Sorry, dat ik weer in herhaling moet vallen maar het was weer een prachtige rit. We nemen zelfs geen foto's meer van de 'gewone' rode en groene bergen. Het was een weg waar je amper bewoning tegen kwam. Er zat ook een schitterende afdaling tussen op een prima wegdek. Dan was er de vallei waar er een rode en een heldere stroom naast elkaar vloeiden. En dan kwamen er weer gekleurde heuvels en aan de andere kant het zicht op wel vijf besneeuwde bergtoppen. Het kan niet op. Op onze bestemming, Barreal, nemen we het eerste restaurant. Het ziet er van binnen uit als een bergchalet. In Argentinië voel ik me minder schuldig om een keer een steak te bestellen. Hij is heel mals maar ik had meer smaak verwacht. We praten met een Frans koppel naast ons. Hun dochter studeert in Argentinië. Zij vertellen dat de hele landbouw massaproductie is. Er is een overaanbod aan vlees en de overheid stimuleert de bevolking om vooral veel vlees te eten. Dat is hier heel goedkoop. Ieder dorp heeft dan ook verschillende beenhouwerijen (en één disco). Wij missen ondertussen de menu's van de vorige landen met rijst, bonen, sla en een beetje vlees of vis. Onze 'cabaña' heeft ook zicht op de Andes. We zitten op 1700 meter maar het is weer goed warm. Tijd voor een siësta, zoals de locals.