Oproep tot een Vlaams-republikeinse frontvorming door Bruno Valkeniers!
Open brief aan Bart De Wever
16 oktober 2010
Door -
Bruno Valkeniers
Als we nu eens het bord écht schoon zouden vegen, Bart
Geachte heer De Wever,
Beste Bart,
Ruim vier maanden oud is de Belgische regimecrisis, een hilarische maar ook pijnlijke vertoning waarin men je nu de kepi heeft opgezet van clarificateur, een verduidelijker. Alsof de toestand niet duidelijk genoeg is. Want geef toe: ondanks de vindingrijkheid van het Hof heeft er nooit veel perspectief in de (pre) formatie gezeten, de mislukking stond in de sterren geschreven. Dat ligt aan de complexiteit van de Belgische constructie, dankzij eerdere onderhandelingen uitgewoekerd tot een institutioneel gewrocht dat in Europa zijn gelijke niet kent. Fundamenteel ligt het echter ook aan de verschillende uitgangspunten tussen Vlamingen en Franstaligen: de eersten zijn vooral op zoek naar goed bestuur en nieuwe structuren, de laatsten willen koste wat kost België redden, met de daaraan verbonden voordelen, zeer slim als solidariteitsmechanismen voorgesteld.
De impasse is groter dan ooit, gewoonweg omdat nu de echte motieven pas duidelijk worden: de PS-staat zal nooit dulden dat de Vlaamse melkkoe een eigen stal gaat zoeken, de melk zal altijd via een kunstig buizenstelsel naar het Zuiden vloeien. We hebben bovendien in het verleden onze democratische meerderheid verkwanseld, waardoor we in elke onderhandeling bij voorbaat in een 2-tegen-1-situatie uitkomen, Brussel en Wallonië tegen Vlaanderen. Tenslotte worden rechtmatige en grondwettelijk gewaarborgde principes (zoals onze territoriale eenheid en de splitsing van BHV) op de helling gezet en als pasmunt gebruikt voor nieuwe francofone eisen. Die analyse is in de Vlaamse beweging allang gemeengoed geworden.
Ondertussen zijn de staatsdragende partijen, die België al meer dan anderhalve eeuw in stand houden, van de 13-juni-schok bekomen, en wordt het tegenoffensief voorbereid. De Franstalige pers is al gaan snuffelen in het oorlogsverleden van je familie, maar daar zal het niet bij blijven. De idee wint veld dat er, ondanks piekende peilingen, ook met jullie, caractériels, niet te praten valt en dat men eindelijk weer met redelijke mensen aan tafel moet gaan zitten. Dat moet toch een belletje doen rinkelen: zo werd ook het cordon rond mijn partij opgetrokken. Niet om het vermeende racisme, maar omwille van onze radicale houding tegen het Belgisch establishment: met ons viel dus niet te praten.
In de marge van deze politiek-strategische spelletjes voltrekt zich echter nog iets anders. De Vlamingen beseffen dat ze hun tijd aan het verliezen zijn, en dat de N-VA in de Wetstraat niets zal kopen met haar overwinning. De grondstroom loopt niet naar Brussel, maar van Brussel weg, ze is middelpuntvliedend. De mensen worden het gepalaver beu, ik hoor het elke dag, ik lees het op de blogs. Je hebt nu uiteindelijk zowaar een compromis uit de mouw geschud, terwijl het woord compromis in brede Vlaamse kringen een scheldwoord is geworden, ik verwijs bijvoorbeeld naar de 11-juli-toespraak van Jean-Pierre Rondas (Suïcidale dialoog en rotte compromissen).
Ook geduchte politologen zoals Bart Maddens hebben de slotsom al gemaakt: een compromis-op-zijn-Belgisch krijg je in Vlaanderen aan de straatstenen niet meer verkocht, de publieke opinie is definitief aan het kantelen. Daarom had je ook geen andere keuze dan de teller op nul te zetten of het bord af te vegen. Maar wat, als we dit laatste gezegde eens wat radicaler gaan opvatten: niet alleen het bord schoon vegen, maar ook het klaslokaal verlaten en die oude school, het permanente heropvoedingsinstituut voor Vlamingen, dat België heet, vaarwel zeggen? Is de tijd nu niet gekomen om echt aan iets nieuws te beginnen, een republikeins project voor alle Vlamingen, gebaseerd op vrijheid, échte democratie, rechtvaardigheid, sociale billijkheid en identitair zelfbewustzijn? Een samenleving met een sterk sociaal weefsel, die de in België onbeheersbaar geworden problemen rond migratie, criminaliteit en (on)veiligheid ook echt durft aan te pakken?
Stop dan met de sfinx van de Wetstraat te spelen, beste Bart, en trek de strekker echt uit. Nieuwe onderhandelingen of zelfs nieuwe federale verkiezingen zullen de impasse niet doorbreken. Ga voor een nieuw, jong, zelfstandig Vlaanderen, niet voor een opgelapt Belgisch wrak met een vervalste teller. Daarvoor moeten krachten gebundeld worden. De wig tussen onze beide formaties vormt de levensverzekering van het Belgische status-quo, dat weten ze verdomd goed aan de andere kant. Zoals het Latijns spreekwoord zegt: duobus litigantibus, tertius gaudet,- vrij vertaald: zolang het water tussen N-VA en het VB diep blijft, is het feest bij onze tegenstrevers.
