Nogmaals de “paso del Libertador” doen, dit keer richting Argentinië is geen straf. Er is ook weinig volk op de weg. Gelukkig zijn er geen camions om in te halen op de 28 haarspeldbochten net voor de grens. De grenspost aan Argentijnse zijde is een “drive through”, die niet speciaal sneller is, vooral niet als je in de verkeerde rij blijkt te staan. Voor ons staan klimmers die de Ancongagua (hoogst berg van ZA 6960 meter) gaan aanvallen. Na bijna 2 uur zijn we de grenspost voorbij. Een paar empanadas zullen ons op de been houden. De Argentijnse zijde van de pas is ook in de afdaling weer prachtig. Er staat wel heel veel wind, het is moeilijk om de camera stil te houden. Hoe meer we dalen, hoe grijzer het weer. De regen kan onze heel vuile auto alvast afspoelen. Gisteren was het hier 32 graden, vandaag 14! We logeren nu bij een Belg, getrouwd met een Argentijnse. Jan, is een Limburger die hier een paar dagen verblijft. We zijn hier niet de enige “overlanders”, op de parking staan er twee kleine kampeerwagens die ook al heel wat kilometers op de teller hebben. We hebben heel wat reisverhalen uit te wisselen bij het (late) avondmaal.