mensdom. Deze mocht twaalf dagen lang niet doven. Er was dus steeds iemand die
de wacht hield over dit Joelvuur. Splinters, ook de assen, van deze Joelblok
werden bewaard en droegen een heilvolle kracht in zich en brachten geluk. Het
branden van een Joelblok zou het huis het hele jaar beschermen tegen
blikseminslagen. Donar was immers ook de god van Donder en Bliksem. De Joelblok
moest aangestoken worden met een stuk hout afkomstig van de Joelblok van het
vorige jaar. De Joelblok leeft heden ten dage voort in de kerststronk, gemaakt
uit ijs, die we jaarlijks tijdens de kerstmaaltijd eten. Het vuur tijdens deze
barre winternachten stond symbool voor de eeuwige kracht en de hoop van de
Sibbe. Met dit vuur werden ook de wielen aangestoken dat men van de berg het dal
in liet rollen. Als ware het dat de zon uit de lucht komt vallen en een nieuw
jaar in rolt.
In Noorwegen is de traditie dat de
eerste die wakker wordt op Joelmorgen de anderen een schnaps (of wodka) aan bed
komt brengen.
Als de Joeltijd
gedaan was had men ettelijke wijzen om het Joel op feestelijke wijze te
verjagen. Vaak werd de Winter afgebeeld als de Hulstkoning en de Zomer als de
Eikenkoning. Na de Joeltijd verjoeg de Eikenkoning de Hulstkoning om zo de warme
dagen weer in de wereld te brengen. Was er nog bier over kon dit dienen als
slaapmutsje. Klokkengelui of rinkelen met bellen zou het Joel verjagen voor
een gans jaar. Het slaan met stokken en veel kabaal maken zou hetzelfde
resultaat tot gevolg hebben. Op deze manier werd de Joeltijd verjaagd en kwam
het nieuwe jaar en het gewone leven weer op gang. Menige geest die dacht om
langer op Midgard te blijven dan nodig werd dusdanig ook terug naar zijn wereld
teruggejaagd.
actie van de Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV) en Voorpost in Brussel...
Naar aanleiding van de buitengewone algemene aandeelhoudersvergadering van de Gemeentelijke Holding. De vertegenwoordigers van de steden en gemeenten, vrijwel allemaal CD&V, SP.a en VLD, willen daar overgaan tot 'vrijwillige vereffening' na de Dexia-ramp. Hun doel: een faillissement en dus tussenkomst van de rechtbank ontlopen. Op die manier doen zij een grote ontsnappingspoging: zij willen de onbekwame bestuurders hun proces laten ontlopen, terwijl die politieke dieven thuishoren in de cel. 'TSJEEF, SOS, LIBERAAL... DIEVEN ZIJN HET ALLEMAAL!
Voorpost en Vlaamse Solidaire Vakbond VSV voeren actie bij
algemene aandeelhoudersvergadering Gemeentelijke Holding op 7 december Houd
de politieke dieven !
Decennialang hebben de traditionele
politieke families Vlaanderen naar de financiële afgrond geleid. Martens
stapelde de schulden op, Verhofstadt verkwanselde de meevallers, Dehaene
verprutste Dexia, Leterme schreef op de valreep nog een cheque uit voor de
kameraden van ARCO. De miljardenfactuur wordt de komende jaren afgewenteld op
de Vlaamse werknemers. De politieke dieven krijgen topjobs bij de EU en de OESO
en landgoederen in Toscane, de werknemers krijgen stijgende belastingen!
Alsof dat niet genoeg is, proberen de
politieke dieven nu ook nog eens te ontsnappen aan hun verantwoordelijkheid
door bij de vereffening van de Gemeentelijke Holding langs de achterdeur naar
buiten te glippen. Nochtans zijn de drie traditionele partijen verantwoordelijk
voor het feit dat bij de Gemeentelijke Holding honderden miljoenen euros
verloren gaan. Men beroept zich op uitzonderlijke omstandigheden en gebrek
aan informatie, maar intussen werd daaraan wel héél veel geld verdiend. In
2010 kregen de 19 bestuurders samen meer dan 906.000 euro uitbetaald, bijna
48.000 euro per persoon dus.
Dat er nu een vrijwillige
vereffening wordt voorgesteld is niet onschuldig. Want op die manier kunnen de
bestuurders door een rechtbank quasi onmogelijk nog gepakt worden op hun
bestuurdersfouten, laat staan aangesproken worden op hun persoonlijke vermogen.
De Vlaamse Solidaire Vakbond VSV
en de Vlaams-nationalistische beweging Voorpost vragen de aandeelhouders van de
algemene vergadering op woensdag 7 december dan ook niét de vergadering van de
schande te maken, de vrijwillige vereffening niet uit te spreken en de
politieke diefstal door de drie traditionele politieke partijen niet zomaar te
laten gebeuren.
Militanten van VSV en Voorpost
zullen daarom woensdag ter plekke zijn met spandoek en pamfletten (in de hoop
dat de vrije meningsuiting gerespecteerd wordt in Brussel) en vanaf 14.00 uur
actie voeren. Plaats van afspraak: Albert Hall Complex, Eudore Primezlaan 9 te
Brussel.
