|
New York laat op zich wachten. We
hebben zoveel zeemijlen omweg gemaakt (eerst naar het zuiden om de
storm Helena te ontwijken, dan 7 uur naar het noorden voor de
evacuatie van een zieke passagier) dat één van de motoren er
vannacht de brui aangaf. In plaats van onze wekker te moeten zetten
om de skyline te zien opdoemen kunnen we eerst nog rustig gaan
ontbijten en een boekje lezen. Gelukkig hebben we een prima tafeltje
gevonden in de bridge zaal met zicht op de voorsteven. Buiten hou ik
het niet zo lang uit ; het is kouder dan verwacht en we kunnen niet
meer bij onze bagage. Het is toch wel knap om de stad zo in de verte
te zien opdagen. We komen pas om kwart na 12 langszij in
Brooklyn. We hebben ondertussen nog ruim de tijd om te lunchen (pech
voor de koks, iedereen is nog aan boord), het is vollen bak in de
selfservice. Pas al alle bagage van boord is mogen de eerst
passagiers uitstappen. Wij moeten wachten, en het wachten duurt lang.
Ondertussen is de tankboot naast ons komen liggen. Het is
ongelooflijk wat zo'n schip verbruikt. Drie ton diesel per uur als
het op volle kracht vaart. En wij die dachten dat we ecologisch bezig
waren.
Ondertussen heeft de bemanning nog een evacuatie training. Dat zijn al die mannetjes met oranje vesten op de foto.
Als we eindelijk van het schip mogen
wacht ons de lange rij voor de immigratie. Die hadden ons natuurlijk
ook eerder verwacht en zijn nu onderbemand.
Dan is het nog aanschuiven voor de
taxi's. Uiteindelijk komen we pas om 7 uur 's avonds op onze
bestemming aan. We zitten in een gezellige studio uptown.
Onze gastheer raadt ons een eenvoudig
Italiaans restaurantje aan. 'Eenvoudig wil hier zeggen dat je 30
kwijt bent voor een spaghetti, 'welcome to NY'! Gelukkig was het wel
lekker.
Laatste foto : Frans met zijn enorme waterskitas , dat is de boosdoener waardoor we niet vroeger kunnen ontschepen. Op dat stuk bagage heb ik al dikwijls gevloekt.
|
