De 'valle de la luna' is één van de bekendste attracties in San Pedro en ligt dicht bij het hotel. Ze is het mooist bij zonsondergang maar is dan ook heel vol. 's Morgens is ze toch ook heel mooi en het is ook minder warm. Ik geniet van de wandeling over de rotskam waar ik bijna alleen ben en kan op het uiteinde zelfs rondom filmen zonder iemand in beeld. (Frans voelt zich minder goed en maakt een kleinere wandeling.) Van daaruit rijden we meteen terug richting Calama om verder een afslag te nemen naar Rio Grande. Het is mooi rijden. Bij de Petrogliefen vragen we of er eten te krijgen is in de vallei. We moeten het doen met wat we in de auto hebben (noten, crackers, een soort vruchtenpasta, banaantjes). We rijden nog even bergop na de haarspeldbocht over het riviertje en krijgen bij de ingang van Rio Grande een geweldig uitzicht op de smalle vallei. In het valleitje naar 'valle arcoïris' moeten we een paar keer het water door. De attractie is niet verstopt. De rotsen hebben hier inderdaad de kleuren van de regenboog. Vooral het groen is heel speciaal, zeker in contrast met de rode aarde. Er zit zelfs een beetje blauw in de berg. Op de foto's komen de kleuren niet echt tot hun recht. We genieten enorm van de prachtige wandeling. Gelukkig heeft Frans het idee om toch nog verder de vallei in te rijden. Daar vinden we rotsen als orgelpijpen en zien we een koppel Andes condors die een show voor ons opvoeren. Nu pas komen er andere auto's aanrijden. Op de terugweg stoppen we nog even om de rotstekeningen te zien. Terug in San Pedro wil ik deze keer de zonsondergang niet missen. We rijden een beetje omhoog, staan niet op een ideale plaats maar zien toch hoe de woestijnkleuren verhevigen met de zakkende zon zodat we ook eindigen met het thema 'kleur'.