Nu we twee weken in het huis wonen begint het er zelfs aangekleed uit te zien. Vandaag kwam het tapijt. Dat maakt natuurlijk wel wat uit. Daarvoor hadden we zelfs de winkels opgegeven. Het is wel een voordeel dat je de textuur en de echte kleuren kan zien maar het internet biedt toch wel heel wat meer keuze. Je hoort dus niet vaak van me omdat ik dus op meubelsites en dergelijke zit te neuzen. Iedere dag checken we ook “craigslist”, daar kan je wel eens goede dingen 2dehands vinden. Ondertussen ben ik zeker dat we de kleurrijkste living van de straat hebben.

Nochtans kan je niet zeggen dat winkelen hier onaangenaam is. De service is onvergelijkbaar met die bij ons. Je vindt ook altijd heel snel iemand om raad te vragen als je iets zoekt. In Houston hadden we op een bepaald moment onze “personal shopper” in de supermarkt die ons alle plekjes aanwees van de spullen die we zochten.

Ik begrijp nu ook wel waarom de Amerikanen tax willen heffen op het invoeren van goederen. Het is verbazend hoeveel spullen die je hier koopt in China gemaakt zijn. Meer dan bij ons heb ik de indruk. Goederen zijn hier dan ook niet zo duur.

Verse voeding is hier aan de kust in Florida wel duur. Soms denk ik dat de prijs wel meevalt maar dan vergeet ik dat de prijs in pond in plaats van in kilo staat aangeduid. Groenten als paprika's en aubergines die toch zuiders zijn kosten hier het dubbele van bij ons (leve de Nederlanders en hun serres). Een maiskolf is dan weer heel goedkoop en lekker.

Aan niet verse voeding is er zo'n overvloed dat je er als Europeaan een voltijdse studie van enkele jaren aan zou kunnen besteden. Je staat dan te turen naar rijen met BBQsaus die je nog nooit proefde, en dan komt de vraag van een personeelslid of je OK bent. “I'm OK but as an alien I don't know wich sauce I should buy”.