Chichicastenango heeft toch wel veel sfeer. Deze voormiddag waren de stalletjes met allemaal andere waren gevuld. Gisteren was het vooral heel kleurrijk textiel, vandaag waren het ijzerwaren , 2dehandskleding, toiletartikelen...fruit en groenten. Velen hebben hun waren gewoon op de grond uitgestald en zitten erbij.
De kerk hangt vol wierook. Hier heb je ook weer een kruising van het Christendom en mayarituelen. De grote ruimte is redelijk leeg met beelden in glazen kasten aan de rand en brandende kaarsen in het midden op de verder lege vloer. De kerken zijn hier aan de buitenkant wit maar het kerkhof met kleine gebouwtjes als graftombes is een en al kleur.
We vertrekken terug langs het noorden. In Quiche maken we de fout om de gps te volgen. Op onze kaart staat er maar 1 weg naar Totonicapan en het begin staat aangeduid als niet geasfalteerd. Volgens de gids moet de route heel mooi zijn en wordt ze zelfs aangeraden om te fietsen.
Na een tijdje krijgen we inderdaad asfalt maar dat houdt al snel weer op. In het begin beklagen we de fietsers die de raad van de gids volgen maar later beseffen we dat dit een andere route moet zijn. In plaats van om de berg gaan wij erover langs een weg die hoe langer hoe slechter wordt. Pisterijden is wel eens plezant maar nu had ik er echt geen zin in. Uiteindelijk kwamen we dan toch op de inderdaad prachtige rijweg.
Totonicapan hebben we dan maar links laten liggen wegens tijdverlies, in Salcaja zijn we wel gestopt. Hier worden heel veel stoffen vervaardigd. Er is heel veel keuze. We kijken wat een dametje in haar potten heeft en eten groentensoep en stoofvlees met rijst, allebei lekker.
Hier bevindt zich ook het oudste kerkje van centraal Amerika. Je kan alleen de buitenkant zien maar die is schattig. Het heeft een paar gekke diertjes op de voorgevel. De dakvorm is ook heel mooi. Voor Quetzalcastenango, ook Xela genoemd slaan we af naar een ander berdorpje. Na de eerste heuveltop stopt de weg in een berg zand. Blijkt dat we een grote omweg moeten maken, terug langs Salcaja om het dorp te bereiken. Dat is er ons te veel aan. We rijden door naar de stad. Die is in verschillende zones ingedeeld die dezelfde straatnummers hebben, dat heeft ook weeral niet geholpen om de weg te vinden.
De plaza in Xela is wel niet mis. Het is wel weer een drukke stad met de bijbehorende dieselgeur in de smalle straatjes van het centrum. De markt is een allegaartje aan gebouwen en kramen.
Nu zit ik onder de dekens te bloggen want op 2335m is het niet warm in een onverwarmde kamer. Straks moet ik nog naar buiten voor de wifi. Eten deden we ook op een binnenplaats, gelukkig werd het goed warm opgediend.
|