Ik wil je daarom, als voorzitter van het Vlaams Belang, oproepen om bredere einders te verkennen. Samen zouden we, met wederzijds respect voor onze eigenheid, eens vrijmoedig moeten onderzoeken wat ons bindt, met het oog op een Vlaams front dat de ordelijke opdeling van het oude België voorbereidt. Ik weet heel zeker dat de basis, jouw mensen én de onze, daar naar snakken. Want hoe je het ook draait of keert : ooit moeten alle partijen langs Vlaamse kant hun positie bepalen ten aanzien van een Vlaams-republikeins samenwerkingskartel dat, niet bezwaard door domme vetos, ordelijk maar daadkrachtig de opdeling van België en de stichting van de Vlaamse staat kan begeleiden.
Dankzij mijn partij zijn de termen boedelscheiding, ordelijke opdeling, onafhankelijkheidsverklaring en Vlaamse republiek niet langer taboe, maar tot het publiek debat en het mediadiscours gaan behoren. Toch eisen we het monopolie er niet van op, maar zien ze daarentegen als de vertaling van een brede grondstroom in Vlaanderen. Een Belgische coalitie, welke dan ook, met bijbehorende compromissen, wordt met de dag minder relevant. Het gezamenlijk uittekenen van een pad naar Vlaamse natievorming des te meer.
Met de NV-A kun je praten was de slogan van een campagne waarmee je vorig jaar nog uitpakte. Ik parafraseer dat even en zeg: Met ons kun je praten. Hoewel je als Belgische informateur met nagenoeg iedereen hebt gepraat, zijn de enigen die je toen niet hebt geconsulteerd, zeker ook de enigen waarmee je wél kunt praten over jouw eigen ideaal van een vrij en onafhankelijk Vlaanderen. Laat het B-plan een A-plan worden en laten we gezamenlijk de Vlaming een eigen republikeins project aanbieden dat welvaart en welzijn beoogt in een hoog ontwikkelde Europese autonome natie.
En mocht je dan toch blijven kiezen voor het Belgische geknutsel, dan ga het je goed, Bart. Dan ga ik met mijn partij verder de weg waar we elkaar vroeg of laat toch weer zullen tegenkomen. Want de geschiedenis leert dat België weldra geschiedenis is.
Gunk TV toont het debat tussen Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Abu Imran (sharia4belgium); Het debat welke overal reeds werd afgelast daar men er geen enkele locatie voor kreeg toegewezen. zie het debat in bijlage>>
Vlaanderen word meer en meer geteisterd door roma. Een bevolkingsgroep die afkomstig is vanuit Indië doch echter enkele eeuwen bleef zwerven in Oost-Europa. Onder deze roma zitten heel wat groepen die leven van diefstal. In bijlage kan je de werkwijze zien hoe die zigeuners hun boodschappen doen.
Gisteren gelachen in de Kamer: de NVA wil geen stemming over BHV, ze willen WdB... verder laten onderhandelen over BHV.
Toegegeven, de entourage van Sa Majesté heeft verbeelding: na drie jaar informateurs, préformateurs, formateurs etc... werd nu een koninklijke clarificateur aangesteld. Hilarisch gewoon. Ook sterk is dat de Zijne Majesteit er in geslaagd is Ward de Bever voor deze taak te lijmen. Deze spruit uit een door-en-door Vlaams nest is nu opdrachthouder van... het Belgisch koningshuis.
Benieuwd wat hij van dat jobke terecht brengt. Wellicht niets, maar op een weekske komt het nu ook niet meer, WdB is al vier maanden (Kamerverkiezingen juni 2010) bezig onze kostbare Vlaamse tijd aan het verliezen. Wat zeg ik: drie jaar bezig (Kamerverkiezingen 2007). Wat zeg ik: zes jaar bezig (verkiezingen 2004 met zijn zogenaamd 'Vlaams kartel').
Die knaap kost ons minstens 6 miljard euro per jaar. En - met zijn medeweten - enige tienduizenden Nouveaux Belges, ook per jaar.
Noot: wat wordt de benaming van de volgende pipo die door de koning wordt aangesteld? Vérificateur? Vidangeur? Poubelleur? Eboueur?
VGC toont totale desinteresse voor Vlaams-Brusselse senioren.
Weerzinwekkend Vlaams bejaardengetto Koekelberg: VGC toont totale desinteresse voor Vlaams-Brusselse senioren. De VGC (Vlaamse Gemeenschap Commissie) weigert interpellatie Vlaams Belang over zorgcentrum Koekelberg te agenderen De plannen voor een Vlaams woonzorgcentrum in de voormalige gebouwen van de KUB in Koekelberg vallen niet in goede aarde bij de Franstaligen. Zowel de burgemeester van Koekelberg (MR), als de PS en Ecolo hebben al hun afkeuring laten blijken.
De burgemeester van Koekelberg zelfs op een nogal grove manier, door te spreken over een weerzinwekkend bejaardengetto.
