De rit naar de havenstad Santos zou vele Antwerpse pendelaars en truckers jaloers maken. We zijn wel na de spits vertrokken maar zoals je op de foto's kan zien was er plaats genoeg op de twee tot zes banen in één richting. Na een goed half uur rijden begin je aan een afdaling door tunnels en over enorme bruggen. Dit stuk loopt volledig over natuurgebied. Wazig, in de verte, zie je dan Santos en de kustplaatsen ernaast oprijzen. Op één plek stonden er tientallen agavebloemen langs de weg. Verder zag je ook veel paarse bloesems tussen het groen.

Santos zelf zou best een opknapbeurt kunnen gebruiken maar de burgemeester geeft geen enkele stimulans om de gebouwen uit de vroege 20ste eeuw op te knappen. Dat is wat Marcelo ons vertelt. Hij is diegene die onze verscheping regelt met het bedrijf van zijn vader : Phoenix logistics. Hij kan ons in het Engels te woord staan. We gaan samen naar een notariskantoor om de documenten te laten goedkeuren. Even is er nog een probleem omdat Frans geen Portugees spreekt. Als hij zegt de voorwaarden al lezend te begrijpen is het in orde. We lunchen voor geen geld in het favoriete buffet van Marcelo. Daarna rijden we naar het kabeltreintje maar dat is zonder stroom gevallen. We wachten even maar houden het dan voor bekeken. Het is erg warm, voor het mooie strand moeten we te ver omrijden, we keren dus maar terug naar de grootstad. Misschien hebben we vanavond een even mooie zonsondergang als gisteren vanuit onze kamer. We gunnen Chloé en Thomas vandaag een dag rust. Thomas is zondagnacht pas aangekomen, hij was even naar België voor de begrafenis van zijn grootvader. Chloé is goed verkouden.