|
Frans was al heel lang van plan om eens te gaan kijken naar het artificiële rif bij Grayton state park. Ze hebben daar een aantal ronde betonnen zuilen in het water gezet in de vorm van een schildpad. Het beton geraakt begroeid en dat trekt al snel vissen aan. Gelukkig had ik gisteren al wat in zee gezwommen met mijn snorkel want ik ben allesbehalve zeker van mezelf in zee. Toen Frans bij de ingang informeerde naar het rif kregen we meteen een plankje mee met daarop een rode vlag zodat men zou kunnen zien dat er mensen aanwezig zijn. Gelukkig waren er ook een paar duikers zich aan het klaarmaken, die maakten het ons gemakkelijk om het rif te vinden en hadden daar ook al een vlaggetje geplant dat we als richtingaanwijzer konden gebruiken. Het bleek nog maar eens wat een sukkel ik ben in het water. Om te beginnen deed ik mijn zwemvliezen te vroeg aan, stappen ging niet, dus dan maar direct met mijn buik in het water. Daarna kwam ik niet vooruit met die ondingen aan. Frans heeft me wel wat instructies moeten geven, gelukkig had ik dat vlaggetje aan mijn arm zodat hij zag dat ik achter bleef. Het rif ligt trouwens wel een paar honderd meter van het strand af. Toen ik er eindelijk was had ik al niet zoveel zin meer. Frans is als een vis in het water en ik lijk de hele tijd te knoeien met alles. Ik heb dan toch een aantal torens bekeken en inderdaad zie je daar wel veel meer soorten. Het zal zeker geen hotspot voor duiken worden zoals de rode zee maar je hebt er allesinds wat te zien. Frans heeft mijn flippers bij zich genomen zodat ik gewoon terug kon zwemmen. Het deed zo'n deugd daarvan verlost te zijn! Daarna zijn we nog maar eens onze parasol en strandstoelen gaan halen om op het strand te drogen (de derde keer al deze week, het wordt erg). Dat was een geluk want net voor we gingen vertrekken hoorde ik iemand zeggen : 'a giant turtle in the water'. En inderdaad, je zag een donkere vlek vlak onder de waterspiegel voortbewegen.Frans twijfelde nog of het geen enorme rog zou zijn, tot het beest zijn kop uit het water stak. Met wijdopen bek, waarschijnlijk om de omstaanders af te schrikken. Waarschijnlijk was het een 'loggerhead turtle'. Er zijn verschillende soorten die hier hun eieren komen leggen. Er is dan ook een organisatie die de nesten beschermd. Die komen 's morgens heel vroeg kijken of er sporen zijn in het zand. Als er een nest is wordt het afgeschermd zodat het niet verstoord wordt. Soms worden de nesten ook verplaatst. Een probleem voor de kleine schildpadjes is dat ze het licht van de maan volgen naar zee. Nu de hele kust bijna bebouwd is krijg je lichtvervuiling en lopen die beestjes soms de verkeerde richting uit waarbij ze natuurlijk nog meer kans lopen om opgegeten te worden, nog voor ze in het water zijn. Diegenen die hier in het statepark uitkomen hebben geluk.
Gisteren avond zaten we ook al op het strand. (dit is om iedereen jaloers te maken) met een beker wijn naast onze stoel en crackers om de zonsondergang te aanschouwen. We kregen een goed spektakel want niet allen de kleuren en workenformaties waren decoratief maar bovendien kregen we nog een lichtspektakel boven land. Daar hingen een paar serieuze bloemkolen die regelmatig oplichtten door bliksemschichten. We zijn dus blijven zitten tot het helemaal donker was (dat gaat hier wel redelijk snel). Vanmiddag kunnen we nog naar wat optredens gaan zien die worden georganiseerd om de slachtoffers van de orkanen te steunen. Dat is bij Gulfplace een appartementencomplex bij het hoofdstrand van Santa Rosa. Daarna heb ik nog heel wat boontjes te doppen, letterlijk, ze kunnen hier dan ook niks in kleine verpakkingen verkopen. We eten ook koteletjes omdat je er daarvan 2 kon kopen. Je zou zeggen dat iedereen hier een groot gezin heeft maar dat is natuurlijk niet zo. Gelukkig wordt er toch nog redelijk wat in bulk verkocht zodat je niet altijd de helft van wat je koopt moet invriezen.
|
