In San Thelmo ligt de “kloosterstraat van BA”. Op zondag is de hele straat ten zuiden van de Plaza de Armas afgelijnd met stalletjes die ambachtelijk werk verkopen. Onderweg stoppen we voor koffie in een café dat ook best in een Antwerpse volkswijk zou passen. De sfeer is er te drinken, de koffie niet... Het stadspleintje verderop is een antiekmarkt die wordt opgefleurd met straatmuziek. Dit is het oudste stadsgedeelte van BA. De huizen zijn hier lager. Vele mooie herenhuizen zijn in een bedenkelijke staat. De nieuwe economische crisis zal niet helpen om ze snel op te knappen. San Thelmo is ook de thuis van het museum voor moderne kunst. De buitenkant is oude baksteen maar binnen is het compleet verbouwd. Er is o.a. een trap als een ruggengraat. Nicolas Mastriacchio laat ons even zen worden met “pulso” in zijn ruimte met vast tapijt. We duikelen in verschillende kunstsferen. 

We vervolgen onze zuidelijke route en lunchen in een simpel restaurant. Hun eigen versie van “salade caprese” is hun vergeven, hier bestel je beter geen exotische liflafjes, toch smaakt het. We krijgen er nog een concertje van een paar straatmuzikanten bij.

We kruisen nog een zondags park met aan zijn voet een marktje, daarna wordt de wandeling minder mooi. De parken die ik nog dacht te kruisen zijn sportvelden. (gelukkig zijn er de muurschilderingen) We passeren nog een enorm stadium maar de omgeving is vuil. Maar een klein hoekje van La Boca is toeristengebied. Drie stukken straat zijn met felle kleuren beschilderd. Op de terrasjes boven de cafés steken grote poppen hun armen uit. Het is allemaal te artificieel. Maar het toeristische circus draait, de terrassen zitten vol. Gelukkig is er nog het museo Benito Quinquela Martin. Een schilder met 'poot' die zijn inspiratie voor de deur kon vinden in de haven. Ik veronderstel dat zijn kleurrijk leven (letterlijk) de inspiratie was voor de andere huizen. Op de terugweg heb ik geluk, de bus stopt voor mijn neus en er is voldoende plaats. Ik heb zeker voldoende stappen gezet voor vandaag.