Mijn wandeling gaat vandaag naar het museum voor schone kunsten. Dat gebouw zou evengoed in Parijs kunnen staan. Ik ben direct teleurgesteld want de achterkant ; het museum voor hedendaagse kunst, is gesloten. De vaandels hangen er nog zodat ik kan zien wat ik gemist heb. De voorkant is gelukkig wel open. Er is een zaal gewijd aan Matta. Ik zag al wel betere werken van hem dan deze die de Chilenen toebehoren. Van hem weet ik tenminste nog wat ik gisteren zag, de rest is al vergeten. Het museum ligt in de groene long van de stad die langs de rivier loopt. Wat Santiago in overvloed heeft zijn zitbanken op de parken en pleinen, die trouwens goed onderhouden zijn. Over de brug ligt de universiteit en daartegenover ligt een cluster van restaurants en cafés die er eerder voor toeristen dan voor studenten uitzien. Er is hier nog een groot huis van Pablo Neruda dat je kan bezichtigen. Dat in Valparaïso had ik misschien moeten bezoeken, hier blijf ik ook buiten. Via een ander park vang ik de terugweg aan maar loop te ver zodat ik pas na een lange wandeling terug op hotel ben. Frans heeft goed geskied. Het is tijd voor onze siësta. 

Het culturele centrum van de stad is maar een paar blokken wandelen. Het verrast dat het half onder de grond zit, onder een plein. Er is een tentoonstelling over ruiters. Misschien had ik de spectaculaire lederen zadels moeten fotograferen maar jullie krijgen enkel een detail van een Mexicaanse poncho. De naam van de Chileense meubelontwerper ben ik vergeten maar ik vond de mallen wel knap waarin het hout voor de stoelen werd geklemd. 's Avonds eten we heel lekker bij een Chinees. We zijn vooral blij met de vele groenten en bloemkool in de chopchoy.