Vlaams Belang trekt weer ten strijde tegen vreemdelingen. De strategie wordt wel eens anders ingevuld. Vanaf morgen verspreidt de partij pamfletten in de migrantenwijken van een dertigtal steden. De slogan van de actie luidt keer tevreden terug. Opvallend is dat de partij pleit voor de oprichting van een terugkeerfonds voor heimweemigranten. Geld voor migranten? Dat smeekt om een woordje uitleg.
Deze nieuwe campagne richt zich op zogenaamde heimweemigranten, mensen die legaal in ons land wonen maar heimwee zouden hebben naar hun land van herkomst. We mikken op niet-Europese migranten, vooral op Noord-Afrikanen en moslims, maakt senator en Vlaams parlementslid Filip Dewinter duidelijk. Vlaams Belang verspreidt vanaf morgen pamfletten in alle stedelijke wijken waar meer dan vijftien procent migranten wonen. In het pamflet wordt toelichting gegeven over een vlotte en vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst. België heeft alleen aandacht voor massale immigratie en integratie, aldus Dewinter. Wij vragen een tweesporenbeleid met ook aandacht voor remigratie: een vrijwillige terugkeer indien mogelijk, een gedwongen terugkeer indien noodzakelijk. Ik denk dat er veel heimwee is onder migranten. Die mensen moeten gestimuleerd worden en meer mogelijkheden krijgen om terug te keren. In Nederland heeft men een heel apparaat opgezet om die terugkeer te begeleiden.
De campagne richt zich rechtstreeks tot de migrant. Dat is nieuw voor het Vlaams Belang.
Wij hebben die mensen een boodschap te vertellen, een positieve boodschap zelfs. Als je je niet kan aanpassen, als de verschillen in mentaliteit te groot zijn, als je geen werk vindt, dan hoef je je niet slecht te voelen. Je kan vrijwillig terugkeren naar je land. We maken in het pamflet duidelijk hoe dat mogelijk is. België heeft niet veel faciliteiten voor vrijwillige terugkeer, maar we willen die toch propageren. Eigenlijk doen wij wat de overheid zou moeten doen. We tonen de allochtone gemeenschap ook dat wij niet de verschrikkelijke boeman zijn, dat wij ook begrip hebben voor hun problemen. Alleen is onze oplossing anders.
In het pamflet lezen we Vlamingen willen zich graag thuis blijven voelen in hun eigen land, wat door de aanhoudende immigratiestromen nu alsmaar minder het geval is. Nochtans geven verkiezingsresultaten en peilingen aan dat de Vlaming niet meer wakker ligt van het migratieprobleem.
De Vlaming ligt wel nog wakker van dat probleem, maar ik ontken niet dat er een zekere gewenning ontstaat, een soort je men foutisme, want er wordt toch niet naar ons geluisterd. Daardoor ontstaat een witte vlucht. De Vlamingen trekken weg uit de steden. Ik voel dat in Antwerpen.
Gelooft u in het effect van deze campagne of is dit louter een stunt om terug op het voorplan te treden?
Het is een combinatie van beiden. We geven een politiek signaal dat het anders kan en moet. Maar we willen de migranten ook rechtstreeks bereiken om hen tot inzicht te laten komen dat ze hier niet absoluut moeten blijven, dat er ook andere opties zijn. Dit initiatief staat niet los van andere voorstellen. Het heeft geen zin om de achterdeur op een kier te zetten als de voordeur wagenwijd openstaat. De immigratiekraan moet dicht en daarna moet er een tweesporenbeleid gevoerd worden. Assimilatie of terugkeer! Wie hier blijft, moet zich aanpassen aan onze manier van leven, een Vlaming onder de Vlamingen worden en zich niet opsluiten in gettowijken waar men zich soms in Marrakech waant. Als dat niet lukt, moeten migranten terugkeren, vrijwillig of gedwongen.
In het pamflet pleit u voor de oprichting van een terugkeerfonds. U wil een premie uitbetalen aan elke migrant die vrijwillig terugkeert. Dat zal de belastingbetaler niet graag horen.
De belastingbetaler zal dat niet voelen, want wij willen dat geld halen uit de fondsen van ontwikkelingshulp die nu toch veelal in bodemloze putten belanden. Laten we dat geld inzetten om te investeren in vreemdelingen die vrijwillig terugkeren. Kijk, voor migranten is België echt het land van melk en honing. Als er waar is da feestje geroepen wordt, zingt de Turkse en Marokkaanse gemeenschap collectief hier is da feestje. We moeten dus niet naïef zijn, we kunnen hen niet terugsturen met wat leuke woorden. We moeten hen garanderen dat wanneer ze terugkeren er iets tegenover staat. Die premie is natuurlijk alleen bedoeld voor legale migranten die willen terugkeren, niet voor illegalen, uitgeprocedeerde asielzoekers of criminele vreemdelingen. Voor hen geldt de harde hand.
