Vannacht was er een serieus onweer met heel veel stortregen. We hebben veel wakker gelegen van het gekletter op het dak. De receptioniste was wel heel blij met de regen, zij woont langs de zandweg naar de badplaats en alles langs de weg hangt onder het stof. De regen brengt dan een paar dagen soelaas. Normaal gezien zou het pas in mei terug beginnen regenen, nu is het nog volop droog seizoen aan de zijde van de stille oceaan.
Verder begint de dag niet goed. Ik breng was weg , een uur later vinden we de autosleutel niet en vrezen we dat hij gewassen wordt. Onze was is inderdaad al aan het draaien. Na lang zoeken komt de sleutel uiteindelijk toch boven, hij was van het tafeltje gevallen en zat onder een zak. We verhuizen van hotel. Na de middag moet Frans nog wat klussen op de computer. Ik maak een lange strandwandeling. Eerst zijn er verschillende stranden gescheiden door rotsen. Er ligt nog een stuk reservaat langs het strand, het eerste van Costa Rica, opgezet door een Duits-Zweeds echtpaar. De natuur is hier in alle geval ruig. Naast een riviertje dat in zee uitkomt zit een familie apen een show te verkopen. Verder is er de playa grande die haar naam niet heeft gestolen. Ze ziet er bijna uit zoals het zou moeten op een postkaart, palmen aan de rand van het strand, aangespoeld wrakhout tegen de palmen en daarachter een zee van groen. Alleen het strand zou een beetje gebleekt moeten worden, het zand is nogal donker. En hier ligt er ook veel afval aan de vloedlijn. Een rotspartij verder zit er een kerel met een rugzak. Ik vraag of hij van plan is hier te kamperen. Dat gaat hij inderdaad doen maar hij is eigenlijk bezig met het opruimen van de rommel.Hij heeft een heleboel lege zakken bij en vult die met recycleerbaar plastic. Aanvankelijk wandel ik nog voort over het volgende strand, er zou een waterval op het strand moeten uitkomen. Ik zie ze in de verte liggen en dat vind ik wel voldoende. Op de terugweg help ik de kerel uit Californie en vul een extra zak. Morgen zouden er meer mensen komen helpen. Het probleem is blijkbaar dat veel C. Ricanen hun afval nog altijd in de rivieren gooien en dat komt dan allemaal in zee terecht. Er wordt hier wel gerecycleerd maar er moet nog heel veel aan sensibilisering worden gedaan. Hij is in alle geval een gemotiveerde vrijwilliger die ook helpt bij het beschermen van de zeeschildpadden. Gewapend met een extra zak wandel ik terug. Spijtig ge oeg gaat het vullen heel snel alhoewel ik me beperk tot wat er straks terug in zee zou stromen bij hoog water. Mijn buit bestaat voor een groot deel uit slippers, dopjes, stukken wasspeld en stukken hard plastic. Ik hoop dat er een paar vissen en vogels wel bij varen. De zak is al te vroeg vol want ik moet hem naar de andere zijde van het grote strand brengen. Ondertussen zie ik er goed smerig uit.
Als beloning krijt ik nog een 'bare throuted tiger reiger' te zien, die lijkt wat op een roerdomp.
We logeren nu boven het dorp, nog een kwartier flink klimmen. Ik heb bijna 4uur aan een stuk gewandeld en ben moe. Gelukkig kan ik de vermoeidheid er af zwemmen in het hotel.
Vanavond hebben we sushi gegeten bij de klanken van een harp uit Burkina Fasso en dat bij een tropisch strand. We bestellen een biertje en hadden de keuze tussen Stella of Stella, made in Leuven. Het heeft allemaal gesmaakt en misschien moet inbev ook maar eens in Nicaragua gaan leveren want daar zijn de pintjes maar flauw.
|