Gespannen doen we nog allerlei klussen voor we onze koffers pakken. Frans zit net uitgeteld in de zetel, ik in de douche als het bericht binnenkomt dat onze vlucht is geannuleerd. We zijn alle twee opgelucht. Het vliegen en landen op Orlando schrok ons niet af. Wel het feit dat we moeilijkheden zouden ondervinden om noordwaarts te rijden. De maatschappij heeft ons geduld op de proef willen stellen. Als wij als eerste een andere route aanvragen is het natuurlijk aan ons om de verandering te betalen. Frans belt de volgende ochtend naar de luchtvaartmaatschappij en kan een vlucht over Atlanta naar Fort Walton Beach krijgen. Ideaal voor ons want veel dichter bij onze bestemming. Toch boeken wij meestal een vlucht naar Orlando omdat die zoveel goedkoper zijn en ons bovendien nog de mogelijk geven een beetje toerist te spelen in het midden van Florida (kanovaren en zeekoeien zien...)

Uiteindelijk kunnen we nog wel een paar uurtjes gebruiken om het huis beter in orde te maken voor ons vertrek. Daarna is het genieten van de gewonnen dag. De zaterdagmarkt in Antwerpen is voor ons al eeuwen geleden en een goed alternatief voor onze lege koelkast. Niet alles is even lekker maar we komen zeker nog eens terug om de betere hapjes te ontdekken. 's Avonds gaan we op ons elan verder en 'verfijnde hapjes' proeven op 'Wezel culinair". De hapjes zijn inderdaad heel lekker maar de oplaadkaart om ze te bestellen is al even snel leeg als de bordjes. Ondanks het frisse weer blijven we toch een paar uurtjes plakken.

Zondag 9 september zijn we dan toch om 7u30 onderweg naar de luchthaven.

We zitten in het middendeel van het vliegtuig. Voor mij is het onbegrijpelijk dat we bijna de hele vlucht bij kunstlicht doormaken. Iedereen aan het raam doet zijn luikje dicht. Willen die mensen echt niet weten dat ze in of boven de wolken zijn? Voor ik zelf een film kies kijk ik half mee met een buur die voor een actiefilm met Tom Cruise koos. Typisch een film die je best zonder tekst en klank kan zien.

In Atlanta is het niet te druk. Waarschijnlijk gaat deze luchthaven morgen ook dicht. Opvallend is dat al het vliegend personeel blank schijnt te zijn en in de luchthaven bijna alle werknemers zwart zijn. Om 17u10 zijn we dan op weg naar NW Florida. De lucht is heel speciaal. Ik denk dat Irma hier alle wolken in rijtjes  blaast.

Fort Walton is echt een kleine luchthaven maar nu wel één van de twee die nog open is in Florida. Frans had op voorhand een taxi besteld.  De bestuurster is heel zwaar, dat kan je bovendien ook nog aflezen op haar kaart die in de auto hangt : lengte 5ft 4 en 249 pond. De wegen zijn zo goed als leeg en er staat een fikse frisse wind. We zijn snel thuis.

Het is nu 1uur s'nachts maar het lijkt ons verstandig om toch nog boodschappen te gaan doen.  Het is niet zeker of de winkels morgen open zijn.  De storm kan nog altijd onze richting op komen. Alle water is uitverkocht, blijkbaar is dat een van de voorzorgen die je moet nemen. Onze kop is niet meer echt fris, hopelijk moeten we het de volgende dagen niet doen met wat we nu in onze kar hebben liggen. 

Toch nog even op TV kijken hoe het er verder in Florida aan toe gaat. Het kon erger, dat is duidelijk. De uitzending is wel vreselijk, telkens je denkt :"ah dat wil ik zien", komt er een reclame.  Dan schakel je dus over van "irma in volle actie" op een herfstlandschap in Japan of een lang verhaal van iemand die je heel geloofwaardig iets wil verkopen. Leve de VRT!

Uiteindelijk slapen we toch wel goed, alhoewel de nacht lang duurt!

Vandaag blijken we hier hetzelfde weer te hebben als in België, veel wind en regen. We rijden even naar het strand. De meeuwen zien er niet gelukkig uit zoals ze in rijtjes geparkeerd staan met hun staart naar de wind. Ik vertel hen dat het morgen beter wordt.