We zijn niet vroeg weg vandaag, dat is ook moeilijk als je pas vanaf 9 uur kan ontbijten en nog een paar boodschappen moet doen (we kopen taart voor onderweg). We slaan nu af naar de vallei van de Yeso, ons aangeraden door onze gastheer. Als we bij het stuwmeer aankomen ben ik zelfs niet echt teleurgesteld, ik ben niet zo'n fan van artificiële meren. Er is heel veel volk, en weinig te zien. De dam mogen we niet over en dus kunnen we ook niet de wandeling maken naar het meer erboven. We rijden dan maar verder de vallei in. We zijn zeker niet de enigen op de smalle zandweg. De andere kant van het meer beloont ons wel met een prachtig uitzicht. We hobbelen dan maar voort tot we bij een slagboom komen. Hier betaal je de entree voor de thermen. We vergeten wel te vragen hoe ver die nog zijn. Het begint hier wel meer op IJsland te lijken (gletsjers in de verte en geel en rood gekleurde bergen). Helemaal als we met de auto een paar honderd meter door het water moeten. Vanaf hier zien we ook tentjes en een parkeerplaats. We zetten onze auto bij zijn vriendjes 4x4's. Ook de Chilenen die hier niet kamperen zetten wel tafels en shelters op. Er zijn hier hele families met grote voorraden eten en drinken. Voor de sanitaire installaties moet je hier niet zijn. De Chilenen zijn niet flauw op dit gebied (niet vuil maar heel simpel). We laten de baden eerst links liggen en gaan op wandeling. Het “laguna de los patos” is hier dé bestemming. Pas als we 10 minuten weg zijn zie ik dat Frans op zijn teenslippers is. Deze keer zijn er geen vrijwilligers die de wandelweg tot een wandelautostrade maken. Bij de waterval blijken we steil naar boven te moeten. Gelukkig schuiven zijn zolen niet, Frans heeft blijkbaar zelfs minder moeite dan ik (met echte stapbottines). De eenden genieten hier van super helder water. Ook hier staan er een paar tentjes (ik was niet boven geraakt met een geladen rugzak). Ze hebben wel een prachtige kampeerplek. Je tent moet hier op meer dan 3000 meter hoogte wel tegen een stootje wind kunnen. Bergaf gaat het me toch iets beter af. We halen zelfs wat jongeren in op het steilste stuk. Daarna is het verder genieten van de indrukwekkende omgeving. De baden hier zijn heel ondiep en lang niet zo warm als gisteren. Daar was het bovenste bad hééééél warm. Dit schatten we op zo'n dertig graden. Hier komt er ook geen warm water uit de grond, het schijnt eerder de bodem te zijn die het water opwarmt. Het water dat uit de rots komt is kouder. De veronderstelling dat we op de terugweg geen tegenliggers meer zouden zien klopt niet. De Chilenen zijn late vogels, misschien komen ze nog kamperen of gewoon een bad nemen, wij willen dit keer voor donker thuis zijn. We vertrekken voor zeven uur en zijn pas rond negen uur terug. Daar heeft de staat van de weg natuurlijk mee te maken, zeker een derde was niet geasfalteerd. We sluiten de geweldige dag af in een klein Peruaans restaurantje.