- Om een faillissement af te wenden, moet de NMBS zwaar besparen. In
totaal worden 193 treinen geschrapt. Dat zijn er minder dan de 302 die eerder
voorzien waren. In dat geval zouden er 6.000 reizigers getroffen worden, nu zijn
het er maar 2.800. Een en ander heeft ook zijn weerslag op het personeel.
Volgens de vakbonden verdwijnen er zeker 1.000 banen: Er is geen enkel bedrijf
dat zoveel banen schrapt zonder dat er acties komen. Er staat de weerloze
pendelaar dus weer een hoop spoorellende te wachten.
Heilige
huisjes Waarom blijft de dure top buiten schot?, vraagt
spoorwegjournalist Herman Welter zich af (www.deredactie.be). Dat geldt voor
alle bedrijven van de spoorgroep: de NMBS-Holding, operator NMBS en Infrabel. De
spoorgroep telt drie raden van bestuur, drie gedelegeerd bestuurders, tien
directeurs-generaal met ieder een maandwedde van circa 34.000 euro bruto én een
legertje general managers en managers. Alles netjes verdeeld onder de
traditionele partijen. Jannie Haeck, voormalig kabinetschef van Johan
Vandelanotte (SP.a) leidt de holding (goed voor ruim 484.000 euro per jaar).
Marc Descheemaeker (van VLD-signatuur) kreeg de NMBS (en 441.000 euro per jaar).
Infrabel ging naar de PSer Luc Lallemand (485.000 euro per jaar). Over naar de
raad van bestuur. Bij Infrabel werd Cristine Vanderveeren (CD&V) voorzitter,
bij de NMBS Holding Jean-Claude Fontinoy (MR) en bij de NMBS Laurence Bouvy
(PS). Wie wil besparen, weet meteen waar nog wat geld te rapen
valt.
Graaicultuur Niet gehinderd door veel kennis,
wordt de NMBS door politici mismeesterd, geplunderd en naar het bankroet geleid,
net zoals dat met Dexia en de Gemeentelijke Holding gebeurde. Alleen de kiezer
kan hen voor hun onkunde en wanbeleid ter verantwoording roepen. Intussen moet
de NMBS de peperdure top afslanken en zorgen dat de treinen weer stipt rijden,
zegt Welter: De raad van bestuur moet van de NMBS-directie klip en klaar eisen
dat ze eerst de torenhoge kosten van de loodzware top en de bureaucratie
significant vermindert. Pas daarna kunnen eventuele ingrepen in de
dienstverlening aan de orde komen. De bestuurders moeten voor ogen houden dat de
service de jongste jaren steeds slechter is geworden. En daar zijn we het
volmondig mee eens.
Zaterdag overleed Etienne "Tino" Roegiers als gevolg van een slepende doch heel moedig gedragen ziekte. Toch kwam zijn overlijden nog vrij onverwacht. Tino werd geboren in een groot gezin op 30 oktober 1934 en werd dus net geen 77 jaar oud. Hij was een geboren en getogen Gentenaar maar verhuisde later naar Poesele, de kleinste deelgemeente van Nevele. Beroepshalve was hij technieker en verkoper. Hij bracht voor zijn werk heel wat tijd door in het buitenland (o.a. Turkije). Na zijn pensionering maakte hij samen met zijn echtgenote Judith "Jo" Mercelot nog heel wat mooie en verre buitenlandse reizen. Na zijn thuiskomst wist hij hierover heel enthousiast verslag uit te brengen.
Tino was al van in zijn jeugd en in feite zijn hele leven lang actief betrokken bij de brede Vlaamse Beweging. Partijpolitiek was niet echt zijn ding. Hij liep niet altijd even hoog op met de "Vlaamse verkozenen des volks". Hij was soms persoonlijk flink ontgoocheld in bepaalde mensen maar raakte niet ontmoedigd. Desondanks was hij medeoprichter en bestuurslid van het Vlaams Blok / Vlaams Belang in Nevele. Hij was ook kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 en van 2006. Tino was een Vlaams-nationalistische militant op wie je nooit vergeefs beroep deed. Hij was recht-door-zee, kordaat, streng voor anderen maar in de eerste plaats voor zichzelf. Nog voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 kondigde hij zijn afscheid aan als bestuurslid van Vlaams Belang, afdeling Nevele. Hij toonde zich wel nog bereid om als kandidaat op de lijst te staan en mee te werken aan de verkiezingscampagne maar was tevens van oordeel dat de jongeren nu maar eens aan de kar moesten trekken.
