Een must is de aankoop van een kaart voor het openbaar vervoer (33 dollar voor 7 dagen). Ik neem de kleffe subway tot de lower east side waar ik mijn wandeling begin over de Williamsbridge. Je loopt of fietst er boven het verkeer. De overkant van de East River is veel rustiger. Hier is er vooral laagbouw en er zijn toch wel wat gezellige adresjes om te winkelen of iets te eten of drinken. Ik bestel een sapje in een trendy eethuisje. Gelukkig bestel ik nog niets te eten want ik krijg bijna een halve liter (11$). De volgende stop zal er eentje met toilet moeten zijn. Ik loop in noordelijke richting, je kan de straat niet echt gezellig noemen. De zijstraten zien er wel vaak aangenaam uit om te wonen, vooral diegenen die oude bomen hebben. Onderweg is er een ruimte die deels galerij, deels café is en waar er ook een heleboel jongelui op hun computers zitten te werken. Gelukkig kijken ze niet op als je je toch binnen waagt en er niet hip uitziet. Verder verandert de sfeer totaal. Ik kom in een goedkope winkelstraat terecht waar de voertaal volgens mij vooral Pools is. De brug die ik over moet heet Pulaski bridge (klinkt als...). De kreek eronder is niet direct aanlokkelijk en aan de overkant vraag ik me af waarom Patrick (de schrijver van de gids) zo enthousiast is over zijn woonplaats. Tenzij hij als goede Belg veel van bier houdt want kleine brouwerijen mét café's kom ik hier wel tegen. Als ik terug kom aan de rivier begrijp waarom Long Island City wel aantrekkelijk is, zeker met kinderen. Langs de rivier ligt een nieuw aangelegd park met een fantastisch uitzicht op Midtown en de brug over Roosevelt Island. Dit is echt genieten, bovendien is het weer ideaal. Hier neem ik mijn tijd. Ik besluit om heen en terug te wandelen en de ferry terug te nemen. Terug op Manhattan bevangt de dieselgeur me. Een reden te meer om met kinderen de wijk te nemen naar de overkant van de rivier. Manhattan is ook heel lawaaierig. Je hebt de bussen, de toeters, de straatwerkers, de sirenes, de vele bouwsites...

Langs een pleintje met speeltuigen staat een enorme rij politievoertuigen en tientallen politiefietsen. De politiemensen staan er rustig bij. Ondertussen doe ik al zoals de New Yorkers en loop, zelfs voor de neus van agenten, door het rood. Voetgangers beboeten is hier duidelijk geen prioriteit. 

Ondertussen wandel ik de Chryslerbuilding binnen die beneden volledig in marmer is. Grand central station is inderdaad indrukwekkend maar ik nodig ze hier uit om toch ook eens een kijkje in Antwerpen te nemen. Dan wil ik de bus nemen maar dat was zonder de bijeenkomst van de UN gerekend. De straat waar de hele bende inclusief Trump logeert is deels afgezet. Ik vraag toch maar niet of ik een foto kan nemen van een vijftal politieagenten die samen dikke sigaren staan te roken. De bussen rijden wel door de avenue maar mogen er niet stoppen. Zo moet mijn benentram weer aan het werk. Onderweg merk ik deze "Leger" op in een lobby. Ik druk af terwijl ze me zeggen dat het niet mag. Hij blijkt van Christies te zijn. 

Als leek neem ik de juiste lijn maar toch de verkeerde metro ; een sneldienst die stations overslaat en me dus niet echt dichter bij huis brengt. Doodmoe kom ik aan. 

We besluiten, zoals zovelen hier doen, ons eten te kopen in de "deli" en thuis op te eten.