Om halfzeven ben ik al aan het dauwtrappen in de tuin (dat heb je zonder teva's). Margareta houdt ons zo lang mogelijk aan het ontbijt. Om halftien weten we te ontsnappen voor een wandeling. Er staat een pijl naar een 'boutique hotel' op een weg die amper berijdbaar is. Het is er best knap maar ook erg duur. Het ligt aan een andere rivier en heeft een prachtig aangelegde tuin. Op de terugweg zien we nog 'titi's', kleine aapjes. Dan begeleidt Margareta ons naar een andere plek om te zwemmen onderaan een waterval. Het zwemmen is wel moeilijk door de sterke stroming. Er is meer water door de felle regen van vannacht.

We hadden haar al voorbereidt op ons vertrek, na de lunch. Toen we vertrokken was ze niet meer te zien; we hadden nagelaten om te zeggen dat haar huis de beste plek was in Colombia (ze was er een beetje te opvallend naar aan het vissen).

Dus hadden we nog tijd om 'el Peñol' te beklimmen. 650 trappen hoger heb je een geweldig zicht over het stuwmeer en de omgeving. Het is wel een hele toeristische bedoening. De laatste foto is een politieauto die de kerstversieringen vervoert.

Net voor donker komen we aan bij Pieter en Elisabeth. Daar steken ze net een klein kampvuur aan. Er zijn vrienden op bezoek, hij heeft zijn glasoven aangestoken om een demonstratie te geven.

Ria, de mama van Pieter verzorgt mijn moeder in 's Gravenwezel. Ria heeft goed reclame gemaakt voor de bed&breakfast van haar zoon . De twee moeders zijn nu heel gelukkig dat wij hier logeren. En wij ook, je hebt hier een mooi uitzicht en Elisabeth kan fantastisch koken. Ze hebben het huis zelf gebouwd en er met weinig middelen een goed logies van gemaakt. Ik hoop dat Pieter hier kan doorbreken met zijn glaskunst. Hij is de enige glasblazer in Colombia, dat zou kunnen helpen.