Gelooft u in de slaagkansen van dit voorstel?
Ik zal terzake een wetsvoorstel indienen in de Senaat. Ik denk wel dat de ogen van N-VA, Open VLD en CD&V langzaam maar zeker geopend worden. Zelfs een socialist als Patrick Janssens (burgemeester van Antwerpen, nvdr) schuift zijn discours op richting Vlaams Belang. Deze week sprak hij in de gemeenteraad nog de historische woorden: na 15 juli wordt het wat rustiger in de stad, want dan begint de vakantie-uittocht richting Noord-Afrika. Een uitspraak die kan tellen maar die ook wel te maken zal hebben met electorale paniek.
Vlaams Belang komt zo wel terug in beeld.
Dat is niet mijn eerste bedoeling. Als ik de voorpaginas van de kranten wil halen, zijn er genoeg manieren te bedenken.
Dan hangt u straatnaambordjes op in Brussel.
Bijvoorbeeld (lacht, nvdr). Je hebt het cordon sanitaire, maar ook het cordon médiatique. Het is voor ons niet eenvoudig om door te breken in de media. Wij moeten origineler en krachtiger uit de hoek komen dan de andere partijen.
Anderzijds kan u niet ontkennen dat uw partij in een neerwaartse spiraal zit.
We wisten dat er ooit een einde zou komen aan onze groei. Vlaams Belang bewijst wel dat ze een blijver is in de politiek. We halen nu volgens de laatste peiling 11,5 procent, niet goed genoeg, maar wel voldoende om aan politiek te doen en invloed uit te oefenen. Ik kan niet ontkennen dat Vlaams Belang niet langer de monoliet is van weleer. Wie ruzie maakt, verliest. Maar er zijn verzachtende omstandigheden. Partijen die winnen, hebben geen cohesieproblemen. En Vlaams Blok kende alleen maar overwinningen.
Wordt Vlaams Belang niet te veel geassocieerd met de Antwerpse fractie van de partij?
Qua zichtbaarheid zijn het bijna allemaal Antwerpse spelers die het mooie weer maken. Daar moeten we op relatief korte termijn aan werken. Helaas hadden we de voorbije 3 jaar niet de luxe om nieuwe boegbeelden te lanceren omdat we vooral de interne crisis moesten bezweren. En dat kon alleen onder leiding van de oude getrouwen. Nu is het wel aan ons om de fakkel door te geven.
Nu federale verkiezingen om de hoek loeren, ontbreekt de tijd om nieuwe mensen te lanceren.
Dat klopt. Als er in oktober verkiezingen zijn, kunnen we niet experimenteren. Een generatiewissel moet je voorbereiden op een termijn van 1 à 2 jaar. Dat is niet simpel in dit land.
Liever geen verkiezingen in oktober?
Ik heb geen schrik van verkiezingen, maar ik vind dat die niets zullen oplossen. Waarom? Omdat men één alternatief niet uitgeprobeerd heeft. Men heeft een jaar lang gepalaverd zonder resultaat. Dan moet men het failliet van België durven vaststellen. Ik verwijt Bart De Wever en zijn N-VA dat ze die ultieme stap niet durven zetten hoewel de splitsing van het land wel hun eerste programmapunt is. N-VA moet naar de onderhandelingstafel trekken met de Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur. Ik zeg u dat Di Rupo, Onkelinx en Reynders dan binnen de 24 uur akkoord gaan met de eisen die op tafel liggen.
N-VA houdt wel al lang het been stijf.
Dat heeft te maken met de hete adem van Vlaams Belang in de nek van N-VA. N-VA beseft zeer goed dat onze partijen communicerende vaten zijn. Als N-VA de richting opgaat van de Volksunie, is ze reddeloos verloren. Bart De Wever heeft een gigantisch Hugo Schiltz-complex. Hij herinnert zich het Egmontpact nog goed en wil niet diezelfde fout maken.
Wordt u het nooit moe om altijd dezelfde themas aan te halen?
Zeker niet. Je moet blijven kloppen op dezelfde nagel en doen waar je goed in bent. Onze eisen i.v.m. vreemdelingen of Vlaamse onafhankelijkheid kunnen maar succes hebben als je blijft volharden.
(Paul Cobbaert)
