De haven ligt hier, zoals vroeger in Antwerpen, vlak bij de oude stad. Aan de andere kant kijken we op een scheepskerkhof. De stad zou er beter uitzien moest oud en nieuw niet door elkaar staan. Je kan hier heel wat art-deco en neoklassieke gebouwen vinden. Ze hebben nog veel werk om alles op te knappen. In het 'palacio municipal' vind ik geen tijdelijke expositie maar wel de lift naar de 'mirador'. De rio Plata ziet er uit als een bruine zee, er staat dan ook veel wind. Er zijn nogal wat groene straten. In de oude 'Mercado de abonduncia' zijn ze de tafels nog aan het klaarzetten. Een beetje verder schep ik mijn lunch op in een vegetarisch en chinese natuurwinkel. Er zijn blijkbaar heel wat Uruguayanen die geen grote lap vlees op hun bord willen. Daarna ben ik blij een expo te vinden in het ministerie van cultuur. Jonge illustratoren bereiden er hun reis naar Bologna voor. Hun werk hangt in de zaal (best goed, bijna allemaal digitaal bewerkt). Verder zijn er twee aparte musea voor de bekendste kunstenaars van Uruguay. José Gurvich spreekt mij meer aan dan zijn leermeester Torres Garcia. Garcia was meer filosofisch, had zijn eigen esthetisch systeem ;'universalismo constructivo'. Gurvich is speelser. Het smalle museum is heel mooi ingericht.

Ik wijk regelmatig af van de toeristische wandelstraat. Een marmeren trap geflankeerd door zwarte beelden blijkt de ingang van het postkantoor te zijn. Het was niet evident om hier een postzegel te kopen als je niet goed te been was. De mooie oude loketten zijn er nog maar worden gebruikt als kantoor. De post hier had blijkbaar zijn gloriedagen. Hier ben je vlak bij de rivier waarvan de overkant niet te zien is. Terug in de buurt van de haven trekken de stalletjes en de ''mercado del puerto” heel wat cruisers. Het “museo del carnaval” geeft een idee van hoe ze dat hier vieren ; met veel kleur, schmink en enthousiasme.