Het festival is verplaatst van een gezellige groene gemeente naar een nieuwbouwwijk waar het op een open plein met dennennaalden plaatsvindt (die worden hier overal gebruikt als grondbedekking). Ze hadden er beter aan gedaan om wat dennen te laten staan. 

Er zijn wat standjes waar lokale artiesten hun gerief verkopen en een aantal marktkramers met zelfgemaakte koekjes en dergelijke. Dan is er de tent waar de kinderen kartonnen vlindervleugels en bloempotjes kunnen beschilderen en vlinders kunnen stempelen. Naast verf  wordt er vooral heel kwistig gestrooid met glitters in alle tinten. De kinderen amuseren zich. Gelukkig had ik een zelfgebakken boterham bij want de ene foodtruck serveert alleen maar vettige kost. Een gesprek is weer makkelijk aangeknoopt met mijn tafelgenote die de organisator van het evenement blijkt te zijn. Natuurlijk kan ik het niet helpen om op te merken dat in Europa het gebruik van glitter net verboden is. Erger is dat ze een tentje hebben met opschrift 'creative campus' dat net het tegenovergestelde demonstreert. De kinderen krijgen allemaal hetzelfde voorgetekende canvas. De leerkracht is een voorbeeld van hoe je niet creatief kan omgaan met kinderen : 'kindjes, neem dit penseel, doop het in het water, neem nu zwarte verf en schilder het hoofd van de vlinder en ga rond de stippen op het lijf... En dat terwijl er maar 5 kinderen zitten waarvan de jongste vier is en natuurlijk nog niet rond de stippen kan schilderen. Aan een andere tafel wordt er al even creatief met klei gewerkt. Arme kinderen hier...Ik hoop toch dat de jonge organisatrice eens gaat nadenken na mijn betweterige opmerkingen. 

Op de terugweg stap ik nog een galerij binnen en sla een  babbeltje met de Argentijnse eigenaar. Hij verkoopt nu kunstwerken van over de hele planeet, de lokale kunst verkocht voor geen meter (zou het aan hun opleiding liggen...). Vlakbij koop ik een hemd. De verkoopster heeft de kaart van Italië op haar scherm. Ze is een reis aan het plannen en bekijkt de Amalfi kust en heeft grootse plannen. Veel te grote plannen als ik hoor dat ze maar een week heeft. Ik kan ook maar hopen dat ze mijn raad opvolgt en zich beperkt tot de baai van Napels en Amalfi. Verder stop ik nog bij een opendeur van een plantenzaak. Die zijn wel heel vrijgevig. Ik stuur Frans een berichtje dat hij hier wel wat planten kan komen kopen nadat ik mij tegoed deed aan een paar lekkere gratis sandwiches. Ik hou het wel bij water want alcohol en nog 20 km op de fiets gaan bij mij niet samen. De kerstsfeer zit er al in met een koortje dat de zaak opfleurt. Zelfs al zijn het kerstliederen, ze klinken beter dan de muziek op het festivalletje. Voor mij wordt het nu wel tijd om de winkels te mijden want vanaf nu klinkt overal kerstmuzak. Ik kan maar hopen dat verkopers een premie krijgen om dit 2 maand te moeten aanhoren. Met al die stops ben ik gelukkig nog voor donker thuis. De zon gaat hier nu al voor vijf uur onder!