En ja, de fietsjes zijn nog eens bovengehaald. Campeche heeft een lange promenade langs de zee met een prima fietspad. Het laatste stuk naar het westelijke fort was wel over de weg maar die was breed genoeg om ons erbij te hebben. Eventjes 9 en 10% moeten klimmen om bij het fort te komen. Een schattig fortje met een kromme oprit en een ophaalbrug. Binnenin waren er enkele mooie mayastukken te zien. Ook 2 skeletten met hun giften en sieraden. Dan naar het oostelijke eind van het fietspad gereden. Toen hebben we nog 2 fietsters gezien. Onderweg waren ze het rode voetpad aan het herschilderen. We hebben onze banden toch maar zwart gelaten. Misschien hadden ze beter de palmen naast het pad wat gesnoeid want we moesten vaak tussen de afhangende bladeren slalommen. Op het einde waren er een 10tal restaurantjes aan zee. We hebben ons de garnalen goed laten smaken. Daarna ben ik nog een eindje gaan fietsen. Ook buiten de stadsmuren zijn er nog kleurige koloniale huizen. Er was hier maar een klein kerkje voor het gouadelupefeest. Je zag nog amper bedevaarders, die lagen nu waarschijnlijk proper en uitgeteld in hun bed. Wel veel families met schattig uitgedoste kindjes. Daarna kwam ik langs een splinternieuw shoppingcenter en cinepolis. Ik dacht even een blik binnen te werpen. Mijn fiets aan een paaltje voor de ingang vastmaken mocht niet, hij moest Links in de parking. Toen hij daar net vasthing kwam een andere bewaker me vertellen dat ik hem aan het ander eind van de parking moest stallen. Als fietser ben je hier blijkbaar een paria. Aan de binnenkant van het centrum zal ik ook wel niks gemist hebben. Campeche is in alle geval de kleurrijkste stad die ik tot nog toe heb gezien.