Het woonzorgproject een meer dan noodzakelijk gegeven in Vlaams Brussel werd door de VGC mee voorbereid. Het hele plan dreigt nu in het water te vallen omdat de burgemeester van Koekelberg de nodige vergunningen wil weigeren, en ook de Brusselse Hoofdstedelijke Regering blijkbaar via het BBP nog roet in het eten kan en wil gooien. Staatssecretaris Kir liet zich alvast in die zin uit. Volgens hem moeten er sociale woningen en crèches komen. Kortom: zaken die de gemeente wel nodig heeft. Ze stellen dus dat de gemeente geen nood heeft aan Vlaamse bejaardenzorg, waarbij de ware motieven voor het Franstalig verzet meteen duidelijk zijn: de Vlamingen verder uit Brussel wegpesten.
Omdat deze problematiek van primordiaal belang is voor de Brusselse Vlamingen, diende het Vlaams Belang hierover een interpellatieverzoek in voor de plenaire vergadering van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Opvallend: Vlaams Belang was de enige partij die hierover wou interpelleren. Voor de andere Vlaams-Brusselse partijen zijn onze senioren blijkbaar van generlei waarde meer. Of zien zij geen graten in deze geciviliseerde vorm van etnische zuivering, door het wegpesten van de Vlamingen uit hun eigen stad?
Het Uitgebreid Bureau van de VGC weigerde categoriek om de interpellatie hieromtrent te agenderen voor de plenaire vergadering van volgende week. Vlaams Belang vindt zulks totaal onaanvaardbaar. Meer en meer gedraagt de VGC zich in Brussel als een bestuursniveau voor alle mogelijke bevolkingsgroepen in Brussel, behalve de Brusselse Vlamingen zelf. De toekomst van onze Vlaams-Brusselse senioren - nochtans een niet onbelangrijk deel van de Brusselse Vlamingen en hun recht op verzorging in eigen taal, zijn voor CD&V, VLD, NVA, Groen en SPa blijkbaar niet eens een ernstig debat meer waard.
Vlaams Belang laat het hier echter niet bij. Tijdens de beleidsverklaring van het VGC-college volgende week zal fractievoorzitter Dominiek Lootens uitgebreid tussen komen over de ronduit schandalige houding van Pivin en de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, en de laffe ongeïnteresseerde houding van de VGC ter zake.
Ook Europese Commissie roept Vlamingen uit tot grootste sponsors van de EU
Ook Europese Commissie roept Vlamingen uit tot grootste sponsors van de EU
Vorig jaar reeds maakten de Europese parlementsleden Frank Vanhecke en Philip Claeys (Vlaams Belang) bekend dat in 2008 van alle Europeanen de Vlamingen met 286 euro per jaar het meest betaalden aan de Europese Unie. Op dat ogenblik stond België als geheel nog op de tweede plaats, na Nederland.
Vandaag maakt de Europese Commissie de nieuwe cijfers voor 2009 bekend, en daaruit blijkt dat België nu onbetwist op kop staat. Aangezien de fiscale opbrengsten in België vooral van Vlaanderen komen, zijn de Vlamingen nu dus ook door de Europese Commissie uitgeroepen tot topsponsors van de EU. De trend wordt alleen versterkt.
Opmerkelijk is dat er in de Vlaamse kranten weer meteen gezwaaid wordt met 'terugverdieneffecten', die echter nooit met bewijzen gestaafd worden, enkel met gokwerk. Indien de EU zoveel opbrengt, waarom klaagt Brussel dan over chronische geldnood? Het is bijvoorbeeld absurd om de uitgaven voor de lonen van de Eurocraten als 'opbrengst' voor België te beschouwen, aangezien zij daarop nauwelijks belasting betalen en een enorm bedrag meteen overschrijven naar hun thuisland...
'Op een ogenblik dat onze uitkeringen en pensioenen te laag zijn en onze belastingen veel te hoog, en men op zoek wil naar 25 miljard euro besparingen, is het onhoudbaar dat de Vlamingen niet alleen de hoofdsponsors van de Belgische staat, maar ook nog eens van de Europese Unie zijn', zo klinkt het bij Vlaams Belang.
Het lijdt overigens geen twijfel dat Nederland, met zijn nieuwe centrum-rechtse regering, zijn korting nog aanzienlijker zal willen maken. Het Vlaams Belang wil dat België, net als de Nederlanders, een politieke korting van minstens een half miljard euro afdwingt, wat een begrenzing geeft tot een bijdrage van maximaal 200 euro per Vlaming per jaar.
De Taliban hebben in Pakistan drie buitenlandse christelijke hulpverleners ontvoerd en vermoord. Hun levenloze lichamen zijn afgelopen woensdag gevonden. Vijf of zes hulpverleners raakten gewond. De hulpverleners werkte in de stad Mingora in de door overstromingen geteisterde Swat-vallei.
De Taliban willen goede sier maken door hulp te geven. Ze hebben de bevolking gewaarschuwd niet samen te werken met buitenlandse hulporganisaties en gedreigd deze organisaties aan te vallen. Om geen paniek te veroorzaken onder andere hulpverleners heeft het Pakistaanse leger het nieuws stil gehouden. De Pakistaanse mensenrechtenorganisatie Life for All meldt dat christenen achtergesteld worden bij de hulpverlening, ook in VN-kampen: Christenen krijgen geen tenten, schoon water of eten. We hebben al geprotesteerd bij VN-organisaties, maar tot nog toe heeft niemand gereageerd op onze klachten.
