In 1540 hebben de Spanjaarden deze stad (terug) gesticht. Het opmerkelijkste hier is het Santa Catalina klooster. Dat is een stadje binnen de stad. Er woonden wel 450 nonnen afgesloten van de buitenwereld. Sinds 1970, na serieuze restauraties is het een museum. Er werd hier flink gebakken en gekookt in grote kleiovens. En natuurlijk zijn er de vele kamertjes van de nonnen. Je ziet er ontelbare beelden van de lijdende Christus, en anderen die afzien. Het was hier geen vakantieverblijf. Maria mag er meestal gewoon sereen uitzien.

De kathedraal neemt een hele zijde van het centrale plein in en is helemaal wit. De meeste oude gebouwen zijn opgetrokken uit sillar dat is een witte vulkanische steen. Om de vijf jaar wordt die terug schoon gemaakt. In 1980 was hij zeker niet zo wit. Ik nam toen dezelfde foto door de smeedijzeren poort.

De meeste gebouwen hebben geen verdieping. Dat heeft deels te maken met de vele aardbevingen die de stad al moest doorstaan. Rond de plaza de armas zijn er een aantal straten autovrij. Er zijn veel knappe gevels te ontdekken. Achter grote poorten zitten ook heel vaak binnenpleintjes. Het oude centrum is een aangename plek en leeft voor een deel van toeristen. De kerken zitten hier op zondag nog goed vol.

In de namiddag wandel ik terug naar Yanahuara, dat is de buitenwijk waar wij verblijven. Van op het centrale plein heb je daar een mooi uitzicht op 'misti' de vulkaan. Er is veel volk, er worden familiefoto's genomen bij de kerststal die helemaal is gemaakt uit rijststro. Dan komt er een politieharmonie. Musiceren is geen prioriteit want ze spelen serieus vals. Dan komen de 'zwaantjes' eraan, verkleed als kerstman, om de drie koningen het plein op te leiden. De koningen gaan één voor één hun geschenkje aan de stal afleveren en delen daarna ballen uit aan de kinderen. Daarna worden er vooral selfies gemaakt met misti op de achtergrond.