Daarna ging hij actief medewerken aan "Vlaanderen Vlagt". Dit soort acties was hem werkelijk op het lijf geschreven. De onvoorwaardelijke zelfdiscipline en de gedrevenheid van wijlen Yvan Mertens spraken hem ten zeerste aan. Bescheiden als hij was en liefst op de achtergrond, ging hij meevlaggen zowel in binnen- als buitenland. Op de verre tochten was hij vaak de onvermoeibare bestuurder van de mobilhome waarmee "Vlaanderen Vlagt" er op uit trok. Het was tijdens een Ronde Van Zwitserland dat hij ter plaatse geheel onverwacht in een ziekenhuis moest opgenomen worden. Even later volgde de harde diagnose. Hij moest zich neerleggen bij het onvermijdbare en nam een paar maanden later node afscheid van deze organisatie.
Tino was één van die vele onbaatzuchtige en vaak anonieme Vlaams-nationalistische militanten die veel opgeofferd hebben voor hun idealen en hiervoor slechts weinig teruggekregen hebben. De meesten van hen zijn intussen jammer genoeg weggezonken in een soort collectieve vergetelheid. Het is aan ons om ervoor te zorgen dat zij niet vergeten worden. Zo was het tekenend voor Tino dat ik eigenlijk nergens een foto van hem kon terugvinden, noch in mijn persoonlijk archief, noch op het internet. Uiteindelijk vond ik nog een foto van de 3 kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000. Tino is de man rechts op de foto.
Het Vlaams Belang afdeling Nevele betuigt haar medeleven aan zijn echtgenote Jo, hun drie kinderen en zeven kleinkinderen want zij verliezen een bekommerde echtgenoot, vader en grootvader.
Olaf Evrard
Voorzitter Vlaams Belang, afdeling Nevele
De uitvaartplechtigheid zal plaatsvinden op zaterdag 22 oktober om 08u30 in de aula van het crematorium "Westlede" (Smalle Heerweg 60 te Lochristi). Samenkomst in het crematorium om 08u15.
Provincie bevestigt komst doortrekkersterrein aan domein Puyenbroeck
In de provincieraad van 12 oktober stelde Marc Joris
vragen over het doortrekkersterrein van woonwagenbewoners in het provinciaal
domein Puyenbroeck.
Uit de notulen van de deputatie blijkt dat perceel
13 te Wachtebeke Puyenbroeck ter beschikking wordt gesteld als pleisterplaats
voor doortrekkende woonwagenbewoners.
Het Vlaams Belang hoopt voor
Puyenbroeck dat deze beslissing nog teruggedraaid kan worden. Die maatregel zal
nefast zijn voor het imago en het toeristische karakter van Domein Puyenbroeck.
Binnen de kortste keren zou Puyenbroeck dezelfde negatieve reputatie kunnen
hebben als De Ster in Sint-Niklaas. Men kan een storm van protest verwachten van
de campingbewoners en van de buurtbewoners. Die zullen dan die pleisterplaats
natuurlijk niet kunnen tegenhouden. Ze zullen ongetwijfeld platgeslagen worden
met politiek correcte dooddoeners over onverdraagzaamheid, racisme, xenofobie,
misschien zelfs Romafobie, het nieuwste woord in de newspeak van George
Orwell. Het provinciebestuur zal ongetwijfeld zijn zin kunnen doordrukken, zoals
besturen in België dat meestal kunnen. Maar het zal de mensen niet kunnen
dwingen nog naar Puyenbroeck op bezoek te komen, of er nog te komen kamperen. Ik
hoop dat iedereen zich de negatieve ervaringen met de barbecuestellen op de
parking nog herinnert. Die werden binnen de kortste keren door vreemdelingen
ingepalmd en gemonopoliseerd. Omdat men daar niet tegen kon of durfde optreden,
koos men voor de gemakkelijkste weg: de barbecuestellen werden discreet
verwijderd. De negatieve uitstraling van die pleisterplaats zal natuurlijk
niet beperkt blijven tot Puyenbroeck zelf. De gemeente Wachtebeke zal ook met
een flink deel van de problemen opgezadeld worden.