Het Wilders-proces in Amsterdam is nog niet achter de rug, of de man moet alweer voor de rechter verschijnen. Volgende week woensdag in Den Haag. Imam Fawaz Jneid diende klacht in omdat hij te zien is in Wilders film Fitna. De imam van de beruchte As-Soenah moskee eist een schadevergoeding van 55.000 euro. Omdat zijn portretrecht werd geschonden. Een beetje gek, want Wilders toonde in zijn film een stuk uit een Netwerk-interview dat nogal wat stof deed opwaaien.
Én omdat naar eigen zeggen zijn goede naam en eer is aangetast. Vooral over dat laatste valt wel wat te zeggen. Laten we imam Fawaz maar even aan het woord: O Allah, bezorg Theo Van Gogh een ziekte die door alle bewoners van de aarde niet kan worden genezen. Hij zou daarvoor tevergeefs naar de dood verlangen en treft het niet. O Allah, verblind het zicht van Ayaan Hirsi Ali zoals u haar hart hebt verblind. O Allah, verblind haar zicht, O Allah bezorg haar hersenen een kanker. O Allah, bezorg haar een tongkanker. Geef toe, dat die snode Wilders zomaar de goede naam en eer van de brave imam Fawaz te grabbel gooit, kan niet ongestraft blijven
Hoe de toestroom van Oost-Europese gelukzoekers ons sociaal systeem onder druk zet
Wij zijn het beloofde land. Voor Oost-Europese gelukzoekers die met valse papieren aan verblijfsvergunningen geraken en daarna meteen naar het OCMW stappen. Achter het toenemende aantal Bulgaarse, Slowaakse en Roemeense nummerplaten in onze straten, schuilt een verhaal van fraude, mensenhandel, economische exploitatie, huisjesmelkerij en misbruik van de sociale bijstand. De draagkracht van ons systeem is overschreden. Verslag van de beruchte Belgiëroute. Een nachtwinkel in het centrum van Gent. Achter de toonbank staat een Bulgaar. Hij baat de zaak in zijn eentje uit, zo lijkt het toch. Maar uit het aandelenregister blijkt dat de winkel door meer dan twintig vennoten wordt gerund. Elk hebben ze een handvol aandelen. Met ruim twintig man leven ze van één nachtwinkel. Wat verderop: een kruidenierszaak. Ook Bulgaars. De schappen zijn half leeg. De kassier hangt verveeld in zijn deurpost. De zaak is in een jaar tijd al verschillende keren van uitbater gewisseld. Net zoals het Bulgaarse café om de hoek. Wie in Gent woont of er regelmatig vertoeft, zal het ongetwijfeld zijn opgevallen: de stad wordt de jongste maanden overspoeld door Bulgaren. Roemenen, Tsjechen en Slowaken ook, maar vooral Bulgaren. In enkele jaren tijd zijn ze aangegroeid van een paar honderd tot net geen 4.000. Ze zijn daarmee de tweede groep migranten in Gent, net na de Turken. Soms zijn het Roma, maar niet altijd. Je ziet ze overal. Niet alleen in de typische migrantenwijken in de stadsrand. Ook in veel straten in het centrum staan opvallend veel autos met nummerplaten waarop de letters BG prijken. De zoektocht naar het verhaal achter die nummerplaten levert een verbijsterend relaas op. De invasie van de Oostblokkers is lang niet zo onschuldig als ze lijkt. Nogal wat gloednieuwe EU-burgers maken gretig gebruik van het gouden ticket dat het nieuw verworven burgerschap oplevert. Op zich geen probleem. Ware het niet dat het ideaal van het vrij verkeer van EU-onderdanen ook misbruik met zich meebrengt. Steeds meer misbruik zelfs, op grote schaal. Carrousels Er zijn niet alleen de nachtwinkels. Er zijn ook andere ondernemingen, uit de meest uiteenlopende sectoren, die opvallend veel Bulgaren als meewerkend vennoot inschrijven. Voor Bulgaren en Roemenen geldt nog een moratorium op het vrij verkeer van werknemers tot 1 januari 2012. Ze mogen er dus niet in, tenzij ze een knelpuntberoep uitoefenen of zich vestigen als zelfstandige. Dat laatste gebeurt massaal. De bedrijfjes met Bulgaarse vennoten schieten als paddenstoelen uit de grond. In extreme gevallen worden tot 150 vennoten ingeschreven bij zaken die weinig om het lijf lijken te hebben. Dat wekte de aandacht van inspectiediensten, die merkten dat de bedrijfjes vaak niet meer zijn dan vehikels om Bulgaren of Roemenen en hun familie het land binnen te loodsen. De spilfiguren van de carrousels zijn meestal Turken, vertelt Christian Geirnaert, hoofd van de dienst mensensmokkel en mensenhandel bij de Gentse federale gerechtelijke politie. Ze houden hier een reeks vennootschappen draaiende en hebben stromannen die in Bulgarije mensen ronselen. Sukkelaars meestal, met een uitzichtloos toekomstperspectief. De Turken zorgen voor een ticketje België. Lees: een bewijs dat ze ingeschreven zijn als vennoot bij firma X of Y. Of ze leveren een arbeidscontract af van een (valse) onderneming die werkt met knelpuntberoepers. Tegen