Geen vrijwillige vereffening,
houd de politieke dieven!
Johan Vanslambrouck Voorzitter Voorpost
Rob VerreyckenVoorzitter VSV
Luc Vermeulen
Actieleider 0475 / 29 57 65
Björn Roose
Persverantwoordelijke0476 / 45 34 19
Houd de politieke dieven!
Decennialang
hebben de traditionele politieke families Vlaanderen naar de financiële afgrond
geleid. Martens stapelde de schulden op, Verhofstadt verkwanselde de
meevallers, Dehaene verprutste Dexia, Leterme schreef op de valreep nog een
cheque uit voor de kameraden van ARCO. De miljardenfactuur wordt de komende
jaren afgewenteld op de Vlaamse werknemers. De politieke dieven krijgen topjobs
bij de EU en de OESO en landgoederen in Toscane, de werknemers krijgen
stijgende belastingen!
Alsof dat
niet genoeg is, proberen de politieke dieven nu ook nog eens te ontsnappen aan
hun verantwoordelijkheid door bij de vereffening van de Gemeentelijke Holding
langs de achterdeur naar buiten te glippen. Nochtans zijn de drie traditionele
partijen verantwoordelijk voor het feit dat bij de Gemeentelijke Holding honderden
miljoenen euros verloren gaan. Men beroept zich op uitzonderlijke
omstandigheden en gebrek aan informatie, maar intussen werd daaraan wel héél
veel geld verdiend. In 2010 kregen de 19 bestuurders samen meer dan 906.000
euro uitbetaald, bijna 48.000 euo per persoon dus.
Dat er nu
een vrijwillige vereffening wordt voorgesteld is niet onschuldig. Want op die
manier kunnen de bestuurders door een rechtbank quasi onmogelijk nog gepakt
worden op hun bestuurdersfouten, laat staan aangesproken worden op hun
persoonlijke vermogen.
Wij vragen
de aandeelhouders van deze algemene vergadering niét de vergadering van de
schande te maken, de vrijwillige vereffening niet uit te spreken en de
politieke diefstal door de drie traditionele politieke partijen niet zomaar te
laten gebeuren.
Geen vrijwillige
vereffening, houd de politieke dieven!
De machtigste nacht van de Joeltijd was de Midwinternacht, de
langste nacht van het jaar, zelf. Tijdens deze nacht kwamen alle
(voorouderlijke) Geesten vrij. Alle niet-aardse wezens dwaalden dan s nachts
rond. Tijdens deze periode zijn de mensen het kwetsbaarst. Het woord Joel
("Yule" in Engels) zelf is oeroud en zou "wiel" betekenen; of zelfs "tijd van
vreugde", "jaardraaiend", "tijd van offer", of misschien "blinde (donkere)
tijd". Dit is de nacht waarop het Joelblok zou moeten worden gebrand in een vuur
dat dertien heilige nachten lang zou moeten branden. Dit is de nacht waartijdens
de heiligste eden werden gezworen! Het was verstandig om tijdens deze nacht niet
alleen thuis te zijn. Men kon immers steeds bezoek van bijvoorbeeld Trollen
verwachten en dan nog in het beste geval de Doden. 
Men kon men zich dus het best bezighouden
met goede dingen en slechts met lof spreken over elkander!
De Wilde Jacht kon soms ook een vrouwelijke aanvoerder hebben.
Deze wordt Perchte, Berchte, Holle of Holda genoemd! Deze zou de godin Frigga
voorstellen. Tijdens volksomlopen in Zuid-Duitsland lopen er Perchten rond. Dit
zijn gemaskerde jongelingen die monsters of dieren voorstellen. Men had mooie
vriendelijke Perchten alsook lelijke slechte Perchten. De mooie Perchten deelden
geschenken uit terwijl de kwade Perchten wild heen en weer sprongen. Deze kwade
Perchten konden ook veel goeds met zich meedragen. Hoe luider zij schreeuwden en
wilder zij rondsprongen, hoe groter de zegen dat men ontving. 
De kransen werden wederom uit groene takken of zelfs uit
stro vervaardigd. Daarin werden kaarsen gezet. De krans stelt het Jaarwiel voor,
de kringloop van de Zon. De Joelkrans werd verder versiert met vruchten, noten
en ook met houten staafjes met daarop Runeninscripties. Deze bevatten dan wensen
voor het komende jaar. Soms werden deze kransen ook in ijzer gemaakt met een
bladerenmotief. Daarop stonden dan de Sibbetekens van de familie. Dit was als te
ware het een Sibbe-Joelkandelaar. De kransen werden dan op de laatste nacht van
de Joeltijd verbrand. Traditioneel gezien werd de oude vlam onder in een
Joelkandelaar door het oudste lid van de Sibbe gedoofd. Net daarna zal het
jongste lid der Sibbe de kaars bovenop de Joelkandelaar weer aansteken. Zo werd
ook het licht in de Sibbe herboren.
