Gisteren dacht ik : ik laat het maar op me afkomen. En wat vooral eerst op je afkomt is de rommel en de rommeligheid. Dan denk je : wie wil hier nu leven? (Ja, die oude mannen die hier komen scharrelen)

Vandaag ben ik al in een betere stemming. Deze morgen ben ik meegereden naar de waterskiplas. Langs de weg is de bebouwing heel gevarieerd. Je ziet alle stadia van (kleine) huizenbouw. De mensen beginnen er aan als ze een beetje geld hebben en gaan voort als ze weer beter bij kas zitten. Sommige ruwbouw staat er duidelijk al lang, die geraakten nooit in het tweede of derde stadium.

De laatste investering is de verf, je ziet dat ze plezier hebben, in het kleurtjes kiezen. Extra's zijn : kolommen, bogen, plaasteren balustrades met figuren, decoratieve hekken...

Wie weinig geld heeft woont in scheve houten of golfplaten huisjes of in zijn rudimentaire ruwbouw. De geasfalteerde weg was recent nog vernieuwd maar het oplappen zal veel structureler moeten gebeuren, op sommige plaatsen waren er serieuze gaten of was de weg bijna weggespoeld.

Het zal ook niet helpen dat de restaurants proberen cash te krijgen in plaats van bij een betaling met de kaart tax te moeten bijrekenen. Frans moet van mij in het vervolg met de kaart betalen, thuis betalen we toch ook tax op restaurant.

Het skimeer is wel mooi. Er waren 2 skiërs en ik zag 4 man die daar kwam “werken”. Eerst zag ik de werkvrouw binnen even poetsen maar daarna werd er gezellig gebabbeld en gelachen.

De piloot maakt maar aanstalten om te varen als jij wilt vertrekken. Een echte Engelse piloot vond de skiplas niet meteen en maakte zich zorgen dat hij een half uur te laat was. Dit is duidelijk niet de plaats om je daarover zorgen te maken. Stress bij het werk moet hier nog worden uitgevonden denk ik. Ze verdienen daar ook te weinig voor veronderstel ik.

Na de middag ben ik lang gaan zwemmen. Dat was nodig omdat mijn onderrug een beetje vast zit. Al dat autorijden en koffers verplaatsen is natuurlijk niet ideaal. Blijkbaar heeft het geholpen. Bovendien vinden de mensen het zwembad voor het ogenblik blijkbaar te koud, er was niemand.

Daarna nog een kleine wandeling in de buurt gemaakt. Het heeft hier vandaag een paar keer gegoten, in sommige straten staan er nog serieuze plassen. Je kan je voeten niet droog houden.

Hier hebben ze in alle geval geen plan voor ruimtelijke ordening. Ons hotel telt drie verdiepingen maar iets verder staan miniwinkeltjes, nog wat verder staan een paar knappe witte strakke woningen met appartementen, verder staan er mini paleisjes en een groot appartementsgebouw waarvan ik dacht dat het een paleis was. Dan weer een trendy koffiebar naast een “chateaurestaurant” (een ruwbouw met grillige stenen en kantelen). Ik bedacht dat er hier eigenlijk wel veel meer te zien is dan in het klinisch propere Florida.

Het strand is ook een mixmax van chique bars, hotels in verschillende staten en stalletjes. Het ziet er wel plezant uit met een serieuze mix van gasten.

Nu zitten we weer op het terras bij ons Italiaans hotel omdat er hier internet is.