betaling, uiteraard. Met die papieren trekken de Oost-Europeanen naar de gemeente, waar ze zonder meer een voorlopige verblijfsvergunning krijgen. Die zogenaamde E-kaart (voor EU-burgers) is drie jaar geldig. Na drie jaar wordt die vrijwel automatisch omgezet in een vergunning van onbeperkte duur. Dan is het verblijf in België definitief. Het kan zelfs nog sneller: wanneer die Oost-Europeaan naar de gemeente trekt en zegt dat hij de inténtie heeft in ons land te komen werken, moet hij al een document krijgen dat zijn verblijf gedurende drie maanden geldig maakt, de zogenaamde bijlage 19. Na die termijn moet hij bewezen hebben dat hij zich effectief kan vestigen. Maar uitstel is mogelijk. En beroep indien de gemeente de verblijfsvergunning weigert af te leveren. Bovendien kunnen EU-burgers steeds opnieuw hun intentie kenbaar maken om een activiteit op te starten en dus telkens opnieuw dat bewuste document aanvragen. Uitgestippeld Met die E-kaart of die bijlage 19 op zak gaat het richting OCMW. Vaak nog dezelfde dag. Want daar is het veelal om te doen: het recht op sociale bijstand, dat voor veel Oost-Europeanen de enige reden is waarom België zo aantrekkelijk is. Vreemd, nochtans. Om binnen te komen moeten EU-burgers bewijzen dat ze voor zichzelf kunnen instaan. Om recht te hebben op sociale bijstand moet je dan weer bewijzen dat je hulpbehoevend bent en geen bestaansmiddelen hebt. Dus wat gebeurt er? Die Bulgaar of Roemeen in kwestie wordt meteen nadat hij een verblijfsdocument op zak heeft, uit de vennootschap gezet waarlangs hij was binnengekomen. Of hij wordt ontslagen uit het knelpuntberoep. In de praktijk heeft hij nog geen dag gewerkt. Maar hij kan wel naar het OCMW. Daar kan hij als alleenstaande een leefloon van 740 euro per maand aanvragen. De weg naar het OCMW is dus een uitgestippeld traject, bevestigt Christian Geirnaert. Vaak wordt al in het thuisland met de tussenpersoon overeengekomen dat het op die manier zal lopen. De stroman zet de Oost-Europeaan in feite af aan de voordeur van het OCMW. In ruil krijgt hij een fikse commissie. Vaak komen ze overeen dat de nieuwkomer maandelijks 10 tot 20 procent van zijn leefloon afstaat aan de zwendelaar. Maar in vergelijking met wat hij thuis maar heeft (het wettelijk minimumloon in Bulgarije bedraagt 123 euro, red.), is dat nog steeds een fantastisch perspectief. Gezinshereniging En het gaat nog verder. Eenmaal in ons land kan die EU-onderdaan ook zijn familie laten overkomen. België staat erom bekend een zeer soepel beleid voor gezinshereniging te hanteren. Wie geldige verblijfsdocumenten heeft, kan zonder problemen zijn partner en zijn kinderen jonger dan 21 jaar uit een andere EU-lidstaat overbrengen, of de kinderen uit een vorig huwelijk van de partner (wat blijkbaar vaak het geval is). Oudere kinderen, ouders en grootouders kunnen ook komen, op voorwaarde dat de overbrenger kan bewijzen dat die de voorbije zes maanden financieel afhankelijk waren. Wanneer er regelmatig geld werd overgemaakt bijvoorbeeld. Hij moet ook aantonen dat hij voldoende plaats heeft in huis. Maar hij moet niet bewijzen dat hij ook in België nog voor die verwanten zal kunnen zorgen. Die overgebrachte ouders kunnen op hun beurt hun andere kinderen laten overkomen, als ze op dat moment kunnen bewijzen dat ze voor zichzelf kunnen instaan - wat, gezien de handel in valse arbeidsdocumenten, geen probleem is. En die kinderen kunnen in de toekomst ook weer een partner en ouders uit het thuisland laten overbrengen. En ga zo maar door. België hanteert immers geen cascadeverbod op gezinshereniging. In de praktijk betekent dat dat soms hele families zich komen aanmelden bij het OCMW. Deze in de overige EU-lidstaten ondertussen genoegzaam bekende Belgiëroute legt de gelukzoekers geen windeieren. Turkse Liaison Natuurlijk is dit maar een deel van het verhaal. Niet elke Oost-Europeaan is uit op sociale bijstand. Velen worden effectief door Turkse broodheren tewerkgesteld. Doorgaans in de bouw of de vleesverwerkende nijverheid. Soms correct, maar vaak ook in het zwart en tegen bodemtarieven. Economische exploitatie van de zuiverste soort, zegt Peter Van Hauwermeiren, directeur van de Sociale Inspectie in Oost-Vlaanderen. Die mensen duiken meestal niet op bij het OCMW. Ze hokken samen in kraakpanden en uitgeleefde krotten en worden voor dag en dauw door bestelwagentjes opgepikt. Je vindt ze terug in de plooien van de samenleving. Vrouwen belanden niet zelden in de prostitutie. Op hun beurt ontwikkelen die verstotenen van de samenleving hun eigen parallelle economie met hun eigen