Toen ik vanmorgen licht zag zaten we al in de fjord naar Chacabuco. De boot bewoog erg traag. Het is lang geleden dat we nog zoveel groen zagen.

Voor vandaag heb ik getwijfeld om een uitstap te bestellen. De haven is erg klein en er schijnt weinig openbaar vervoer te zijn. Het geluk is aan onze kant. De boot ligt vroeger op anker dan verwacht. We ontschepen dus voor de excursies vertrekken. Daardoor verwachten we genoeg tijd te hebben om de twee bussen te nemen naar de hoofdstad van dit gebied. Doordat we vroeg zijn staan er ook nog taxi's. We delen er één met een koppel uit Bellarus dat nu in Toronto woont. We hebben nu een privé-tour voor de helft van de prijs. De eerste stop is een meertje, dan een kleine hangbrug bij landerijen. De belangrijkste stop hier is het natuurpark van de Simpson rivier. Er is een museumpje en het eerste deel van het wandelpad is verhard. Gelukkig wandelen onze gezellen ook graag. Als we na twee uur terugkomen is de site overvol. We zijn zo blij dat we ons niet hebben ingeschreven op de uitstap vanuit de boot. Het is ook duidelijk dat dit natuurpark gewoon gemaakt is voor de cruisetoeristen. De rivier is wel mooi maar er zijn er zo honderden. Het stadje is dubbel zo ver, dan moet de boot al lang genoeg kunnen aanleggen en de uitstap wordt nog duurder. Op de terugweg is het gelukkig geen overrompeling bij de waterval langs de weg. Ten slotte maken we nog een paar stops in Aisen. Dat was vroeger de haven maar door een eruptie onder water is er nu een weide daar waar vroeger de boten lagen. Onze jonge chauffeur woont graag in Aisen. Men leeft er aan een rustig tempo. De winkels gaan er pas om 10 uur open én ze houden een siësta. Dat het bijna de hele winter regent is voor een taxichauffeur alleen maar een voordeel. Er is nogal wat nieuwbouw, allemaal prefab denk ik. Zes uur later zijn we terug in de haven. De poort van Patagonië is best mooi maar het zou ook Noorwegen kunnen zijn.