Daar stond een strandfiets aan de kant en zat een man op zijn knieën met zijn neus boven het water. Naast hem stond een enorme rugzak en lag de parasol. Mijn nieuwgierigheid was gewekt. 

Jason was naar eigen zeggen een uitvinder die bleef hopen dat er ooit eens iemand zijn uitvindingen zou commercialiseren zodat hij een huis zou kunnen kopen. In zijn plaats had ik een paar handige fietszakken een goede uitvinding gevonden. Zijn bedenksels kwamen mij eerder bekend voor, hij was misschien te laat geboren. De man bleek dus dakloos en in zijn loodzware rugzak (ik kon hem niet optillen) bleek o.a. een tent en een slaapzak te zitten waarin hij de nacht in het bos doorbracht. De baai lag er prachtig en spiegelglad bij. "Of ik geen zin had om te gaan zwemmen?" "Neen, op een koersfiets met een natte fietsbroek is geen pretje". Dan informeerde hij naar mijn fiets. Ik vertelde hem dat die compleet ongeschikt was om zwaar beladen te worden. Toen zei hij dat ik hem bekend voorkwam en vroeg hij of ik misschien al eens een pornofilm had gedraaid. Dat leek me wel een goed punt om het praatje te beëindigen en niet verder naar de plannen van Jason te informeren.

Op de terugweg bedacht ik dat hij die fiets en die parasol wel ergens 'gevonden' zou hebben. Niet moeilijk in deze omgeving want ofwel zijn de huizen hier serieus omheind ofwel laten ze alles rondslingeren, wat aan de kant van de baai wel meer voorkomt. Jason is de eerste landloper die ik hier tegenkom. Ik hoop dat hij eens een fiets met bagagedrager vindt.