Vrouwen die voortdurend worden aangesproken, lastiggevallen en uitgescholden: in Brussel is het dagelijkse kost. De daders? In bijna alle gevallen allochtone mannen. Dat blijkt uit een ophefmakende reportage die Terzake (VRT) uitzond. Sofie Peeters, een jonge studente aan de filmschool RITS maakte het zelf mee en besloot er een documentaire over te maken. Ze trok met een verborgen camera de straat op en registreerde ongecensureerd (?) de verbale en soms fysieke intimidatie. De geschokte blik van Terzake-anker Kathleen Cools was eigenlijk best wel grappig en sprak ook boekdelen. Op welke planeet leven die (VRT) journalisten eigenlijk? Ver weg van de multiculturele realiteit in elk geval. Het fenomeen dateert heus niet van gisteren. Het Vlaams Belang heeft dat soort praktijken al herhaaldelijk aangeklaagd. Maar links wou het niet zien of horen. Nu de oogkleppen worden afgerukt, is het behoorlijk schrikken.
Vuile hoer
Femme de la rue. Zo luidde de titel van de film. Straatmadeliefje. Veel hoef je in Brussel en andere steden niet meer te doen om voor hoer uitgescholden te worden. Een deftig kleedje volstaat al. Veel slachtoffers willen of durven niet getuigen, maar Sofie Peeters voert toch enkele moedige vrouwen op die de constante pesterijen beu zijn. Ze vertellen hoe ze achtervolgd worden, bespuwd of nageroepen. Voor veel allochtone mannen zijn vrouwen op straat blijkbaar loslopend wild. De vrouw blijft het lustobject van de man, vertelt één van de daders zonder schroom. Eigenlijk moet je als vrouw blij zijn met al die aandacht
Hormonen?
Sommigen zullen het probleem minimaliseren als een uiting van puberaal masochisme. Maar dat is het niét. Dat vrouwen op straat wel eens worden nagefloten door bouwvakkers met een oog voor vrouwelijk schoon, kan je nog onder die noemer klasseren. Maar dit is van een heel andere orde. Lang niet zo onschuldig. Het gaat bovendien niet alleen om allochtone pubers, maar ook om oudere mannen. In het debat dat volgde op de reportage schreef Bart Somers (Open VLD) het probleem toe aan een gebrek aan respect en een verknipte kijk op seksualiteit. Dat klopt, maar waar die verknipte kijk dan vandaan komt, nee, dat durfde Somers niet luidop zeggen Maar daarover meer in een tweede stuk.
Pas u aan of verhuis!
Vrouwelijke slachtoffers vertellen in de reportage hoe ze een soort overlevingsstrategie hebben ontwikkeld om problemen te vermijden. Zet een koptelefoon op, dan hoor je de beledigingen niet. Vermijd absoluut oogcontact met (allochtone) mannen. Stippel een veilige route uit. Draag een lange broek. Een hoofddoek kan helpen. Misschien moet een bijdehandse uitgever een survivalgids voor vrouwen in multiculturele wijken uitbrengen. Dat is ongetwijfeld een gat in de markt. Aanpassen is de boodschap. Of verhuizen. Dat is ook wat Sofie Peeters uiteindelijk gaat doen. Weg uit Brussel. En dat is wat ook De Morgen heeft gedaan. De krant verhuisde de redactielokalen omdat hun medewerkers voortdurend werden lastiggevallen, beroofd of overvallen. De Morgen blijft het geloof in de multiculturele verrijking uitdragen, maar ze kozen wel eieren voor hun geld toen die verrijking voor hun medewerkers wat te veel werd. Tja, naïviteit en hypocrisie zijn nu eenmaal het handelsmerk van links.
