Zo wordt Frans genoemd in expeditietermen. Hij is dus heel erg bezig met het verschepen van de auto en natuurlijk komt er altijd weer meer bij kijken dan aanvankelijk gedacht. We zijn er nog niet uit. Dit is niet iets waar je met zijn tweeën mee bezig kan zijn, ik ben maar wat andere hotels gaan bekijken. Nu zitten we mooi maar tegen de bovenlimiet van ons budget. Vandaag ging het zwembad open op het dakterras en de prijs van de sangria is meteen verdubbeld. (Als je Frans zijn figuur ziet bij terugkomst zal je wel snappen dat we niet alle dagen aperitieven, maar die van gisteren was zoooo goed!) Deze morgen heb ik hier de metro uitgeprobeerd, die is vrij nieuw, dat zie je. Een fatsoenlijk plan van de stad heb ik nog wel niet kunnen vinden, je moet hier weer je plan trekken. Zelfs in het metrostation kan je niet zien waar de trein naartoe rijdt, je krijgt alleen de namen van de eindstations en in de trein de stations. Een plan bij de bushaltes is helemaal teveel gevraagd. 'S middags ging ik met Frans naar de boulevard aan het water. Het stratenplan is hier ook niet evident. Alles is ook op de auto gericht, die hebben overal voorrang. Voetpaden worden steeds onderbroken. De skyline oogt erg mooi met al die torengebouwen maar als je ertussen zit is het veel minder fraai. Eigenlijk is het een rommeltje van beneden, helemaal niet prettig om rond te wandelen. Uiteindelijk kwamen we dan toch aan bij de weg aan zee. Er is een fietspad maar er wordt niet gefietst, het is dan ook erg moeilijk om ernaartoe te fietsen met alle eenrichtingswegen die bijna nooit doorlopen. Er zijn voetgangersbruggen over de grote baan, anders geraak je er echt niet over. Het zicht is wel weer mooi, zolang je de wolkenkrabbrs maar van ver ziet. Gisterenavond waren ze de laatste hand nog aan het zwembedje aan het leggen. Deze namiddag is het gevuld. Het is wel verfrissend maar te klein. We raken er aan de praat met een canadese die morgen terug naar Quebec vliegt waar er net enorm veel sneeuw is gevallen. We vergezellen haar ook maar bij het avondmaal (ik eet 'ropa viejo', oude kleren, een soort plaatselijke variant op goulash. Erg lekker en maar 7 dollar) Niet jaloers worden bij de foto, dit was wel het beste moment van de dag.