![Omar al-Haddouchi](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00986/Omar_al-Haddouchi_986476d.jpg","Omar%20al-Haddouchi ","null ",200,169);)
We hadden het gisteren al voorspeld: de aankondiging van het nieuwe meldpunt illegaliteit heeft meteen voor felle reacties gezorgd. Directeur Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) noemt het initiatief van het Vlaams Belang volstrekt illegaal en vergelijkt het zelfs met nazipraktijken. En de Europese Commissie formuleert dezelfde afwijzende reactie als onlangs op het meldpunt voor overlast door Midden- en Oost-Europeanen van de omstreden Nederlandse politicus Geert Wilders.
En zo heeft Filip Dewinter precies gekregen wat hij wilde: gratis publiciteit voor zijn verkiezingscampagne. Daarnaast heeft hij de partijen van de federale regering nog wat stof tot nadenken gegeven over het Belgische migratiebeleid. Want ondanks de stappen in de goede richting die het voorbije jaar zijn gezet, zijn we er nog lang niet.
Volgens het CGKR - in deze context een onverdachte bron - is in de periode 2004- 2008 slechts 11 procent van de uitgeprocedeerde asielzoekers daadwerkelijk gedwongen uitgewezen. Jozef De Witte verwijst naar Zweden, waar succes wordt geboekt met een beleid dat veel inzet op het aanmoedigen van vrijwillige terugkeer. Waarom zou dat Zweedse recept ook niet in ons land kunnen werken?
Bob Pleysier, de voormalige directeur van Fedasil en dus een man met recht van spreken, vindt dat België een gedoogbeleid voert. Alleen een verbod op meervoudige asielaanvragen en een actief terugkeerbeleid kunnen echt iets aan de situatie veranderen. De Vlaamse politieke partijen willen wel, maar voor de Franstaligen ligt dit nog steeds gevoelig.
In 2009 zouden in de stad Antwerpen 3530 illegalen zijn gearresteerd. Daarvan werden er 457 (13 procent) opgesloten om te worden gerepatrieerd. Het aantal daadwerkelijke repatriëringen lag nog eens 30 procent lager. Dat is veel te weinig, als je uitgaat van hetzelfde principe als Jozef De Witte: wie hier niet mag zijn, moet weer vertrekken.
Dat alles is door Filip Dewinter nog eens- terecht - onder de aandacht gebracht. Het meldpunt illegaliteit heeft daarbij gediend als een goed gekozen marketinginstrument. Dewinter had het meldpunt amper aangekondigd op Radio 1, en meteen daarna werd de boze reactie van Jozef De Witte al uitgezonden. En Dewinter, die lachte in zn vuistje.
door Lex Moolenaar
bron http://gva.typepad.com/standpuntantwerpen/2012/04/marketingstunt-van-dewinter-is-een-schot-in-de-roos.html
En zo heeft Filip Dewinter precies gekregen wat hij wilde: gratis publiciteit voor zijn verkiezingscampagne. Daarnaast heeft hij de partijen van de federale regering nog wat stof tot nadenken gegeven over het Belgische migratiebeleid. Want ondanks de stappen in de goede richting die het voorbije jaar zijn gezet, zijn we er nog lang niet.
Volgens het CGKR - in deze context een onverdachte bron - is in de periode 2004- 2008 slechts 11 procent van de uitgeprocedeerde asielzoekers daadwerkelijk gedwongen uitgewezen. Jozef De Witte verwijst naar Zweden, waar succes wordt geboekt met een beleid dat veel inzet op het aanmoedigen van vrijwillige terugkeer. Waarom zou dat Zweedse recept ook niet in ons land kunnen werken?
Bob Pleysier, de voormalige directeur van Fedasil en dus een man met recht van spreken, vindt dat België een gedoogbeleid voert. Alleen een verbod op meervoudige asielaanvragen en een actief terugkeerbeleid kunnen echt iets aan de situatie veranderen. De Vlaamse politieke partijen willen wel, maar voor de Franstaligen ligt dit nog steeds gevoelig.
In 2009 zouden in de stad Antwerpen 3530 illegalen zijn gearresteerd. Daarvan werden er 457 (13 procent) opgesloten om te worden gerepatrieerd. Het aantal daadwerkelijke repatriëringen lag nog eens 30 procent lager. Dat is veel te weinig, als je uitgaat van hetzelfde principe als Jozef De Witte: wie hier niet mag zijn, moet weer vertrekken.
Dat alles is door Filip Dewinter nog eens- terecht - onder de aandacht gebracht. Het meldpunt illegaliteit heeft daarbij gediend als een goed gekozen marketinginstrument. Dewinter had het meldpunt amper aangekondigd op Radio 1, en meteen daarna werd de boze reactie van Jozef De Witte al uitgezonden. En Dewinter, die lachte in zn vuistje.
door Lex Moolenaar
bron http://gva.typepad.com/standpuntantwerpen/2012/04/marketingstunt-van-dewinter-is-een-schot-in-de-roos.html