vormen van uitbuiting en uitsluiting. Het gaat zo ver dat Bulgaren die zich een beetje hebben opgewerkt, hun kraakpand verkopen of verhuren aan nieuw gearriveerde sukkelaars, zegt Hans Bodyn, coördinator van de Gentse straathoekwerkers. Er circuleren zelfs sleutels van Gentse panden op de markt in Oost-Europa. Ook de strijd aan de onderkant van de economie wordt bitser. De Turkse liaison verklaart overigens waarom Bulgaren vooral naar Gent komen. Doorgaans zijn ze afkomstig van regios die etnische banden hebben met de Turken en waar iedereen Turks spreekt. Het zijn de Turken in Gent die de Bulgaren in eerste instantie hebben aangetrokken. En als eenmaal de weg gekend is, is het logisch dat de migranten andere mensen uit hun dorp of regio aantrekken. Antwerpen ziet veel minder Oost-Europeanen opduiken. Daar zijn het vooral Noord-Afrikanen die hun weg vinden naar het OCMW, via een Nederlands of Spaans ommetje. In Spanje bijvoorbeeld bestaat een zwendel in valse arbeidscontracten, vertelt Peter Moonen, afdelingschef Maatschappelijk Werk bij het Antwerpse OCMW. Met zo een contract op zak komen Spanjaarden van allochtone origine zich aanmelden voor een Belgische verblijfsvergunning. Enkele weken nadien wordt het arbeidscontract opgezegd. Waarna ze bij ons terechtkomen voor een leefloon. In Brussel zijn het dan weer de Roemenen die hun weg naar de bijstand vinden. Roemenen kiezen doorgaans voor steden waar Frans gesproken wordt. Het Brusselse OCMW wilde officieel niet reageren op dit verhaal. Maar Ludo Beck, adviseur-generaal bij de arbeidsinspectie, bevestigt dat ook Brussel geplaagd wordt door een aanzuigeffect op Oost-Europeanen. Waar zitten dan de gaten in ons systeem? Om te beginnen aan de toegangspoort. De gemeenten die de verblijfsvergunningen moeten uitreiken, hebben niet de bevoegdheid de echtheid van de voorgelegde documenten te controleren. Bestaat dat bedrijf wel waarvan de aanvrager vennoot is geworden? Dat mogen ze zich zelfs niet afvragen. Soms hebben we sterke vermoedens dat er iets niet klopt, zegt Marc Demeuleneire, hoofd van de dienst Vreemdelingen van de stad Gent. Wanneer dezelfde firmanaam maar blijft terugkeren. Dan melden we dat aan de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel (DVZ). Dat is de enige instantie die bevoegd is te oordelen of iemands verblijf in ons land volgens de regels is of niet. In geval van fraude kunnen zij de vergunning weer intrekken. Maar in de praktijk gebeurt dat zelden, zegt Demeuleneire. De dienst die de controles op economische migratie binnen de EU moet uitoefenen, is onderbemand. In feite is dat, gezien de Europese mantra van vrij verkeer, ook geen prioriteit. Waar moet je in godsnaam beginnen?, klinkt het op het kabinet van de bevoegde minister Melchior Wathelet (cdH). De flagrante gevallen van fraude, waarover we getipt worden, kunnen we nagaan. Maar veel kleine en grote vissen zwemmen gewoon door. De DVZ heeft om privacyredenen geen toegang tot de kruispuntbank van de sociale zekerheid. We kunnen dus ook niet nagaan welke EU-migrant een leefloon trekt. Niet dat het zoveel zoden aan de dijk zou brengen. Wanneer de DVZ een verblijfsvergunning intrekt, kan de betrokkene dezelfde dag nog een nieuwe aanvraag doen. Op basis van een nieuwe activiteit die hij of zij wil starten. Telkens en telkens opnieuw. Zonder controle op de bewijzen daarvan. Bij de Sociale Inspectie klinkt het met een grote zucht: Het is hier gewoon dweilen met de kraan open. In onze buurlanden ligt dat helemaal anders. In Nederland bijvoorbeeld wordt elke verblijfsaanvraag grondig gecontroleerd door de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Roemenen en Bulgaren hebben een tewerkstellingsvergunning nodig, die ze kunnen aanvragen bij de het zogenaamde Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen. Die instantie controleert de arbeidscontracten. Komt er een aanvraag voor een bedrijf dat ze niet kennen, dan checken ze het handelsregister. Het Belgische argument dat strenger controleren onhaalbaar is binnen de Europese context, gaat duidelijk niet op. Analfabeet Maar onze lakse toegangscontrole is niet de enige reden waarom België zo populair is. De grote aantrekkingskracht gaat uit van onze sociale zekerheid, die - anders dan die van de meeste andere lidstaten - EU-onderdanen volledig gelijkstelt aan Belgen. Iedereen heeft recht op een leefloon, medische zorg of bejaardenzorg, ook al heeft hij in ons land nog geen dag gewerkt. Het gevolg is dat voor nogal wat gelukzoekers onze bijstand een reisdoel op zich geworden is. Bij het OCMW kunnen ze er helaas weinig