Het blijft goed regenen. Gelukkig kregen we net voor het slapen gaan terug stroom. Ik duik dan maar in de gids van Zuid-Amerika. Frans heeft een spannend boek. Tegen de middag is het droog. We bezoeken Samay Huasi, dat is een boerderij van de oprichter van een universiteit. Het is allemaal wat oubollig maar we kunnen wel een aangenaam wandelingetje maken onder de oude druivenstokken en even omhoog klimmen. We zien zelfs een kleine vos met grote oren.

Het mooie huis met de cactustuin, verder op de weg,  is spijtig genoeg niet meer te bezoeken.

We rijden verder naar 'estacion 2'. De bezienswaardigheid van Chilecito is een kabelbaan, gebouwd tussen 1903 en 1905. Ze heeft maar 17 jaar dienst gedaan om de ertsen en mineralen van 4600 meter hoogte over 34 kilometer (en 262 palen) naar beneden te brengen. De crisis van de jaren dertig heeft ze de das om gedaan. Er zijn negen stations. Station 2 ligt 400 meter boven de stad en geeft prachtig uitzicht op de hele omgeving, besneeuwde toppen incluis. We hebben geluk dat de wolken net zijn opgetrokken en we de extra sneeuw van gisterenavond kunnen bewonderen. De verdere stations kan je alleen per 4x4, met een gids bezoeken. Je hebt er de hele dag voor nodig. Wij zakken dan maar terug naar station 1. Het museumpje is niet veel waard, behalve een boek met foto's van de bouw van de baan. Je ziet hoe alles met man- en ezelkracht naar boven gebracht wordt.

Alles is nu dicht in het stadje behalve de ijssalons en een restaurant waar we een late lunch eten. We moeten het weer uithouden tot negen uur. We hebben het zwembadje voor ons alleen. De zakkende zon beschijnt terug de besneeuwde toppen.