Vrijdag 21 september

'Luilekkerland', dat is hoe je dit best kan omschrijven. Een cruise maken, is een excuus hebben om niks te moeten doen, de hele dag te kunnen eten en drinken en toch te “reizen”. De grote problemen zijn : – naar welke lezingen ga ik vandaag, en oei, sommigen overlappen.

• wat laat ik liggen op het buffet

• waar zat ik nu weeral, mijn eten wordt koud terwijl ik al langs drie van de vier kanten van het restaurant ben gelopen om mijn tafeltje terug te vinden.

• Ai, ai, iemand zit op mijn favoriete fiets in de fitness, diegene waar je door een landschap rijdt op het scherm.

• Doe ik nagellak op of niet (niet dus)

Je ziet, ook luilekkerland heeft zo zijn minpunten.

Ik hou min of meer hetzelfde schema aan : ontbijten in de selfservice, een goed uur bewegen in de sportzaal, een beetje stretchen, douchen, een tweede mini-ontbijt of ineens naar de lunch. Dan is er het zangkoor, wat lezen over New York, een wandeling op het dek, omkleden, aan tafel om 6 uur, een show kijken of naar het dansen gaan zien, lekker schommelen in je bed.

Morgen treden we op met het koor. Het zijn allemaal zeemansliederen. De koorleider is knap en enthousiast. Hij slaagt er in om de hele bende mee te krijgen, zelfs in verschillende stemmen.

Vanmiddag was er een aankondiging dat we van onze route afwijken en veel meer naar het noorden varen. We varen tot zo'n 200 mijl van de kust van Nova Scotia, dat is de afstand die een helikopter kan overbruggen om een heel zieke passagier op te pikken. Rond drie uur mogen we niet op de bovenste dekken. Er cirkelt een hercules vliegtuig boven het schip dan inmiddels stil ligt.

Van op het lage achterdek zie ik even de gele helikopter als hij vertrekt. Dit was dus de tweede keer dat we van onze koers afwijken, ze doen hier overuren.

Aan de temperatuur is het goed te voelen dat we een meer noordelijke koers varen. Het zeewater is hier ook 10 graden koeler dan gisteren.

We hebben nog één dag te gaan. Ik vrees dat we geen echt toffe mensen meer zullen tegen komen. Er zijn nochtans passagiers genoeg aan boord ; zo'n 2500 stuks. Je moet een beetje geluk hebben met wie je tegenkomt. Frans vond in alle geval een goeie bridge partner, die is tevreden. Hij mag zijn smoking nog eens aan, dat vind hij ook geen straf. Gelukkig mag ik mee met mijn ongelakte nagels.