tegen beginnen. De instelling is gebonden aan haar beroepsgeheim en heeft niet het recht verdachte dossiers te melden aan de DVZ. Ook al weten ze pertinent zeker dat iemand nooit de intentie had in ons land te werken. We zoeken nu uit of we informatie over de carrousels achter de mensen kunnen doorspelen aan het parket en het arbeidsauditoraat, zegt OCMW-voorzitter Geert Versnick (Open VLD). Maar verder kunnen we niet gaan. Wij mogen ons geen vragen stellen over de geldigheid van verblijfsdocumenten. De OCMW-wet en de verblijfswetgeving zijn strikt gescheiden werelden. Het enige waar het OCMW op kan spelen, is de werkbereidheid van de cliënt. Die is naast een geldig verblijfsdocument en het bewijs van behoeftigheid de voorwaarde om een leefloon te kunnen krijgen. Hier hebben OCMWs een zekere beleidsmarge. Je ziet ook dat de ene instelling strenger is dan de andere. Antwerpen heeft de traditie werkbereidheid behoorlijk strikt te interpreteren. Wanneer iemand een job in het thuisland laat staan om hier een leefloon op te strijken, beschouwen wij dat als niet werkbereid, zegt Peter Moonen. We gaan ook na of iemand een serieuze sollicitant is. Gaat hij minstens vijf keer per week solliciteren? Is hij echt gemotiveerd, of gaat het hem enkel om het papier voor het OCMW? Als het antwoord neen is, keren wij geen bijstand uit. Gent heeft het imago soepeler te zijn. De voorzitter heeft nu de ambitie het tij te keren. Gent eist nu ook dat nieuwkomers hun kinderen naar school sturen en dat ze Nederlandse les volgen. Maar het is niet vanzelfsprekend. Het zijn meestal de allerzwaksten die komen. Mensen die analfabeet zijn in hun eigen taal, die weinig troeven hebben op de arbeidsmarkt. De meeste bedrijven hoeven ze niet. Soms zitten ze thuis met zes, zeven, acht kinderen waarvoor ze geen opvang vinden. Die persoon kan wel zeggen dat hij of zij werkbereid is, maar in de praktijk weet je zo dat het nooit zal lukken. Ook hier weer opmerkelijk hoe laks wij zijn in vergelijking met andere landen. De Franse wet stelt dat werkzoekende EU-onderdanen geen recht hebben op sociale bijstand. Ze moeten ook meer dan drie maanden in Frankrijk verblijven. In het Duitse Sociale Wetboek staat letterlijk dat wie Duitsland binnenkomt met als louter doel een beroep te doen op Sozialhilfe, geen bijstand krijgt. Nederland heft uitdrukkelijk de paradox tussen verblijfsrecht en bijstand op: wie een beroep doet op bijstand, riskeert zijn verblijfsvergunning te verliezen, omdat in principe niet meer aan de voorwaarden is voldaan. Je moet langer dan een jaar in Nederland gewerkt hebben, en het moet duidelijk zijn dat je situatie onvrijwillig en tijdelijk is, om toch een recht op bijstand te genieten. Magneet Het zijn grendels die Europa toestaat en die de meeste lidstaten maximaal hanteren. Bij ons is de poort wijd open gezet, zonder na te denken over de gevolgen. Een zoveelste uitwas in het non-beleid rond asiel en vreemdelingen dat hier al jarenlang gevoerd wordt, vindt straathoekwerker Hans Bodyn. Maar het ontstellendste in het verhaal is hoe wij onszelf telkens weer een hak zetten. Door bijvoorbeeld te verbieden dat de betrokken instellingen cruciale gegevens uitwisselen. Daardoor duikelen fraudeurs massaal door de mazen van het net. Met de vingers in de neus. En wij, zegt commissaris Geirnaert, wij staan erbij en kijken ernaar. Geen wonder dus dat ons land wenkt als een magneet. Wie rondkijkt in de straten van Gent, merkt wat dat in de praktijk betekent. Het is de vierde wereld van Oost-Europa die hier neerstrijkt. In de omgeving van de Slowaakse stad Kosice zouden hele dorpen Roma vertrekkensklaar staan richting Gent. Mensen die nog zwakker zijn dan degene die er nu al zijn. Maar de grens is bereikt, klinkt het overal. De draagkracht van ons systeem is overschreden, horen we bij het Gentse en het Antwerpse OCMW. België is vooral aantrekkelijk voor mensen die moeilijk te activeren zijn. De vraag is of we daar zoveel beter van worden.
Zeventig jaar geleden was het geen waar, anno 2010 is het schering en inslag: de Duitsers worden gediscrimineerd. In eigen land, in eigen straat en - bijna - in eigen huis. Door wie? Door moslims, zegt minister van Gezinszaken Kristina Schröder. De 33-jarige dame zegt nog meer: Ik ben al vaak uitgemaakt voor Duitse hoer. En ook op schoolpleinen en in het openbaar vervoer is er sprake van vijandigheid tegen Duitsers.
Volgens haar worden Duitsers steeds meer gediscrimineerd in eigen land. En dat want daar voelden we onze excuustruus al afkomen - zonder voorafgaande discriminatie door Duitsers of christenen.