1. Heeft de deputatie
een gefundeerde schatting gemaakt van de impact van deze pleisterplaats op het
toeristische karakter van Puyenbroeck? Zo ja, met welke factoren werd daarbij
dan rekening gehouden?
2. Welke maatregelen heeft men genomen om de te
verwachten overlast op te vangen?
3. Worden er extra
veiligheidsmaatregelen getroffen (meer bewakers, uitgebreider
toezicht )
4. Bevindt het bedoelde perceel 13 zich op het eigenlijke
Domein Puyenbroeck? Zo ja, dan betekent dat dat de doortrekkers zich ook
buiten de openingsuren op het terrein zullen bevinden. Men gaat dus zeven dagen
of zeven en 24 uur per dag bewaking en toezicht moeten organiseren. Hoeveel
extra personeelsleden zullen daarvoor aangeworven worden? Wat zal dat op
jaarbasis kosten?
Geen van die vragen werd echt beantwoord, behalve de
laatste: het doortrekkersterrein komt niet op het eigenlijke domein Puyenbroek.
Het ligt zon 150m verder.
De gedeputeerde (Couckuyt CD&V) verweet
het Vlaams Belang dat het alle problemen op een hoop gooide en aan
stemmingmakerij deed. Hij wees erop dat het slechts een doortrekkersplaats was
voor kortstondig verblijf. Hij vond dat het van de verkeerde prioriteiten
getuigde dat het VB de recreatie klaarblijkelijke belangrijker vond dan de
opvang van woonwagenbewoners. Een vreemde reactie. Mag men dan zelfs niet meer
beweren dat in een recreatiedomein een zekere prioriteit wordt gegeven aan
recreatie?
Ondertussen zorgt het nieuws voor de nodige onrust bij de
vaste bewoners van het kampeerterreien. Wordt ongetwijfeld opgevolgd!
Meisje 2 keer overreden, 18 Chinezen lopen voorbij zonder omkijken
Een Chinees meisje in de stad Foshan is donderdag twee keer overreden maar bleef stervend op straat liggen. Niet minder dan 18 voorbijgangers passeerden maar niemand die een hand uitstak. Het tweejarige meisje werd uiteindelijk nog naar het ziekenhuis gebracht maar overleed.
Het bijgesloten YouTube filmpje toont en telt de harteloze voorbijgangers. Uiteindelijk belde een vrouwelijke huisvuilophaler de hulpdiensten en probeerde ze de tweejarige Yueyue rechtop te krijgen. De vrouw riep om hulp en daarop reageerde de moeder van het kind. Die sloot haar stervende dochter in de armen. Yueyue overleed afgelopen zondag aan zware hersenletsels.
Op de beelden is te zien hoe het eerste aanrijdende busje even vertraagt als de voorste wielen over het meisje zijn gepasseerd, maar vervolgens toch verder rijdt. Vermoedelijk wilde de chauffeur, als hij bewust was van de feiten, problemen voorkomen.
Volgens de Shangai Daily liepen er na de eerste aanrijding eerst drie mensen voorbij die geen van allen omkeken. Ze belden zelfs geen alarmnummer. Vooral de eerste voorbijganger, een jonge man, wordt kwalijk genomen dat hij geen hulp bood. Hij had een tweede aanrijding kunnen vermijden.
Even later werd Yueyue nog eens overreden door een tweede busje. Vervolgens kwamen er in de vijf minuten erna, vijftien mensen voorbij die allemaal naar haar keken, maar geen hulp boden.
Beide chauffeurs zijn intussen opgepakt. Wat er met de onverschillige omstaanders zal gebeuren, is niet bekend. Incidenten als deze zijn in China geen uitzondering.
Sinds professor Max Otte in Duitsland de financiële crisis,
die nu voor onze deuren staat, voorspelde, geldt hij als een van de
interessantste economen in ons buurland. De uitgeschreven tekst van een
interview dat in het voorjaar van 2011 werd afgenomen, werd nu in tekstvorm
uitgeschreven en bij Ullstein Verlag uitgegeven. Een interessant pamflet dat
iedereen die met de materie vertrouwd wil geraken, zou moeten lezen. En
daarenboven handig, vlot leesbaar en vooral beknopt is geschreven: een kleine 50
paginas.
