|
We kwamen bij eb aan op het strand 'la loberia' en zijn er met vloed vertrokken ; tijd genoeg dus om de zeeleeuwen te observeren. Die beesten zijn gewoon de hele tijd aan het genieten. De kleintjes liggen hun pels schoon te maken of te dommelen op de rotsen. De jongeren rollebollen de hele tijd in ondiep water. De volwassen exemplaren luieren lekker op het strand of liggen wat met hun vinnen te wapperen in het water. Ondertussen zullen ze wel snacken, hun onderwaterrestaurant is goed gevuld. Bij het snorkelen zagen we veel kleine en grotere vissen en weer een zeeschildpad. In de namiddag schrok ik wel een paar keer van het geroep van een zeeleeuw vlakbij in het water. Door het hoge tij waren ze niet goed zichtbaar onder water maar je kon ze wel van heel dichtbij zien spelen. Wij moeten twee meter afstand houden maar zij volgen die regel niet. We wandelden nog een eind tot een klif waarop wat vogels zaten. Met mijn nepteva's was het niet zo makkelijk om over de lavarotsen te wandelen.
Om hier te komen moet je wel weer twee uur lichtjes afzien op een boot, én we waren om halfzes uit de veren! Gelukkig zorgden de zeeleeuwen voor compensatie. San Cristobal is ook een stuk rustiger dan Santa Cruz.
|