Ook een linkse vakbond weet hoe laat het geworden is. Die waarschuwde in een blad voor haat tegen Duitse kinderen op scholen waar Turkse en Arabische jongeren een meerderheid vormen.
De burgervader van Berlijn daarentegen vindt het zon vaart niet lopen. Ik wil de zaak niet dramatiseren, zegt die. Alle discriminatie moet worden bestreden: die van vrouwen, van buitenlanders, van homos en van Duitsers. (FM) Probeer dit maar eens duidelijk te maken aan het CGKR
Er is niets te verduidelijken. Dat zei cdH-voorzitster Joëlle Milquet als reactie op de verduidelijkingsopdracht die Bart De Wever momenteel namens de koning uitvoert. Eerder gaf de verduidelijker al aan dat hij de koninklijke opdracht doorgaan met de zeven partijen niet ziet zitten. Een mens vraagt zich af waarmee men momenteel dan eigenlijk bezig is.
Deze namiddag startte het nieuwe politieke werkjaar. Donderdag volgt ongetwijfeld een boeiend actualiteitsdebat, wanneer het Vlaams Belang de hoogdringende behandeling van de BHV-splitsingsvoorstellen zal vragen. Gerolf Annemans: Jarenlang is de N-VA onze bondgenoot geweest bij onze vraag om de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde onverwijld te stemmen. Vandaag halen zij net dezelfde redenen aan als Leterme en Van Rompuy destijds om niét te moeten stemmen. Het zou wel heel straf zijn mocht uitgerekend de N-VA overmorgen tegen de splitsing van BHV stemmen.
Wij vroegen de Vlaams Belang-fractieleider vanmiddag wat hij denkt van de huidige politieke impasse en hoe groot hij de kans op vervroegde verkiezingen inschat. zie in beeld >>bijlage
Jaren geleden lanceerde Di Rupo al de idee om een referendum over het einde van België te organiseren. Het Vlaams Belang juichte dat destijds toe, maar het voorstel van de PS-voorzitter belandde helaas tussen de mottenballen. Opvallend is dat anno 2010 de roep om een plan B vooral bezuiden de taalgrens aan sterkte wint. Dat de Franstaligen na de boedelscheiding zomaar aanspraak zullen kunnen maken op Brussel en zelfs de faciliteitengemeenten, zoals Di Rupo lijkt te denken, is te gek voor woorden. Als de Vlamingen hun zaak op een verstandige manier verdedigen, maakt de door Di Rupo vooropgestelde annexatie van de faciliteitengemeenten geen enkele kans. Bij de ontbinding van een federatie erkent de internationale gemeenschap immers telkens de interne bestuurlijke grenzen tussen de voormalige deelstaten als nieuwe staatsgrenzen. Di Rupo vergat dat wie een erfenis opeist, ook de schulden moet aanvaarden, merkt Guy Tegenbos bovendien fijntjes op in De Standaard. Wie de merknaam België wil, moet de staatsschuld erbij nemen.
Intussen loopt de Franstalige arrogantie de spuigaten uit. De regeringsformatie lijkt definitief begraven. Opnieuw dient de vraag gesteld: wat nu? Indien het andermaal mislukt, lijken we op vervroegde verkiezingen af te stevenen. Daarna kan men het nog eens proberen, zegt politicoloog Carl Devos (Het Nieuwsblad, 11.10.2010). Als het dan weer mislukt moeten we wellicht afscheid nemen van dit koninkrijk. Zelfs al wil de meerderheid dat niet. Een land dat echt niet meer te besturen is verliest zijn bestaansreden.
Het zijn niet de zwervers en daklozen die een onveiligheidsgevoel nalaten!!! Je vult zelf maar in wie dan wel!
Vijftig extra camera's in Centraal Station
ANTWERPEN - Aan de fietsenstalling onder het Koningin Astridplein en elders in het Centraal Station worden binnenkort nog eens vijftien extra bewakingscamera's geplaatst. Die moeten onze veiligheidsdiensten toelaten om nog een preciezer beeld te krijgen van wat er daar gebeurt', zegt NMBS-woordvoerder Paul Van Aelst. Bovendien zal de Antwerpse politie als dat nodig is de beelden van die camera's kunnen bekijken. Dat is nodig, vindt van Aelst, want daklozen en zwervers zoeken geregeld de warmte van het station op. En daar veroorzaken ze een onveiligheidsgevoel, hoewel ze zelden iets verkeerds doen. En ze laten flink wat rommel achter
WENEN - Extreemrechts heeft bij de gemeenteraadsverkiezingen van Wenen grote winst geboekt. Dat blijkt na telling van bijna de helft van de stemmen. De Vrijheidspartij, die sterk gekant is tegen immigratie, zou met bijna 27 procent van de stemmen de tweede partij in de Oostenrijkse hoofdstad worden.
Vijf jaar geleden kreeg de partij in de verkiezingen nog zo'n vijftien procent van de stemmen. De sociaaldemocraten gaan met ruim 44 procent aan kop, hoewel de partij ten opzichte van de verkiezingen vijf jaar geleden enkele procenten inlevert.
De centrumrechtse Volkspartij lijkt de grote verliezer te worden en slechts zo'n dertien procent van de stemmen te krijgen.
