Tijdens het ontbijt valt het er buiten flink uit. We kunnen dus de tijd nemen en genieten van het buffet. We maken ongevraagd lunchpakketjes, de kans dat we vandaag een winkel tegenkomen is klein. Gelukkig is het droog als we vertrekken. Het begint heel pittig. Het is buiten erg fris maar we krijgen het al snel warm als we een kilometer aan 9 en 10% klimmen en de volgende maar iets zachter klimt. Ook daarna blijft het nog stijgen. Voorbij Fechaux is een mooie afdaling maar daarna wacht ons DE klim van de grensroute. Niemand had eigenlijk zin om die op zijn palmares te schrijven, toen we voor de hoofdweg naar Dion stonden hebben we die dan maar genomen. Dat was nog een flinke klim maar tenminste doenbaar met een beladen fiets. We blijven trouwens klimmen. In Felenne zitten we dan ook echt hoog. Hier was tot voor een aantal jaren een café. We eten onze boterhammetjes dan maar op na de lange afdaling voorbij Felenne. We krijgen nog een straaltje zon ter compensatie van het feit dat er geen banken zijn in het bos. De klim die erop volgt is mooi en regelmatig maar toch weer een paar kilometer. We warmen weer wat op. Even voor Bourseigne-Vieille geeft de batterij van Linda het op. Over de 800 hoogtemeters moet ze het zelf doen. Gelukkig zijn we bijna ter bestemming, bovendien is de zon er weer. Dit is een minidorp maar er is wel een terras dat dan ook druk bezocht wordt. Liliane vliegt er goed in maar het is Gerd die van de bank valt. Hopelijk vorderen ze onze outfits niet terug want er zit nog iemand die bij Profix werkt. We vielen in alle geval wel op met ons lawaai.