Ik vertrek ruim een uur op tijd om me aan te sluiten bij de 'free walking tour' in het centrum van de stad. Door een oude kaart in het metrostation ga ik de verkeerde richting uit. Al snel besef ik dat de afstanden hier heel groot zijn. In het volgende station loop ik eerst weer verkeerd doordat nergens de kleur en het nummer van mijn volgende trein is aangeduid. De volgende overstap gaat gelukkig vlot. De historische inleiding is net gedaan als ik aankom. Dit is een vreemd centrum. Een mix van oude en nieuwe gebouwen, grote en kleine straten die zelfs over en onder elkaar lopen. De historische gebouwen zijn allemaal Europees geïnspireerd maar met de moderne drukken de Brazilianen hun eigen stempel (behalve met de oudste hoogbouw). Centraal is er het 'Copan gebouw' dat onderdak moest bieden aan alle sociale klassen. Alles is in het gebouw zelf voorzien, een kleine stad op zich. Een kunstenaar die zijn bouwplannen door een bevriende architect liet ondertekenen heeft ook heel wat speciale buildings neergezet. Er zijn nogal wat grote pleinen maar toch is het druk en lawaaierig. De daklozen schijnen hier wel een meer sociaal leven te lijden dan in de andere landen. Van de koloniale tijd blijft er heel weinig over. Van het oude Jezuïetenklooster hebben ze in de jaren vijftig een replica gebouwd. De kathedraas is na 39 jaar bouwen pas in de jaren 70 afgewerkt. Binnen heeft ze gelukkig meer allure dan buiten. Na de tour bekijk ik nog de hal van de Martinelli building (zie foto). Daartegenover is de 'faro Santander', een bankgebouw waar je een aantal verdiepingen kan bezoeken. Vanop de mirador kan je zien hoe eindeloos deze stad wel is. Een paar verdiepingen eronder zijn door kunstenaars ingericht (foto's Serge Salat, Vik Muniz). Veel lager krijg je een zicht op de oude kantoren en vergaderzalen. Op het laatst bezoek ik nog het 'centro cultural banco do Brazil' waar er wel knappe gravures te zien zijn van een verslaggever (Maurice Rugendas) uit de 18de eeuw. Op de terugweg zit ik bijna in het spitsuur. Het is wel indrukwekkend om tussen zo veel volk met driedubbele roltrappen vele verdiepingen af te dalen. Geen geduw, alles verloopt vlot en goed georganiseerd.