Professor Otte vertrekt van de vorige financiële crisis
die van 2008 en stelt dat de politiek in Duitsland, ondanks
reddingmaatregelen tot 200 miljard euro, niets geleerd heeft. Het financieel is
met name niet doorzichtiger, niet duidelijker geworden. De noodzakelijke
hervorming van de sector is achterwege gebleven. De toxische producten blijven
hun gang gaan. En men blijft de mensen leugens op de mouw
spellen.
Zoals de leugen dat wij met zn allen Griekenland, de
Euro en Europa moeten redden door 110 miljard euro in een reddingsfonds onder te
brengen. Mis, zegt professor Otte, want met deze som zijn Europa, noch
Griekenland, noch de Griekse burger gered. Want het geld vloeit niet naar een
van de genoemde partijen, maar vloeit alleen naar de banken. De Eurocrisis
bestaat niet, wij staan gewoon te midden van een nieuwe
bankencrisis.
Wat
er dringend nodig is, zegt Max Otte, is een fair economisch financieel systeem,
dat het kapitaalinkomen zonder inspanningen zomaar beloont, terwijl loon op een
dusdanige manier wordt belast, dat het voor bedrijven niet meer loont nog mensen
in dienst te nemen. Professor Max Otte neemt met andere woorden de financiële
oligarchie scherp op de korrel. Het zijn deze investeringsbanken en andere
hedge funds die de gewone spaarbanken, de bankensector en de reële economie
overwoekerd hebben en in gevaar brengen. Dat de financiële markten maar niet
gereguleerd geraken, is een verder belangrijk onderdeel van het probleem.
Bloeiende ondernemingen worden door alle financiële investeerders geïnfiltreerd,
leeggezogen en dan voor dood achtergelaten.
Zijn er dan oplossingen, zijn er manieren om
bankencrisissen zoals we die hebben meegemaakt, en momenteel opnieuw meemaken,
te vermijden? Aan de geldzucht van velen zal er allicht niet veel te doen zijn,
dat beseft ook professor Otte. Maar de overheid kan wel een reeks eenvoudige
maatregelen afkondigen, die een en ander in betere en meer zekere banen zouden
kunnen leiden. Professor Max Otte somt er vijf op:
Vaste regels voor het aanleggen van een minimum eigen
vermogen voor alle financiële actoren, die in de plaats moeten komen van de
weinig betrouwbare en zeer manipuleerbare regels van Bazel II en Bazel III.
Daardoor zou het systeem een stuk transparanter en zekerder
worden.
Begrenzing van de maximale grootte van bedrijven voor
financiële dienstverlening. Daardoor wordt hun marktmacht beperkt en wordt de
druk die ze op staten zouden kunnen uitoefenen, ingeperkt.
De
scheiding van spaarbanken en investeringsbanken en de regulering van
bedrijfsmodellen, zoals in 1932 in de Glass-Steagall Act werd voorzien, waardoor
de speculatie van banken met de gelden van hun particuliere en bedrijfsklanten
wordt verhinderd.
De
invoering van een belasting op de financiële transacties, waardoor speculaties
worden belast. Gewone spaarders worden hierdoor niet
getroffen.
De
oprichting van een Europese Ratingagentur, die de macht van de private
Angelsaksische kartels kan breken. Er zijn op Europees vlak meer dan voldoende
economen voorhanden, die deze taak tot een goed einde kunnen
brengen.
Utopisch, zegt u? Misschien, maar een aantal van de
maatregelen komen te dikwijls voor, om er geen aandacht aan te besteden.
Daarenboven is niets doen wat momenteel gebeurt gewoon misdadig. De welvaart
van lokale overheden, maar ook van spaarders, van duizenden werknemers, van
kleine en middelgrote ondernemingen staat op het spel.
Dit
is niet hét grote standaardwerk over financiële markten en over hetgeen
momenteel misloopt. Het biedt wel een interessante inkijk en stelt een aantal
maatregelen voor, waarover van gedachten moet worden gewisseld. Inspirerende
lectuur dus.
Otte, Max, Stoppt das Euro Desaster, Ullstein
Buchverlage GmbH, Berlin, 47 paginas ISBN
9783550088964
