Voor je op de 'microbus' kan gaan zitten moet je wel door een relatief grote draaimolen. Wij zijn ook relatief groot voor deze bus naar de quinta de san Pedro Alejandrino. Op deze voormalige rietsuikerplantage heeft Simon Bolivar zijn laatste levensdagen doorgebracht (gestorven in 1830). Hij is de grootste held omdat hij een aantal landen in centraal en zuid Amerika heeft bevrijd. In de jaren 80 heeft men hier een soort mausoleum voor hem gebouwd. Gelukkig hebben ze er nog een aantal galerijen aan toegevoegd. Van de plantage is een botanische tuin gemaakt. Het museo Bolivariano is wel de verrassing. Kunstenaars uit de landen die hij bevrijdde schonken een werk aan de galerij. Er waren ook nog een paar tijdelijke tentoonstellingen. Mijn favoriete schilderij is van Brooke Alfaro, een Panamees waar ik voor het eerst iets van zie (zwevende bomma). Zoek hem maar eens op, interessante kerel! Er zijn nog wel meer verassingen, spijtig dat buitenlandse kunstliefhebbers het hier niet weten te vinden. We zien alleen Colombianen die hun held komen bezoeken. De quinta is ook de moeite, spaarzaam maar mooi bemeubeld. De vlag die ze op Bolivars bed hebben gelegd vloekt wel met de sfeer van het huis. In de tuin bekijken we maar een klein gedeelte, we vergaten insecticide te spuiten, in de stad hebben we die niet nodig.
Waar vroeger waarschijnlijk rietvelden waren staat nu een grote 'mall'. Daar kunnen we even verkoeling zoeken.
We zoeken onze lunch in de buurt van de overdekte markt. Daar kunnen we onze bus voor morgen eens bekijken.
Na een siësta in en bij het zwembad verkennen we de buurt van de kathedraal en de plaats van de verliefden. Ze zijn hier begonnen met wandelstraten en er worden er nog nieuwe aangelegd. 's Avonds blijkt dit ook het uitgaanskwartier. Het schouwspel is hier stukken beter dan op de keizerlei!
|
